✴️ บทที่ 2️⃣ วัฏฏะแห่งชีวิต ✴️ (ตอนที่ 𝟰)
“ดีครับ ให้สูดลมหายใจลึก ๆ สบาย ๆ แล้วค่อย ๆ ดิ่งลึกลงอีก ลึกลงไปสู่ภวังค์ลีกอีกครั้ง พอผมนับถอยหลังจากห้าถึงหนึ่ง เราจะกลับไปสู่ช่วงก่อนที่คุณจะเกิดในชาติภพนี้ ตอนเป็นตัวอ่อนนะครับ ไปดูสิว่าคุณเห็นอะไร พบประสบการณ์อะไรบ้าง
...ห้า...คุณสามารถจำได้ทุกอย่าง สี...กลับไปสู่ช่วงเวลาก่อนคุณเกิด ตอนเป็นตัวอ่อนในท้องแม่ สาม...ปล่อยให้จิตรับรู้ของคุณ รับทุกเหตุการณ์ได้เลยครับ สอง...คุณกำลังเห็นภาพชัดแล้วในตอนนี้ หนึ่ง...อยู่ตรงนั้นเลยครับ จงอยู่กับช่วงเวลานั้นสักครู่ เปิดใจรับรู้ทุกอย่าง ทั้งทางความรู้สึกทางกาย ทางอารมณ์ จิตวิญญาณ...ไม่ว่าจะคิดอะไร หรือรู้สึกอะไรก็ตาม
...คุณอาจจะรู้เลยว่าคุณแม่รู้สึกอย่างไรหรือคิดอะไรอยู่ เพราะคุณผูกพันแนบแน่นมากเหลือเกิน รับรู้ได้ถึงคุณพ่อที่อยู่ใกล้ ๆ ขอให้ใช้เวลาสักครู่จดจำทุกอย่าง รับรู้ทุกประสบการณ์อีกครั้งได้เลยครับ คุณจะพูดทุกอย่างออกมาได้ในขณะที่ตัวเองยังคงอยู่ในภวังค์ลึก ลึกมาก ๆ และกำลังรับรู้ทุกประสบการณ์ได้อยู่ในเวลาเดียวกัน ตอนนี้คุณบอกหมอได้เลยครับว่าเห็นอะไรบ้าง”
“คุณรับรู้อะไรได้บ้างครับ” ผมถามเธอ
แอนเดรียใช้รอยยิ้มตอบคำ
ผมรู้ได้ทันทีว่าหญิงสาวข้ามสะพานเชื่อมกาลเวลาได้เรียบร้อยแล้ว เธอไปปรากฏอยู่ ณ ช่วงเริ่มต้นแห่งชีวิตชาติภพนี้ได้แล้ว
“แม่ฉันมีความสุขมากเลย” เธอเอ่ยออกมา รอยยิ้มบนใบหน้ายังไม่จางหาย
“ดีครับ ดี” ผมตอบคำ โล่งใจที่เธอจดจำเรื่องที่สำคัญนี้ได้ กล้องทีวียังคงจับทุกความเคลื่อนไหว
“คุณรับรู้ถึงความสุขของคุณแม่ได้มั้ยครับ”
เธอพยักหน้าว่าได้
“ดีครับ เพราะฉะนั้นคุณเป็นลูกที่คุณแม่อยากมีมาก ตรงนี้แหละที่สำคัญ มีอะไรอีกไหม มีอย่างอื่นที่คุณรับรู้ได้อีกหรือเปล่า❓ คุณรู้สึกยังไงบ้างครับ”
“บอกไม่ถูกค่ะ”
“เห็นหรือสัมผัสอะไรได้บ้างไหม❓”
“คุณแม่ตัดผมทรงตลกมากเลย” ขนาดก่อนจะเกิด แอนเดรียก็ยังสังเกตและประเมินสไตล์ทรงผมได้
“คุณเห็นชัดเลย ช่วยอธิบายทรงผมหน่อยได้มั้ยครับว่ามันตลกตรงไหน”
“เหมือนกับคุณแม่เอามีดโกนหั่นผมเอง มันสั้นกุดเลย แต่พ่อชอบทรงผมแม่แบบนี้ค่ะ” หญิงสาวยังสามารถรับรู้ความรู้สึกของพ่อเธอได้อีก ว่าพ่อชอบหรือไม่ชอบอะไร
“คุณพ่อชอบสั้น ๆ แบบนั้นหรือครับ”
“ใช่ค่ะ พ่อหล่อมากเลย” เธอเสริมความ
“คุณเห็นคุณพ่อตอนยังหนุ่มด้วยใช่ไหมครับ❓ ดีมาก หมอดีใจแทนคุณที่เป็นลูกซึ่งพ่อและแม่เฝ้ารอคอย ท่านมีความสุขมาก เป็นสภาพครอบครัวที่น่าจะเกิดมามาก”
“พ่อกับแม่ตื่นเต้นมาก” แอนเดรียพอใจที่จะอยู่ในสถานที่ตรงนั้นต่อไปอีก เพื่อจะได้มีความสุขกับความรู้สึกสวยงามนี้อีกสักครั้ง หญิงสาวไม่ใส่ใจเลยว่าเวลาจะผ่านไปแค่ไหนหรือเทปจะถ่ายอะไรเก็บไว้บ้าง
“ดีครับ ทีนี้ให้ไปถึงช่วงที่คลอดเลย พอหมอนับถึงสาม คุณจะไม่เจ็บปวดหรือไม่สบายเนื้อตัวแต่อย่างใด ขอแค่ให้สังเกตการณ์ แค่ให้รู้ว่าคุณรู้เห็นอะไรบ้างตลอดประสบการณ์การคลอด นับถึงสามแล้วคุณจะไม่ต้องเจ็บปวดหรืออึดอัดแต่อย่างใดเลย หนึ่ง สอง สาม...รับประสบการณ์ทั้งหมดเลยครับ ไม่ว่าคุณจะรู้เห็นอะไรก็ได้ทั้งนั้น คุณรับรู้อะไรบ้างครับ”
แอนเดรียเงียบไปนาน 10-15 วินาที ที่สุดเธอก็ตอบว่า “มืดมากเลย”
“ตอนนี้คุณรู้สึกอย่างไรบ้างครับ❓” ผมไม่รู้ว่าเธออยู่ที่ไหน และ ‘ที่มืดมาก’ นี่คืออะไร
“เหมือนกับมันยังไม่เสร็จค่ะ” เธออธิบายมาผมจึงเข้าใจแล้ว
“อ๋อ...คุณยังไม่คลอดนั่นเอง โอเคครับ คุณผ่านมันไปได้โดยไม่เจ็บ ไม่ปวด ไม่อึดอัด ผ่านไปได้เลยครับ คลอดตอนนี้ได้เลย”
“แม่ไม่ได้ดมยาสลบ ไม่เลย...ฉันคลอดออกมาตัวสีชมพูเลยค่ะ” นับว่าเป็นการสังเกตการณ์ที่น่าสนใจมากสำหรับเด็กแรกคลอด
“ตัวชมพู ดีครับ แล้วคุณกำลัง...❓”
“ร้องไห้ แต่ฉันก็สบายดี แม่ก็สบายด้วย”
“คุณแม่ไม่อยากดมยาสลบหรือครับ❓”
“แม่ปฏิเสธยาค่ะ แม่ไม่อยากให้ฉันคลอดออกมาตัวเขียวเหมือนเด็กคนอื่น ๆ” บางครั้งการวางยาสลบระหว่างทำคลอดทั่ว ๆ ไปก็ส่งผลต่อเด็กทารกได้เหมือนกัน
“หมอเข้าใจครับ ตัวคุณไม่เขียวเลย เป็นสีชมพู ตื่นเต็มที่ กำลังร้องไห้ เห็นเขาไหมครับตอนนี้❓ คุณเห็นอะไรบ้าง❓”
แอนเดรียเริ่มหัวเราะออกมาดัง ๆ ระเบิดคลื่นเสียงหัวเราะสนุกสนานออกจากตัวเธอ “ทุกคนมีความสุขกันมากเลย แม่ถูกจับให้อยู่ในห้องรวมกับผู้หญิงคนอื่น พ่อเป็นหมอแต่แม่ก็ยังไม่ได้อยู่ห้องเดี่ยวอยู่ดี" มีกระแสประชดนิด ๆ ในการสังเกตเหตุการณ์ของเธอ
“ข้างนอกเป็นสีฟ้าใส” เธอกล่าวเสริมขึ้นมา “วันนี้แดดออกสว่างเขียว”
“คุณรับรู้อะไรได้หลายอย่างเลย” ผมบอกเธอ “รายละเอียดเยอะมาก พยาบาลอุ้มคุณมาให้คุณแม่หรือเปล่าครับ❓ เขาทำกันอย่างนี้ใช่มั้ย”
“แม่อุ้มฉันไว้ในอ้อมแขน เหมือนว่าฉันไม่ได้ห่างจากแม่ไปไหนเลยค่ะ”
“นี่คือตอนที่คุณจำได้ ตอนที่คุณอยู่กับคุณแม่ คุณแม่กับคุณสบายดีนะครับ”
“แม่สนุกมากเลย แม่ตัวผอมบาง ไม่ได้อ้วนขึ้นเลยค่ะ” แอนเดรียเป็นคนที่ให้ความใส่ใจกับรูปลักษณ์มาก เช่น ทรงผม หรือน้ำหนัก★
★ กรณีของแอนเดรียเป็นกลุ่มคนที่ในยามเปิดจิตใต้สำนึก จะเห็นภาพก่อนได้ยินเสียงหรือรู้สึก เรียกว่า 𝗩𝗶𝘀𝘂𝗮𝗹𝗶𝘇𝗲𝗿 ในชีวิตปกติ กลุ่มคนเหล่านี้จะอ่านแผนที่ ดูกราฟได้ดีกว่าคนอื่น เวลาจะอธิบายให้พวก “เห็นภาพ” เข้าใจเรา ต้องวาดภาพในใจให้เขาคิดตามเราได้
ในขณะที่อีกกลุ่มหนึ่งเวลาเปิดจิตใต้สำนึกหรือสะกดจิต จะใช้ความรู้สึกนำ เช่น หนาว กลัว เหงา ฯลฯ เรียกว่าพวก 𝗙𝗲𝗲𝗹𝗲𝗿 เวลาอธิบายเหตุผลให้พวก “รู้สึก” เข้าใจ ต้องจูงใจให้เขารู้สึกตามเรา คนกลุ่มนี้ในชีวิตปกติชอบสัมผัส สูดกลิ่น และเดินเท้าเปล่ามาก เวลาเขียนแผนที่ให้เขาดูต้องเขียนเป็นตัวอักษร แล้วเขาจะคิดตามโน้ตที่จดเองว่าจะไปทางไหน : ผู้แปล
“แต่คุณสบายดีนะครับ"
“ฉัน สบายดี ค่ะ" เธอย้ำกับผม
“เป็นความทรงจำที่ดีมากครับ ตอนนี้คุณรับรู้รายละเอียดได้มากมายดีแล้ว ปล่อยให้ตัวเองซึมซับความทรงจำนี้เข้าไป การที่ได้อยู่ในอ้อมแขนคุณแม่ คุณแม่หน้าตาเป็นอย่างไรกับทรงผมสั้น ๆ แล้วก็ทุกรายละเอียดเลยครับ การที่แม่ไม่ได้อ้วนขึ้นเลย แล้วตัวคุณก็มีความสุขกับช่วงเวลาตรงนี้มาก ดีมากครับ”
“พ่อภูมิใจมากจนพูดไม่หยุดปากเลยค่ะ พ่อโม้กับชาวบ้านเขาไปทั่วเลย”
“คุณพ่อพาคนอื่นมาในห้องด้วยหรือเปล่าครับ❓”
“พ่อพูดไม่เลิกเลยค่ะ ดีใจจนออกนอกหน้า พ่อเที่ยวดึงคนนั้นคนนี้ในโรงพยาบาลมาที่หน้าต่างห้อง มาดูหน้าฉันกันเสียให้หมด พ่อดีใจจนออกนอกหน้า แกตลกมากเลยละ”
“คุณพ่อผูกพันกับคุณมากจริง ๆ ตั้งแต่แรกเกิดเลยนะครับ” ผมให้ข้อสังเกต เพราะจำความรักผูกพันของสองพ่อลูกได้ตั้งแต่เดินเล่นตอนค่ำในฤดูหนาวด้วยกัน 𝟴 ปีต่อมา
“แต่ท่านดีใจออกนอกหน้าก็เพราะรัก ดีมากเลยครับ เช่นเคยครับที่คุณจะยังจำความรู้สึกนี้ได้หลังจากที่คุณตื่นขึ้นมาแล้วก็ตาม หมอรู้ว่ายังมีรายละเอียดอยู่อีกมาก คุณยังไม่ต้องบอกรายละเอียดทั้งหมดกับหมอในตอนนี้หรอกครับ ยังมีอีกมากเลยที่ให้คุณรับรู้และบรรยายออกมา ทุกอย่างเลย...ทั้งสีสัน บรรยากาศภายนอกห้อง ที่อยู่ เด็กคนอื่น ๆ ชุดที่พ่อคุณใส่ คุณพ่อหน้าตาเป็นอย่างไร...ทั้งหมดเลย
...ปล่อยใจให้รับรู้ทุกอย่างได้เลยครับ ซึมซับทุกความรักได้เลย ถึงคุณแม่คุณพ่อจะตื่นเต้นออกนอกหน้าจนดูตลกก็ตาม แต่ก็เพราะความรัก ซึ่งดีมาก ๆ เลย คุณพ่อยังรักษาความรักนี้ไว้ตลอดมาซึ่งงดงามมาก มีแต่กระแสความสุขและความปีติเต็มไปหมด วิเศษเหลือเกินที่มีความรู้สึกนี้รอรับเราอยู่ยามคลอดออกมาสู่โลก เป็นที่ต้องการด้วยความปีติ ด้วยความสุขใจ ด้วยความรักพร้อมสรรพ คุณจะจำรายละเอียดมากกว่านี้ได้อีก รายละเอียดของห้อง ขนาดห้อง จัดห้องอย่างไร #แต่สิ่งสำคัญที่สุดที่ให้จดจำไว้คือ_ความรัก”★
★ ที่ดร.ไวส์เน้นมากว่าแอนเดรียจะจำรายละเอียดภาพทุกอย่างได้แต่ให้จำความรักมากที่สุดก็เพราะแอนเดรียเป็น 𝘃𝗶𝘀𝘂𝗮𝗹𝗶𝘇𝗲𝗿 มีความถนัดในการรู้รายละเอียดภาพอยู่แล้ว การช่วยกระตุ้นให้จิตใต้สำนึกของคนไข้ให้ฝึกฝนความสามารถด้านนี้ระหว่างอยู่ในภวังค์ เมื่อเธอตื่นขึ้นมา สัมผัสด้านภาพของคนไข้จะคมชัดขึ้นอีกมาก แต่เธอขาดความรู้สึก ดังนั้นผู้เชี่ยวชาญเมื่อรู้ข้อนี้ก็จะช่วยเน้นให้คนไข้เปิดสัมผัสด้านความรู้สึกให้มากขึ้นกว่าเก่า : ผู้แปล
แต่แล้วสีหน้าแอนเดรียกหม่นลง “ผู้หญิงที่นอนเตียงข้าง ๆ แม่ฉัน... สามีแกเพิ่งจะเข้ามาหา เธอเพิ่งคลอดลูกแต่สามีเค้าอยากมีเซ็กซ์ด้วย”
“ในห้องนั้นเลยหรือครับ❓” ผมถามไปก็แปลกใจที่ความทรงจำอันไม่สวยนักผุดขึ้นชัดและกะทันหันอย่างนี้
“ค่ะ แต่เธอไม่ยอม เขานิสัยไม่ดีเลย แม่ไม่ค่อยพอใจนัก”
“คุณแม่รู้เรื่องไหมครับ❓”
“รู้ค่ะ เขาห้อยม่านกั้นแต่ละเตียงไว้ แต่ผู้ชายคนนี้ไพร่มาก”
“แต่ภรรยาเขาก็ไม่ยอมนี่ครับ”
“ใช่แล้ว...ก็เค้าเพิ่งคลอดลูกแท้ ๆ ❗” แอนเดรียอธิบายอย่างเห็นใจ
“ผมเข้าใจครับ”
“แม่ไม่พอใจเลย” เธอพูดย้ำ
“แล้วเขายอมออกไปมั้ย❓”
“ไม่ไป”
นาทีแห่งความเงียบงันตามมา ผมเลยเติมช่องว่างนั้นว่า “เขาไม่ยอมเข้าอกเข้าใจเลย คุณเห็นไหมครับว่าครอบครัวที่คุณเกิดมาไม่ใช่แค่เข้าอกเข้าใจกันมากกว่า แต่ยังให้ความพร้อมกับคุณได้มากกว่า มากพอที่คุณจะตั้งตารอคอยรับ เพราะมีความเมตตามีความเข้าใจรออยู่แล้ว”
“คอฉันหนักมากเลยค่ะ” แอนเดรียอุทานออกมายามที่ศีรษะของเธอพับลงกับที่เท้าแขนของโซฟา ผมได้ยินเสียงย้ายเครื่องไม้เครื่องมือการถ่ายทำเพื่อจะรับกับท่าเอนเอกเขนกของแอนเดรีย
“ดีครับ ตอนนี้ขอให้ปล่อยตัวตามสบายเลยนะครับ คุณพร้อมจะจากเหตุการณ์ตอนนี้มาแล้วหรือยังครับ❓” เธอไม่ตอบผม ดังนั้นผมจึงให้เธอได้อยู่กับนาทีนั้นสักครู่
“หรือว่าคุณอยากจะอยู่ตรงนี้ต่ออีกสักหน่อย❓ งั้นขอให้คุณลองอยู่กับช่วงเวลานี้นานขึ้นแล้วดิ่งลงสู่ภวังค์ลึกขึ้น ปล่อยให้ลมหายใจของคุณยิ่งลึกขึ้นอีก คอของคุณสบายมากแล้ว คุณสามารถพักได้อย่างสบายที่สุดกับจุดนั้น ให้สมาธิจับอยู่ที่ความสุขใจกับรายละเอียดทั้งหลายที่เข้ามาหาคุณ เหมือนอย่างตอนที่ผู้ชายเตียงข้าง ๆ คนนั้น ไม่ต้องปล่อยให้ความทรงจำนั้นมากระทบคุณในทางลบนะครับ เพราะนั่นไม่ใช่ครอบครัวคุณ ขอให้รับรู้ประสบการณ์เพิ่มมากขึ้นอีกและเห็นความเกี่ยวข้องผูกพันกันกับเหตุการณ์ที่คุณโตขึ้นกว่านี้ตอนหิมะตก”
ผมตัดสินใจเชื่อมความเกี่ยวข้องผูกพันให้เธอเอง
“พ่อที่ภูมิใจคนนั้น คุณพ่อของคุณเองที่ภูมิใจมากเมื่อตอนคุณเกิดมา และการเดินเล่นที่เปี่ยมด้วยความรักในฤดูหนาว ทั้งหมดล้วนเป็นส่วนหนึ่งของความรักแบบเดียวกัน ผูกพันเหมือนกัน สิ่งที่ต่างกันคือกาลเวลาห่างออกไปแค่เจ็ดแปดปีเท่านั้นเอง ซึ่งไม่มีความหมายอะไรเลย รักไม่มีวันหยุดนิ่ง รักคงอยู่ชั่วกาล
...ขอให้คุณเห็นความผูกพันตรงจุดนั้นให้ได้นะครับ แล้วใช้เวลาอยู่กับสภาวะนี้สักครู่ เพราะเป็นสภาวะที่น่าอยู่กับความรู้สึกนี้ให้มาก ๆ อยู่กับความทรงจำอันแสนสุข คุณสามารถนำความรักที่รอคุณอยู่ตั้งแต่ตอนนั้น ตอนก่อนคุณเกิดได้ เพราะว่าคุณรับรู้มันแล้วตั้งแต่ก่อนคุณคลอดออกมาอีก ได้รับรู้ถึงความรักที่พร้อมอยู่แล้ว ความสุขของคุณแม่ ความสุขของคุณพ่อคุณ เห็นความผูกพันทั้งหมดนี้มาตลอดชีวิต และคุณสามารถนำความรักนี้ติดตัวมาได้ ไม่ใช่แค่ได้รับมันสถานเดียวเท่านั้นแต่ยังสามารถมอบความรักนี้ให้แก่ผู้อื่นได้ด้วย มอบให้แก่คนอื่นที่คุณรักได้อีก”
แอนเดรียเผยยิ้มอีกครั้ง ดูดดื่มซึมซับทุกเรื่องราวเข้าไว้กับตัว
“ดังนั้น ที่คุณได้รับทั้งหมดนี้ไม่ใช่แค่เพราะคุณเกิดมาโชคดีเลยครับ แต่เพราะคุณควรได้รักมา คุณมีค่าสมควรจะได้รับแน่นอน #ไม่มีอะไรในโลกที่สำคัญไปกว่าความรักอีกแล้ว ตอนนี้เราพร้อมจะย้อนไปให้ไกลกว่าเดิมแล้วหรือยังครับ❓ โอเคมั้ยครับ❓”
ตอนนี้เธอยินยอม
(มีต่อ)
- 1
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
