19 มิ.ย. 2021 เวลา 15:21 • หนังสือ
พ่ายกลซาตาน [Artificial Devil Love] ตอนที่ 90
“ฮือออออ...ฮืออออออ” กอหญ้าที่ร่ำไห้ วิ่งตรงไปยังชายหาด และยังวิ่งต่อไปเรื่อยๆ “อุ้ย!...ฮืออออออ” กอหญ้าสะดุดทรายจนล้มลงบนหาดทรายนั้น แต่ก็ไม่ทำให้เธอหยุดเสียใจ หยุดร้องไห้ได้
“คุณหญ้า!...” เขมิกาที่วิ่งตามมาทันกอหญ้า คุกเข่าลงตรงหน้าเธอ กอหญ้าโผเข้ากอดเขมิกาทันที อย่างกับว่าถ้าตอนนี้เธอไม่ได้กอดใครสักคนเธออาจกำลังจะตายก็เป็นได้
“ฮืออออ...พี่เขม...ทำไมเขาทำกับหญ้าแบบนี้” กอหญ้าร้องไห้ด้วยความเสียใจ ถึงแม้ช่วงหนึ่งของชีวิตเธอจะเติบโตมาจากโซนยุโรป แต่เธอก็เป็นคนไทยที่พ่อสอนให้เธอรู้จักซึมซับวัฒนธรรมไทย ถึงแม้เธอจะล้ำเส้นในบางเรื่อง แต่การแสดงความรักที่มากกว่าการกอดการหอมแก้มในที่สาธารณะเธอก็ไม่เคยชินที่จะปฎิบัติเลย แล้วนี้คริสต์บังคับปล้นจูบเธอต่อหน้าธารกำนัลในที่สาธาณะ เขาเห็นว่าเธอเป็นอะไร เขาไม่ให้เกียรติเธอเลย เขาสร้างความอับอายให้กับเธอ
“คุณหญ้าใจเย็นๆก่อนนะคะ...คุณคริสต์คงไม่ตั้งใจให้เรื่องเป็นแบบนี้ เธอรักคุณหญ้านะคะ”
“ฮืออออ...พี่เขม...ความรักของเขาทำให้หญ้าเสียน้ำตามามากเหลือเกิน...หญ้า หญ้า หญ้าคิดว่าตัวเองไม่เหมาะกับเขาอีกต่อไปแล้ว...”
“โอ้!!!…ไม่นะ...คุณหญ้าอย่าพึ่งคิดอะไรตอนนี้เลย...คุณหญ้ากลับไปพักที่บ้านน้องบีก่อนนะคะ...”
“หญ้า อยากกลับกรุงเทพฯ ตอนนี้หญ้าไม่มีเรี่ยวแรงและกำลังใจที่จะถ่ายต่อได้อีกแล้ว...พี่เขมหญ้าขอโทษนะคะ หญ้ายินดีชดใช้ค่าเสียหายที่เกิดขึ้นทั้งหมด ได้โปรดนะคะ...หญ้าขอกลับกรุงเทพฯ นะคะ” เขมิกาโอบกอดให้กำลังใจกอหญ้าและพยักหน้ายินยอมที่จะพากอหญ้ากลับกรุงเทพฯ เพราะดูจากสภาพของ กอหญ้าแล้ว จริง!อย่างที่เธอพูด...
เขมิกาที่ยืนรอกอหญ้าเข้าไปเก็บของ “คุณหญ้ากลับกรุงเทพฯ วันนี้ค่ะ” ข้อความที่เขมิกากดส่งให้คริสต์ และต่อสายหาผู้กำกับพัฒน์
“วันนี้ให้ทีมงานพักผ่อนตามสบาย ค่อยเดินทางกลับกรุงเทพฯ พรุ่งก็ได้ค่ะ...แต่ถ้าใครจะกลับเลยก็ตามสบายนะคะ” เขมิกากดวางสายเมื่อสั่งงานกับ ผู้กำกับพัฒน์ พร้อมกับกล่าวขอโทษทุกคนแทนคริสต์และกอหญ้า ผู้กำกับพัฒน์กล่าวขอบคุณเขมิกาและขอโทษกลับเช่นกัน เพราะต้นเหตุหลักมาจากศิริบุตรคนเดียวของเขานั้นเอง
เขมิกากล่าวลาคุณย่าน้องบี และน้องบีก่อนขึ้นรถเพื่อกลับกรุงเทพฯ ตามคำขอของกอหญ้า
“สวัสดีค่ะ ลุงหวัง หญ้าเองนะคะ...ลุงช่วยตามช่างกุญแจให้หญ้าหน่อยนะคะ บอกว่าหญ้าต้องการเปลี่ยนกุญแจห้องใหม่นะคะ....” กอหญ้าพูดจบ กล่าวขอบคุณและกดวางสาย เขมิกาถึงแม้จะได้ยินแต่เธอก็ไม่สามารถจะทัดทานอะไรตอนนี้ได้ แต่เธอรู้ว่าต้องเป็นเรื่องใหญ่สำหรับคริสต์แน่นอน ระหว่างการเดินทางกลับแตกต่างกับตอนที่เดินทางมา เพราะตอนมาถึงกอหญ้าจะมีปัญหากับคริสต์แต่เรื่องไม่ร้ายแรงเท่ากับตอนกลับ เพราะดูเหมือนกอหญ้าจะปิดประตูตอกตะปูใส่หน้าคริสต์ก็ว่าได้ เขมิกาไม่ห่วงเรื่องงานเท่ากับความสัมพันธ์ของคนทั้งสอง ซึ่งเธอจะเอาเรื่องนี้ไปแจ้งต่อคุณน้าก็ไม่ได้ เพราะท่านกำลังสบายใจมีความสุขอยู่ที่โรม คงต้องหาทางแก้ปัญหาเรื่องนี้เองเพียงลำพังเสียแล้ว
“ขอบคุณพี่เขมมากๆนะคะ และหญ้าต้องขอโทษด้วยนะคะที่ทำให้งานเสีย” กอหญ้ายกมือไหว้เขมิกาพร้อมกับกล่าวความในใจ
“ไม่เป็นไร...อย่าคิดมากนะคะ คุณหญ้าพักผ่อนให้สบายใจก่อนนะคะ” เขมิกากล่าวออกไปอย่างใจดี เพราะจะว่ากอหญ้าเป็นสาเหตุก็ไม่ใช่ ไม่เป็นมืออาชีพก็ไม่ได้เสียทีเดียว เพราะเท่าที่ดูเหตุการณ์ เรื่องของคริสต์กับศิริน่าจะเกิดขึ้นมานานแล้ว แต่กอหญ้าก็ยังทำหน้าที่ของตนมาตั้งนาน
Grrrr Grrrr เขมิกามองโทรศัพท์ของตัวเอง โชว์เบอร์และโลเกชั่น โรม
“สวัสดีค่ะ คุณน้า” เขมิกาเปิดบลูทูธ (Bluetooth) ในรถเพื่อรับสาย เพราะตอนนี้เธออยู่เพียงลำพังในรถที่กำลังมุ่งสู่บ้านของเธอนั้นเอง
“เขม เป็นอย่างไรบ้าง...” คุณหญิงศศิธรเอ่ยถามผู้ช่วยคนสำคัญ
“ก็เรียบร้อยดีค่ะ คุณน้า” เขมิกาบอกความจริงไม่หมด
“แสดงว่าต้องมีปัญหาอะไรเกิดขึ้นใช่มั้ย?”
“คุณน้าทราบอะไรมาคะ?”
“น้าไม่ได้รู้อะไรมาหรอก แต่เขมนะ เวลามีปัญหาอะไรและต้องการปิดบังน้าก็มักจะพูดว่า ก็เรียบร้อยดี...”
“เอ่อ!…”
“บอกน้ามาเถอะจ๊ะ...” เขมิกาขานรับและเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมด เพราะเธอไม่สามารถปิดบังคนที่อาบน้ำร้อนมาก่อนได้ และในทางตรงข้ามคุณหญิงศศิธรอาจจะมีวิธีช่วยสองคนนั้นได้
“…ตอนนี้เขมตันไปหมดเลยค่ะ...ไม่รู้จะใช้วิธีไหนมาช่วยสองคนนั้นดีค่ะ”
“เขมทำอย่างเดียว คือ อยู่เฉยๆ” คุณหญิงศศิธรเอ่ยออกไปอย่างใจเย็น
“ทำไมล่ะคะคุณน้า” เขมิการ้องถามเสียงหลง เพราะเธอไม่คิดว่าจะได้ยินแบบนี้...
“ปัญหาบางอย่าง บางครั้งเราก็ต้องปล่อยให้พวกเขาแก้ไขกันเอง อย่าหลงลืมไป...ว่าเราไม่สามารถอยู่กับพวกเขาไปได้ตลอด...และป้าเชื่อว่าคริสต์ไม่ยอมเสียหนูกอหญ้าไปด้วยสาเหตุแบบนี้ คริสต์เขารักกอหญ้ามาก แต่ก็คงจะมีบ้างที่ทั้งสองจะต้องมืดมนและหลงทาง...เราก็ต้องปล่อยให้พวกเขาหาทางกลับมาได้เอง ปัญหามันวนอยู่รอบๆตัวเราทุกคนเหมือนกันทุกคน สิ่งที่ต่างกันของคนคือการมองและการแก้ปัญหาที่เกิดขึ้น...”
“เขมเข้าใจแล้วค่ะคุณน้า...”

ดูเพิ่มเติมในซีรีส์

โฆษณา