บทที่4 ผาดอกเสี้ยว
ช่างปั้นหม้อขึ้นดินแล้ว
ใช้ไม้ตี บี้บิดดินอันจากโคลนตม
ตีแล้วตีอีก ทุบแล้วทุบอีก
เป่าแรงไฟ เติมแรงฟืน
หม้อที่ทนต่อการบีบคั้น
ย่อมเป็นภาชนะใช้สอยได้ไม่ประมาณ🌿
ขบถ~ยาตรา
" คุณโยมปราถนาพุทธภูมิหรอกฤา"
ภิกษุชราเอ่ยถาม ในระหว่างทางเดินป่า ในดอยอินทนนท์นั้นมีเส้นทางศึกษาธรรมชาติหลายเส้นทาง ทางยอดนิยมคือกิ่วแม่ปาน ที่ชายหนุ่มตั้งใจจะเดินในวันรุ่ง และ
ที่นี่ " ผาดอกเสี้ยว "
..
..
"..มิใช่ขอรับ"
"..กระผมรู้สึกรักในคนกระทำซึ่งพุทธภูมิมากว่าที่จะปราถนาเป็นเองทำเอง.."
..
..
ชายหนุ่มกล่าว
จากลานกางเต็นท์ดงสน มาที่จุดเริ่มต้นผา
ดอกเสี้ยว ระยะทางประมาณหนึ่งกิโลเมตร
จะมีเจ้าหน้าที่และผู้นำทางเป็นชาวเขาเผ่าปากะญอ ซึ่งอาศัยอยู่หมู่บ้านแม่กลางหลวงพื้นล่างของดอยอินทนนท์
ในช่วงเช้านี้น้องเจ้าหน้าที่แจ้งว่าคนนำทางยังไม่มา แต่สามารถเดินไปเองได้ตามทาง ชำระเฉพาะค่าบำรุงสถานที่20บาท จากเดิมที่ต้องชำระ220บาท รวมค่าคนนำทาง
..
"..คุณโยมขยายความให้เราสักหน่อย.."
ภิกษุผู้ชราถาม
..
" จริงแล้ว กระผมเคยอ่านตำรามา ผู้ที่จะปรารถนาเป็นพระพุทธเจ้าองค์ใดองค์หนึ่งในอนาคตกาล ต้องกระทำการคุณเป็นอนันต์
มีความเมตตาไม่ประมาณ ความตั้งใจมั่นสูงถึงขนาดเปรียบว่าต้องเดินผ่านกองฟอนร้อนแรงเผาไหม้เพื่อได้ซึ่งโพธิบัลลังก์ก็ไม่ครั่นคร้าม
ผู้ปราถนาแห่งภูมิพุทธก็หาลังเลไม่มีเกิดประหวัดสะพรึงกลัวในเสี้ยวแห่งจิตนั้น
กระผมจึงรู้สึกเทิดทูน
ผู้กระทำเยี่ยงนั้นด้วยหัวใจ.."
..
"..แต่ในยุคกระผม เกิดมาในรัชกาลที่๙ กระผมก็เห็นแต่ ผู้ที่กระทำการคล้ายดังผู้ปราถนาที่รื้อสัตว์โลกให้พ้นทุกข์ ก็เล็งเห็นแต่พระองค์ท่าน เลยคิดว่าพระองค์ท่านคงจะปราถนาพุทธภูมิ ไม่อย่างนั้นท่านคงจะเสวยสุขเพียงอย่างเดียวตามฐานะชาติกำเนิด ก็สามารถกระทำได้.."
..
ภิกษุชราพยักหน้ารับรู้แต่มิได้ว่าประการใด ท่านเดินนำทางเข้าไปในผืนป่าอย่างเงียบๆ
ได้ยินเพียงเสียงนก ต้นไม้ กิ่งไม้ที่เสียดสีโยกตามจังหวะแรงลม
เขาหยุดนิ่งชั่วครู่ ถึงเวลาที่จะกลับบ้านกายใจ เขาสูดหายใจเต็มปอด แล้วผ่อนลมหายใจอย่างสบายๆ ผ่อนคลาย อากาศเย็นกำลังดี ราว17องศา ลมหายใจคงเป็นมิตรที่ดีทีสุดที่ติดตามเราไปจนตราบที่กายสังขารทำงานอยู่
เขารู้สึกชอบบรรยากาศ อากาศยามนี้เหมาะกับการเดินป่าเหมือนในประเทศญี่ปุ่น แต่ที่นั่นจะไม่มีคนนำทางทุกอย่างจะต้องช่วยเหลือตัวเอง แต่จะมีริบบิ้นผูกไว้เพื่อกันหลงทาง ทางเดินค่อนข้างชัดเจน เย็นแห้ง ไม่เย็นฉ่ำดินเหมือนที่นี่
เสียงกระแสน้ำดังซ่าๆ แว่วเข้ามาใกล้ทุกขณะ คงใกล้ถึงน้ำตกแล้วกระมัง
เสียงน้ำตกในหน้าหนาว ชายหนุ่มรู้สึกขนพองคิดถึงความเย็นเฉียบของสายน้ำนั้น
สายน้ำที่เกิดจากตาน้ำเล็กๆบนยอดดอยอินทนนท์แต่หลั่งไหลไม่ขาดสาย
เกิดเป็นลำธาร ไม่สะทกสะท้านต่อสิ่งขวางทาง หิน ดินหรือทราย น้ำกลับไม่ทำลายแต่แทรกซึม หินก้อนไหญ่ก็ผุกร่อน เป็นกรวด ดิน ทราย อัตตาในใจแม้คนที่ไม่รู้จัก ย่อมแตกสลายเฉกเช่นกัน เพราะกระแสของความเมตตาอย่างไม่มีประมาณ อิ่มตัวจนล้นเกิดเป็นสายน้ำ เลี้ยงสรรพสิ่งที่มีชีวิตสองฟากฝั่ง
คุณค่าของสายน้ำจึงมี ความกตัญญูเกื้อกูล ปกป้องปกปักรักษาดูแลสายน้ำ เพราะเห็นคุณค่าเพียงนั้นจึงควร
หากไม่มีการให้ในเบื้องต้นแล้วการได้รับคงไม่เกิดฉะนั้น🌿
" เมื่อข้าพเจ้าเป็นนักเรียนอยู่ในยุโรป ข้าพเจ้าไม่เคยตระหนักว่า ประเทศของข้าพเจ้าคืออะไร และเกี่ยวข้องกับข้าพเจ้าแค่ไหน ไม่ทราบตราบจนกระทั่งข้าพเจ้าได้เรียนรู้ที่จะรักประชาชนของข้าพเจ้า เมื่อได้ติดต่อกับเขาเหล่านั้น ซึ่งทำให้ข้าพเจ้าสำนึกในความรักอันมีค่ายิ่ง ข้าพเจ้าไม่เป็นโรคคิดถึงบ้านที่จริงจังอะไรนักแต่ ข้าพเจ้าได้เรียนรู้โดยการทำงานที่นี่ว่า ที่ของข้าพเจ้าในโลกนี้ คือ การที่ได้อยู่ท่ามกลางประชาชนของข้าพเจ้า นั่นคือ คนไทยทั้งปวง"
พระราชดำรัสในหลวงรัชกาลที่๙แว่วมาในห้วงคำนึงอีกครั้ง...
..
เรื่องหน่อพระโพธิสัตว์เจ้า
ติดตามความเดิมตอนที่แล้วได้ที่
แรงบันดาลใจ ในหลวงรัชกาลที่9
สถานที่:เส้นทางศึกษาธรรมชาติผาดอกเสี้ยว ดอยอินทนนท์
ขบถ~ยาตรา เล่าเรื่อง
- 2
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
