สมัยหนึ่งผมทำงานแนวทดลองมาก โดยมองนอกกรอบว่าวรรณกรรมไม่จำเป็นต้องมีแต่ตัวหนังสือ เป็นที่มาของเรื่องสั้นแปลกๆ ใช้คำนามมาเรียงร้อยเป็นเรื่อง (ชู้) ใช้ชื่อเพลงมาแต่งเป็นเรื่อง (เพลงชีวิต) ใช้พาดหัวข่าวหนังสือพิมพ์มาแต่งเรื่อง (ไอ้โม่ง) ใช้ข่าวสั้นหนังสือพิมพ์มาแต่งเรื่องใหม่ (คดีมโนสาเร่) เดินเรื่องประโยคคำถามทั้งเรื่อง (ตุ๊กตา) ฯลฯ ไปจนถึงงานวรรณศิลป์ เช่น งานชุดเรื่องผสมภาพใน a day