นอกจากสำนวนแปลกๆ ขำๆ แล้ว ผู้อ่านนิยายจีนกำลังภายในยังต้องรู้จักศัพท์หลายคำ มิฉะนั้นอาจอ่านไม่ได้อรรถรส
นักแปลรุ่นแรก จำลอง พิศนาคะ ว. ณ เมืองลุง และ น. นพรัตน์ ใช้ภาษาจีนแต้จิ๋วในการแปล เสียงแต้จิ๋วหลายคำอาจฟังดูประหลาดๆ ยกตัวอย่าง เช่น เอียเท้า
คำนี้ไม่เกี่ยวกับเท้าแต่อย่างใด
เอียเท้า (จีนกลางออกเสียง ยาโถว - 丫頭) คือหญิงรับใช้อายุน้อย
เอียเท้าเป็นตัวละครที่ขาดไม่ได้ในนิยายกำลังภายใน มาแทบทุกเรื่อง หลายเรื่องมีฉากเจ้านายสาวด่าหรือบ่นกับสาวใช้ว่า "เอียเท้าโง่เขลา"
เอียเท้าจึงมักมาพร้อมกับ เสียวเจี๊ยะ
'เจี๊ยะ' ในที่นี้ก็ไม่เกี่ยวอะไรกับการกิน เสียวเจี๊ยะเป็นคำแต้จิ๋ว จีนกลางออกเสียงเสี่ยวเจี่ย (小姐) หมายถึงคุณผู้หญิง
ในนิยายกำลังภายใน เสียวเจี๊ยะมักเป็นหญิงโสดตระกูลใหญ่ ถ้าเป็นคุณนาย เรียก ฮูหยิน (夫人)
ฮูไม่ได้แปลว่าใคร (who) นะ จีนกลางออกเสียง ฟูเหริน
คำว่าฮูใช้กับผู้ชายเช่นกัน ในนิยายกำลังภายใน เวลาผู้อาวุโสบุรุษคุยกับคนอายุน้อยกว่า มักแทนตัวเองว่า เล่าฮู (老夫) แปลว่า กูเอง
ถ้าถ่อมตัวหน่อย ก็แทนตัวเองว่า เล่าฮิว (老朽) แปลตรงตัวว่า คนแก่มาก เปรียบตัวเองเป็นไม้ผุ
บางครั้งก็แทนตัวเองว่า บิดา ในทำนองว่าผู้พูดเหนือกว่า เช่น "บิดาจะสั่งสอนเจ้าลูกเต่าเอง" ไม่ได้แปลว่าพ่อจะดูแลเต่า แต่หมายถึง กูจะอบรมเอง
แปลก อยู่ดีๆ อยากเป็นพ่อคน!
เราเรียกหญิงโสดตระกูลใหญ่ว่าเสียวเจี๊ยะ เราเรียกชายหนุ่มตระกูลใหญ่ว่าอะไร? คำตอบคือ กงจื๊อ (จีนกลาง - กงจื่อ) หมายถึงคุณชาย
ในนิยายกำลังภายใน กงจื๊อพวกนี้ชอบกรีดกรายไปตามหอนางโลมหรือบ่อนพนัน ขณะที่พระเอกของเรื่องมักจะเป็นพวกอยู่ติดโลก
นักอ่านมักจะเจอตัวละครแบบ กงจื๊อสำอาง กงจื๊อรุ่มรวย กงจื๊อกรุ้มกริ่ม
กรุ้มกริ่มแปลว่าเจ้าชู้
W. Uncle Town ผู้นี้เก่งมากในการหาคำมาแปล ไม่ว่ากรุ้มกริ่มหรือรุ่มรวย
จะใช้คำว่า 'ร่ำรวย' ก็ได้ กลับเลือกใช้ 'รุ่มรวย' กลายเป็นเสน่ห์อย่างหนึ่งของนิยายกำลังภายในสำนวนไทย
อีกคำคือ 'ร่ำดื่ม' ก็คือดื่มนั่นแหละ แต่พอเป็นร่ำดื่ม ก็ให้รู้สึกพวกพวกจอมยุทธ์ดื่มกันจริงจัง
เวลาร่ำดื่มแล้วก็ต้อง 'เมามาย' เมาเฉยๆ ไม่ได้ ต้องเติมมายเข้าไปด้วย
เมามายแปลว่าเมามาก สมกับเป็นปิศาจขี้เมา
อีกคำคือ วาสนาในคราเคราะห์ หมายถึงในความเคราะห์ร้ายก็พบเรื่องดี เช่น พระเอกตกเขา พบอาจารย์สอนวิชาให้
คำว่า because ท่านแปลว่า เนื่องเพราะ นี่นับเป็นเอกลักษณ์จริงๆ ข้าน้อยมิอาจไม่คารวะท่าน W. Uncle Town (ชิน บำรุงพงศ์) ท่านเป็นนายของภาษาจริงๆ
.
มีหลายคำที่นักอ่านนิยายกำลังภายในได้ยินบ่อยและรู้ความหมาย แต่อาจไม่รู้รากศัพท์หรือที่มา
เริ่มที่คำว่า บู๊ลิ้ม (武林) เป็นการอ่านแบบแต้จิ๋ว จีนกลางออกเสียงอู่หลิน
บู๊ (武) = สู้
ลิ้ม (林) = ป่า
แปลตรงตัวว่าป่านักสู้ เราใช้ในความหมายของยุทธจักรหรือยุทธภพ
คอนิยายกำลังภายในย่อมคุ้นกับคำว่าบู๊ เช่น บู๊เฮียบ (武侠 จีนกลางออกเสียงอู่เสียะ) แปลว่าจอมยุทธ์
นิยายกำลังภายในจึงเรียกว่า 武侠小說
小說 (เสี่ยวซัว) แปลว่านิยาย
อีกคำหนึ่งที่เราใช้ในความหมายของยุทธจักรคือ กังโอ๊ว (江湖) จีนกลางออกเสียง เจียงหู
กัง (江) = แม่น้ำ
โอ๊ว (湖) = ทะเลสาบ
ในพจนานุกรมจีน-ไทยแปลคำ 江湖 ว่า คนพเนจร ซึ่งในบริบทนิยายกำลังภายในน่าจะตรงกับคำอังกฤษว่า circle หมายถึงกลุ่มคนที่มีความสนใจตรงกัน หรืออาชีพตรงกัน ในที่นี้คือตีกัน
ชาวบู๊ลิ้มส่วนใหญ่เก่งฟิสิกส์ ในการตีกัน สามารถกำหนดได้ว่าจะใช้พลังกี่ส่วน คล้ายๆ IMDb สูงสุดคือ 10 คะแนน (ส่วน) ถ้าใช้พลังครึ่งเดียว ก็คือ "ใช้พลังห้าส่วน"
นอกจากนี้ยังใช้เรื่องแบ่งส่วนในความสัมพันธ์และความเกรงใจด้วย เช่น ให้ความเกรงใจหลายส่วน หมายถึงเห็นแก่หน้า จึงไม่คาดคั้นหรือทำการรุนแรง
ตัวอย่างการใช้คำ :
"เจ้าศิษย์มิรักดี เล่าฮูได้ยินว่าทุกคืนเจ้าลอบหนีจากสำนักไปเที่ยวหอนางโลม ลอบไปพบเสียวเจี๊ยะบ้านนั้น เอียเท้าบ้านโน้น ร่ำดื่มจนเมามาย เจ้ามิทิ้งนิสัยเดิมแต่อย่างไร คราก่อนเจ้าร่ำดื่มเมามาย ขับรถม้าชนคนตายแล้วหนี บัดซบยิ่ง โชคดีที่เป็นวาสนาในคราเคราะห์ เจ้าเป็นบุตรชายเจ้าเมือง
บิดาเจ้าจึงส่งเจ้ามาเรียนวิชาในสำนักเรา หวังอบรมให้เจ้าเป็นบู๊เฮียบ เจ้ากลับสร้างความเสื่อมเสียต่อสำนัก เราเป็นเจ้าสำนักใหญ่ในกังโอ๊ว เจ้าเป็นศิษย์เรา กลับประพฤติตนเช่นกงจื๊อกรุ้มกริ่ม เป็นปิศาจขี้เมา ด้วยความผิดเยี่ยงนี้ บิดาจะตบสั่งสอนเจ้าด้วยพลังสิบส่วน แต่เนื่องเพราะบิดาเจ้าเป็นเจ้าเมือง
เราจึงให้ความเกรงใจอยู่ห้าส่วน บิดาเจ้ายังบริจาคเงินให้สำนักเราปีละสองร้อยชั่ง เราจึงให้ความเกรงใจอีกสองส่วน บิดาเจ้าส่งของอร่อยมาทุกวันตรุษจีน เราจึงให้ความเกรงใจอีกสามส่วน รวมแล้วก็สิบส่วน เป็นอันว่าเราไม่ลงโทษเจ้า เกิดเป็นลูกคนรุ่มรวยก็ดีอย่างนี้นี่เอง เคี้ยกเคี้ยก"
.
[ติดตามข้อเขียนของ วินทร์ เลียววาริณ ได้ทุกวันที่เพจ https://bit.ly/3amiAvG และ blockdit.com]
- 37
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
