"โควิดทำหน้าที่ ไม่ใช่ทำร้าย"
" ... ธรรมชาติที่เป็นอิทัปปัจจยตานี่ จริงจนน่ากลัว
คำนี้ผมต้องขอยืมของท่านอาจารย์พุทธทาส
ท่านบอกว่า อิทัปปัจจยตา
"จริง" จน "น่ากลัว"
คือคนที่เห็นความจริงเนี่ย จริงจนน่ากลัว
ไม่น่าเชื่อว่าสิ่งนี้มาจากอิทัปปัจจยตา
แล้วเมื่อเหตุ เมื่อสิ่งนี้เป็นปัจจัย
สิ่งนี้จึงเกิดขึ้น แล้วมันมีการเกิดขึ้น
เพราะเกิดจากปัจจัย นี้ นี้ นี้ นี้ มารวมกัน
สงครามที่มนุษยชาติไม่มีวันชนะ
เพราะตัวของเราเองมาจากไวรัส
มนุษยชาติที่เป็นมนุษย์ทั้งหมด มาทีหลังไวรัส
ไวรัสเกิดขึ้นก่อน
แล้วเป็นคนพัฒนาจนกระทั่งมามีชีวิตของมนุษย์ขึ้นมา
แต่มนุษย์กลับกลายเป็น "หลง" ในตัวเอง
ก่อความรู้สึกเป็นตัวตนขึ้นมา
ก็จึงพยายามรักษาตัวเอง
แต่เค้าลืมไปว่า
ต้นกำเนิดที่แท้จริงเนี่ย
คือไวรัสที่เป็น "รูปนาม" เช่นเดียวกัน
มีคุณสมบัติเดียวกันของรูปนาม
คือ รักษาตัวเอง แพร่พันธุ์
แล้วต้องอยู่ให้ได้ในสภาพ
ดังนั้นจึงมีคุณสมบัติเดียวกันกับมนุษย์
แต่มนุษย์อ่อนแอกว่าเยอะ
เพราะมนุษย์เป็นผลผลิตนึงเท่านั้นเอง
ที่มาทีหลัง
เราจะสู้กับใคร ในเมื่อสิ่งนั้นคือตัวเรา
เป็นสงครามที่มนุษย์ไม่มีวันชนะ
ทำไม ทำไมถึงมีโควิด - 19
Corona สายพันธุ์ต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นมา
แล้วเราคิดวัคซีนได้ แล้วเราดีใจ
คือการบล็อคเส้นทางของไวรัส
ธรรมชาติของไวรัส
จะต้องพัฒนาตัวเองให้หนีบล็อค
ธรรมชาติของรูปนามทั้งหมด
จะพัฒนาเพื่อหนีบล็อค ไปดูได้เลย
ท่านเอาก้อนหินไปบล็อคทางน้ำ
ทางน้ำจะมีพัฒนาการที่จะหนีบล็อค
นั่นสิ่งไม่มีชีวิต ?
วันนึงจะตกใจกว่านี้
ที่พูดว่าสิ่งมีชีวิตเนี่ย มันแค่ "หายใจได้"
แล้วพัฒนาขึ้นไปอีกหน่อย
มันแค่มี "เวทนา"
แต่มันมาจากสภาพเดียวกัน
คือสภาพ "ว่างจากตัวตน" ที่เป็นอนัตตา
ดังนั้นเมื่อไวรัสพยายามจะหนีบล็อค
นั่นคือความแข็งแรงขึ้นอีกหลายเท่า
มนุษย์กำลังดีใจที่กำลังคิดวัคซีนโควิดได้
อีก 3 ปี จะเจอที่วินาศสันตะโรกว่านี้
เพราะฉะนั้น ไวรัสจะหนีบล็อคไปเรื่อย ๆ
ไม่มีทางบล็อคอยู่
เพราะไวรัสอาศัยมนุษย์ เป็นเครื่องแพร่พันธุ์
สิ่งที่เราพยายามจะกดมันไว้
มันได้ฝังรากลึกลงไปในเซลล์ของพวกเราทุกคน
ดังนั้นทุกการขยายพันธุ์ของมนุษย์
จะส่งไวรัสที่มีเชื้ออยู่แล้ว ไปสู่รุ่นต่าง ๆ
แต่ไม่แสดงอาการ
จนกระทั่งพัฒนาตัวเองไปเรื่อย ๆ
แล้วก็ไปรวมกับคนอื่น
ที่อยู่ในสภาพแวดล้อม
แล้วก็จะพัฒนาตัวเองต่อไป
วันนี้เค้าก็ยอมรับกันอยู่แล้ว
ว่าไวรัสมีทั้งประเภทที่เข้ามาเกาะอยู่ในอวัยวะ
อย่างเช่นโควิด
กับไวรัสที่ฝังเข้าไปใน DNA ของเราเลย
เพราะฉะนั้นจะส่งผ่านจากรุ่นสุ่รุ่นไปเรื่อย ๆ
...
วันนี้เราจึงเจอกับสิ่งที่เราพยายามจะทำ
เนื่องจากมนุษย์ใช้ชีวิต
เราลองดูสิ ว่าครั้งนี้เกิดอะไรขึ้น
การหนีบล็อคของมันเนี่ย
ถูก design ได้อย่างล้ำลึก
ถ้าไวรัสรุนแรง มนุษย์จะล้มลง
แต่ถ้าไวรัสยังไม่รุนแรงในตอนต้น
มนุษย์จะแพร่เชื้อไวรัสออกไปได้ไกลขึ้น
แล้วมากขึ้นเรื่อย ๆ
เพราะฉะนั้นมัน "จริง" จน "น่ากลัว"
ของถูก design โดยไม่มี 'ผู้design'
แต่ธรรมชาติที่กำลังเกิดขึ้น
เป็นคน design กลับ
ทำไมต้นไม้ถึงหน้าตาเป็นแบบนี้
ทำไมแตงโมถึงหน้าตาเป็นแบบนี้
ทำไมแรดถึงหน้าตาแบบนั้น
ทำไมช้างถึงมีงวงแบบโน้น
สิ่งนี้เคยมีมาก่อนในโลกซะเมื่อไหร่
ถอยไปดูดาวอังคารก็รู้
ว่าโลกเราเคยมีของพวกนี้ที่ไหน
ทุกอย่างค่อยเกิดขึ้นมาจาก
ไวรัส ที่เราเรียกเค้า
จากแบคทีเรีย จากเชื้ออะไรก็ตามตัวเล็ก ๆ
มาจาก (เซลล์) เดียว ทั้งนั้นเลย
แล้วก็เริ่มต้นขึ้นมาใหม่
แล้วก็มากลายเป็นอย่างนั้น
วันนี้เรารู้จักแค่นี้
แล้ววันนี้ วันนู้นที่เราตายกันไปหมดแล้ว
ก็จะมีรุ่นลูก รุ่นหลาน รุ่นเหลน รุ่นโหลน
ก็จะไปเจออะไรขึ้นมาที่หนักหนาสาหัส
ขึ้นไปเรื่อย ๆ
แต่มันไม่ทำก็ไม่ได้
ก็มีคนพยายามต่อต้านเซรุ่ม
เพื่อไม่ให้ฉีดเข้าไปในมนุษย์
เพราะเค้าก็รู้กันอยู่แล้ว
ว่ามันจะทำให้เชื้อดื้อยา
แล้วก็พัฒนาหนีบล็อคกันขึ้นไปเรื่อย ๆ
แต่มันทำยังไงได้ คนตายกันเป็นเบือ
ก็ต้องคิดขึ้นมาเพื่อบล็อค
ทีนี้เมื่อบล็อค มันก็จะปลิ้นหนีต่อไปอีก
ยิ่งรุนแรงเจ็บปวดขึ้นไปเรื่อย ๆ
ออสเตรเลียมียาปฏิชีวนะขายเหรอ ไม่มี
ร้านขายยาไม่มียาปฏิชีวนะ
เพราะประเทศไม่สนับสนุน เชื้อจะดื้อยา
เพราะฉะนั้นทั้งประเทศนี้
ผมไปเจ็บคออยู่ที่ประเทศออสเตรเลีย เปิดคอร์ส
หายาปฏิชีวนะไม่ได้เลย
เค้าบอกว่าเดี๋ยวมันก็หายเอง 10 วัน
เพราะฉะนั้นจะไม่มีการมาขายยาพวกนี้
แต่ประเทศเราเดินเข้าไป
ซื้อได้เลย เภสัชฯเป็นคนจ่าย
ไม่ใช่หมอเป็นคนจ่าย
ดังนั้นประเทศของเรา
เมื่อไรที่เชื้อตัวนี้แข็งแรงขึ้น
ประเทศไทยก็จะล้มกันเป็นเบือเหมือนกัน
เพราะจะหายากินไม่ได้ เชื้อจะดื้อหมด
เอาล่ะวันนี้ก็คือ ไม่ได้มีอะไรหรอก
ก็สถานการณ์นี้มันก็จะเกิดขึ้น
แล้วก็จะเกิดขึ้นซ้ำ track กันไปเรื่อย ๆ
เกิดขึ้นซ้ำ track กันไปเรื่อย ๆ
วันนี้หาย เดี๋ยวก็เป็นอีก
วันนี้หายเดี๋ยวก็มีอีก
วันนี้หายเดี๋ยวก็มีอีก
เพราะฉะนั้นก็จะเกิดการ repeat ไปไม่มีวันสิ้นสุด
ผู้มีปัญญาก็จะนั่งเห็นความจริง
เราอาจจะบอกว่า เราโชคดีที่เรารอดครั้งนี้ไปได้
แต่คำว่า "โชคดี" มันแปลว่าอะไร ?
แปลว่าเรามีชีวิตอยู่ต่อไปได้อีกหนึ่งเฮือก
กับคนที่อาจจะบอกว่าโชคไม่ดี
แล้วเค้าก็ตายไป
ถ้าเราบอกว่า ถ้าเราเหมือนกับคนอื่น
ที่ตายแล้วเกิดใหม่
ทีแรกนึกว่าเป็นโควิด แล้วก็ไปเก็บตัว
สมมติว่าถ้าเป็นจริง ๆ ตอนนี้ตายแล้ว
แต่นี่ไม่ตายนี่
เหมือนกับมีชีวิตกลับมาใหม่
นี่คือ Extra ของชีวิต
นี่คือโบนัสหลังความตาย
ซึ่งจะอยู่ได้อีกกี่วันก็ไม่รู้ เดี๋ยวก็ตายอยู่ดี
เพราะฉะนั้นเวลาที่เหลืออยู่จึงมีค่าที่สุด
สำหรับคนที่เห็นความจริง
จะไร้ค่าสำหรับคนที่ไม่เห็นความจริง
ตราบใดที่เช้าขึ้นมา
ตื่นมายังมีลมหายใจอยู่ ก็ถือว่าโชคดีที่สุด
เป็นโชคดีที่สุดที่ยังได้มีโอกาส
จะบอก ปฏิบัติธรรม
จะได้มีชีวิต จะได้ทำกุศล
หรือจะพูดอะไรก็ได้
พอผมพูดมาถึงตรงนี้ปุ๊บ
มันสะท้อนแว๊บขึ้นมาในใจทันทีเลย
ผมไม่ได้ตั้งใจจะพูดคำนี้
แต่ผมพูดคำนี้ออกไป คำนึงสะท้อนเปรี้ยงกลับมาเลย
ก็คำของหลวงปู่แบนนั่นเอง
วันนั้นที่ผมกราบท่าน
ผมก็ลืมไปละคำนี้
หลวงปู่แบนเป็นคนยืน แล้วก็ผมนั่งคุกเข่าพนมมืออยู่
ไปกราบท่านตอนเช้า ท่านกำลังเดินมา
ท่านบอกว่า
"เราโชคดีนะ ที่เรามีโอกาสตื่นขึ้นมาอีกวันนึง
เรามีโอกาสได้ทำความดี
เรามีโอกาสได้เจริญกุศล
เรามีโอกาสได้ทำประโยชน์ให้เพื่อนมนุษย์
ทุกครั้งที่เราออกจากบ้าน
ให้เราคิดเสมอว่า เราโชคดีจริง ๆ
ที่วันนี้เรายังมีอีกวันนึง"
เมื่อกี้ผมพูดขึ้นมา
ผมถึงได้ยิน แล้วก็เห็นภาพหลวงปู่แบน
ยืนกำลังเทศน์อยู่เลย ในวันนั้น
พวกเราโชคดีจริง ๆ
ในขณะที่เพื่อนมนุษย์ตายกันเป็นแสน ๆ
เรายังมีโอกาสหายใจอีกวันนึง
เราทำอะไรในวันที่ผ่านมา
แล้วถ้าพรุ่งนี้เช้าเรายังตื่นมา
พร้อมกับลมหายใจอีกครั้งนึง
เราจะใช้ชีวิตประมาทอีกเหรอ
คนอื่นเค้าไม่ได้อยากตาย
แล้วเค้าก็ตายไป
เราเองก็คงไม่ได้อยากตาย
แต่ถ้าถึงเวลา เราก็จะตายไป
จงเห็นคุณค่า ก่อนที่จะสูญเสียไป
สิ่งเหล่านี้ไม่ได้อยู่บนกระดาษ
ไม่ใช่ท่านมานั่งฟังผมจาก CD
จาก Youtube จากอะไร
แต่อยู่ที่ตัวของพวกเราทุกคน
ลืมตาขึ้นมา พร้อมกับลมหายใจ
เราทำอะไร
ที่ยิ่งใหญ่กว่าการทำ ที่เรากำลังทำกันอยู่
คือจะทำยังไง ถึงจะพ้นจากทุกข์จริง ๆ
พ้นไปจากกองทุกข์
จากการเวียนว่ายตายเกิด ที่ไม่มีที่สิ้นสุด
ไม่ใช่โควิดหมดไปก็ดีใจ ปลดล็อกดาวน์
ได้ออกไปทำนั่น ทำนี่ เหมือนเดิม
อะไรเหมือนเดิม ไม่มีอะไรเหมือนเดิม
ทุกอย่างใหม่หมด
ทุกอย่างใหม่หมดตลอดวเลา
ไม่เคยมีอะไรเหมือนเดิม
ผู้ที่เจริญภาวนา ผู้ที่เห็นความจริง
จะเห็นว่า ไม่เคยมีอะไรเหมือนเดิม
วันนี้ป่วย วันนี้หาย ฉันกลับมาเป็นเหมือนเดิม
ไม่มีอะไรเหมือนเดิม
ทุกอย่างพังลงไปเยอะแล้ว ในช่วงที่ป่วย
อะไรมันจะเหมือนเดิม
เมื่อวานกับวันนี้ ฉันก็ดีเหมือนเดิม
ไม่มีเหมือนเดิม
ทุกอย่างมันผุพังไปเรื่อย ๆ ... "
.
จากการบรรยาย
ตอน โควิดทำหน้าที่ ไม่ใช่ทำร้าย
โดย อ.ประเสริฐ อุทัยเฉลิม
๑๘ เมษายน ๒๕๖๓
ณ สวนยินดีเกาะลวย จ.สุราษฏร์ธานี
ติดตามการบรรยายฉบับเต็มจาก :
Photo by : Unsplash
- 7
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
