พ่ายกลซาตาน [Artificial Devil Love] ตอนที่ 100
คริสต์ดึงกอหญ้าเข้ามาโอบกอด เมื่อกอหญ้าไม่ได้ตอบคำถามเขา มีเพียงน้ำตาที่ไหลออกมา ใครก็ตามที่ทำเรื่องนี้เขาไม่ปล่อยไว้แน่
“ความร้ายกาจในตัวผู้หญิงคนนี้หายไปไหนหมด...” คริสต์พูดออกมาด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนที่ตรงข้ามกับอารมณ์เขาตอนนี้ กอหญ้ามีเพียงเสียงสะอื้น “...พี่ต้องทำยังไง หญ้าถึงจะยอมพูดอะไรออกมาบ้าง...หืม?” คริสต์ที่รออยู่นาน เขาก็ยังไม่ได้คำตอบอะไรจากเธอเลย คริสต์จึงดึงร่างกอหญ้าผละออกจากอ้อมกอดเขาและจ้องเข้าไปในดวงตาที่ชุ่มฉ่ำไปด้วยน้ำตา
“เราสองคนก็คงเหมือนกันในจุดนี้มั้งค่ะ...ที่ไม่ค่อยพูดเรื่องที่ต้องพูดต้องบอกให้รู้กัน...” คริสต์เลิกคิ้วอย่างแปลกใจกับคำพูดของกอหญ้า
“จะว่ามั้ย?...ถ้าพี่บอกว่าไม่เข้าใจสิ่งที่หญ้าพูดเมื่อกี้เลย”
“พี่คริสต์ก็ไม่ยอมพูด ปล่อยให้หญ้าเข้าใจพี่แบบไม่ถูกต้องเรื่องระหว่างพี่คริสต์กับคุณชาลี หรือแม้แต่กับเฟรเดลิค”
“เฟรเดลิคมันยังมาป้วนเปี้ยนใกล้ๆหญ้าอีกเหรอ...”
“สองสามวันก่อน ตอนที่เราไปถ่ายละครที่ห้างฯ...นะคะ แต่ตอนนั้นเขาแค่เดินมาทักทายตอนที่หญ้าไปเข้าห้องน้ำ...”
“แค่นั้นจริงๆนะ”คริสต์ย้ำถามและกอหญ้าพยักหน้ารับ
“พี่กับเฟรเดลิครู้จักกันมาก่อนใช่มั้ยคะ?”
“ใช่…” คริสต์จึงตัดสินใจเล่าเรื่องระหว่างเขากับริต้า และเฟรเดลิคให้ กอหญ้าฟัง
“เดี๋ยวนะคะ!!!...พี่กับคุณริต้านั้นเลิกกันไปแล้ว แต่หญ้าเห็นภาพที่พี่กับคุณริต้านัวเนียกันในผับที่นี่...ประเทศไทย...หญ้าไม่เข้าใจ” กอหญ้ายังจำภาพเต้นรำระหว่างคริสต์กับริต้าที่แทบจะรวมร่างเป็นร่างเดียวกันในสถานบันเทิงสักแห่งหนึ่งในประเทศไทย เพราะภาพบรรยากาศผู้คนรอบข้างล้วนแล้วเป็นคนไทยส่วนใหญ่...
“เอ่อ!...ในบางครั้งคนเราก็ทำเรื่องไม่ดีบ้างนะ”
“หมายความว่าไง?” กอหญ้าถามจริงจังมากขึ้น ซึ่งทั้งสองหลงลืมความเป็นปัจจุบันเมื่อเรื่องอื่นดูเป็นที่สนใจมากกว่าความเปลือยเปล่าของทั้งสองบนเตียงนอนขนาดใหญ่ในบ้านของคริสต์
“ริต้ากลับมาเมืองไทย และมาขอโทษ ขอกลับมาคืนดีกับพี่...พี่ก็ให้ โอกาศเธอสองอาทิตย์ เรากลับมาคบกันและพี่ก็บอกกับเธอว่าเราไปกันไม่ได้...” กอหญ้าอ้าปากค้างกับประโยคสองบรรทัดของคริสต์
“พี่คริสต์เอาคืนเธอใช่มั้ย?” คริสต์กระพริบตายอมรับข้อกล่าวหานั้น “...คนบ้าทำไมถึงได้ร้ายกาจแบบนี้นะ!!!” กอหญ้าร้องเสียงดังออกมาพร้อมฟาดมือตีต้นแขนของคริสต์
“โอ้ย!!…พี่เจ็บนะ” คริสต์ร้องออกมาและต้นแขนเขาก็แดงขึ้นอย่างทันตา
“แล้วคุณชาลีล่ะคะ?” กอหญ้าเอ่ยถามต่อ แต่คราวนี้คริสต์กลับเงียบ “พี่คริสต์บอกหญ้าเถอะนะคะ...มันสำคัญต่อสิ่งที่หญ้ามีบางอย่างจะบอกพี่ด้วย” คริสต์หันมามองกอหญ้าด้วยสายตาที่จริงจังมากขึ้น
“หมายความว่าไง?...” คริสต์เอ่ยถามกอหญ้าทันที
“พี่คริสต์ต้องบอกหญ้ามาก่อน”
“ไม่!…หญ้ามีอะไรกับชาลี...พี่ต้องรู้เดี๋ยวนี้” คริสต์ที่เป็นคนเอาแต่ใจเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว เขาไม่ยอมปล่อยเรื่องนี้ผ่านไปง่ายๆ
“พี่คริสต์!...ปล่อยหญ้าก่อน มันเจ็บนะ!!!” กอหญ้าร้องออกมา เมื่อสองมือของคริสต์บีบแขนทั้งสองข้างของเธอโดยที่เขาไม่รู้ตัวด้วยซ้ำ
คริสต์ตกใจกับเสียงของกอหญ้าและนั้นดึงสติเขากลับมา ‘หึง’ ให้ตายเถอะ!!! นี้เขาหึงกอหญ้าจนหน้ามืดอีกแล้วเหรอ
“พะ...พี่ขอโทษ” คริสต์รีบปล่อยแรงบีบนั้น และเปลี่ยนมาลูบแขนเล็กนั้นไปมาอย่างปลอบประโลม
“พี่คริสต์ฟังหญ้าให้ดีนะคะ...หญ้าไม่ได้ทำอะไรที่ผิดต่อพี่ ไม่เคยทำ ไม่คิดจะทำ...”
“พี่ขอโทษนะ พี่มันงี่เง่าเอง...พี่จะต้องแก้ไขให้มัน”
“พี่คริสต์ถ้าหญ้าขอให้พี่ปล่อยเรื่องพวกนี้ไป...ตอนนี้พี่คริสต์รู้แล้ว หญ้าก็แค่เปลี่ยนเบอร์ใหม่ ปิดเฟสบุ๊ค...”
“พี่ต้องรู้ให้ได้ว่าใครทำเรื่องนี้...” กอหญ้ายกสองมือกอบกุมแก้มทั้งสองข้างของคริสต์
“คนที่ทำเรื่องนี้...เขาเรียกร้องความสนใจจากพี่คริสต์ และที่ผู้หญิงพวกนั้นร่วมมือด้วย พวกเธอก็เพียงต้องการให้พี่คริสต์ไปหา...ซึ่งเรื่องนั้นหญ้า...ยอม...ไม่ได้...หึง ไม่ใช่แต่พี่คริสต์ที่จะรู้สึกได้แต่ฝ่ายเดียว...เอาล่ะคราวนี้บอกเรื่องพี่กับคุณชาลีมาได้แล้วว่าเกิดอะไรขึ้น” คริสต์ยิ้มให้กอหญ้า เพราะตอนนี้เธอเหมือนกับทนายที่กำลังซักฟอกจำเลยหรือพยานฝ่ายตรงข้าม คริสต์ดึงกอหญ้าเข้ามากอดและมานอนแนบข้างกายเมื่อคริสต์พิงกึ่งนั่งหัวเตียง กอหญ้าดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมกายเธอและคริสต์ให้ความอบอุ่นที่มากขึ้นนอกเหนือจากไออุ่นของกันและกัน...
“เราสองคนรู้จักกัน จะว่าเพื่อนก็ได้ ถึงไม่สนิทกันมากแต่ชาลีก็เป็นคนดีคนหนึ่ง...เขารักผู้หญิงคนหนึ่งเธอชื่อ เทเรซ่า แต่แล้ววันหนึ่งชาลีก็มาขอร้องพี่ให้ตอบรับความรักของเธอที่มีต่อพี่...”
“ทำไมคุณชาลีต้องทำแบบนั้นด้วย?”
“หญ้าคิดว่าเพราะอะไร?” กอหญ้าเบิกตากว้างขึ้น
“คุณชาลีรักคุณเทเรซ่า...เป็นความรักที่ยิ่งใหญ่มาก น้อยคนนักที่จะเสียสละยอมเป็นเพียงคนที่มองดูคนที่เรารักมีความสุข...แล้วพี่คริสต์ทำยังไงต่อไปคะ”
“ตอนแรกพี่ไม่รู้หรอกว่าชาลีรักเทเรซ่า แต่ตอนนั้นพี่ปฎิเสธชาลี...จนกระทั่งวันที่เทเรซ่ามาสารภาพรักกับพี่...”
“พี่คริสต์ปฎิเสธเธอโดยทันทีเลยเหรอคะ?”
“ใช่!…และตอนนั้นพี่ก็ยังไม่รู้ เอาเป็นว่าไม่สนใจเลยด้วยซ้ำ และไม่คิดว่าเทเรซ่าจะจริงจังและเสียใจมาก...คืนนั้นเธอไปดื่ม เธอเมามากเธอขับรถเกิดอุบัติเหตุ...เธอเสียชีวิต” กอหญ้าลุกขึ้นนั่ง และเห็นความเจ็บปวดในดวงตาของคริสต์ มันเป็นอุบัติเหตุและแน่นอนคริสต์ไม่มีทางอยากให้มันเกิดขึ้น
“มันไม่ใช่ความผิดของพี่คริสต์นะคะ...”
“ทุกคนก็บอกพี่แบบนั้น...และความเสียใจที่เกิดขึ้นกับชาลี ทำให้พี่รู้ว่าเขารักเทเรซ่า...หลังจากเหตุการณ์นั้น ชาลีก็ไม่พูดกับพี่อีกเลย”
“เวลาน่าจะทำให้คุณชาลีเขาเข้าใจนะคะ...”
“คราวนี้บอกพี่มาได้เหรอยังว่าชาลีมาเกี่ยวข้องอะไรกับหญ้า...” คริสต์สลัดเรื่องที่ผ่านไปนานหลายปีแล้วออกไป และหันมาสนใจคนข้างกาย
“หญ้ากรอกใบสมัครทำงานที่ ไนท์ ดีไซน์ นะคะ...”
“อะไรนะ!!!...เมื่อไหร่?” คราวนี้เป็นคริสต์ที่เป็นฝ่ายเสียงดัง ถ้าเป็นเมื่อสองสามเดือนก่อนเขาจะไม่เป็นกังวลขนาดนี้ แต่ตอนนี้ชาลีกลับมาประจำที่นี่แล้ว
“โอ้ย!!!…หูจะแตก” กอหญ้ายกมือขึ้นมาปิดหูของตัวเองไว้ด้วย และเอื้อมไปหยิบรีโมทย์ทีวี เพื่อเปลี่ยนบรรยากาศและเธอต้องการดูละครที่ออนแอร์เป็นวันแรก.... คริสต์ได้แต่คิ้วขมวดมองกอหญ้า เพราะเขาจะสนใจเธอในจอที่มองได้แค่ตาทำไมกัน เมื่อตัวจริงอยู่ข้างๆเขาตอนนี้ และทำได้มากกว่าแค่มอง...
“หญ้าคุยกันก่อน”
“ไม่คุย...ไม่อยากคุยกับคนแก่ ความจำเสื่อม”
“อุ้ย!...คนบ้าปล่อยเขานะ” คริสต์ขยับเปลี่ยนขึ้นคร่อมร่างเปลือยเปล่าของกอหญ้าทันที
“พี่ไม่อนุญาต และทำไมต้องมาว่าพี่เป็นคนแก่...อย่างนี้ต้องโชว์ให้เห็นกันหน่อยว่าแก่จริงมั้ย” กอหญ้ายิ้มและหัวเราะออกมา เมื่อคริสต์จี๋เอวเธอ
“หยุด...หยุดนะ...คนบ้า” กอหญ้าดิ้นพร้อมกับหัวเราะ และพยายามหนีจากการหยอกล้อของคริสต์
“บอกมาก่อนว่าจะเปลี่ยนใจ ไปเขียนใบลาออก”
“โอ้ย!...ยังไม่ได้เริ่มทำงานเลยก็จะให้ไปลาออกแล้ว...ขำตายเลย”
“พี่ไม่ให้ทำ พี่หึงและกลัวด้วย”
“กลัว!...กลัวคุณชาลีเหรอคะ?”
“เปล่า! กลัวหญ้าจะเปลี่ยนใจ”
“หญ้าพึ่งรู้ว่า หญ้าในสายตาพี่คริสต์เป็นคนโลเล ใจง่าย”
“พี่ไม่ได้หมายความแบบนั้น...พี่หวงหญ้า”
“หญ้าไม่ได้ชอบคุณชาลีแบบนั้น และอีกอย่าง หญ้าก็บอกพี่คริสต์ไปแล้วไงว่าหญ้าไม่เคยคิดทรยศพี่...”
“แต่ชาลีอาจจะ...”
“…ไม่มีอะไรหรอกค่ะ เชื่อหญ้านะคะ...อีกอย่างที่หญ้าอยากทำงานที่นี่เพราะที่นี่รับหญ้าตอนที่หญ้าขอเข้ามาฝึกงาน...พี่เจใจดีมาก”
“คุณเจ...พี่ไม่เถียง แต่...เอ๊ะ!!!...หญ้าเคยฝึกงานที่นั้นเหรอ?”
“อื้ม...และที่นั้นทำให้หญ้าขายงานออกแบบที่หญ้ารักมากได้ด้วยนะคะ...เป็นเงินก้อนแรกที่หญ้าได้มาจากน้ำพักน้ำแรงตัวเองเลยล่ะ”
“งานออกแบบเหรอ?”
“ใช่ค่ะ...เป็นการออกแบบภายในของห้องชุดคอนโดนะคะ...มีผู้ใหญ่ใจดีให้ค่าออกแบบหญ้ามากกว่าที่มืออาชีพทำถึงสองเท่าเชียวล่ะ...อยากรู้จังว่าผู้ใหญ่ใจดีคนนั้นเป็นใคร...” คริสต์ฟังอย่างสงสัย
“ถ้าหญ้ารู้แล้วจะทำยังไงกับเขาหรือเธอเหรอ?”
“ขอบคุณก่อนเป็นอันดับแรก พี่คริสต์รู้มั้ยเงินก้อนนั้นทำให้หญ้าหาของขวัญให้กับอันโตได้เมื่อครบรอบอายุสี่สิบเอ็ดปี ล็อคเก็ตคู่นั้นที่หญ้าสั่งทำมาจากเงินก้อนนี้ หกหลักเชียวนะคะ หญ้าไม่อยากจะเชื่อว่าจะได้เยอะขนาดนั้น...”
“พี่ว่าแค่ขอบคุณเขาอย่างเดียวคงไม่พอแล้วมั้ง...” คริสต์เริ่มมั่นใจบางอย่าง...
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
