พ่ายกลซาตาน [Artificial Devil Love] ตอนที่ 107
“หญ้ามาแล้ว ดีเลย...ออกไปกับผมหน่อย” ชาลี ที่กำลังจะออกไปข้างนอกเห็นกอหญ้าที่พึ่งมาถึงสถานที่ทำงาน
“ปะ...ไปไหนคะ” กอหญ้าถามชาลี แบบที่เธอยัง งงๆ
“พบลูกค้า...” กอหญ้าพยักหน้าและเดินตามชาลี ไปขึ้นรถเขา ชาลีขับรถออกมาแถวปริมณฑล โครงการหมู่บ้านที่กำลังจะเตรียมเปิดโครงการ และมีแผนเริ่มก่อสร้างปีหน้า ชาลีออกสำรวจพื้นที่ที่ยังไม่ได้เกลี่ยพื้นดินด้วยซ้ำหลังจากที่คุยกับผู้รับผิดชอบของบริษัทเจ้าของโครงการ
“หญ้า เบื่อตัวเองจัง” กอหญ้าก้มมองเท้าตัวเอง เมื่อเธอลงมาจากรถเพื่อที่เธอจะเดินดูพื้นที่ของโครงการด้วย ชาลียิ้มในขณะที่ในมือมีกล้องถ่ายรูป
“ผมน่าจะช่วยอะไรคุณได้บ้างนะ” ชาลีพูดในท่าทางสบายๆ และเดินไปเปิดท้ายรถ เขาหยิบรองเท้าผ้าใบของเขาออกมา กอหญ้ายิ้มและรับมา ถึงจะหลวมมากๆ แต่ก็ดีกว่าส้นสูงของเธอแน่นอน การทำงานร่วมกันของชาลีและ กอหญ้าเป็นไปอย่างราบรื่นและยาวนาน ชาลีแอบยิ้มอยู่หลายๆครั้งยามที่มอง กอหญ้าเธอไม่ทำให้เขาผิดหวังจริงๆ และชาลีทราบเรื่องของกอหญ้ากับคริสต์เช่นกัน แม้แต่เรื่องของริต้าเพราะทางตำรวจปิดข้อมูลถึงผู้ที่ถูกทำร้ายจึงทำให้เรื่องของริต้าอยู่ในกรอบเล็กๆของหนังสือพิมพ์ และนั้นทำให้กอหญ้าใช้ชีวิตได้อย่างปกติในแบบนักแสดงนำหญิงหน้าใหม่ที่ทุกอย่างต้องผ่านช่องที่เธอสังกัดอยู่ และกอหญ้าก็เป็นนักแสดงที่มีต้นสังกัดแล้วในแบบที่เธอไม่ต้องรับงานแสดงในเรื่องอื่นๆอีก
กอหญ้าทำหน้าที่เพียงอีกอย่างคือไปออกรายการเพื่อโปรโมทละครตามปกติ และรายการแรกที่เธอต้องไปอัดรายการคือวันอาทิตย์นี้ ตามที่เขมิกาแจ้งมา และแน่นอนรายการที่จะอัดมีเพียงเธอและนักแสดงคนอื่น ไร้เงานักแสดงนำชาย
“ผมใช้งานหญ้าหนักเกินไปมั้ย” ชาลีถามขณะที่ทั้งสองกำลังเดินกลับมาที่รถ
“ก็แล้วแต่มุมมอง ถ้าเป็นมุมมองของหญ้า ให้เป็นแบบนี้ทุกวันหญ้าก็ไม่เกี่ยงนะคะ...รู้สึกดีมากกว่า”
“งั้นเดี๋ยวเราแวะหาอะไรทานกันก่อนกลับออฟฟิชนะครับ”
“หญ้าเลือกได้มั้ยคะ?”
“ร้านอาหารนะเหรอ?” กอหญ้าพยักหน้า เมื่อชาลียิ้มให้ในแบบที่ว่าสุภาพสตรีมีสิทธิเลือก
“ก๋วยเตี๋ยวเรือ...คุณชาลีทานได้มั้ย” กอหญ้ายิ้ม เมื่อชาลีแสดงท่าทางว่า ‘เอาเลยไม่มีปัญหา’ และกว่าที่ทั้งสองจะกลับมาถึงออฟฟิชก็บ่ายจนเกือบเย็น
“หญ้า!…” พนักงานต้อนรับของ ไนท์ ดีไซน์ เรียกกอหญ้าไว้ก่อนที่เธอจะเดินเข้าไปด้านใน
“มีอะไรเหรอคะ?”
“มีคนมารอหญ้าอยู่ที่ห้องรับรองด้านใน”
“รอหญ้าเหรอคะ?” กอหญ้าถามย้ำอย่างแปลกใจ เธอพึ่งมาทำงานที่นี่วันแรกและใครกันที่มารอพบเธอ เพราะมีไม่กี่คนที่รู้ว่าเธอทำงานที่นี่
“ค่ะ หญ้ารีบไปเถอะเขามารอตั้งแต่สายๆ แล้วเขาไม่ยอมออกไปไหนเลย เที่ยงก็ไม่ไปทานอาหาร บอกแต่ว่าจะรอหญ้ากลับมา” กอหญ้าคิ้วขมวด ‘เขา’
“หรือว่าจะเป็น...” กอหญ้าพึมพำและรีบเดินไปยังห้องรับรอง ชาลีที่เงียบอยู่ เดินตามกอหญ้าไปเช่นกัน
ควับ!!! คริสต์หันไปมองที่ประตูห้องที่เขานั่งอยู่ในนี้นานกว่าห้าชั่วโมง เขาไม่มีเบอร์ติดต่อกอหญ้าเพราะเธอต้องเปลี่ยนเบอร์ใหม่ และที่เขามาปรากฎตัวที่นี่ไม่มีใครรู้แม้แต่คนเดียว เขาไปพบเธอที่คอนโด แต่เธอไม่อยู่ และที่นี่เป็นที่เดียวที่เขานึกออก เพราะวันนี้ธนาคารโทรมาแจ้งเขาว่าระบบไม่สามารถโอนเงินเข้าบัญชีกอหญ้าได้ เพราะบัญชีปิดไปแล้ว
“คุณชาลี หญ้าขอเวลาส่วนตัวนะคะ” กอหญ้าหันไปพูดกับชาลี เมื่อเธอเห็นคนที่นั่งอยู่ในห้องแล้วว่าเป็นใคร และเป็นคนที่เธอคาดไว้จริงๆ
“นี้ก็ได้เวลาเลิกงานแล้ว หญ้าจะกลับไปพักผ่อนเลยก็ได้” ชาลีพูดกับ กอหญ้าก่อนที่จะเดินแยกไป เพราะเขาก็เห็นเช่นกันว่าใครที่มารอกอหญ้าอยู่
กอหญ้าขับรถกลับคอนโดไปเงียบๆ โดยมีคริสต์นั่งเคียงข้างอยู่ เขายอมทำตามที่เธอบอกว่า “เราควรกลับได้แล้วค่ะ” คริสต์ไม่ได้ขับรถมา นั้นเป็นสิ่งที่ดีที่คริสต์ควรปฎิบัติ เมื่อสภาวะจิตของเขายังไม่ได้รับการรับรองจากแพทย์ว่าเขาเป็นปกติแล้ว กอหญ้าไม่ได้กลัวเขา แต่ห้าวันที่เขาและเธอต้องห่างกันโดยมีปัจจัยเหตุผลที่ต่างรู้ดี มาขวางกั้นเธอกับเขาไว้
คริสต์ที่ถึงแม้จะนั่งเงียบๆ แต่คริสต์รู้สึกไม่พอใจที่กอหญ้าปฎิบัติกับเขาเหมือนกับว่าเขาป่วย เป็นพวกจิตไม่ปกติ โดยที่คริสต์หลงลืมไปว่าตัวเองเป็นฝ่ายสร้างกำแพงขวางกั้นกอหญ้าก่อนต่างหาก
“พี่คาดว่าจะเจออันโต”
“พ่อกลับมิลานแล้วเมื่อเช้านี้”
“ระวังตัวจังเลยนะ” คริสต์เหน็บแนมกอหญ้า เมื่อเขากับเธอยืนห่างกันหลายเมตรในห้องชุดคอนโดชั้นยี่สิบห้า
“ไม่ช้าไปหน่อยเหรอค่ะ ถ้าหญ้าจะทำแบบนั้นกับพี่”
“ก็จริง” คริสต์พูดพร้อมขยับเดินมานั่งที่โซฟา “ทำอะไรให้กินหน่อย ตั้งแต่เที่ยงพี่ยังไม่ได้กินอะไรเลย”
“กินหญ้าแทนได้มั้ย?” กอหญ้าขยับเดินมาโอบกอดรอบคอคริสต์จากทางด้านหลังเก้าอี้โซฟา และกระซิบข้างหูเขา
“ก็เป็นความคิดที่ดีนะ” คริสต์ตอบกลับพร้อมจับมือเล็กของกอหญ้าไว้
“พี่คริสต์กลับมาเป็นพี่คริสต์ของหญ้าแล้วใช่มั้ย?”
“ขอโทษนะหญ้า พี่อยากทำให้ดีกว่านี้...”
“แต่หญ้าไม่อยากรอแล้ว...หญ้าพอใจแค่นี้ ได้มั้ยคะ?...อุ้ย!!!” กอหญ้าร้องออกมาเมื่อร่างกายเธอขยับข้ามพนักพิงมานอนอยู่บนตักของคริสต์ ด้วยแรงดึงของคริสต์ “พี่คริสต์เลิกโทษตัวเองได้แล้วนะคะ ทุกอย่างที่เกิดขึ้นมันไม่ใช่เพราะพี่เลย ถ้าให้เลือกหญ้าขอพี่คริสต์คนที่แสนร้ายกาจที่จ้องจะกินหญ้าในทุกๆที่แบบนั้นดีกว่า”
“…แสนร้ายกาจ!!!...นั้นพี่ในสายตาหญ้าเหรอ” กอหญ้ายิ้ม และโอบแขนรอบคอแกร่งที่โน้มลงมาใกล้จนใบหน้าอยู่ใกล้จนลมหายใจเป่ารดกััน ริมฝีปากสัมผัสกัน ลิ้นร้ายสอดเข้าโพรงปากหวาน เกี่ยวกระหวัดกับลิ้นเล็กที่ต่างฝ่ายแสดงให้รู้สึกว่าโหยหากันและกัน อ่อนโยนค่อยๆแปรเปลี่ยนเป็นเร้าร้อน เมื่อสลับกันรับสลับกันรุก ลมหายใจกระชั้นชิดที่ไม่รู้ว่าเป็นของใครจนแยกไม่ออกเมื่อทั้งคริสต์และกอหญ้ายังไม่มีใครที่จะยอมผละออกจากกัน ดูดดื่มกันและกัน มือแข็งแรงข้างหนึ่งของคริสต์กอบกุมความอวบอูมภายใต้อาภรณ์ที่คริสต์ไม่รู้ตัวว่าใช้เรี่ยวแรงไปกับมือ ริมฝีปากและลิ้นของเขาไปมากเพียงใด แต่นั้นทำให้กอหญ้าที่ยังนอนอยู่บนตักเขาไม่อยากให้มันจบลงและเธออยากให้มันไปต่อจนจบแบบบริบูรณ์ แต่...
“พะ...พี่...คริสต์...ต้องกิน...อาหารค่ะ” กอหญ้าผละออกมาอย่างเสียดาย
“ไปอาบน้ำ...เดี๋ยวพี่ตามเข้าไป...พี่หาอะไรรองท้องเอง...เชื่อเถอะว่าถ้าอันโตพึ่งกลับวันนี้ พี่คงจัดการตัวเองได้ไม่ยาก” กอหญ้ายิ้ม และขยับร่างออกจากตักของคริสต์ จริง! อย่างที่คริสต์บอก พ่อของเธอคงดูแลตู้เย็นของเธอไว้อย่างเรียบร้อย
คริสต์ยิ้มและลุกไปที่โซนครัว เปิดตู้เย็นช่องแช่แข็งมีอาหารที่ทำเสร็จแช่แข็งในตู้เย็นโดยฝีมือเชฟมือหนึ่ง คริสต์หยิบกล่องสปาเก็ตตี้ย้ายจากช่องแช่แข็งไปใส่ไมโครเวฟ
กอหญ้าเปลือยเปล่าร่างกายในห้องน้ำ เธอกำลังแปรงฟันโดยที่คริสต์กำลังกินอาหารอยู่ด้านนอก และกอหญ้ารู้ว่าสภาวะจิตของคริสต์ยังไม่ปกติ แต่เธอก็อยากให้เขาอยู่ข้างกาย กอหญ้าเดินเข้าตู้อาบน้ำ เธอเปิดน้ำให้สายน้ำไหลรดกระทบศีรษะที่ปกคลุมด้วยเส้นผมยาวดำ และไหลไปเรื่อยๆจนสายน้ำลงสู่ท่อน้ำทิ้ง คริสต์มองเรือนร่างเปลือยเปล่านั้นจากด้านนอกตู้อาบน้ำ เขาทำแบบที่กอหญ้าทำก่อนหน้านี้คือ แปรงฟันก่อนและเดินเข้าตู้อาบน้ำไปเช่นกัน
“ที่รัก รู้ใช่มั้ยว่าพี่รักหญ้ามาก พี่จะผ่านเหตุการณ์เลวร้ายนี้ไปให้ได้ พี่จะไม่มีทางลบเลือนหญ้าออกจากความทรงจำของพี่ พี่จดจำและเก็บทุกอย่างระหว่างเราไว้จนกว่าลมหายใจพี่จะหมดลง”
“หญ้ารักพี่คริสต์ รักมาก มากๆทั้งๆที่พี่นำพาความยุ่งยากมาให้ตั้งแต่ที่เรารู้จักกัน...หญ้าฟังคำเตือนของผู้ที่รักและหวังดีกับหญ้าในเรื่องของพี่คริสต์ หญ้าไม่ชอบที่ตัวเองไม่มีพี่คริสต์ข้างกาย หญ้าต้องการไออุ่นจากร่างกายพี่คริสต์เท่านั้น หญ้ายินดีให้อภัยกับทุกสิ่งที่สร้างปัญหาและความยุ่งยากให้กับชีวิตหญ้า ถ้ามันจะทำให้หญ้ายังมีพี่คริสต์อยู่เคียงข้างหญ้าไปตลอด หญ้าไม่สนใจผู้หญิงในอดีตของพี่ หญ้าไม่สนว่าใครจะบอกว่าพี่คริสต์เป็นยังไง หญ้าสนเพียงแต่ว่าพี่คริสต์จะเป็นของหญ้า หญ้าจะเป็นผู้หญิงคนสุดท้ายของพี่ หญ้าขาดพี่คริสต์ไม่ได้ หญ้าขาดความรักของพี่คริสต์ไม่ได้ หญ้าขาดบทรักเกมสวาทของพี่คริสต์ไม่ได้” คริสต์เงียบ สายตามองใบหน้าที่มั่นใจในคำพูดทุกคำ เธอ ผู้หญิงตรงหน้าเขา รักเขาที่เป็นเขาจริงๆ เขาที่รู้ตัวว่าตัวเองไม่ใช่คนดีอะไรมากมาย แต่เธอตรงหน้าก็รักเขา
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
