เศร้าโศกเกินบรรยาย: มาธิลดา (Mathilda)
มาธิลดา นวนิยายขนาดสั้น ที่อัดแน่นด้วยอารมณ์ความรู้สึกอย่างล้นเหลือ เป็นเรื่องที่เล่าถึงอารมณ์ ความรู้สึก ต่อความรักต้องห้ามที่เกิดขึ้นระหว่างมาธิลดา หญิงสาว และผู้เป็นพ่อ โดยมิได้สานสัมพันธ์ใด ๆต่อ ผู้เป็นพ่อตัดสินใจจบชีวิตตนเอง เนื่องด้วยมโนสำนึก ความรู้สึกผิดชอบชั่วดี ความถูกต้องทำนองคลองธรรมตามขนบของสังคมและศาสนาในช่วงเวลาดังกล่าว หนังสือได้เล่าถึงอารมณ์และความรู้สึกผิดชอบชั่วดี และการฝินความรู้สึกอย่างยิ่งยวดของตัวละครผู้เป็นพ่อ ทำให้เกิดความโศกเศร้าของตัวละครทั้งมาธิลดาและพ่อในระดับลึก
เมื่อผู้เป็นพ่อได้จากโลกไป มาธิลดาก็ดำดิ่งสู่ความทุกข์โศก เต็มไปด้วยความรู้สึกผิด ทั้งตนเองนั้นเป็นเหตุทำให้พ่อต้องตาย และตัวเองยังรู้สึกผิดต่อความรักฉันหนุ่มสาวที่ตนเองนั้นมีให้ต่อผู้ให้กำเนิด ความทุกข์ของมาธิลดานั้น เปรียบเสมือนตกลงไปอยู่ในหุบเหวลึก ยากที่จะฉุดตัวเองขึ้นมา ไม่สามารถสร้างรอยยิ้ม สร้างความสุข หรือมีความสัมพันธ์ต่อใครต่อใครได้ นอกจากนี้มาธิลดายังได้ปลีกวิเวกตนเองไปยังสถานที่อันห่างไกล เหมือนพ่อตนเองในอดีตที่เคยหนีออกไป เมื่อครั้งตอนมาธิลดาเกิด และแม่ได้เสียชีวิตหลังจากคลอดมาธิลดาไม่นาน โดยการหนีออกไปของทั้งสองคนนี้ทำไปด้วยคนละวัตถุประสงค์
แม้ว่าจะมีชายหนุ่มนามกู๊ดวิลล์ ผู้ซึ่งชอกช้ำกับความรักครั้งเก่าที่ไม่ประสบความสำเร็จจากการจากไปของว่าที่ภรรยา ได้เข้ามาในดินแดนอันเปล่าเปลี่ยวของมาธิลดา เมื่อได้มาพบมาธิลดาได้สร้างสัมพันธ์ฉันเพื่อนที่ดี คอยให้กำลังใจ และพยายามฉุดมาธิลดาออกมาจากหุบเหวลึก แต่ก็ไม่สามารถทำได้สำเร็จ สุดท้ายแล้ว มาธิลดาได้จากไปเนื่องจากการเจ็บป่วยด้วยโรคทางกายและมีโรคทางใจติดตัวไปด้วย มีความทุกข์โศกและความรู้สึกผิดที่ติดค้างติดตามไป และได้เขียนเรื่องเล่าความรู้สึกผิดนี้ระบายออกมา ผ่านตัวหนังสือ โดยหวังว่าเพื่อนที่มีชีวิตคนสุดท้าย ที่เธอไว้วางใจจะได้อ่าน ได้รับรู้ สัมผัสถึงความรู้สึกของเธอ นี่คงเป็นสิ่งที่เธออยากระบายออกมา แต่ไม่สามารถทำได้เมื่อครั้งเธอยังแข็งแรงดี และไม่กล้าที่จะเผยส่วนลึกข้างในออกมา
ข้อคิดที่ได้จากเรื่องนี้ เป็นความจริงที่ว่า ทุกคนไม่ว่าช่วงใดช่วงหนึ่งของชีวิตจะมีความรู้สึกผิด ความรู้สึกผิดนี้อาจเป็นความรู้สึกผิดที่ได้ทำในสิ่งที่ไม่ควรทำ และความรู้สึกผิดที่ไม่ได้ทำในสิ่งที่ควรทำ สำหรับมาธิลดาเองนั้น เธอรู้สึกผิดอย่างมหันต์ที่ได้ทำในสิ่งที่เธอคิดว่าไม่ควรทำ นั่นคือ การมีความรัก ความสัมพันธ์ฉันชู้สาว กับบิดาของตนเอง และการไปบังคับจิตใจผู้เป็นบิดาผู้มีความรู้สึกผิดต่อความรู้สึกเช่นนี้เช่นกัน ทำให้สุดท้ายแล้วบิดาไม่สามารถทนต่อความรู้สึกผิดนี้ได้อีกต่อไป และหาทางออกด้วยการจบชีวิตตนเอง
สำหรับปุถุชนนั้น ความรู้สึกผิดนั้น เกิดขึ้นได้ เราสามารถรับรู้และสัมผัสได้ แต่เราจะมีทางออกของปัญหานี้อย่างไร ทางออกที่อาจสามารถทำได้ ได้แก่ การกลับไปแก้ไขปัญหาหรือต้นตอของความรู้สึกผิดเท่าที่ทำได้ การคิดใคร่ครวญถึงสิ่งที่เราได้ทำหรือไม่ได้ทำ ในสิ่งที่ไม่ควรทำหรือควรทำ ว่าถ้าเกิดเหตุการณ์ซ้ำ ๆ เดิมอีกเราจะจัดการมันอย่างไร แม้ว่าเราจะแก้ไขเหตุการณ์ในอดีตไม่ได้
สำหรับตัวอย่างในหนังสือเล่มนี้ ผมมองว่า ทั้งตัวพ่อและมาธิลดานั้น มีความรู้สึกผิด ต่อสิ่งที่เกิดขึ้นเป็นอย่างมาก และตนเองไม่สามารถจัดการกับความรู้สึกดังกล่าวได้ดี ทำให้มีความคิดที่วนเวียนกับความรู้สึกผิดนี้ ก่อให้เกิดปัญหาต่อการดำรงชีวิตประจำวัน ถ้าเรามีปัญหาเช่นนี้แล้ว ทางออกที่ดี ที่ผมคิดว่าควรทำคือ การไปพบกับนักจิตวิทยาหรือจิตแพทย์ ผู้ซึ่งมีความเชี่ยวชาญในการจัดการกับปัญหาดังกล่าว เมื่อตัวเราเองไม่สามารถหาทางออกให้กับปัญหาที่ถ่าโถมเข้ามา ควรหาคนช่วยนะครับ เรื่องหลาย ๆ เรื่อง เราไม่อาจแก้ปมปัญหาด้วยตัวเราเพียงคนเดียว ขอให้เรารับรู้กับปัจจุบันและทำความเข้าใจปัญหา การขอความช่วยเหลือไม่ใช่สิ่งที่น่าอายครับ กลับกันเป็นสิ่งที่น่าชื่นชมเสียมากกว่าที่คน ๆ หนึ่งจะมีความกล้าไปขอความช่วยเหลือ ในเวลาที่ตนเองต้องการ
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
