EP.14 || คลี่คลาย
วิวิทย์กลับมาถึงโรงแรมเกือบทุ่ม ซึ่งลลิตมารออยู่แล้วด้วยความอยากรู้อยากเห็น
ลลิตโทรชวนเขาทานข้าวเขาก็รับนัดแต่โดยดี เขาทานอะไรไม่ลงตั้งแต่บ่าย มันรู้สึกตื้อทั้งในใจ และในท้อง เหมือนทุกอย่างคลี่คลาย แต่เขากลับทำอะไรไม่ถูก ตอนนี้จากนี้ความเจ้าแผนการ เจ้าเล่ห์ เสือตัวพ่อ ในตัวเขาหายไปไหนหมด
ลูกรู้ว่าเขาเป็นพ่อแล้วงัย เขายังเป็นได้แค่อาวิทย์
แม้จะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างเธอกับเขา
แล้วงัย ทุกอย่างก็เริ่มจากเขาอยู่ดี
เราเริ่มจะรู้สึกได้ว่า อะไรที่เขาตามหา
อะไรที่เขารอคอย
เขาคิดถึงพธิสามาตลอด เขารู้สึกผิด เสียใจ เขามาที่นี่เพราะอยากเจอซักครั้ง
แต่เมื่อมาเจอเธอจริงๆ สถานการณ์ก็เปลี่ยน
เขาควรจะเป็นผู้ชายในภาพนั้น ภาพที่พ่ออุ้มลูกชาย เขาถอนหายใจ
"ใจลอยถึงไหนอา" เสียงลลิตทำให้เขาสะดุ้งเล็กน้อย
"ไปไหนกันหมด" วิวิทย์ถามหาคนอื่นๆ
"ใครจะรออา นอกจากสาวสวยคนนี้" ลลิตตอบ
"สวยมะเหงก"เขาว่าพร้อมเอากุญแจรถเคาะศีรษะลลิตเบาๆ
"เป็นงัยบ้างอา "ลลิตถาม
"ไมรู้ซิ มันโหวงๆชอบกล"เขาตอบ
"ทำไมล่ะอา"
"ตอนแรกอาคิดว่า เขาจะดีใจที่เจอพ่อ แต่เขากลับไม่มีปฏิกิริยาอะไรกับอาเลย
ส่วนแม่เขา อาไม่รู้ว่าเขาจะยกโทษให้อาไหม" วิวิทย์ระบายกับผู้อ่อนวัยกว่า
เขาว่าแล้วเดินไปที่ห้องอาหารเพราะรู้สึกหิวขึ้นมาจริงๆ ลลิตเดินตาม
ที่ห้องอาหารพนักงานมองเขาแปลกๆ เขาหันมาสบตาลลิตเป็นเชิงถาม
ลิลิตหัวเราะเบาๆ " ก็เรื่องเมื่อคืนงัย เห็นว่าอาทั้งจูงทั้งลากพี่พัด"
วิวิทย์ถึงบางอ้อ...
"ไม่ใช่ว่าพัดจะขย้ำพี่กับข่าวซุบซิบนี่นะ"เขาบ่น เริ่มใจไม่ดี
"เอาน่าอา...ก็ใช้ให้มันเป็นประโยชน์ อาจได้เข้าใกล้พี่พัดมากขึ้น"
"ก็จริง"เขาเห็นด้วย
"พรุ่งนี้ต้องกลับกันกี่โมง "
วิวิทย์ถามโปรแกรมงาน
"พรุ่งนี้ อาต้องไปส่งลูกค้า วีไอพี ขึ้นรถ 7 โมงเช้า 10 โมงส่งนายใหญ่
เที่ยงเช็คเอ้า เป็นงัยเป๊ะไหม" คนถูกถามน่านิ่ว
"โอ๊ะโอ่...แต่เค้าแจ้งให้อาอยู่ต่ออีก 1 คืน
ค่าห้องพัก ตัดจากเงินบัญชีอาตอนสิ้นเดือน " คนพูดยืดอกยิ้มในแผนการตัวเองลอยหน้าลอยตา
"ขอบใจ"
"แล้วอาจะงัยต่อ"คนช่างซักถามต่อ
"คงต้องตั้งหลักก่อน" คนพูดรู้สึกใจหาย
"อายังรักพี่พัดไหม"
"คิดว่างัยล่ะ" เขาถามกลับ แต่ไม่รอให้อีกฝ่ายตอบ
"อาตามหาเขาตลอด ยิ่งระยะสองสามปีหลัง อาตามข่าวเขาตลอดเลย
ดูเขามีความสุขดี อาก็ไม่กล้า คิดว่าเขาคงอยู่กับครอบครัวเขา แต่อาก็ยังอยากเจอ" เขาเงียบไปพักนึง
"แต่อาดีใจนะ ที่เขายังจำอะไรเกี่ยวกับอาได้บ้าง เช่น แกล้งให้อาฟังเสียงคลื่นทุกคืน"
"อ้าว! อาไม่ชอบเหรอ"
เขาส่ายหน้ายิ้มๆ
"พี่พัดก็ร้ายใช่เล่น....เหมาะกับอาแล้วล่ะ" ลลิตหัวเราะร่วน
"วิณ แม่ขอบใจนะ" พธิสาบอกลูกชาย
"ผมไม่ได้โกรธเขาจริงๆนะแม่ เพราะไม่ว่ามีเขา หรือไม่มี ไม่ได้สำคัญกับผม แต่แม่คือคนสำคัญกับผม แค่แม่เลือกแบบที่แม่มีความสุข" ภวิณที่นั่งพื้นพิงเก้าอี้ที่พธิสานั่ง หันหน้ามาซบตักแม่ใช้แขนกอดแม่เบาๆ
"แต่มีสิ่งหนึ่งที่ผมรู้สึกมาตลอด
ที่ผมจำความได้
ที่แม่เคยหมางเมินกับผม
เพราะแม่ยังรักเขาอยู่มาก
ที่แม่ทะเลาะกับป๋า เพราะป๋าไม่ใช่เขา
ยิ่งแม่โกรธผมเท่าไหร่ แม่ก็ยังรักเขาเท่านั้น ผมยังมองเห็น แม่ว่าป๋าจะสังเกตุเห็นไหม แม่เห็นผมเป็นตัวแทนเขายิ่งแม่ไม่ได้คำตอบที่ค้างในใจ แม่ยิ่งผลักไสผม"
"ป๋าฉลาดมากแม่ก็รู้ "
"ถ้าแม่ยังรัก ก็อย่าปิดตัวเองนะแม่ ผมอยากเห็นรอยยิ้มเสียงหัวเราะ แบบที่ผมกับวัตรให้แม่ไม่ได้"
ภวิณพูดกอดแม่แน่น พธิสาเพิ่งเข้าใจภวิณจริงๆก็วันนี้
"ขอบใจนะวิณ"พธิสาดึงลูกชายมากอด🧡
- 2
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
