เรื่องเล่าที่ 19 : เรื่องหลอน ๆ ก่อนถึงเชียงใหม่
ผมกับเเฟนได้เดินทางไปเชียงใหม่กันครับ ถึงตอนประมาณตี 5 กว่า ๆ
ช่วงประมาณตี 2 ระหว่างขับรถอยู่เเถว จ.ลำพูน ผมเจอผู้หญิงอุ้มเด็กเดินอยู่ข้างถนน ข้างทางมืดมาก ผมสงสัยเลยจอดรถถาม ตอนนั้นเเฟนผมหลับอยู่
พอผมจอดรถ เเฟนผมก็สะดุ้งตื่นมาดูว่าผมจอดรถทำไม ผมลดกระจกเเล้วถามผู้หญิงคนนั้นว่าจะไปไหน เค้าพูดภาษาเหนือ จับใจความได้ว่า กำลังจะเดินทางไปเชียงใหม่ เเต่ระหว่างทาง รถทัวร์ที่เค้านั่งมาไล่เค้าลงระหว่างทาง ผมเลยบอกไปว่า “ติดรถผมไปก็ได้ ไปทางเดียวกัน เเล้วค่อยไปต่อรถเอาที่ตัวเมืองเชียงใหม่นะ” พอผมพูดไปเเบบนั้น เเฟนผมก็สะกิดผมเเล้วบอกว่า “เธอ ๆ ไม่เอานะไม่ให้ขึ้น” (รถผมเป็นกระบะ 4 ประตู)
ผมเลยบอกเเฟนว่า “เบาะหลังก็นั่งได้ ไม่เห็นเป็นไรเลย” เเต่เเฟนผมไม่ยอม โวยวายใหญ่เลย “ไม่เอา ๆ ไม่ให้ขึ้น ไปเลยไม่ต้องรับ ไปเถอะ ๆ ไม่ต้องไปสนใจ” ผมก็งง อะไรอ่ะ เเค่รับคนติดรถไปด้วยทำไมต้องโวยวายเยอะเเยะ ผมเลยให้ผู้หญิงคนนั้นขึ้นนั่งท้ายกระบะ เค้าก็ปีนขึ้นกระบะเเล้วนั่งลงปกติ เเล้วระหว่างทาง เเฟนผมไม่รู้เป็นอะไร เอาหมอนมาปิดหน้าเเล้วร้องไห้ ผมเลยคิดว่าคงจะโกรธผมเเน่ ๆ เราเลยไม่ได้คุยกันเลยตลอดทาง
ช่วงประมาณตี 3 ผมมาถึงตรงเส้นคลองชลประทาน ขาเข้าเมืองเชียงใหม่ บ้านป่าจี้ อยู่ดี ๆ รถผมก็เกิดส่ายไปส่ายมา ผมก็พยายามบังคับรถให้ตรง ตอนนั้นเเฟนผมร้องไห้หนักกว่าเดิมอีก “บอกเเล้วไม่ให้รับมาด้วย” ผมตกใจมากเลยหันไปดูท้ายกระบะ เห็นผู้หญิงที่ผมรับมาด้วยใช้ปากคาบเด็กไว้เเล้วนั่งยอง ๆ ที่ฝาปิดกระบะ โยกตัวไปมา ตาจ้องมาที่ผม
ช่วงทางตรงนั้นเป็นโค้งครับ ผมคิดว่ายังไงรถต้องหลุดโค้งเเน่เลย เพราะมาด้วยความเร็ว เหยียบเบรครถก็ไม่ยอมหยุด เเละผมก็ได้ยินเสียงมาจากท้ายรถว่า “เฮาไปอยู่ตวยกั๋น เฮาไปอยู่ตวยกั๋นบ๋อ” ตอนนั้นคิดอะไรไม่ออกเลยครับ เเฟนก็เอาเเต่ร้องไห้ ผมเลยนึกถึงพ่อกับเเม่ว่าช่วยลูกด้วย นึกถึงสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่ผมเคารพ จากนั้นก็มีเสียงกรี๊ดยาว ๆ ดังมาจากท้ายรถ
สักพักรถผมก็ค่อย ๆ ชลอความเร็วลง ผมเลยลองเบรคย้ำ ๆ เพื่อให้รถหยุด คราวนี้รถก็ค่อย ๆ หยุดจนหยุดสนิท ผมมองไปทางหน้ารถ ข้างหน้าเป็นขอบถนนเเล้วครับ อีกประมาณฟุตนึงคือรถผมตกลงไปเเน่นอน ผมหันกลับไปมองที่ท้ายรถก็ไม่เห็นผู้หญิงคนนั้นเเล้ว เลยหันไปถามเเฟนว่าเป็นไรมั้ย เเฟนผมก็บอกว่าเค้ากลัว ร้องไห้ไม่หยุดเลย ผมเลยรวบรวมสติเเล้วขับรถมาจนถึงที่พักที่เราจองไว้ในตัวเมืองเชียงใหม่
ผมได้นั่งคุยกับเเฟน เเฟนผมเค้าบอกว่าเค้าเห็นตั้งเเต่เเรกเเล้วว่าผู้หญิงคนที่ผมรับมาด้วยเมื่อคืนใส่ชุดคนเหนือโบราณ เสื้อผ้าขาด ๆ เก่า ๆ เเล้วที่เค้าอุ้มอยู่มันคือท่อนไม้ หน้าขาว ๆ เเต่มีเหมือนเลือดไหลที่ตา เเฟนผมเห็นเเบบนั้น เเต่ก็ไม่กล้าบอกผม กลัวว่าผมจะกลัว
เรื่องราวทั้งหมดก็มีเท่านี้ครับ ส่วนผู้หญิงคนนั้นเป็นใครอันนี้ผมก็ไม่ทราบเหมือนกัน ถ้าใครผ่านไปทางเส้นชล คลองชลประทาน ขาเข้าเมืองเชียงใหม่ บ้านป่าจี้ ต.เเม่เหียะ (ผมดูตาม GPS) เเล้วเห็นรอยเบรครถยาว ๆ นั่นฝีมือผมเองครับ
เรื่องจาก : pantip.com
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
