“ปรับสมดุลชีวิตให้พอดี”
“ … ในวิถีของพระพุทธศาสนานั้น ก็คือ วิถีของการคืนสู่ความเป็นกลางของธรรมชาติ
การที่จะดำเนินอยู่เส้นทางสายกลาง
คืนสู่ความเป็นกลางของธรรมชาติได้นั้น
ก็ต้องละทางสุดโต่ง 2 ทางนั่นเอง
ทางหนึ่ง ก็คือ หย่อนเกินไป
หมกมุ่นอยู่กับกามคุณอารมณ์
หลงเพลิดเพลินอยู่กับสิ่งในโลกจนเกินไป
ในอีกด้านหนึ่ง ก็คือ ตึงเกินไป
ทรมานตนให้ลำบาก
ก็จะรู้สึกอึดอัด รู้สึกไม่สบาย
เพราะฉะนั้นความพอดี ความเป็นปกติ ความเป็นธรรมชาติ
ถ้าเราทำอะไรแล้วรู้สึกหย่อนไป ตึงไป เราก็ปรับให้พอดี
รู้สึกทำแล้วสบายใจ สบายกาย สบายใจ
มีความเป็นปกติ มีความเป็นธรรมชาติ
แล้วก็ให้ดำเนินในในวิถีความเป็นกลางนั่นเอง
เพราะฉะนั้นทางสายกลางนั้นมีทั้งระดับเบื้องต้น ระดับท่ามกลาง แล้วก็ระดับที่สุด
คำว่า ไม่เบียดเบียนตนเองและผู้อื่น
ก็มีความหมายในตัวอยู่แล้ว
ทำอะไรแล้วรู้สึกอึดอัด ไม่สบายใจ
ก็แสดงว่ามันไม่หย่อนไป ก็ตึงไป
ก็ทำให้รู้สึกว่าสบายใจ
ทำแล้วมันมีความเบาสบาย
มีความปลอดโปร่งโล่งใจ
มีความเป็นปกติ มีความเป็นธรรมชาตินั่นเองนะ
เพราะฉะนั้นก็ปรับทุกอย่างให้อยู่ในความพอดี
ความเหมาะสม ความเป็นกลางนั่นเอง
นั่นคือ วิถีของพระพุทธศาสนา
ละทางสุดโต่ง หย่อนไป ตึงไป
ปรับให้พอดี
ท่านอุปมาเหมือนพิณ ใครเคยเล่นดนตรี
สายพิณ สายกีตาร์ หรือเครื่องสายต่าง ๆ
ถ้ามันหย่อนไป มันก็ดีดไม่ได้เรื่องเช่นกัน
ถ้าปรับให้ตึงไป เล่นไปเดี๋ยวก็ขาด
ก็ต้องปรับให้พอดี
เราจะรู้จังหวะความพอดี ความเหมาะสมแต่ละคน
ด้วยตัวของเราเองนั่นล่ะ
ทำแล้วมันสบายใจ
ทำแล้วมีความเบาสบาย
มีความเบิกบานที่ได้ทำ
นั่นแหละคือความพอดีของแต่ละท่าน … “
.
ธรรมบรรยาย
โดย พระมหาวรพรต กิตฺติวโร
Photo by : Unsplash
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
