พี่โยฮันพยักหน้าเข้าใจ เพราะถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่น เรื่องเมื่อคืนคงไม่จบแค่นอนกอดกัน แต่เค้าไม่ได้รับสัญญาณอะไรจากฉัน มันก็เลยจบแค่นั้น พูดจบพี่โยฮันก็ดึงฉันเข้าไปกอดอีกแล้วบอกว่า เรามาคุยกันเรื่อง You can’t sit with a lot of foreigner กันต่อ ฉันหัวเราะกอดพี่โยฮันแน่น ๆ ทีนึงแล้วผละออก “เราจะคุยกัน แต่พี่โยฮันต้องเลิกกอดฉันได้แล้วนะ ใจคอไม่ดี”
ที่จริงความผิดไม่ใช่ของไมเคิล แต่เป็นฉันเองที่ฟังภาษาอังกฤษสำเนียงไอริชไม่ค่อยรู้เรื่อง และฉันเบื่อตัวเองที่ต้องถามไมเคิลกลับทุกครั้ง sorry?, what?, say it again, i don’t understand คำพวกนี้ฉันใช้บ่อยมาก และดูเหมือนว่าไมเคิลก็ยังไม่เบื่อที่จะคุยกับฉัน เพื่อที่จะพูดประโยคเดียวกันซ้ำสองสามรอบ