บทที่ 5 ทุกขัง สุขจัง
ละอองน้ำ
ชะดินที่แห้งผากให้ชุ่มชื่นฉันใด
ปีติแม้เล็กน้อย
ชะอารมณ์ที่ขุ่นมัวกลับประภัสสร..นั่นแล้ว
🌿
"กระผมเป็นชาวพุทธโดยกำเนิด
แต่การรู้เรื่องเกี่ยวกับศาสนาตัวเองน้อยมากเรื่องที่ว่าโลกเรามีพระพุทธเจ้ามีหลายองค์ กระผมก็เพิ่งรู้เอาตอนเข้ามหาวิทยาลัย
เพื่อนคณะอยู่ชมรมพุทธศาสตร์เล่าให้ฟัง
ว่าตัวเขาปราถนาพุทธภูมิ แรกๆกระผมก็ไม่ยอมรับ คนเราธรรมดาจะปราถนาเป็นพระพุทธเจ้า พระพุทธเจ้าควรจะมีองค์เดียว"
ภายหลังจึงได้ศึกษา จึงคงได้รู้ว่า พระพุทธเจ้ามีหลายองค์แต่จะอุบัติไม่พร้อมกันในเวลาเดียวกันและบางช่วงบางเวลากาลก็ไม่มีพระพุทธเจ้ามาตรัสรู้เลย
" ที่คุณโยมกล่าวมาเช่นนั้นจริง"
🌿
ในยุคสมัยของพระสมณโคดมพระพุทธเจ้า
ซึ่งก็คือยุคนี้ พอสิ้นยุคสมัยของพระชินศรีแล้ว ก็จะมีพระพุทธเจ้าอุบัติตรัสรู้ในโลกนี้อีก แต่ก็มาเป็นครั้งคราว ไม่ได้รับสืบช่วงกัน บางคราวก็ว่างเว้น ในศาสนาของพระพุทธเจ้าองค์ปัจจุบันพอสิ้นอายุศาสนาแล้วก็ว่างจากศาสนาเพียงในกัปเดียวก็มีมหาบุรุษมาตรัสรู้เป็นพระพุทธเจ้าองค์ถัดไป
แต่ในบางช่วง ว่างนานแสนนานเป็นสิบๆกัปที่ ไร้พระบรมไตรโลกนาถมาอุบัติ
ท่านสาธยายเพิ่มเติม🌿
" คำว่ากัปมันยาวนานขนาดไหนขอรับ ถึงร้อยปีพันปีมั้ยขอรับ" ชายหนุ่มถามต่อ
" ยาวนานกว่านั้น ในพระไตรปิฎกกล่าวว่า
ดูก่อนภิกษุ เหมือนอย่างว่า ภูเขาหินลูกใหญ่ยาวโยชน์หนึ่ง กว้างโยชน์หนึ่ง สูงโยชน์หนึ่ง ไม่มีช่อง ไม่มีโพรง เป็นแท่งทึบ บุรุษพึงเอาผ้าแคว้นกาสีมาแล้วปัดภูเขานั้น ๑๐๐ ปีต่อครั้ง ภูเขาหินลูกใหญ่นั้น พึงถึงการหมดไป สิ้นไป เพราะความพยายามนี้ ยังเร็วกว่าแล ส่วนกัปหนึ่งยังไม่ถึงการหมดไป สิ้นไป กัปนานอย่างนี้แล"
" งั้นกระผมว่าไม่ต้องนับแล้วหล่ะขอรับว่ากี่ปี
ยาวนานเกินจะคิด" ชายหนุ่มยิ้มแหยเกาหัวแกร๊ก
"ถึงว่าคำสอนกว่าจะปรากฏให้เราได้ยินฟัง ไม่ใช่เรื่องง่าย
🌿
โยมดูเอาเถอะป่านนั้นคนยังไปกราบหินกราบทราย กราบเจ้าเม่ร่างทรง ยึดถือพระหล่อรูปเหรียญ อันนั้นขลังอันนี้ขลัง ขออันนั้นอันนี้ได้ หวังว่าจะร่ำรวย มีความสุข
วิ่งไล่หาความสุขเหมือนหนูติดจั่น วิ่งจนตายก็หาความสุขแท้จริงไม่ได้เลย
ศาสนาพุทธกลายเป็นศาสนาขี้ขอกันหมด
คนขอมีทั้งได้และไม่ได้ ไอ้ที่ได้ก็หยามใจขอไปอีก พวกที่ไม่ได้ก็เคือง โกรธแค้นที่ศาสนาไม่ให้อะไรกับเขา นานวันก็ศาสนาก็เสื่อมในจิตใจของคนไป เขาก็ไปยึดอย่างอื่นแทนที่
ที่จะตอบสนองเขาได้
จริงแล้วที่เขาทำกันมาสร้างหล่อรูปเปรียบมันก็มีเหตุผลอยู่ เป็นอุบายให้ระลึกถึงคำสอนของพระองค์ท่าน อันเป็นเครื่องน้อมใจให้ปฏิบัติ ในการเห็นความจริงของกายและใจ นำไปสู่การละวาง ความบริสุทธิ์ความหลุดพ้นอันนี้ก็ควร
"ประเดี๋ยวเราพักกันข้างหน้า นั่นแหนะ..มีม้านั่งอยู่พอดี พักผ่อนกันสักครู่นะคุณโยม"🌿
เรื่อง
หน่อพระโพธิสัตว์เจ้า
ขบถ~ยาตราเล่าเรื่อง
แรงบันดาลใจ: ผาดอกเสี้ยว อินทนนท์