พ่ายกลซาตาน [Artificial Devil Love] ตอนที่ 97
“…ทำไมคะ?...” กอหญ้าถามกลับ สายตามองตรงจับจ้องมองเข้าไปในดวงตาเข้ม เธอไม่ได้ท้าทายเขา แต่เธอเสียใจ เพราะกอหญ้ารู้สึกว่าตัวเองกลายเป็นตัวแทนใครบางคนในสายคริสต์ คริสต์จ้องมองเข้าไปในดวงตาคมเธอไม่มีน้ำตา แต่คริสต์รับรู้ได้ถึงความผิดหวังในดวงตานั้น
“เพราะมันไม่ได้เป็นแบบที่หญ้าเข้าใจ พี่ถึงให้หญ้าหยุดพูด หยุดคิด”
“คุณเฟรเดลิค เขาไปทำอะไรให้พี่คริสต์โกรธเหรอคะ?”
“…ไปกันใหญ่แล้ว...อย่าทำเหมือนพี่เป็นเด็ก ไม่ต้องหาและตั้งคำถามเพื่อดึงเข้าคำถามที่หญ้าอยากรู้คำตอบ...ชาลีมันสำคัญกับหญ้ามากนักหรือไง ที่หญ้าต้องมาแสดงท่าทางแบบนี้กับพี่” คริสต์พูดกลับเสียงเครียดและไม่พอใจที่ กอหญ้าดื้อดึงไม่ทำตามที่เขาต้องการ
“ผู้หญิงคนนั้นยังสำคัญกับพี่คริสต์อยู่จนถึงตอนนี้สินะ...” คริสต์ขบกรามแน่น ข่มอารมณ์ความไม่พอใจ
“ใช่!…” กอหญ้าหัวใจกระตุกวาบ กับคำตอบที่ได้ยิน เธอเม้มปากแน่นเพื่อกักเก็บทุกอย่าง เสียงสะอื้น น้ำตา และเอาตัวเองออกมาจากการเกาะกุมของคริสต์ซึ่งเขาก็ปล่อยอย่างง่ายดาย กอหญ้าเดินเข้าวอล์คอินและปิดประตู ความเป็นส่วนตัว กอหญ้าต้องการสถานที่ที่เธอจะได้ปลดปล่อยความน้อยเนื้อต่ำใจได้อย่างอิสระ
“โธ่เว้ย!...” คริสต์สบถออกมาอย่างหัวเสีย เพราะคำตอบของเขาเมื่อสักครู่นี้มันก็หมายถึงเธอ ‘กอหญ้า’ เพราะเขากับชาลีไม่ได้มีปัญหาเรื่องผู้หญิงอย่างที่กอหญ้าเข้าใจ มันจะเรียกว่ายังไงดี เป็นรักสามเศร้าได้มั้ยเขาก็ไม่แน่ใจ แต่คริสต์ไม่ใช่คนที่อกหักอย่างที่กอหญ้าเข้าใจ เพราะเขาไม่เคยรู้สึกอะไรกับเทเรซ่าผู้หญิงที่ชาลีหลงรัก
“ทำไม?...นายถึงรักเทเรซ่าไม่ได้ ฉันขอร้องนะคริสต์...ฉันรู้ว่าฉันไม่มีสิทธิบังคับนาย แต่เทเรซ่ารักนายจริงๆนะ ลองคบกับเธอหน่อยได้มั้ย?” คริสต์ย้อนไปคิดคำพูดของชาลีเมื่อหลายปีก่อน
เทเรซ่าเสียชีวิตไปเมื่อหลายปีก่อน เพียงเพราะเธอเสียใจที่เขาไม่ตอบรับความรู้สึกของเธอ เธอเมาและขับ อุบัติเหตุในครั้งนั้นจบทุกอย่าง ไม่แม้แต่ลมหายใจของเทเรซ่า แต่หมายรวมถึงความสัมพันธ์แบบเพื่อนระหว่างเขากับชาลีด้วย
คริสต์นั่งลงบนเตียง เขาไม่อยากพูดถึงเรื่องราวที่มันผ่านมาแล้ว เรื่อง เทเรซ่าทำให้คริสต์เสียใจอย่างมากกับการเสียชีวิตของเธอ ชาลีโทษเขามาโดยตลอดจึงทำให้ความสัมพันธ์ของพวกเขาไม่เดินหน้าต่อ ต่างคนต่างอยู่ เรื่องของหัวใจและความรักมันบังคับกันไม่ได้ และคริสต์คิดว่าถ้าเขาไม่มีความรู้สึกแบบนั้นกับเทเรซ่าเขาก็ต้องบอกเธอไปตามตรง เพื่อที่ให้เธอได้พบกับคนที่รักเธอในสักวันโดยที่ไม่ต้องมาเสียเวลากับเขา
สำหรับเรื่องเฟรเดลิค ผู้ชายคนนี้เป็นคนไม่ดี ที่เขากันกอหญ้าให้ออกห่างเพราะกอหญ้าอาจเสียหายหรือเดือดร้อนจากผู้ชายคนนี้ โดยสาเหตุมาจากเขาเอง คริสต์จึงต้องป้องกันไว้ก่อน เพราะเขาไม่ต้องการให้เกิดปัญหาและต้องมาแก้ไข ตลอดเดือนกว่าๆที่ผ่านมา ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าเฟรเดลิคต้องการเข้าใกล้กอหญ้ามากเพียงใด และเรื่องนี้จึงทำให้คริสต์ขอความช่วยเหลือจากนายกัณฑ์ ให้ส่งคนคอยเฝ้าติดตามการเคลื่อนไหวของเฟรเดลิคมาโดยตลอด ริต้ากับเฟรเดลิคจะมีความสัมพันธ์กันนั้นมันก็เรื่องของเธอ เพราะสำหรับคริสต์แล้ว ใยบางๆที่เชื่อมระหว่างเขากับริต้าไว้มันขาดสะบั้นอย่างไม่มีทางต่อได้ ตั้งแต่ที่เขาได้เจอกับ กอหญ้า เขาไม่ปฎิเสธเลยว่ากอหญ้าคือตัวแทนของผู้หญิงทุกคนที่เข้ามาในชีวิตเขาซึ่งทำให้เขาไม่ต้องการใครอีกแล้วนอกจากเธอ... ‘แต่ทำไมกอหญ้ากลับไม่เข้าใจมันเลยสักนิด’
เวลาผ่านไปนานจากนาทีเป็นชั่วโมง และเวลาก็ดึกมากแล้ว กอหญ้าเดินออกมาจากวอล์คอินสวมใส่ชุดนอนใบหน้าของเธอแดงก่ำ จมูก ดวงตา บ่งบอกถึงการร้องไห้มา คริสต์เห็นใบหน้านั้นได้อย่างชัดเจนถึงแม้กอหญ้าจะบ่ายเบี่ยงหลบหน้าไม่อยากให้เขามองก็ตามที... ‘เงียบ’... คือสิ่งที่ทั้งสองปฎิบัติต่อกันในขณะนี้...
“พ่อจ๋า...คน...ใจ...ร้าย” คริสต์ค่อยๆขยับลืมตาตื่น เมื่อเวลานี้ดึกสงัด ดาวตาเข้มเปิดกว้างขึ้น คนข้างกายนอนกระสับกระส่าย “คน...ใจ...ร้าย”
“หญ้า!…” คริสต์พยายามปลุกกอหญ้า เมื่อเขาเอื้อมไปจับตัวเธอ ‘ร้อน’ ตัวเธอร้อนและชื้นไปด้วยเหงื่อ คริสต์ลงจากเตียงและเดินเข้าไปห้องน้ำอย่างรวดเร็ว และออกมาพร้อมกับผ้าขนหนูในอ่างน้ำอุ่น....เวลาผ่านไปกว่ายี่สิบนาที กอหญ้าดูไม่ดีขึ้นเลย
“หมอพีระ...ขอบคุณพระเจ้า แกอยู่โรงพยาบาลมั้ย” คริสต์กรอกเสียงใส่โทรศัพท์เมื่อปลายสายรับ...
“เกิดอะไรขึ้น?” คริสต์บอกอาการกอหญ้าให้หมอพีระฟัง และนั้นทำให้คริสต์วางสายและเปลี่ยนเสื้อผ้าของตัวเอง และช้อนตัวกอหญ้าออกจากเตียง ออกจากห้องเพื่อไปโรงพยาบาลทันที
“พี่คริสต์...” กอหญ้าที่เริ่มรู้สึกตัว แต่เธอไม่เรี่ยวแรงแม้แต่หายใจและลืมตา แต่เธอรับรู้เพียงว่าเธออยู่ในอ้อมกอดคริสต์
“หญ้า!...อดทนหน่อยนะ พี่กำลังพาหญ้าไปโรงพยาบาล” กอหญ้าได้ยินประโยคนั้นแต่เธออ่อนเพลียเกินกว่าจะมีสติ เธอหลับตาลงอีกครั้ง
ยี่สิบนาทีต่อมา คริสต์จอดรถหน้าโรงพยาบาล หมอพีระที่เตรียมทุกอย่าง เปิดประตูรถพร้อมกับบุรุษพยาบาลนำกอหญ้าออกมาจากรถวางเธอลงบนเตียงรถเข็นที่นำมารออยู่แล้ว
“ญาติ รอด้านนอกก่อนนะคะ” คริสต์หยุดรอตามคำบอกของพยาบาล กอหญ้าถูกพาเข้าห้องฉุกเฉิน เขาเดินไปเดินมาเกือบยี่สิบนาทีแล้วหน้าห้องฉุกเฉิน หมอพีระก็ยังไม่ออกมาสักที
“หมอพีระ!...กอหญ้าปลอดภัยแล้วใช่มั้ย?” คริสต์เป็นฝ่ายถามหมอพีระทันทีที่เห็นเพื่อนเดินออกมา
“เออ!…แกตามฉันมาทางนี้เลย” หมอพีระพูดและดึงคริสต์ให้เดินตาม
“แล้วกอหญ้าล่ะ?...ฉันอยากเข้าไปดูเธอ”
“คุณกอหญ้าต้องพักผ่อน เธอไม่รู้สึกตัวจนกว่าจะถึงพรุ่งนี้...แกต้องตามฉันมาเดี๋ยวนี้” คริสต์คิ้วขมวดเพราะดูแล้วเหมือนหมอพีระมีอะไรที่สำคัญและต้องพูดกันเพียงลำพังกับเขา
“ไอ้หมอ แกมีอะไรก็รีบๆพูดมาเลย ฉันเป็นห่วงเมีย” คริสต์เป็นฝ่ายพูดขึ้นก่อนหลังจากเข้ามาในห้องพักของหมอพี่ระ
“คริสต์ แกนั่งลงก่อนเลย...” คริสต์ทำตามอย่างจำยอม เมื่อหมอพีระกดไหล่ให้เขานั่งลงบนเก้าอี้
“ตกลงมีอะไร...”
“คริสต์ฉันรู้จักแก เพราะแกเป็นเพื่อนฉัน และสิ่งที่ฉันจะพูดไม่ใช่ในฐานะหมอแต่เป็นในฐานะเพื่อน...”
“แกทำให้ฉันงง...”
“คริสต์ แกไม่ใช่พวกซาดิสม์ใช่มั้ย?” คริสต์มองหมอพีระทันที เมื่อได้ยินคำถามที่ไม่เคยคิดว่าจะได้ยิน
“แน่นอนฉันไม่ใช่!!!” คริสต์ยืนยันคำตอบ เพราะเขารู้ตัวดีว่าเขาไม่ใช่ประเภทที่ชอบทำร้ายคู่นอนเพื่อสำเร็จความใคร่
“…บนร่างกายคุณกอหญ้าร่องรอยมันปรากฎ โอเค!!!...เรื่องนั้นฉันเชื่อแก...”
“ฉันเข้าใจแล้ว” คริสต์ตัดคำพูดของหมอพีระอย่างเข้าใจ สิ่งที่เกิดขึ้นกับกอหญ้ามันไม่ใช่ความซาดิสม์ แต่มันแค่อารมณ์หึงหวงของเขาที่เขาต้องการย้ำเตือนให้กอหญ้ารู้เพียงว่าเธอเป็นเขา เขาเท่านั้น เขาคนเดียว “แล้วมีอะไรอีกมั้ย?...” คริสต์ถามต่อเพราะตอนนี้ใจเขาไปอยู่กับกอหญ้าแล้วด้วย
“คุณกอหญ้าเป็นไข้ และที่ไข้เธอสูง เกิดจากร่างกายพักผ่อนน้อย และเธอน่าจะมีอาการมาตั้งแต่เมื่อวาน และเพราะแก! เธอจึงทรุดลง...ฉันจะให้เธอพักผ่อนที่โรงพยาบาลสองวันแล้วค่อยกลับ... ฉันไม่ไว้ใจแก”
“…ไอ้หมอ!...นั้นเมียฉันนะโว้ย”
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
