“บุคคลที่ได้เกิดเป็นกษัตริย์เพราะประพฤติพรหมจรรย์ในขั้นต่ำ บุคคลที่ได้เกิดในเทวโลก เพราะประพฤติพรหมจรรย์ขั้นกลาง บุคคลจะเกิดในขั้นพรหมจรรย์ได้ ก็เพราะประพฤติพรหมจรรย์ขั้นสูง คือเว้นจากวิถีชีวิตอย่างมนุษย์ปุถุชน ไม่มีเหย้าเรือน และบำเพ็ญธรรมสม่ำเสมอ
ฉะนั้น การประพฤติพรหมจรรย์จึงทำได้ยากกว่าการบริจาคทาน และได้กุศลมากกว่าหลายเท่า”