พ่ายกลซาตาน [Artificial Devil Love] ตอนที่ 103
Grrrr Grrrr คริสต์ขยับเมื่อเสียงเรียกเข้าโทรศัพท์มือถือของเขาดังขึ้น และข้างกายเขาว่างเปล่า คิ้วเข้มขมวดเมื่อขยับและเดินไปหยิบโทรศัพท์ที่กอหญ้าคงจะเสียบชาร์ททิ้งไว้ให้
Grrrr Grrrr เสียงเรียกดังขึ้นอีกครั้ง เมื่อคริสต์ไม่ได้รับมันครั้งแรก
“ริต้า!...”
“คริสต์...ในที่สุดคุณก็รับสายริต้าแล้ว”
“มีอะไร?” คริสต์ถามกลับห้วนๆ ไม่ทักทายและแสดงความยินดีที่ได้ยินเสียงริต้าอีกครั้ง
“…คริสต์ คุณทำให้ฉันสูญเสียทุกอย่าง เฟรเดลิคมันสารเลว ฉันต้องกลับไปเกี่ยวข้องกับมันอีกครั้งก็เพราะคุณ คุณหลอกลวงฉัน” คริสต์คิ้วขมวดมากขึ้น เมื่อริต้าคร่ำครวญ เธอร้องไห้อยู่ที่ไหนสักแห่ง แต่น้ำเสียงของริต้าฟังแล้วเธอกำลังรู้สึกแย่มาก
“ริต้า...เป็นอะไร?”
“…ฉันฆ่าเฟรเดลิค ฉันฆ่าไอ้สารเลวนั้น...” คริสต์อึ้งกับสิ่งที่ได้ยิน จริงอยู่ว่าเฟรเดลิคอาจจะเลวจริงอย่างที่ริต้าพูด แต่นั้นเขาก็มารู้หลังจากที่ริต้าทิ้งเขาไปแล้ว สาบานเลย! ตอนที่เขารู้ว่าริต้ากับเฟรเดลิคเลิกเกี่ยวข้องกันเขารู้สึกโล่งใจ แต่เรื่องที่เธอทิ้งเขาไปนั้นก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง ที่เขายอมกลับมาคบกับเธออีกครั้งเขาไม่ปฎิเสธว่านั้นเขาอยากแก้แค้นเอาคืนเธอให้เธอรู้สึกถึงการถูกทิ้งบ้าง
“ริต้าใจเย็นๆ...ตอนนี้คุณอยู่ที่ไหน?” คริสต์ตอบกลับพร้อมแต่งตัวทันที
“…ดีใจที่คุณถาม...อยู่ที่ไหนงั้นเหรอ...ถ้าฉันบอกคุณว่าฉันอยู่หลังพวงมาลัย และฉันมองไปที่กระจกหน้ารถ...พระเจ้าให้โอกาสฉันอีกครั้ง คริสต์คุณจะต้องสูญเสียอีกครั้ง”
“ริต้า!...เธอพูดอะไร” คริสต์ที่แต่งตัวแล้วออกมาจากห้องนอน ไร้เงา กอหญ้า
“ฉัน...จะ...ฆ่า...ยายเด็กกอหญ้า!!!!” คริสต์ชะงักกับสิ่งที่ได้ยิน เพราะในห้องไม่มีกอหญ้า เธอหายไปไหน
“ริต้า!!!...เธอกำลังล้อฉันเล่น...ใช่มั้ย?”
“จริงเหรอเปล่า...คุณก็ลงมาดูเองที่ลานจอดรถ...”
ตี๊ด ตี๊ด คริสต์วิ่งออกจากห้องทันที เพราะเขามั่นใจแล้วว่ากอหญ้าไม่อยู่ในห้องแน่นอน คริสต์กดลิฟท์ กดปิดอีกครั้งเมื่อเขาเข้าไปข้างใน
กอหญ้าที่ลงมาหยิบของในรถของคริสต์ที่จอดในลานจอดรถ โดยที่เธอไม่รู้เลยว่ามีสายตาของใครบางคนที่ขับรถมาที่นี่ตั้งแต่เช้าตรู่ ริต้ายังคงเก็บบัตรผ่านประตูทางเข้าลานจอดรถของคริสต์อยู่ เธอจึงสามารถเข้ามาในอาคารแห่งนี้ได้
กอหญ้าหันไปยังทางเดิน ขณะที่เธอกำลังเดินกลับไปยังลิฟท์ เพราะเสียงรถที่เธอเข้าใจว่ากำลังจะขับผ่านเธอ แต่ทิศทางของมันกลับพุ่งตรงมาที่เธอ
“หญ้า!!!!…” คริสต์ตะโกนดังลั่น เมื่อเขาเห็นรถของริต้ากำลังเร่งความเร็วพุ่งไปยังกอหญ้า และจังหวะนั้นที่กอหญ้าหันไปตามเสียงเรียก คริสต์ที่ตะโกนและวิ่งไปหากอหญ้าอย่างรวดเร็วแต่มันห่างออกไปถึงสองล็อค กอหญ้าหันกลับมายังรถที่พุ่งเข้าหาเธอ
“ปึก!!!…เอี๊ยดดด...” เสียงการกระแทก และเสียงยางรถที่บดกับถนนยามที่ริต้าเหยียบเบรกอย่างรวดเร็ว
คริสต์ชะงักเท้า เมื่อเห็นกอหญ้าล้มลงกับพื้นหลังจากที่รถของริต้าผ่านไป เพราะคริสต์อยู่อีกด้านที่รถของริต้ากั้นระหว่างเขากับกอหญ้า
“อื้มมมม...” กอหญ้าที่เสียหลัก ร้องออกมาเพราะถึงแม้เธอจะหลบทันแต่ความเร็วก็ไม่เพียงพอ เพราะเธอก็ยังถูกรถของริต้าเฉียวอยู่ดี ริต้าที่มองกระจกหลังและเห็นว่ากอหญ้ากำลังจะลุกขึ้น เมื่อเธอเสียหลักอยู่กลางช่องรถวิ่งพอดี
คริสต์ที่เห็นเช่นกัน และเมื่อไฟเบรกรถของริต้าดับลง คริสต์เร่งฝีเท้าวิ่งไปหากอหญ้าพร้อมๆกับที่ริต้าเข้าเกียร์ถอยหลัง แน่นอนว่าพยายามฆ่า ริต้าตั้งใจจะปลิดลมหายใจของกอหญ้าจริงๆอย่างไม่ต้องสงสัย
“โอ้ย!!!!…” กอหญ้าร้องออกมาอีกครั้ง เมื่อเธอต้องล้มไปนอนเกลือกกลิ้งกับพื้นปูน เมื่อคริสต์เข้าถึงตัวเธอและพุ่งตัวให้เขาและเธอรอดพ้นจากริต้าอีกครั้ง เสียงอึกทึกพร้อมกับภาพจากกล้องวงจรปิดที่ไปปรากฎในจอภาพของ ร.ป.ภ.ที่เข้าเวรอยู่รีบวิ่งเข้ามาเพื่อช่วยเหลือคริสต์กับกอหญ้า ทำให้ริต้าต้องขับรถหนีไปโดยทันที...
“พี่คริสต์!!!...” กอหญ้าเอ่ยออกมาก่อนที่สติของเธอจะดับลง
“หญ้า!!!…ไม่นะ...” คริสต์ร้องออกมา เมื่อแขนขาของกอหญ้าถลอกเต็มไปหมด เมื่อเธอสวมเสื้อยืดกับกางเกงขาสั้น คริสต์เห็นกุญแจรถเขาล่วงอยู่ “ช่วยผมที...” คริสต์พูดกับ ร.ป.ภ. ที่มาถึงเขา
ร.ป.ภ. คนนั้นกดเปิดรถให้คริสต์ที่ช้อนร่างกอหญ้าขึ้น
“ผมขับให้ครับ” ร.ป.ภ. คนนั้นเอ่ยกับคริสต์ และรีบเข้าประจำตำแหน่งหลังพวงมาลัยเมื่อให้คริสต์นั่งอยู่ด้านหลังโดยมีกอหญ้าอยู่บนตัก
คริสต์เบิกตากว้าง น้ำตาไหลออกมา เพราะผมของกอหญ้าเปียกชื้นไปด้วยเลือดที่ไหลมาจากศีรษะของเธอและบางอย่างทำให้คริสต์เปลี่ยนไป ภาพในอดีตเมื่อยี่สิบปีก่อนที่ถูกปิดผนึกไว้ มันถูกเปิดอีกครั้ง....
“padre…padre…padre” (ป้าเตร) พ่อ พ่อ พ่อ เด็กชายคริสต์ที่เรียกร่างชายอิตาเลี่ยนที่อาบไปด้วยเลือดบนถนนน้ำตานองหน้า
“คริสต์ฟังแม่นะ...หนูกอหญ้าปลอดภัยแล้ว คริสต์ได้ยินที่แม่พูดมั้ย...โอ้!!คริสต์ลูกแม่” คุณหญิงศศิธรน้ำตาไหลออกมา เมื่อคริสต์ในอ้อมกอดเธอ นิ่ง
“หมอพีระ” เขมิกาเอ่ยเบาๆ เมื่อหมอพีระเข้ามาในห้องคอนโดของคริสต์ พร้อมกับหมออีกคน ซึ่งหมอพีระหันไปพยักหน้ากับหมอที่เขาพามาด้วย
เขมิกาเดินไปหาคุณหญิงศศิธรให้ถอยออกมา และให้หมอที่มากับหมอ พีระค่อยๆเดินเข้าไปหาคริสต์ หมอณันหรือหมอวรนัณนั่งลงกับพื้นตรงหน้าคริสต์ ส่งสัญญาณให้ทุกคนออกไป เหลือเพียงเขาและคริสต์ที่ยังสงบเพียงลำพัง
“คุณแม่ทำใจให้สบายนะครับ...หมอณันเขาเป็นหมอมือหนึ่งด้านจิตวิทยาประจำโรงพยาบาลเราครับ...” หมอพีระบอกกับคุณหญิงศศิธรที่พยักหน้ารับรู้อย่างเข้าใจ
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
