พ่ายกลซาตาน [Artificial Devil Love] ตอนที่ 86
‘วันรุ่งขึ้น...’
“…ทำไม? ถึงไม่เชื่อใจกันบ้าง” คำพูดที่ออกมาจากปากคริสต์สายตาจับจ้องมองหญิงสาวตรงหน้าที่เส้นผมพลิ้วไปตามลมทะเลที่พัดไปทั่วอณาบริเวณ
“…คำพูดของพี่ ทำให้หญ้ารู้สึกว่าตัวเองเป็นฝ่ายผิด งี่เง่า ที่ทำให้ความสัมพันธ์ของเราเป็นแบบนี้” กอหญ้าตอบโต้คำพูด
“มันไม่ใช่แบบนั้น...”
“เราห่างกันสักพักเถอะนะคะ”
“…ห่าง!…หมายความว่ายังไง” คริสต์ถามกลับด้วยเสียงที่เจือความตึงเครียดอย่างชัดเจน
“ก็หมายตามที่พูด...”
“พี่ไม่อยากจะเชื่อว่าจะได้ยินคำนี้จากหญ้า เวลาที่ผ่านมาของเราสองคน ไม่ได้ช่วยให้หญ้าเห็นตัวตนของพี่ หญ้าพูดออกมาง่ายช่างไร้ความรู้สึกเหลือเกิน” คริสต์ตอบกลับพร้อมแสดงแววตา ‘ผิดหวัง’ ยามที่มองหญิงสาวตรงหน้า
“คัท!...ผ่าน” เสียงผู้กำกับพัฒน์ดังขึ้นมา กอหญ้าและคริสต์หันไปยิ้มให้กับกล้องที่จับภาพการแสดงของพวกเขาทั้งสอง คริสต์หันมาทางกอหญ้าพร้อมมอบรอยยิ้มและยกมือขึ้นมายีเส้นผมด้านหน้าของเธอพร้อมขยับปากที่ให้ความหมายว่า ‘เก่ง’ กอหญ้ายิ้มตอบกลับ ภาพการให้กำลังใจและหยอกล้อระหว่าง กอหญ้าและคริสต์นับวันจะเปิดเผยมากขึ้นในสายตาของทีมงานที่มองออกทันทีถึงความสัมพันธ์ของทั้งสอง แต่มีเพียงคนเดียวที่พยายามหลอกตัวเองและมองไม่เห็น
“พี่คริสต์กลับไปก่อนเถอะค่ะ...หญ้าเหลือถ่ายอีกสองฉาก...หญ้าไม่อยากให้พี่คริสต์ดู” คริสต์ยิ้มอีกครั้งในหลายๆครั้ง และทุกครั้งตลอดหนึ่งเดือนที่มีการถ่ายละคร ทุกฉากที่กอหญ้าจะต้องถ่ายเพียงลำพัง เธอจะขอไม่ให้คริสต์อยู่ดู “ก็มันเขิน...” เหตุผลที่กอหญ้าบอกกับเขาไว้ และจริงอย่างที่เธอบอกเพราะตอนแรกๆคริสต์ยืนยันจะอยู่ดู ทำให้กอหญ้าถ่ายไม่ผ่านเลย คริสต์จึงยอมในที่สุดและตลอดเวลาที่ผ่านมา คริสต์จะต้องหลบไปรอกอหญ้าที่อื่นเพื่อรอกลับพร้อมกัน และวันนี้ฉากของเขาหมดแล้ว แต่เนื่องจากบ้านพักเขาอยู่ไม่ไกลมากจากกองถ่าย คริสต์จึงพยักอย่างเข้าใจ และน้องบีกับเขมิกาก็บอกว่าเดี๋ยวจะอยู่รอกอหญ้าเอง
“คุณหญ้าพี่ก็พอทราบมาบ้างว่าคุณหญ้าไม่ให้คุณคริสต์อยู่ดูการแสดง ทำไมเหรอคะ...” เขมิกาเอ่ยถาม เพราะอดสงสัยไม่ได้ว่าทำไม
“…พี่คริสต์พักผ่อนน้้อยนะคะ เพราะพี่คริสต์จะต้องดูเทปรายการใหม่ทุกตอนก่อนที่จะมีการลงผังรายการ และถ้ามีส่วนที่ต้องแก้ กว่าตอนๆหนึ่งจะเรียบร้อยก็กินเวลาหลายวัน และไหนจะต้องมาถ่ายละครอีก หญ้าก็แค่อยากให้พี่คริสต์เอาเวลาที่คอยมาเป็นห่วงหญ้าและให้กำลังใจนั้น มาทำงานตรงนี้แทน” เขมิกาอดยิ้มไม่ได้กับเหตุผลของกอหญ้า
“ถ้าคุณคริสต์ทราบว่าคุณหญ้าเป็นห่วงขนาดนี้ คงดีใจน่าดู”
“ไม่ได้นะคะ...พี่คริสต์รู้เหตุผลจริงๆไม่ได้ เพราะถ้าแบบนั้นพี่คริสต์ต้องบอกว่าไม่เป็นไร และดื้อที่จะอยู่ให้ได้”
“อ้าว!...แล้วคุณหญ้าบอกไปว่ายังไง เธอถึงยอมล่ะคะ” เขมิกาถามกลับอีกครั้ง กอหญ้ายิ้มและตอบว่า
“…หญ้าเขินพี่คริสต์” เขมิกาถึงกับยิ้มออกมา เหตุผลง่ายๆ ที่ทำให้คริสต์ยอมง่ายๆ บางทีก็ไม่จำเป็นต้องทำให้เป็นเรื่องยากก็ได้ และจริงอย่างที่กอหญ้าบอก นอกจากงานที่เพิ่มขึ้นมาแล้ว งานในหน้าที่เดิมก่อนหน้านี้ ที่คริสต์ทำมาตลอดสองปีก็ยังคงทำอยู่ภายใต้เงาของคุณหญิงศศิธร นั้นคือตัวตนที่แท้จริงของคริสต์ที่น้อยคนนักจะรู้ว่าผู้ชายคนนี้ไม่ใช่เพลย์บอยหรือคาสโนว่า อย่างที่สังคมเข้าใจ
คริสต์ที่เดินกลับมายังบ้านพัก เวลาบ่ายคล้อยที่กำลังจะพลบค่ำ คริสต์หยิบMacbook ที่เขานำติดตัวมาด้วยเพื่อทำงานต่อทันที และยิ่งตอนนี้แม่ไม่อยู่เขาจึงต้องทำงานหนักขึ้นซึ่งคริสต์เต็มใจอย่างยิ่ง เพราะที่คุณหญิงศศิธรเดินทางไปโรมเพราะเป็นวันครบรอบการเสียชีวิตยี่สิบปีของพ่อเขานั้นเอง ยี่สิบปีแล้วเวลาช่างผ่านไปอย่างรวดเร็ว
“คริสต์ไม่ต้องเป็นห่วงแม่ หัวใจของแม่ไม่อาจรักใครได้แล้ว นอกจากพ่อของคริสต์เพียงคนเดียว...” คริสต์ย้อนถึงคำพูดของแม่ที่พูดกับเขาเมื่อตอนที่พ่อเขาเสียไปได้สามถึงสี่ปี เพราะตอนนั้นมีคนเข้ามาหาแม่เขามากมาย แต่ท่านก็ไม่สนใจใครอีก ทั้งๆที่คริสต์เองก็บอกกับแม่เขาว่า “ถ้าแม่จะมีใครใหม่...ผมไม่ขัดข้อง ขอเพียงแต่ให้แม่มีความสุขเท่านั้น” คริสต์ทราบมาตลอดว่า พ่อเขาเป็นรักแรกของแม่
คริสต์ที่นั่งทำงานอยู่จนเวลาผ่านไปเกือบชั่วโมง ทุกอย่างเป็นอันเสร็จเรียบร้อยสำหรับวันนี้ และคืนนี้เขมิกาที่รับหน้าที่และตำแหน่งผู้ช่วยเขาจะกลับกรุงเทพฯ นั้นทำให้คริสต์งานลดไปเยอะเลยในงานส่วนอื่นๆ คริสต์จะได้ให้เวลาส่วนใหญ่กับรายการใหม่ ถ่ายละคร และกอหญ้า คริสต์อดยิ้มออกมาไม่ได้เมื่อเขารู้สึกว่าตัวเองคิดถึงกอหญ้า ทั้งๆที่เธออยู่ห่างจากเขาห้าร้อยเมตรเท่านั้น
คริสต์หยุดความฟุ้งซ่านของตัวเองโดยการกลับเข้าห้องนอนเพื่ออาบน้ำ สายน้ำที่ไหลผ่านศีรษะไปตามเรือนร่างแข็งแรง สวยงามของคริสต์โดยที่ไม่รู้ตัวเลยว่ามีสายตาของใครบางคนที่คริสต์ไม่คุ้นเคยจับจ้องมองผ่านบานประตูห้องน้ำที่คริสต์ปิดไม่สนิทและไม่ได้ล็อคประตูห้องนอน เพราะคิดว่าเดี๋ยวกอหญ้าหญิงสาวที่รอคอยกำลังจะกลับมา
กอหญ้าที่นั่งข้างคนขับโดยเขมิกายืนยันจะไปส่งทั้งคู่ก่อนเดินทางกลับกรุงเทพฯ น้องบีที่นั่งอยู่ด้านหลังหัวเราะสนุกกันในรถ ความต่างวัยที่ลงตัว เมื่อ น้องบีเป็นเด็กดีที่มีเรื่องสนุกๆ มาเล่าให้สองสาวได้ฟัง
คริสต์เบิกตากว้างทันที เมื่อเดินออกมาจากห้องน้ำโดยมีผ้าขนหนูพันรอบเอวอย่างหลวมๆ ซึ่งมีหยดน้ำเกาะตามเรือนร่างที่เห็นชัดเจนตั้งแต่บริเวณที่ต่ำกว่าเอวขึ้นไปด้านบน
“คุณมาทำบ้าอะไรที่นี่” คริสต์เอ่ยเสียงดังกับศิริ ที่ยืนนิ่งมองคริสต์ไม่วางตา ถึงเธอจะหน้าตาตื่นๆ แต่ศิริไม่มีวี่แววจะออกไปจากห้องนอนเลย
“คุณคริสต์...คือว่า ศิริ มีเรื่องที่จะคุยกับคุณ”
“คุณออกไปรอข้างนอกก่อน” คริสต์พูดด้วยเสียงเรียบที่พยายามจะกดอารมณ์ความไม่พอใจของตัวเองไว้ ซึ่งยังยืนอยู่ที่เดิมที่ห่างจากศิริสองสามเมตร
“ศิริไม่มีอะไรที่คุณกอหญ้ามีคะ?” ศิริถามกลับด้วยความน้อยเนื้อต่ำใจ
“ผมบอกว่าให้คุณออกไปข้างนอก” ศิริหันไปที่โต๊ะเครื่องแป้งที่มีของใช้ของผู้หญิงและแน่นอนเธอมั่นใจว่าเป็นของกอหญ้า รวมถึงตู้เสื้อผ้าที่มีเสื้อผ้าของ ผู้หญิงแขวนรวมกับของคริสต์
“ถ้าคุณกอหญ้าเสนอตัวให้กับคุณได้ ศิริก็ให้คุณคริสต์ได้เหมือนกัน...” คริสต์เบิกตากว้างเมื่อศิริไม่พูดอย่างเดียวแต่เธอกำลังปลดเปลื้องเสื้อผ้าของตัวเอง “คุณศิริ...คุณจะทำบ้าอะไร ออกไปจากห้องของผม เดี๋ยวนี้” คริสต์ที่พยายามจะระงับอารมณ์ความโกรธที่กำลังเดือดพล่าน เพราะศิริทำให้เขาหมดศรัทธาในตัวเธอ และเธอเป็นผู้หญิงคนแรกที่เขารู้สึกว่ารังเกียจอย่างมาก
“คุณคริสต์มองศิริ ดูสิค่ะว่าอะไรในตัวศิริที่เทียบคุณกอหญ้าไม่ได้” คริสต์หลับตาลงพร้อมหันหลังให้ศิริที่ตอนนี้เธอเปลือยเปล่า และคริสต์ที่มีเพียงผ้าขนหนูพันกาย ตัวตนของเขาสงบนิ่งไร้ซึ่งความต้องการใดๆทั้งสิ้น ไม่ใช่เป็นเพราะเขาไม่ได้มองเธอ แต่เป็นเพราะกอหญ้าที่ทำให้เขาไม่ต้องการใครอีกแล้ว เพราะสัมพันธ์ทางกายของเขากับกอหญ้ามันมีความรู้สึกผูกพันและรักรวมอยู่ด้วยต่างหาก
ศิริ น้ำตาไหลออกมาเพราะตอนนี้เธออับอายเหลือเกิน เธอไม่ได้อับอายที่เธอเปลือยเปล่า แต่เธออับอายที่คริสต์แสดงออกชัดเจนว่าเขารังเกียจเธอแม้แต่จะมองเขายังไม่อยากมองเธอ ศิริหายใจเฮือกใหญ่รวบรวมความกล้าขยับเท้าเดินไปใกล้คริสต์อย่างช้าๆและเงียบๆ เหตุการณ์ในห้องที่กำลังทำให้คนด้านในตึงเครียด ไม่รับรู้หรือได้ยินเสียงรถที่เข้ามาจอดหน้าบ้าน
กอหญ้ากล่าวขอบคุณเขมิกาและบอกให้ขับรถอย่างระมัดระวังเพราะเวลานี้เย็นมากแล้ว
“พี่ฝากลาคุณคริสต์ด้วยนะคะ” กอหญ้ายกมือไหว้เขมิกาก่อนจะลงจากรถไป และเดินเข้าบ้านไป
Grrrr Grrrr เขมิกาที่กำลังจะถอยรถออก เสียงเรียกเข้าโทรศัพท์ก็ดังขึ้นมาเสียก่อน เธอจึงเปลี่ยนเกียร์รถไปที่พี (P) และกดรับสาย
กอหญ้าที่เดินเข้ามาในบ้านแปลกใจเล็กน้อยที่ด้านในคริสต์ยังไม่เปิดไฟ กอหญ้ากดสวิสท์เปิดไฟด้านหน้าไว้ และเดินไปยังประตูห้องนอน
“ผลั๊ก”
“…!…”
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
