“ต้องไม่ทิ้งธรรม”
“ … ดูกรภิกษุทั้งหลาย
ธรรมเป็นสิ่งสำคัญที่สุดในชีวีตมนุษย์
ไม่ว่าเขาจะอยู่ในเพศใด ภาวะใด
การกระทำที่นึกขึ้นภายหลัง
แล้วต้องเสียใจนั้น ควรเว้นเสีย
เพราะฉนั้น แม้จะประสบความทุกข์ยากลำบากสักปานใด
ก็ต้องไม่ทิ้งธรรม
มนุษย์ที่ยังมีอาสวะอยู่ในใจนั้น
ย่อมจะมีวันพลั้งเผลอประพฤติผิดธรรมไปบ้าง
เพราะยังมีสติไม่สมบูรณ์
แต่เมื่อได้สติภายหลัง ก็ต้องตั้งใจประพฤติธรรม
สั่งสมความดีกันใหม่ ยิ่งพวกเรานักบวชด้วยแล้ว
จำเป็นต้องมีอุดมคติ การตายด้วยอุดมคตินั้น
มีค่ากว่าการเป็นอยู่โดยไร้อุดมคติ”
:
“ … ดูกรภิกษุทั้งหลาย
ธรรมดาว่าไม้จันทร์ แม้จะแห้งก็ไม่ที้งกลิ่น
อัศวินก้าวลงสู่สงครามก็ไม่ทิ้งลีลา
อ้อยแม้เข้าสู่หีบยนต์แล้วก็ไม่ทิ้งรสหวาน
บัณฑิตแม้ประสบทุกข์ก็ไม่ทิ้งธรรม …”
.
บางตอนจากพุทธโอวาทก่อนปรินิพพาน
เรียบเรียงจากพระไตรปิฎก
โดย อาจารย์วศิน อินทสระ
อ้างอิง :