พ่ายกลซาตาน [Artificial Devil Love] ตอนที่ 87
“หญ้า!…คุณ!!!…ไม่นะ!!!!” คริสต์ที่ยืนหันหลังอยู่หันไปตามเสียงประตูที่ถูกผลักเข้ามาและเป็นจังหวะที่ศิริโอบกอดเขาจากทางด้านหลัง โดยที่คริสต์ไม่รู้ตัวเลยว่าศิริเดินเข้ามาใกล้เขา
“พี่คริสต์!...” กอหญ้าช็อคกับภาพที่เห็น เธอรู้สึกว่าร่างเธอถูกสายฟ้าฟาดลงตรงกลางใจ ร่างกายเธอชาวาบ ใบหน้าเธอร้อนวูบ อาการต่างๆกำลังรุมเร้าเธอ จนกอหญ้ารู้สึกหายใจไม่ออก คริสต์กับศิริที่เปลือยเปล่าจะว่าทั้งคู่เลยก็ได้
“หญ้า!!!!” คริสต์ร้องตะโกนเสียงดัง และแกะมือศิริออกจากการรัดร่างเขาไว้
“อุ้ย!” ศิริร้องออกมา เมื่อคริสต์แกะมือเธอและผลักเธออย่างแรงจนศิริล้มลง แต่คริสต์ไม่เสียเวลาและสายตาจะหันมาศิริ สองขาของเขาวิ่งออกไปทิศทางเดียวกับที่กอหญ้าหันหลังวิ่งออกไป
“เอี๊ยดดดดดด” เสียงเบรครถของเขมิกาดังสนั่น เมื่อจังหวะที่เขมิกากำลังจะออกรถหลังจากเลี้ยวกลับหัวรถแล้ว กอหญ้าก็วิ่งมาจากทางด้านหลังและแซงหน้ารถเธอพร้อมๆกับที่เขมิกากำลังจะย้ำเหยียบคันเร่ง แต่เธอต้องคืนเท้ามาเหยียบเบรคอย่างแรงและเร็วมาก
กอหญ้าหันไปที่หน้ารถของเขมิกาที่เธอเบรครถได้ทันก่อนที่จะขับเฉียวชนเธอโดยไม่ตั้งใจ เพราะกอหญ้าแทบจะไม่ลืมตาเลย เพราะภาพก่อนหน้านี้มันล่องลอยติดตามเธอมา
“หญ้า!!!” กอหญ้าเหมือนคืนสติเมื่อเสียงของคริสต์ดังตามมาพร้อมกับที่ตัวเขาก็วิ่งตามเธอออกมาทั้งๆที่ร่่างกายเขามีเพียงผ้าขนหนูพันรอบเอวผืนเดียว ซึ่งมือหนึ่งของคริสต์ก็ต้องจับปมนั้นไว้
เขมิกาที่ยังไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น แต่กอหญ้าก็วิ่งต่อไปยังทิศทางหาดทรายที่แสงตอนนี้เป็นสีส้มที่กำลังจะมืดเมื่อพระอาทิตย์กำลังจะส่งมอบหน้าที่ให้พระจันทร์
เขมิกาดับเครื่องรถและลงมาจากรถทันที เพราะต้องเกิดเรื่องไม่ดีแน่ๆ เพราะใบหน้ากอหญ้าเต็มไปด้วยคราบน้ำตาตอนที่เธอเห็น เขมิกาเดินเข้าไปในบ้าน เพื่อหาสาเหตุที่ต้องอยู่ในนั้นแน่นอน
“คุณศิริ!....” เขมิกาเอ่ยออกมาอย่างคาดไม่ถึงเมื่อเห็นศิริเปลือยเปล่านั่งร้องไห้บนพื้นข้างเตียงนอน เขมิกาส่ายหน้าไปมา “มันไม่มีทางเกิดขึ้น” เขมิกาพึมพำกับตัวเองและพยายามรวบรวมสติ เตียงนอนเรียบร้อยไม่มีร่องลอยการใช้งานในชั่วโมงที่ผ่านมาแน่นอน เขมิกาก้มหยิบเสื้อผ้าที่กองรวมกันส่งให้ศิริ เพราะเธอจำได้ว่าเป็นชุดที่ศิริสวมในวันนี้ “...แต่งตัวเถอะค่ะ” เขมิกาพูดด้วยน้ำเสียงที่ทำให้คนฟังเดาไม่ออกว่าคนพูดอยู่ในอารมณ์ไหน แต่ศิริที่ใบหน้าเต็มไปด้วยน้ำตายอมรับเสื้อผ้าที่เขมิกาส่งให้มาโดยดี
“ผู้กำกับพัฒน์...รบกวนคุณเดินทางมาบ้านพักคุณคริสต์ตอนนี้เลยนะคะ มาเพียงลำพังนะคะ” เขมิกากรอกเสียงใส่โทรศัพท์ทันทีที่ปลายสายตอบรับ
“หญ้า!…” คริสต์เรียกกอหญ้าและคว้าตัวเธอไว้ทันที ที่เขาตามมาทัน กอหญ้าดิ้นรนพร้อมเสียงร่ำไห้
“ปล่อย...ฮือออออ...ปล่อยนะ” กอหญ้าต้องการอิสระออกจากอ้อมแขนของคริสต์ที่เขารัดร่างเธอด้วยวงแขนข้างเดียว เพราะคริสต์ยังคงมีแต่ผ้าขนหนูผืนเดียวพันรอบเอวไว้โดยที่อีกมือเขายังคงกระชับปมผ้าขนหนูแม้จะลำบากเพราะ กอหญ้าก็ช่างดิ้นรนด้วยเรี่ยวแรงเต็มที่ แต่ก็ยังน้อยกว่าเรี่ยวแรงของคริสต์อยู่ดี
“หญ้าพี่ไม่ได้มีอะไรกับคุณศิริทั้งนั้น” คริสต์เอ่ยสำทับแข่งกับเสียงคลื่นลมทะเลและเสียงร้องไห้ของกอหญ้า “หยุด ฟังพี่ก่อน...ได้โปรด”
“ฮือออออ...” กอหญ้าหยุดดิ้น แต่เธอไม่สามารถหยุดน้ำตาและความเสียใจได้ และในขณะเดียวกันเธอไม่อาจเปิดดวงตามองหน้าคริสต์ได้เมื่อเขาหมุนตัวเธอให้หันมาเผชิญหน้ากัน
“หญ้าเชื่อใจพี่นะ!...พี่ไม่มีอะไรกับคุณศิริทั้งนั้น” คริสต์ย้ำพร้อมกับสองมือยกขึ้นมากอบกุมใบหน้าของกอหญ้าพร้อมกับซับน้ำตา
“หญ้า....ฮืออออ....หญ้าสับสน....เสียใจ...กลัว...ฮืออออ...พี่ทำให้หญ้ากลัว....ฮือออออ” กอหญ้าพร่ำรำพันออกมาพร้อมกับการร้องไห้เสียใจที่เธอยังไม่สามารถควบคุมอารมณ์ของตัวเองได้
“หญ้าเชื่อใจพี่มั้ย?”
“หญ้า...ไม่...รู้”
“มองพี่นะ!...” คริสต์พูดพร้อมกับกอบกุมใบหน้าของกอหญ้าไว้ และตัวเขาก็ก้มลงให้ใบหน้าเสมอกับกอหญ้า “ลืมตาสิ!...มองพี่”
กอหญ้าที่น้ำตาไหลริน ค่อยๆลืมตาขึ้น เธอเจอกับดวงตาคมเข้มของคริสต์ที่จ้องมองเธออย่างจริงจัง
“ฟังพี่นะ!...พี่จะไม่กล่าวถึงรายละเอียด แต่พี่ยืนยันได้ว่าพี่ไม่มีความรู้สึกและความต้องการใดๆ ที่จะแตะต้องคุณศิริเลยแม้สักนิด...”
“หญ้าเชื่อพี่คริสต์ แต่!...แต่หญ้าไม่สามารถลบภาพพี่คริสต์กับเธอที่ ที่แตะต้องกอดพี่คริสต์...” กอหญ้าพูดพร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมา เพราะเหตุการณ์วันนี้ทำให้เธอรู้ตัวเองมากขึ้นว่าเธอ หวงคริสต์มากเพียงไร ผู้หญิงคนนั้นเธอเอาตัวเองที่เปลือยเปล่าสัมผัสร่างกายคริสต์ ทำให้กอหญ้ารู้สึกหึงหวงคริสต์อย่างไม่มีเหตุผลและความรู้สึกนั้นก็มากเสียจนเธอไม่สามารถทำใจยอมรับได้เลย
“หญ้า!…” คริสต์ดึงกอหญ้าเข้ามากอดรัดร่างเธอไว้แนบแน่น และคริสต์เข้าใจความรู้สึกของกอหญ้าดี เพราะความรู้สึกหวงที่กอหญ้ามีให้กับเขา ทำให้เธอยอมตกลงที่จะแสดงเป็นนักแสดงนำของละคร ‘พ่ายกลซาตาน’ นั้นเอง
“พี่คริสต์...เราสองคนห่างๆกันสักพักนะคะ”
“อะไรนะ!!!!” คริสต์ร้องเสียงดังออกมา กับประโยคที่ได้ยินล่าสุดจาก กอหญ้า
“นะคะ...หญ้าขอร้อง...พี่คริสต์ หญ้ารักพี่นะคะ...แต่หญ้าต้องการระยะห่างเพื่อที่จะควบคุมความรู้สึกของตัวเอง...”
“รักพี่...ช่างโหดร้ายกับพี่เหลือเกิน...หญ้าบอกรักพี่เป็นครั้งแรกที่มาพร้อมกับความต้องการระยะห่าง...” คริสต์ขบกรามแน่น ที่คำบอกรักของกอหญ้าสร้างความเจ็บปวดให้กับเขา
“หญ้า!…” กอหญ้าไร้ซึ่งประโยคและเสียงที่จะตอบกลับ น้ำตาหลั่งไหลออกมาอีกครั้งอย่างมากมาย โดยที่สายตาของคริสต์จับจ้องมองเธอด้วยดวงตาที่แดงก่ำ เพราะคริสต์ไม่ได้เตรียมใจกับเหตุการณ์แบบนี้ระหว่างพวกเขา และคริสต์ไม่คิดว่ามันจะเกิดขึ้นด้วยซ้ำ
“…พี่ให้กับหญ้าไม่ได้...”
“พี่คริสต์...หญ้า...เหมือนหายใจไม่ออก...หญ้าไม่เข้าใจตัวเองเช่นกัน ทั้งๆที่หญ้าเชื่อใจพี่...แต่มีบางอย่างที่ขัดแย้งในความรู้สึกของหญ้า...” กอหญ้าพยายามที่จะพูดและให้เหตุผลกับความรู้สึกของเธอตอนนี้ แต่เธอไม่รู้จะหาภาษาไทยหรือภาษาอะไรมาบอกคริสต์ คริสต์ดึงร่างกอหญ้าเข้ามาโอบกอดอีกครั้งด้วยหัวใจที่ถูกบีบขย้ำและทำให้คริสต์รู้สึกหายใจไม่ออกเช่นกัน... แต่แววตาและสีหน้าของกอหญ้าทำให้เขาเจ็บปวด เพราะแววตานั้นแสดงออกให้คริสต์รู้สึกว่ากอหญ้าสับสนกับความรู้สึกของตัวเองที่มีต่อเขา
“ตกลง!...พี่จะรอหญ้ากลับมาเหมือนเดิม กอหญ้าที่รักพี่จริงๆไร้ซึ่งการลังเล...” น้ำตากอหญ้าไหลออกมาไร้ซึ่งเสียงสะอื้น พร้อมหัวใจที่กระตุกวูบอย่างใจหายเมื่อได้ฟังคำตอบของคริสต์ แต่เธอก็ต้องการมันอยู่ดี
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
