มหาสุขาวตีวยูหสูตร
วรรค ๔๒ การไปอุบัติของพระโพธิสัตว์
พระเมตไตรยโพธิสัตว์ทูลว่า ในสหาโลกธาตุและพุทธเกษตรทั้งปวงนั้น จักมีโพธิสัตว์ผู้มิเสื่อมถอยได้ไปอุบัติยังสุขาวตีโลกธาตุจำนวนเท่าไรหนอพระเจ้าข้า
มีพุทธดำรัสต่อพระเมตไตรยะว่า (สหา)โลกธาตุแห่งนี้มีโพธิสัตว์จำนวนเจ็ดร้อยยี่สิบโกฏิ ที่เคยถวายสักการะพระพุทธเจ้าจํานวนอสงไขยพระองค์มาแล้ว ได้สั่งสมกุศลมูลทั้งปวงแล้วและจักได้ไปอุบัติยังโลกธาตุแห่งนั้น เหล่าโพธิสัตว์ที่ดำเนินจุลจริยา* อบรมกุศลอยู่ที่จักได้ไปอุบัติก็มีจำนวนอยู่นับถ้วน มิเพียงแต่เหล่าโพธิสัตว์ในโลกธาตุของเราที่จักไปอุบัติยังสุขาวดีโลกธาตุเท่านั้น ที่จะไปอุบัติยังพุทธเกษตรในทิศาอื่นๆ ก็นับไม่ถ้วนเช่นกัน จากเกษตรแห่งพระฑีฆาประภาสพุทธะนั้น
มีโพธิสัตว์มหาสัตว์จำนวนสิบแปดโกฏินตะที่จะไปอุบัติยัง (สุขาวตี) โลกธาตุแห่งนั้น เกษตรแห่งพระรัตนครรภ์พุทธะเบื้องอีสาน มีโพธิสัตว์ผู้มิเสื่อมถอยเก้าสิบโกฏิ ที่จะไปอุบัติยังโลกธาตุนั้น จากเกษตรแห่งพระอนันตสวร พุทธะเกษตรแห่งพระรัศมีประภาส พุทธะเกษตรแห่งพระนาคเทว พุทธะเกษตรแห่งพระวิชยพล พุทธะเกษตรแห่งพระสิงห พุทธะเกษตรแห่งพระนิรธุลี พุทธะเกษตรแห่งพระคุณกูฏ พุทธะเกษตรแห่งพระมานุเษนทร พุทธะเกษตรแห่งพระปทุมธวัช พุทธะก็มีโพธิสัตว์ผู้มืเสื่อมถอยที่จะไปถืออุบัติ นับได้พันโกฏิบ้างแสนโกฏิบ้าง จนถึงหมื่นโกฏิก็มี
*จุลจริยา คือ การบำเพ็ญอย่างค่อยเป็นค่อยไป หรือ อนิตยโพธิสัตว์ คือโพธิสัตว์ที่ยังไม่เที่ยงแท้ต่อพุทธภูมิ อาจเปลี่ยนไปสู่สาวกภูมิ หรือ ปัจเจกภูมิได้ และมหาจริยา คือบำเพ็ญบารมีอย่างยิ่งยวด หรือ นิตยโพธิสัตว์ คือ โพธิสัตว์ที่เป็นผู้เที่ยงแท้ จะได้ตรัสรู้เป็นพระพุทธเจ้าแน่นอน
แม้พระพุทธเจ้าองค์ที่สิบสองนามว่า “อนุตรศรี” ก็มีหมู่โพธิสัตว์จำนวนอสงไขยผู้มิเสื่อมถอย* มีปัญญาญาณและอาจหาญแกล้วกล้า เคยถวายสักการะพระพุทธเจ้าจำนวนประมาณมิได้มาแล้วทั้งสิ้น ล้วนสมบูรณ์ในมหาวีริยะมุ่งมั่นในเอกยาน สามารถผนวกธรรมที่บำเพ็ญไว้จำนวนร้อยพันโกฏิกัลป์ในเจ็ดวาร ซึ่งโพธิสัตว์เหล่านี้ ก็จักไปอุบัติทั้งสิ้น แม้พระพุทธเจ้าองค์ที่สิบสาม นามว่า “อภยันทะ” ก็มีมหาโพธิสัตว์จำนวนเจ็ดร้อยเก้าสิบโกฏิ บรรดาจุลโพธิสัตว์และภิกษุอันคำนวณซึ่งประมาณมิได้ ที่จักได้ไปอุบัติ อันพระนามของพระพุทธเจ้าในทิศทั้งสิบ และหมู่โพธิสัตว์ที่จักไปถืออุบัตินั้น แม้นจักกล่าวเพียงชื่อจนสิ้นกัลป์ก็มิหมดสิ้นได้เลย
*โพธิสัตว์ผู้มีเสื่อมถอยที่จะไปอุบัติยังสุขาวดีนั้น อรรถาธิบายชื่อต้าหลุน ถามว่าโพธิสัตวธรรมว่า “ควรโปรดสรรพสัตว์ แต่เหตุใดโพธิสัตว์จึงประทับที่สุขาวดีจำนวนมาก” ตอบว่าโพธิสัตว์มี ๒ ลักษณะคือ ๑. ผู้มีเมตตากรุณาต่อสรรพสัตว์มาก ๒. ผู้ประกอบด้วยพุทธกุศลคุณมากโพธิสัตว์ผู้ประกอบด้วยพุทธกุศลนี้ย่อมสถิตยังสุขาวดีโลกธาตุ แต่โพธิสัตว์ที่มีเมตตากรุณามากจักสถิตยังสถานที่ไร้พุทธธรรมและคัมภีร์หลุ่นจู้ ว่า ๑ โพธิสัตว์ผู้บำเพ็ญบารมีตั้งแต่ปฐมภูมิที่ ๑ ถึงสัปตภูมิที่ ๗ จักนิรมาณกายจำนวนมหาศาลไม่มีประมาณแล้วไปยังโลกธาตุต่างๆ ไม่มีประมาณเพื่อกระทำพุทธกิจ
ทั้งหมดนี้จำต้องเข้าสมาธิจึงจะกระทำกิจนี้ได้ ด้วยเหตุที่ต้องยังเจริญสมาธิในการทำพุทธกิจอยู่ จึงได้ชื่อว่ายังมีถึงวิสุทธิจิต บรรดาโพธิสัตว์จึงปรารถนาไปอุบัติที่สุขาวดี เพื่อพบพระอมิตาภะพุทธะ อันคุรุนาครชุน(โพธิสัตว์) และพระวสุพันธุ์(โพธิสัตว์) ก็ตั้งจิตไปสุขาวดีด้วย กล่าวอีกว่า โพธิสัตว์ที่ดำรงสัปตภูมิที่ ๗ เป็นต้นไปย่อมบรรลุมหาปรินิรวาณ กล่าวคือ เบื้องสูงมิต้องวอนขอให้พระพุทธเจ้าทั้งปวงช่วยเหลืออีก เบื้องล่างก็มิพบสรรพสัตว์ใดต้องอนุเคราะห์ ยังให้อุเบกขาในพุทธมรรคขณะนั้น หากมิได้พระพุทธเจ้าทั้งทศทิศประทานการคุ้มครอง จักบรรลุถึงนิพพานในทันที หากโพธิสัตว์อาศัยที่สุขาวดีและได้พบพระอมิตาภพุทธะแล้ว ย่อมจักไร้ซึ่งความลำบากในการข้ามสภาวะนิพพานก่อนบรรลุพุทธภูมิได้
พระวิศวภัทร แปล
Aputi.com ภาพ
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
