“จากใจถึงใจ … จากจิตสู่จิต”
“ … ธรรมะจริง ๆ มันถ่ายทอดจากจิต
ไม่ใช่จิตของใครหรอก จิตของเรานั่นล่ะ
จิตของเราสมควรแก่ธรรมะระดับไหน
ธรรมะก็ถ่ายทอดมาสู่ใจเราในระดับนั้น
ถ้าเราอยู่กับครูบาอาจารย์
ครูบาอาจารย์ก็ถ่ายทอดธรรมะที่พอดีกับใจเราให้
ถ้าเราอยู่ลำพังของเราเอง
เราภาวนาไปจิตเรานั้นล่ะจะถ่ายทอดธรรมะออกมาให้
แต่จิตเราต้องมีสติ ต้องมีสมาธิที่ถูก
ถ้าหลงนิมิต ดีไม่ดีบอกพระพุทธเจ้ามาสอนให้เราฟัง
ว่า ถ้าเราภาวนาแล้ว เราจะพบนิจจัง สุขัง อัตตาอะไรอย่างนี้
นี่มารมันหลอกเอาแล้ว มันขัดมันแย้งกับคำสอนของพระพุทธเจ้า
แต่ถ้าใจเราถูก ภาวนาถูก
เวลาเรามีข้อสงสัยในธรรมะ เราแขวนไว้
แล้วเราภาวนาไป พอสมควร เวลาพอสมควร
แล้วจิตมันจะคลี่ออกมาเอง
ถ่ายทอดธรรมะตัวนั้นให้เราเข้าใจขึ้นมาด้วยตัวเราเองได้
นี่ล่ะธรรมะที่ถ่ายทอดจากจิตสู่จิต
จากจิตของครูบาอาจารย์มาสู่จิตของพวกเรา
จากจิตของเราเองก็มี
ขอให้จิตมันทรงสติ ทรงสมาธิที่ถูกต้อง
ตรงที่ธรรมะถ่ายทอดออกมา ก็คือตัวปัญญา
ปัญญานั้นจริง ๆ ไม่ต้องไปร้องขอจากคนอื่น
สัมมาสมาธิเป็นเหตุใกล้ให้เกิดปัญญา
ฉะนั้นถ้าจิตเราถูกต้องจริง มีสัมมาสมาธิสงบ
ตั้งมั่นจริง รู้ ตื่น เบิกบานจริง
เวลาจิตมันสงสัยอะไรแล้วมันจะถ่ายทอดคำตอบออกมา
อันนี้ไม่เฉพาะในทางธรรม
กระทั่งปัญหาในทางโลก มันก็คลี่ให้เราดูได้
อย่างเวลาเรามีปัญหาคิดอะไรไม่ออก
เรามีงานที่ยุ่งยากซับซ้อนมาก เราคิดไม่ออก
คิดไม่ออกอย่าฝืนคิด
คิดไม่ออก ทำใจสบายภาวนาของเราไปเถอะ
พอจิตมันสงบแล้ว มันจะวกกลับไปพิจารณาปัญหาอันนั้นเอง
แล้วมันจะได้คำตอบ แล้วคำตอบอันนั้นเป็นคำตอบที่ดี
แต่ถ้าจิตเรามีกิเลส ไม่สงบจริง
อันนั้นคำตอบลวง ถูกหลอก ถูกกิเลสหลอก
เพราะฉะนั้นการที่หลวงพ่อสอนพวกเรา
ให้ฝึกจิตฝึกใจให้มันอยู่กับเนื้อกับตัว
ให้จิตตั้งมั่น เป็นผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบาน
เอาไว้ใช้ในทางธรรมก็ได้ เอาไว้ใช้ในทางโลกก็ได้
หลวงพ่อพุธท่านเคยเล่าให้ฟัง
มีสถาปนิกคนหนึ่งไปรับจ้างออกแบบอาคารขนาดใหญ่
ซึ่งซับซ้อนมาก คิดไม่ตก ไม่รู้จะทำอย่างไร
คิดอย่างไรก็คิดไม่ออก แกก็ไปนอน
พอตื่นขึ้นมาปุ๊บ ใจมันพักมาพอสมควรแล้ว
มันเห็นภาพว่าจะทำอย่างไร รู้เลยว่าจะแก้ปัญหาอย่างไร
เรื่องของจิตของใจมีประโยชน์มาก
ค่อย ๆ ฝึกตัวเองให้จิตใจมันอยู่กับเนื้อกับตัวไป
ใช้แก้ปัญหาทางโลกก็ทำได้ดี
ปัญหาทางธรรมก็ใช้ได้ พัฒนาได้
เวลาหลวงพ่อมีปัญหา ตอนเป็นโยม
มีปัญหาอะไรอย่างนี้ หลวงพ่อไม่ต้องตกอกตกใจ
ที่จริงทุกคำถามมีคำตอบทั้งสิ้น เราอย่าตกใจ
บางทีเราคิดเรื่องนี้ไม่ออก เคยรู้สึกไหม
อย่างตอนตื่นนอนใหม่ๆ เช้าๆ สมองแจ่มใส
บางทีเรื่องที่คิดค้างเอาไว้ตอนก่อนนอน
คิดอย่างไรก็คิดไม่ออก
ตอนตื่นนอน จิตใจผ่องใส สมองผ่องใส
ปุ๊บเดียวออกมาแล้ว มันออกมาเองเลย
สำหรับคนที่ทำสมาธิได้ ไม่ต้องรอไปนอน
จิตรวมเข้าสมาธิ มันก็เหมือนได้พักแล้ว ได้นอน
ตอนที่มันถอยออกมา จิตมันยังติด ยังข้อง
ยังสนใจในปัญหาข้อใดอยู่
จิตมันจะวกกลับไปพิจารณาอันนั้นเอง
ได้คำตอบทันทีเลย
เพราะฉะนั้นเรื่องของจิตของใจมีประโยชน์มาก
ค่อย ๆ ฝึกตัวเองให้จิตใจมันอยู่กับเนื้อกับตัวไป
ใช้แก้ปัญหาทางโลกก็ทำได้ดี
ปัญหาทางธรรมก็ใช้ได้ พัฒนาได้ …”
.
หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
12 กันยายน 2564
ติดตามการถอดไฟล์บรรยายฉบับเต็มจาก :
ขอบคุณรูปภาพจาก : Unsplash
- 1
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
