พ่ายกลซาตาน [Artificial Devil Love] ตอนที่ 98
“เออ!…ป่านนี้คุณหญ้าคงย้ายเข้าห้องพักแล้ว แล้วแกก็ช่วยกลับไปดูผลงานที่แกทำไว้กับคนที่บอกว่าเป็นเมีย...แล้วเอานี้ไป” หมอพีระจดอะไรบางอย่างให้กับคริสต์
“อะไรว๊ะ!”
“ให้คุณกอหญ้าเปลี่ยนยากินที่เธอใช้คุมกำเนิดอยู่”
“ทำไมว๊ะ?”
“ฉันว่าเธอมีอาการแพ้ยาที่ทานอยู่” คริสต์คิ้วขมวดกับสิ่งที่ได้ยิน
“แกรู้ได้อย่างไร?”
“ฉันเป็นหมอ และอีกอย่างเธอบอกฉันด้วยว่า เธอมีอาการมึนศีรษะและอาเจียนอยู่บ่อยๆ...และผลของคำตอบก็คืออยู่ที่ยาคุมกำเนิด ฉันคิดว่าร่างกายคุณกอหญ้าน่าจะมีการแพ้ยากลุ่มพวกนี้ ฉันจึงให้เธอหยุดทานยาสักระยะหนึ่ง...”
คริสต์ที่เดินออกมาจากห้องหมอพีระ ครุ่นคิดว่าทำไมเขาจึงไม่เคยเห็นและสังเกตุเห็นเลยว่ากอหญ้ามีอาการพวกนี้ เพราะกอหญ้าไม่เคยแสดงให้เขาเห็นเลยว่าเธอป่วย แต่จะว่าไปเกือบทุกเรื่องกอหญ้าไม่เคยบอกหรือพูดอะไรให้ฟัง ถ้าเขาไม่ถาม แน่นอน!กอหญ้าไม่ใช่ผู้หญิงประเภทที่เรียกร้องความสนใจจากคนรอบข้างเลย แม้แต่เรื่องของศิริ เธอเก็บความรู้สึกไว้นานนับเดือน...
กอหญ้าที่เริ่มรู้สึกตัว แสงสว่างจากผนังห้องสีขาวกับดวงไฟเล็กๆที่ยังคงเปิดไว้ และแขนข้างหนึ่งของเธอถูกโยงกับสายน้ำเกลือส่วนอีกข้างถูกกอบกุมไว้ที่สัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นๆของคนเฝ้าไข้ที่นั่งฟุบหลับอยู่ข้างเตียง เธอมองใบหน้าของคริสต์ที่ยังคงหลับอยู่ โดยที่กอหญ้าไม่รู้เลยว่าหน้าประตูห้องที่มีชื่อเธอติดไว้นั้น มีหญิงสาวนามว่าศิริยืนอยู่
“มาเยี่ยมคุณกอหญ้าเหรอคะ?” ศิริ หันไปตามเสียงคำถามของพยาบาล
“เอ่อ! เปล่าค่ะ เผอิญไม่แน่ใจว่าใช่คนที่รู้จักเหรอเปล่า ชื่อเหมือนกันค่ะ...” ศิริเอ่ยกับพยาบาล เธอไม่ต้องการเปิดเผยตัว เพราะจริงอยู่อย่างหนึ่งคือ บังเอิญ
“อ๋อ! มีอะไรให้ช่วยมั้ยคะ?”
“คุณกอหญ้าในห้องนี้เธอป่วยเป็นอะไรเหรอคะ?...เผื่อเธออาจจะเป็นคนที่ฉันเคยรู้จักนานมาแล้วก็ได้ค่ะ”
“เป็นไข้หวัดธรรมดาค่ะ” พยาบาลมองศิริก่อนตอบ เพราะพยาบาลคิดว่าผู้หญิงตรงหน้าท่าทางดูดีไม่มีพิษภัย
“เหรอค่ะ...คือว่าฉันไม่แน่ใจนะคะ...จะใช่คุณกอหญ้าคนเดียวที่ฉันรู้จักมั้ย เพราะคนที่ฉันรู้จักเธอจะมีคนรักที่เป็นลูกครึ่งดูดีมาก” พยาบาลยิ้มออกมา
“ถ้างั้นมีแนวโน้มว่าจะใช่นะคะ...เพราะคนเฝ้าไข้เธอ เป็นคนรักของเธอที่มีลักษณะเหมือนอย่างที่คุณพูดถึง...แต่ตอนนี้ทางเรายังไม่อนุญาตให้เยี่ยมนะคะ” ศิริพยักหน้าเข้าใจและเดินจากไป
“มีอะไร?...”
“สวัสดีค่ะหมอพีระ”
“นั้นใคร?”
“น่าจะเป็นญาติผู้ป่วยห้องอื่นนะคะ พอดีเห็นเธอยืนอยู่หน้าห้องคุณ กอหญ้านานแล้ว ดิฉันก็เลยเข้ามาถามนะคะ” หมอพีระพยักหน้ารับรู้ และเคาะประตูห้องกอหญ้าเบาๆ ก่อนที่จะเข้าไป เพราะตามเวลากอหญ้าน่าจะรู้สึกตัวแล้ว
“ไอ้หมอ...” คริสต์ที่รู้สึกตัวเมื่อได้ยินเสียงเคาะ
“สวัสดีครับคุณกอหญ้า รู้สึกอย่างไรบ้างครับเช้านี้” หมอพีระไม่ได้ทักตอบคริสต์ แต่หันไปที่เตียงคนป่วย ซึ่งคริสต์มองไปเช่นกัน
“หญ้า!...ตื่นนานแล้วเหรอ เป็นไงบ้าง?” คริสต์พูดทันที
“ดีขึ้นกว่าเมื่อวานเยอะเลยค่ะ...หญ้ากลับบ้านได้เหรอยังคะ?” กอหญ้าเลี่ยงที่จะตอบและสนใจคริสต์ หันไปตอบคำถามหมอพีระ
“ผมให้คุณกอหญ้าพักผ่อนอีกสักวันนะครับ ร่างกายคุณอ่อนแอมากครับ ควรได้รับการพักผ่อนอย่างเต็มที่นะครับ”
“ขอบคุณนะคะคุณหมอที่เข้าใจหญ้า...ซึ่งบางคนก็ควรจะฟังไว้บ้าง” หมอพีระยิ้มออกมา เพราะบางคนที่กอหญ้าเอ่ยพาดพิงหน้าจ๋อยมาทันที
“หญ้าพี่ขอโทษนะ...” คริสต์เอ่ยขอโทษกอหญ้าต่อหน้าหมอพีระ และนั้นทำให้กอหญ้าหน้าแดงเพราะอาย หมอพีระยิ้มออกมา เพราะไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนทำให้คริสต์ดูจ๋อยได้ หมอพีระจึงขอตัวและแจ้งว่าเดี๋ยวหมอเวรจะเข้ามาตรวจกอหญ้าอีกครั้ง เพราะเขากำลังออกเวรจึงแวะมาเยี่ยมและถามไถ่...
“พี่คริสต์มีอะไรที่ต้องไปทำก็ไปเถอะค่ะ...หญ้าอยู่คนเดียวได้” กอหญ้าบอกกับคริสต์หลังจากที่หมอเวรเข้ามาตรวจเรียบร้อยแล้ว และไข้เธอก็ลดลงแล้ว
“แต่พี่อยู่โดยไม่มีหญ้าไม่ได้” คริสต์พูดและนั่งบนเก้าอี้ข้างเตียง
“แหวะ!!…” กอหญ้าตอบกลับประโยคของคริสต์
“พี่ขอโทษ...”
“เรื่องอะไรเหรอคะ?...เพราะเท่าที่หญ้าจำได้ มันเยอะเรื่องมาก”
“งั้นขอโทษเรื่องเมื่อคืนที่พี่กลายเป็นพวดซาดิสม์ เพียงช่วงข้ามคืน” กอหญ้าหันไปมองคริสต์และต้องกลั้นขำเสียงหัวเราะของตัวเองไว้
“ใครว่าพี่คริสต์เป็นแบบนั้นล่ะคะ?” คริสต์ยิ้มออกมาอย่างสบายใจขึ้น เพราะตัวเขาเองกังวลว่ากอหญ้าจะกลัวเขาและคิดว่าเขาเป็นแบบนั้นไปแล้ว
คริสต์ไม่ตอบแต่ลุกยืน เปิดเสื้อผ้าบางจุดของกอหญ้าเผยผิวของเธอให้เธอได้เห็น และกอหญ้าก็เบิกตากว้างขึ้นอย่างตกใจ เพราะเมื่อคืนนี้เธอไม่เห็นรอยแบบนี้บนตัวเธอเลย จะมีบ้างก็แค่แดงๆ แต่ตอนนี้มันเขียวช้ำเยอะมาก
“นี้อย่าบอกนะคะว่า...ผลจากเมื่อคืน” กอหญ้าหันไปถามคริสต์ที่เขาพยักหน้ายอมรับ
“และอีกอย่าง! ทำไมหญ้าไม่บอกพี่ว่าตัวเองมีอาการแพ้ยาที่กินอยู่”
“เอ่อ!...ก็...หญ้า...”
“หญ้าเราเป็นผัวเมียกันนะ...พี่รักหญ้า เรื่องเล็กๆน้อยที่เกี่ยวกับหญ้ามันสำคัญกับพี่”
“ก็อย่างที่พี่คริสต์พูดนั้นแหละค่ะ เรื่องเล็กๆน้อยๆ”
“ไม่รู้ล่ะ ถ้าหญ้ามีอะไรไม่บอกพี่ ต่อไปเราก็คงต้องทำตัวเป็นแฝดสยาม”
ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะประตูขัดจังหวะคำพูดของกอหญ้า เขมิกานั้นเองที่ได้รับแจ้งจากคริสต์เธอมาพร้อมกับเสื้อผ้าของคริสต์ ที่เขารับมาและขอตัวเข้าห้องน้ำปล่อยให้เขมิกาอยู่กับกอหญ้าที่มีอาหารเช้ามาจากแม่ครัวคนสำคัญของคุณหญิงศศิธรฝากมา
“พี่เขม เรื่องถ่ายละครเป็นยังไงบ้างคะ? หญ้าพร้อมทำงานนะคะ”
“ค่ะ น่าจะเริ่มถ่ายต่ออีกสองสามวันนี้ค่ะ ในส่วนของคุณหญ้าและคุณคริสต์เหลือไม่เยอะแล้ว...”
“ดีจัง! หญ้าอยากจะทำงานที่ ไนท์ ดีไซน์ นะคะ”
“ไนท์ ดีไซน์ บริษัทของคุณชาลีใช่มั้ยคะ?”
“ค่ะ พี่เขมรู้จักคุณชาลีด้วยเหรอคะ?”
“ค่ะ แล้วเรื่องนี้คุณคริสต์ทราบมั้ยคะ?”
“หญ้ายังไม่ได้บอกพี่คริสต์ แต่พี่คริสต์เคยพูดกับหญ้าไว้ว่า หญ้าจะเรียนต่อหรืออยากทำงานก็ได้ตามใจหญ้า แต่มีเงื่อนไขเดียวคือหญ้าต้องอยู่ที่ประเทศไทย... คุณชาลีกับพี่คริสต์มีปัญหากันใช่มั้ยคะ?”
“คุณหญ้าทราบเหรอคะ?”
“หญ้าไม่ทราบรายละเอียด แต่ดูเหมือนทั้งสองคนนี้น่าจะรู้จักกันมาก่อน และผู้ชายอีกคน เฟรเดลิค ชื่อนี้พี่เขมทราบมั้ยคะ?” เขมิกามองหน้ากอหญ้า ถึงแม้ไม่มีคำอธิบายจากเขมิกา กอหญ้าก็รู้ได้ได้ทันทีว่าทั้งสองคนต้องมีปัญหากับคริสต์มากพอที่จะทำให้คริสต์ไม่พอใจเธอทุกครั้งที่มีสองคนนี้เข้ามาเกี่ยวข้องในชีวิตเธอ
“ถ้าคุณหญ้าอยากทราบ ให้คุณคริสต์เป็นคนเล่าดีกว่า แต่มีอย่างเดียวที่พี่จะบอกคุณหญ้าคือคุณคริสต์ไม่ใช่คนที่จะทำร้ายใครได้ทั้งนั้น...เรื่องนี้พี่เอาเกียรติของตัวเองรับประกัน...เพราะตั้งแต่ที่พี่ได้รู้จักกับคุณคริสต์มา คนที่คุณคริสต์ทำร้ายน่าจะมีเพียงคนเดียว...”
“ใครคะ?...พี่เขมบอกหญ้าได้มั้ยคะ?”
“ได้ค่ะ...คุณหญ้า”
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
