✴️ บทที่ 1️⃣ ความท้อแท้ของอรชุน (ตอนที่ 32) ✴️
🌸 “กองทัพฝ่ายจิตวิญญาณ” กับ “กองทัพฝ่ายวัตถุ” 🌸
⚜️ โศลก 1️⃣0️⃣ ⚜️ (ตอนที่ 1) หน้า 105 – 107
หน้า 105 – 107
โศลกที่ 1️⃣0️⃣
รี้พลของฝ่ายเราภายใต้การปกป้องของภีษมะนั้นมีไม่จำกัด (แต่อาจไม่เพียงพอ) ส่วนรี้พลฝ่ายโน้นภายใต้การคุ้มครองของภีมะนั้นมีจำกัด (แต่ก็พอเพียงทีเดียว)
◾หน้าที่ของอหังการ : ดำรงไว้ซึ่งกายมายาและโลกแห่งวัตถุ◾
“รี้พลฝ่ายกามและความเย้ายวนของผัสสอินทรีย์ แม้มีจำนวนไม่จำกัด และอยู่ภายใต้การปกป้องของอำนาจอันเกรียงไกรของธรรมชาติฝ่ายอหังการก็อาจจะไม่เพียงพอ เพราะกำลังของเรา ขึ้นอยู่กับภาวะทางกาย ขณะที่พลฝ่ายปาณฑพ แม้อาจมีจำนวนจำกัด #แต่ก็ประกอบด้วยหลักความจริงอันประเสริฐที่ไร้การเปลี่ยนแปลง #และได้รับการคุ้มครองโดยพลังชีวิตที่มีวิญญาณนำ เมื่อผนึกกำลังกัน รี้พลเหล่านี้สามารถทำลายการติดยึดกาย จึงสามารถพิชิตเหตุแห่งความเสื่อมของเราได้”
'ภีษมะ' (อสมิตา อหังการอันเกิดจากความหลง) เป็นผู้บังคับบัญชาสูงสุดเหนือกองกำลังฝ่ายอินทรีย์ทุกหน่วย เป้าหมายของภีษมะ หรือ อหังการ หรือ วิญญาณจอมปลอม คือการทำให้จิตยุ่งตลอดเวลากับการสื่อหมายรายงานกิจกรรมของผัสสอินทรีย์ #ด้วยการส่องไฟฉายความสนใจออกไปภายนอกที่กายและโลกแห่งวัตถุ #แทนที่จะส่องเข้ามาภายในเพื่อหาพระเจ้าและธรรมชาติแท้จริงของวิญญาณ จิตที่หลงเนื้อหนังนี้มีหน้าที่ปลุกทหารแห่งความเย้ายวน และการติดยึดซึ่งนอนหลับอยู่ในกายมนุษย์
ถ้าขาดอหังการเสียแล้วกองกำลังเย้ายวนที่ชั่วช้าก็จะหายไปเหมือนฝันที่ถูกลืม ถ้าวิญญาณในกายไม่เข้าไปยึดมั่นกับมัน เช่นวิญญาณของมุนีทั้งหลาย ความเย้ายวนใดๆ หรือความยึดมั่นใดๆ ก็ไม่สามารถผูกอยู่กับกายนี้ได้
ความทุกข์ของคนทั่วไปเกิดจากข้อเท็จจริงที่ว่า เมื่อวิญญาณเข้ามาสู่กาย มันจะนำธรรมชาติแห่งชีวาตมัน จิต และ อานันทะ เข้ามาในกายเนื้อนี้ด้วย จากนั้นมันทำให้ตัวเองอยู่ในวงจำกัดเหมือนกับกาย วิญญาณจึงคิดว่าตัวเองเป็นอหังการของความเย้ายวนนานา อย่างไรก็ตาม #การที่วิญญาณทำตัวเหมือนกายนั้นเป็นเพียงการนึกคิดเอา_ไม่ใช่เป็นความจริง โดยเนื้อแท้แล้ววิญญาณบริสุทธิ์ตลอดเวลา คนทั่วไปมักปล่อยให้วิญญาณอยู่กับอหังการที่ผูกพันอยู่กับเนื้อหนัง ไม่เป็นภาพสะท้อนของบรมวิญญาณ หรือวิญญาณที่แท้จริง
เจ้าชายผู้มั่งคั่ง ถูกจับเป็นเชลยอยู่ในแหล่งแออัดซอมซ่อ เมื่ออยู่นานไป เจ้าชายคิดว่าพระองค์ยากจนอย่างน่าขมขื่น แต่ก็ทนอยู่กับความยากจนและรับความทุกข์ไว้ทุกอย่าง แต่สุดท้ายเมื่อได้กลับไปสู่พระราชวัง ได้อยู่ที่นั่นไปสักพักหนึ่ง พระองค์จึงตระหนักว่า จริงๆแล้วพระองค์ไม่ได้ยากจนเลย แต่ประสบการณ์ชั่วคราวในครั้งนั้นทำให้คิดไปว่าทรงเป็นเช่นนั้น
#แต่ก็ยากที่มนุษย์ทั่วไปจะตระหนักว่าเขาไม่ได้เป็นมนุษย์เนื้อหนัง ว่าแท้ที่จริงแล้ว เขาไม่ได้เป็นชาวอินเดีย หรือชาวอเมริกัน หรือชาวอะไรๆที่จำกัดตัวเองอย่างที่เขาเป็น
ขณะเขานอนหลับอยู่กับจิตไร้สำนึก วิญญาณจะทำให้เขาลืมสำนึกถึงเนื้อหนัง “การหลับ” #จึงเป็นการบำบัดชั่วคราวเพื่อบรรเทาความหลงลวงตาเกี่ยวกับเรื่องของวัตถุ — “สมาธิภาวนา” #จึงเป็นยาวิเศษขนานแท้ที่มนุษย์สามารถรักษาตนให้หายขาดจากโรคฝันกลางวันด้วยเรื่องของวัตถุ #และความชั่วร้ายนานาของมัน_และทำให้เขาตระหนักได้ว่าเขาคือบรมวิญญาณอันบริสุทธิ์
(มีต่อ)
- 1
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
