บทที่6 ..แรงยึด
เปลวไฟพริ้วงามยามสะบัด
ล่อเหล่าแมลงเริงร่าฟ้อน
หวังพึ่งความงามนั้น..
เหล่านครชน
เริ่งร่าปลักเงิน เกียรติกาม
หวังเสพสุขพึ่งได้ตลอดกาลสมัย..🌿
🌿ชายหนุ่ม เดินไปที่ลำธาร น้ำเย็นเฉียบ ต่างจากร่างกายที่เริ่มมีเหงื่อซึมจากการเดินป่าเส้นทางศึกษาธรรมชาติผาดอกเสี้ยว เขาวักน้ำใส่ผ้าขนหนูใหม่ผืนบาง บิดพอหมาด นำไปประเคนแด่พระภิกษุผู้ชรา เพื่อเช็ดเนื้อตัวให้คลายความล้าจากการเดิน
น้ำตกดอกเสี้ยว อินทนนท์
ชายหนุ่มนึกทบทวนที่สมณะกล่าวเมื่อสักครู่แล้ว
กล่าวกับภิกษุชราว่า
"กระผมนึกถึงโอวาทพระพุทธเจ้าที่เคยอ่านในพระไตรปิฎก ลูกศิษย์ถามพระองค์ท่านว่าเมื่อสิ้นพระองค์ท่านแล้วจะให้ใครเป็นศาสดา พระองค์ท่านตอบว่า
"ดูก่อนอานนท์ ธรรมก็ดี วินัยก็ดี ที่เราได้แสดงไว้ และ บัญญัติไว้ด้วยดี นั่นแหละจักเป็นพระศาสดาของพวกท่านสืบแทนเราตถาคต เมื่อเราล่วงไป แล้ว"
🌿
พระภิกษุผู้ชราพยักหน้ารับคำแล้วกล่าวเสริมต่อไปว่า
" บางทีอะไรที่มันจับต้องไม่ได้ ก็คงยากที่จะระลึกถึง ธรรมจักร และต้นโพธิ์จึงเป็นเครื่องระลึกแทนพระธรรมคำสั่งสอน
ต่อมาเขาจึงสร้างพระพุทธรูปหรือรูปเปรียบ โดยอ้างอิงการสร้างตามลักษณะมหาบุรุษตามลัทธิพราหมณ์"
ถ้ากราบแล้วระลึกถึงคำสั่งสอน ข้อเตือนใจให้ไม่ประมาท อันนี้ก็ควรใช่มั้ย แต่จะเป็นอย่างนั้นหรือเปล่า อันนี้น่าคิด
น้ำตกดอกเสี้ยวอินทนนท์
🌿
"..แต่ครั้นพอเราไปตั้งชื่อพระพุทธรูปนั้นชื่อนั้นชื่อนี้ ทั้งที่พระพุทธเจ้าก็มีชื่อเดียว
บ้างก็ปั้นสาวก รูปปั้นหลวงพ่อนั่นนี่ กราบไหว้ หนักเข้าถึงขั้นปั้นสิงสาราสัตว์ เดียรฉาน
อันหลังถ้าเทียบศีลแล้วยังต่ำกว่ามนุษย์มาก
ยกให้เหนือคน พอไปขอแล้วได้ตามวาสนาผู้ขอมีมา ก็โด่งดัง กลายเป็นยึดวัตถุข้ามคำสอนไป
🌿
ศาสนาพุทธเลยเป็นศาสนาที่คนแห่แหน
ไปบนบานศาลกล่าว
เสียเงินเสียทองเสียค่าเดินทางมันก็น่าเวทนา
ลำบากเหล่าเทวดามาเฝ้ารักษารูปเปรียบนั่น แถมบางอย่างใส่เดรัจฉานวิชากลายเป็นผีสัมภเวสีเฝ้ารูปปั้น เฝ้าเหรียญ เครื่องรางของขลังไปเสียนี่ รอคอยตัวตายตัวแทน ใครลุ่มหลงจนไม่ก้าวพ้นไปสู่พระธรรมคำสั่งสอน สิ้นไปก็คงได้เป็นผีเฝ้ารูปปั้นเพราะแรงยึดเหนี่ยว ก็เหมือนถูกจองจำ รอคอยเมื่อไรจะหลุดพ้น
เฉกเช่นดั่งพระะติสสะผู้หวงจีวรตายไปเกิดเป็นเล็นเฝ้าจีวรเพราะแรงยึดนั้น
ภูตเหล่านั้นได้แค่อิ่มเอมใจที่คนมาไหว้ ของที่เขามาเซ่นก็ได้แต่เลียไม่ได้ลิ้มรส ประเดี๋ยวเขาก็ยกของเซ่นไปแบ่งกันกิน นั่งหน้าจ๋อยทำอะไรไม่ได้ ได้แต่อิจฉาพวกมดแมงนี่ ท่าจะอิ่มกว่าใคร .."
น้ำตกดอกเสี้ยว อินทนนท์
🌿
"..แสดงว่าคนเรามีทุกข์มากใช่มั้ยขอรับ เราจึงแสวงหาที่ยึดเหนี่ยวที่พึ่งพาไม่ให้เป็นทุกข์" ชายหนุ่มถามขณะรินน้ำปานะจากภาชนะที่พกมาถวายภิกษุชรา
วันนี้เขามีน้ำส้มคั้นสดหาซื้อได้แถวบริเวณที่พัก
ช่วงเดือนธันวาคม ผลผลิตส้มมาก มีวางขายข้างทางหลายเจ้าทีเดียว แจ้งเขาให้คั้นใส่เกลือเล็กน้อยพอตัดรส
🌿
" ใช่ แล้วคุณโยม.."
".. ถ้าลองเอาคำว่าศาสนาออก เอาคำว่าปฏิบัติออก มองในโลกอย่างที่มันเป็น เป็นชาวบ้านธรรมดาๆ
เราจะเห็นเลยว่า เรากำลังจะทำอะไรเพื่อให้ได้อะไรที่จะมาดับความทุกข์แล้วยึดอันนั้นเป็นที่พึ่งอย่างเหนียวแน่น.."
แล้วเรียกอันนั้นว่า "ความสุข"🌿
แล้วอะไรมันคือ "ความทุกข์"หล่ะ
ก็อะไรที่มันบีบคั้นนั่นแหละอะไรที่มันไม่เป็นอย่างไที่เราต้องการ หรืออยากได้สิ่งที่ต้องการแล้วอยากให้มันอยู่อย่างนั้นตลอดไปแต่มันไม่เป็นอย่างนั้น
เราเลยบัญญัติศัพท์ว่านั่นคือ"ความทุกข์"🌿
พอมีทุกข์ ก็เลยต้องมีสิ่งตรงข้าม เรียกว่าความสุข
เราเลยเกลียดทุกข์ วิ่งหาสิ่งที่ไม่รู้ ติดกับดักที่เรียกว่า "ความสุข" เพื่อมาตอบสนองความต้องการ แล้วบอกว่านั่นคือความสุข
น้ำตกดอกเสี้ยว อินทนนท์
🌿
บ้างก็แสวงหาความร่ำรวยเป็นที่พึ่ง
บ้างก็แสวงหาเทคโนโลยีเป็นที่พึ่ง
บ้างก็ต้องมีสามีมีภรรยาจะได้พึ่ง
บ้างว่าก็ต้องมีลูกไว้พึ่ง..
🌿
เราก็รู้อยู่แล้วเบื้องลึกเบื้องหลังคือเราไม่อยากไม่ให้ตัวเองทุกข์
แล้วความสุขที่ว่า มันจะมาแทนได้จริงหรือ
ควรตรองดูหนา
..พระชรารับประเคนน้ำปานะ แล้วค่อยๆดื่มเพื่อดับกระหาย หาใช่เพื่ออิ่มท้อง
วันนี้ช่างโชคดี นอกจากได้สัมผัสอากาศบริสุทธิ์ สัมผัสสายน้ำที่เย็นฉ่ำ ยังได้ดื่มด่ำกับการสนทนาธรรม ช่วยชะโลมใจและคลายความสงสัยให้เหือดหายไป
..
..
ถ้าเรายึดสมมุติจนเป็นตัวกีดขวางความจริงของกายใจเราก็คงไม่ต่างจากฤาษีชีไพร
ที่กล่าวว่าอาตมะไม่ยึดอะไรแต่แท้จริงกลับไปยึดความไม่ยึดอะไรแท้เทียว🌿
น้ำตกดอกเสี้ยว อินทนนท์
🌱
เรื่องหน่อพระโพธิสัตว์เจ้า
ขบถ~ยาตรา เล่าเรื่อง
แรงบันดาลใจ: ผาดอกเสี้ยว ดอยอินทนนท์
มหาปรินิพพานสูตร
- 1
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
