25 ต.ค. 2021 เวลา 23:00 • นิยาย เรื่องสั้น
เมื่อพญานาคทั้งสองตัว พุ่งตัวเข้าไปหากันแล้ว ก็พากันพุ่งตรงเข้ามาหาฉันทันที พอเข้ามาถึงตัวของฉันแล้ว ก็พากันล้อมรอบตัวของฉันเอาไว้เป็นวงกลม ตัวหนึ่งเข้ามาทางด้านซ้าย ส่วนอีกตัวก็เข้ามาทางด้านขวา วนเกี้ยวกันไปมาเหมือนวงน้ำวนขึ้นไปด้านบน ฉันที่ยืนอยู่ด้านในมองภาพตรงหน้าด้วยความตกใจ….
เมื่อเห็นพญานาคทั้งสองตัวนั้นรัดเกี้ยวพาราสีกัน หมุนวนกันไปมาอยู่ด้านบน สักพักหนึ่ง ก็พากันหวีดร้องประสานเสียงออกมาเสียงดังลั่น ก่อนที่จะมีลูกแก้วสีทองลูกใหญ่หลายลูกปรากฏขึ้นมาเต็มไปหมด ลูกแก้วพวกนั้นลอยอยู่รอบตัวของฉัน
ฉันมองภาพตรงหน้าด้วยความหลงใหล ทึ่งในความสวยงามของมัน เหมือนตัวของฉันหลงเข้าไปอยู่ในมนต์สะกด มันช่างเป็นภาพที่สวยงามจริงๆ ฉันยกมือทั้งสองข้างขึ้นไปประคองลูกแก้วสีทองลูกใหญ่ลูกหนึ่ง ที่ลอยเข้ามาอยู่ตรงหน้าของฉันเอาไว้อย่างเบามือ แล้วจ้องมองไปที่ลูกแก้วลูกนั้นด้วยความสนใจ
อยู่ดีๆ ลูกแก้วลูกนั้นก็ค่อยๆ จางหายไป กลายเป็นว่าฉันมายืนอยู่ที่ไหนสักแห่ง ที่เป็นเหมือนลุ่มแม่น้ำใหญ่ ที่มองไปทางด้านหน้าไม่ไกลเห็นเป็นพื้นดิน มองไปทางด้านขวาก็เห็นเป็นปากถ้ำหินขนาดใหญ่ที่มีทางเข้าไปที่ไหนสักแห่ง ส่วนทางด้านซ้ายก็เห็นเป็นแม่น้ำกว้างใหญ่ไพศาลลากยาวออกไปไกลสุดลูกหูลูกตา พอฉันก้มลงมามองที่ตัวเอง ก็เห็นว่าตอนนี้ตัวเองกำลังยืนอยู่ในน้ำ ที่สูงเพียงแค่ประมาณช่วงเอวของฉันเท่านั้น
“โอ๊ยยยยอีกแล้ววว…ที่นี่ที่ไหนอีกเนี่ย แล้วจะออกไปจากที่นี่ได้ยังไงล่ะทีนี้” ฉันรำพึงรำพันกับตัวเองอย่างปลงตก
ขณะที่กำลังคิดหาทางออกให้กับตัวเองอยู่นั้น อยู่ดีๆ ใต้น้ำที่ฉันยืนอยู่ก็เรืองแสงวิบวับขึ้นมาอย่างสวยงาม เหมือนมีกากเพชรสีรุ้งสะท้อนแสงอยู่ใต้น้ำ ฉันเดินเข้าไปหาแสงนั้นด้วยความสนใจ
เมื่อเดินเข้าไปถึง ก็ลองเอามือไปสัมผัสกับผืนน้ำตรงที่มีกากเพชรสีรุ้งนั้นอยู่ ลูบไปลูบมาอย่างเบามือ พอลูบไปได้สักพักก็ปรากฏว่า จากกากเพชรสีรุ้งนั้น กลายมาเป็นเกล็ดสะท้อนแสงสีทองอันใหญ่ ที่มีลำตัวใหญ่และยาวมาก กำลังเลื้อยช้าๆ เข้ามาหมุนรอบตัวของฉัน พอลองสังเกตดูดีๆ ถึงได้รู้ว่าเกล็ดนั้นคือเกล็ดของงูหรือเกล็ดของพญานาคตัวใหญ่
แต่ไม่รู้ทำไม ตอนนี้ฉันถึงไม่ได้รู้สึกตกใจหรือหวาดกลัวกับสิ่งที่อยู่ตรงหน้าเลย แต่กลับรู้สึกดีใจและเศร้าใจไปพร้อมๆ กัน แปลกดีแฮะ…ทำไมฉันถึงได้มีความรู้สึกแบบนี้ ทุกอย่างมันตีกันไปมาจนฉันงงไปหมดว่าตัวเองควรจะรู้สึกอย่างไรดี และนี่ฉันกำลังเป็นอะไรกันแน่
ฉันมองไปที่ลำตัวของพญานาคสีทองตัวนั้น มันกำลังค่อยๆ เลื้อยตัวเข้ามาล้อมรอบตัวของฉัน เข้ามาเรื่อยๆ ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ จนตัวของฉันขยับแทบไม่ได้ แล้วสักพัก พญานาคตัวนั้นก็ค่อยๆ ตัวเล็กลง เล็กลง เล็กลง จนความกว้างของขนาดลำตัวมันนั้น เหลือเพียงแค่นิ้วชี้ของฉันเท่านั้นแต่มีขนาดยาว มันค่อยๆ เลื้อยเข้ามาเอาลำตัวพันไปที่มือข้างขวาของฉัน แล้วแสงสีเหลืองทองอร่ามก็สว่างจ้าขึ้นมา พอแสงนั้นจางหายไป ก็ปรากฏเป็นมือขนาดเล็กของเด็กน้อยคนหนึ่ง ที่จับมือของฉันเอาไว้อยู่
ฉันมองไปที่มือนั้นด้วยความแปลกใจ แต่ไม่รู้ทำไม หัวใจของฉันมันถึงได้สั่นไหว เหมือนฉันกำลังจะร้องไห้ออกมา พอฉันยกมือข้างหนึ่งที่ยังว่างอยู่ขึ้นไปแตะที่หางตาของฉัน ถึงได้รู้ว่าตัวเองกำลังร้องไห้อยู่ ฉันไม่สามารถบังคับร่างกายของตัวเองได้เลย ตอนนี้ขาของฉันมันกำลังเดินขึ้นไปจากน้ำ ฉันค่อยๆ เห็นหัวโล้นๆ ของเด็กชายตัวขาวน่ารักคนหนึ่งค่อยๆ โผล่พ้นขึ้นมาจากน้ำ และเดินตามมือที่ฉันจับจูงขึ้นมา
แว็บแรกที่เห็น ฉันก็รู้สึกรักเด็กคนนี้ขึ้นมาทันที ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน ฉันถึงได้รู้สึกถูกชะตากับเด็กคนนี้มากๆ เลย เขามีใบหน้าที่ขาวสะอาดและน่ารักจิ้มลิ้ม ตัวเล็กนิดเดียวเอง เด็กน้อยอายุน่าจะประมาณสักห้าหกขวบได้ ตัวของเขานั้นสวมใส่เพียงแค่กางเกงโจงกระเบนสีทองเท่านั้น
เขาเดินตามฉันขึ้นมาจากน้ำ ใบหน้าที่โผล่ขึ้นมาเหนือน้ำนั้นแต้มเต็มไปด้วยรอยยิ้มน่ารักที่ใสซื่อบริสุทธิ์ และจ้องมองมาที่ฉันอยู่ตลอดเวลา.......
อ่านต่อเพิ่มเติม <มหาภัยพิบัติ7วันล้างโลก>
📍ตอนที่ ๑๓ พญานาคสีทอง📍 ได้ที่เว็บไซด์👇🏻👇🏻👇🏻
ReadAWrite รี้ดอะไร้ต์ 👉🏻 https://www.readawrite.com/c/e7f072783d750b4e046c9928f68c3fb5?page_no=1
📌ฝากติดตามผลงานของพวกเราด้วยนะคะ 😘 ปล่อยให้อ่านฟรีทุกวันอังคาร และวันศุกร์ ตามเว็บไซด์ที่ได้แจ้งไว้ด้านบนเลยนะคะ
อ่านแล้วเป็นยังไงมาพูดคุยกันได้นะจ๊ะ 🥰 และติดตามเพิ่มเติมได้ที่เฟซบุ๊ก 👉🏻 https://www.facebook.com/pkm.tongchan
#มหาภัยพิบัติ7วันล้างโลก
#กัมปนาทต้องจันทร์
#pkmtongchan

ดูเพิ่มเติมในซีรีส์

โฆษณา