“ป้าคะ! ป้าคะ! ป้ามาทำอะไรอยู่ตรงนี้ ทำไมถึงไม่เข้าบ้าน แล้วที่บ้านป้ามีอะไรเหรอ ทำไมคนถึงมามุงดูกันเต็มไปหมด” ฉันถามคุณป้าที่กำลังนั่งเหม่อลอย มองหมาตัวนั้นอยู่ เมื่อคุณป้าได้ยินเสียงของฉัน ก็รีบหันกลับมามองที่ฉันทันที
“หนู! หนูเห็นป้าด้วยเหรอ!” คุณป้าพูดขึ้นมาด้วยความดีใจ ใบหน้าที่เศร้าสร้อยนั้นค่อยๆ แย้มยิ้มออกมา
“เห็นสิคะ ทำไมจะไม่เห็น หนูก็เห็นป้าออกมาขายข้าวหมกไก่ตอนเช้าๆ อยู่บ่อยๆ”
“ใช่ๆ ป้าเอง นั่นแหละป้าเอง” คุณป้าพูดออกมาทั้งน้ำตา
“แล้วนี่ป้ามานั่งทำอะไรอยู่ตรงนี้คะ แล้วที่บ้านป้ามีอะไรเหรอ ทำไมคนถึงมามุงดูกันเต็มไปหมด”
“ป้า…ป้าฝากหนูดูแลเจ้านมสดหน่อยได้ไหมลูก”
“นมสด! หมายถึงเจ้าหมาตัวนี้เหรอคะป้า” ฉันพูดแล้วชี้ไปที่หมาตัวนั้น ที่นอนหมอบหัวลงไปกับพื้น มองไปที่เจ้าของมัน แล้วร้องกระซิก ครางหงิงๆ ออกมา ตาทั้งสองข้างของมันมีน้ำตาไหลเอ่อล้นออกมา
“ใช่ลูก มันชื่อนมสด เป็นหมาตัวเมีย ป้าเป็นห่วงมัน ถ้าป้าไม่อยู่แล้ว กลัวจะไม่มีใครดูแลมัน”
“ป้าจะไปไหนคะ? เอามันไปด้วยสิ หนูว่ามันรักป้ามากๆ เลยนะ” ป้าที่ได้ยินก็ส่งยิ้มกลับมาให้ฉันทั้งน้ำตา
“ป้าก็รักมันมากลูก แต่ป้าคงเอามันไปอยู่ด้วยไม่ได้หรอก ถือว่าเป็นคำขอสุดท้ายของป้าแก่คนนี้ หนูช่วยเอามันไปดูแลหน่อยได้ไหมลูก” คุณป้าพูดและมองมาที่ฉันอย่างคาดหวังในคำตอบ
“หนูว่ามันคงไม่อยากไปอยู่กับหนูหรอกค่ะป้า ป้าเอามันไปด้วยเถอะ หรือไม่งั้นก็เอามันไปให้ลูกหลานป้าเลี้ยงก็ได้นะ หนูว่ามันคงจะคุ้นชินกับพวกเขามากกว่าหนู” ป้าที่ได้ยินก็ส่ายหน้าตอบ
“ป้าไม่มีลูกมีหลานหรอกลูก ถ้าให้คนรู้จักป้าเลี้ยงมัน เขาก็จะเลี้ยงมันแบบทิ้งๆ ขว้างๆ ไม่สนใจมันหรอกลูกเอ๋ยยยย”
“เออ…แต่หนูว่า”
“ป้ายกให้หนู รับมันไปเถอะนะลูกนะ ป้าเชื่อว่าหนูจะดูแลมันได้อย่างดี”
“แต่ว่ามันอาจจะอยากอยู่กับป้า ไม่ได้อยากอยู่กับหนูก็ได้นะคะ”
“เชื่อป้าไหม เดี๋ยวมันก็จะไปอยู่กับหนู ป้าขออย่างเดียวอย่าทิ้งมันนะลูก จะไปไหนหนูก็เอามันไปด้วยนะลูกนะ ถือว่าสงสารมัน เดี๋ยวป้าจะให้กระดิ่งกับหนูอันหนึ่ง เวลาจะเรียกมัน หรือกล่อมให้มันนอน หนูก็สั่นกระดิ่งนั้นนะลูก มันชอบฟังเสียงกระดิ่งก่อนนอน มันฉลาดมากนะลูก แล้วหนูจะรักมันเหมือนที่ป้ารัก ป้าฝากด้วยนะลูก”
“จะดีเหรอคะป้า คือที่บ้านหนูอยู่กันแค่สองคนพี่น้องเองนะคะ แล้วเจ้านมสดก็โตแล้ว มันอาจจะไม่ชอบหนูก็ได้”
“เชื่อป้าสิ ว่ามันจะชอบหนู ใช่ไหมนมสด แม่ต้องไปแล้วนะลูก เอ็งก็ไปอยู่กับพี่เขา อย่าดื้ออย่าซนเข้าใจไหม เป็นเด็กดี แม่คงทำเพื่อเอ็งได้เพียงเท่านี้” เมื่อคุณป้าพูดจบก็โน้มตัวลงไปลูบที่หัวของเจ้านมสดแล้วก้มลงไปจูบมันทั้งน้ำตา หมาตัวนั้นเหมือนมันจะรู้อะไรบางอย่าง หางของมันลู่ลง และมองไปที่เจ้าของของมันทั้งน้ำตาแล้วร้องออกมาเสียงเศร้าสร้อย
“ป้าหมดห่วงแล้ว ขอบคุณหนูมากนะลูก ที่ช่วยรับเจ้านมสดไปดูแล” คุณป้าพูดจบก็เดินออกไปทันที ป้าเดินตรงผ่านทุกคนที่มามุงดูอยู่เข้าไปในบ้าน
ฉันเดินตามหลังคุณป้า ที่เดินเข้าไปในกลุ่มคนพวกนั้น แต่ฉันก็ไม่สามารถเดินเข้าไปด้านใน ได้เหมือนที่คุณป้าเดินเข้าไปได้เลย ได้แต่ชะเง้อมองตามไปที่ประตูบานนั้น ที่คุณป้าเดินเข้าไปด้านในแล้วเท่านั้น
ฉันเห็นรถเข็นที่กำลังเข็นร่างของคนป่วยออกมาจากบ้าน กำลังจะเข็นผ่านหน้าฉันไป ก็ต้องตกใจ เมื่อเห็นว่าร่างที่นอนนิ่งอยู่บนเตียงนั้นคือ คุณป้าที่คุยอยู่กับฉันเมื่อตะกี้นี้ที่ใต้ต้นไม้ใหญ่ ฉันเห็นมือที่อยู่ใต้ผ้าห่มสีขาวนั้นโผล่ออกมา ในมือของคุณป้านั้นมีกระดิ่งอยู่
กริ๊งงงงงง.......
อ่านต่อเพิ่มเติม <มหาภัยพิบัติ7วันล้างโลก>
📍ตอนที่ ๗ เจ้านมสด📍 ได้ที่เว็บไซด์👇🏻👇🏻👇🏻
ReadAWrite รี้ดอะไร้ต์ 👉🏻 https://www.readawrite.com/c/643943aa2d8118f656754a14f0ecf458?preview=1
นมสด
📌ฝากติดตามผลงานของพวกเราด้วยนะคะ 😘 ปล่อยให้อ่านฟรีทุกวันอังคาร และวันศุกร์ ตามเว็บไซด์ที่ได้แจ้งไว้ด้านบนเลยนะคะ
อ่านแล้วเป็นยังไงมาพูดคุยกันได้นะจ๊ะ 🥰 และติดตามเพิ่มเติมได้ที่เฟซบุ๊ก 👉🏻 https://www.facebook.com/pkm.tongchan
#มหาภัยพิบัติ7วันล้างโลก
#กัมปนาทต้องจันทร์
#pkmtongchan
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
