[A WAY OF LIFE : ทางผ่าน] “ปัญหาอุปสรรค … เป็นสิ่งที่ให้คุณค่ากับเราเสมอ” “ … สิ่งสำคัญที่สุด ก็คือ การวางใจที่ถูกต้อง

สำรวจ
ลงทุน
คำถาม

มีบัญชีอยู่แล้ว?หรือ

•

23 มี.ค. 2022 เวลา 01:19 • ไลฟ์สไตล์

“ปัญหาอุปสรรค … เป็นสิ่งที่ให้คุณค่ากับเราเสมอ”

“ … สิ่งสำคัญที่สุด ก็คือ การวางใจที่ถูกต้อง

ไม่ว่าอะไรเกิดขึ้นน่ะ มันมีสองด้านอยู่เสมอ อยู่ที่ว่าเราจะมองด้านไหน มองในด้านที่เป็นคุณประโยชน์ หรือมองในด้านที่มันเกิดโทษ

ทุกสิ่งทุกอย่าง ล้วนมีสองด้านเสมอ

ทั้งสิ่งที่เป็นคุณประโยชน์ แล้วก็สิ่งที่เป็นโทษนั่นเอง

เวลาเราเจอความทุกข์ต่าง ๆ บีบคั้น

ความไม่สบายกายบ้าง ความไม่สบายใจบ้าง

ถ้าเรามองด้านเดียว ก็คือ เราก็จะไปจมกับปัญหานั้น

จมกับความป่วย

พอกายไม่สบาย ใจเริ่มป่วยตาม นี่คือเราจมเข้าไปกับสิ่งที่มันเป็นนั่นเอง

จริง ๆ แล้ววิบากกรรมน่ะ

มันเล่นงานได้เฉพาะแค่ขันธ์ ๕ เท่านั้นแหละ

เพราะความหลง ใจเรามันก็จะลงไปยึดขันธ์ ๕

เป็นตัวเรา กลายเป็นเราป่วย

กลายเป็นเราไม่สบาย

สุดท้ายใจเรามันก็จะเศร้าหมองตามไปกับสิ่งที่เกิดขึ้น

แต่ถ้าเราวางใจถูก เรียนรู้ ยอมรับ

กายป่วย … ใจไม่ป่วยด้วย

กายทุกข์ … ใจก็ไม่ทุกข์ด้วย

ก็เรียกว่า ฝึกที่จะละวางกายลงนั่นเอง

ละวางจากการยึด จากการหลงไปกับสิ่งสมมติต่าง ๆ นั่นเอง

แท้ที่จริงแล้ว ทุกอย่างมันมีสองด้านเสมอ

เวลามีความป่วยไข้ไม่สบาย หรือปัญหาอุปสรรคต่าง ๆ ที่มันเข้ามาบีบคั้นจิตใจของเราน่ะ มันทำให้เราเกิดความทุกข์ ความเจ็บปวดต่าง ๆ

แต่อีกด้านหนึ่ง เขาก็มาให้คุณค่ากับเรา

เราได้เรียนรู้อะไรจากสิ่งที่เกิดขึ้นบ้างหรือยัง ?

ที่พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสว่า

“เห็นทุกข์ย่อมเห็นธรรม”

เหมือนไฟที่มันกำลังไหม้อยู่บนศรีษะ มันเป็นธรรมดาที่ทุกคนต้องรีบดับไฟโดยธรรมชาติอยู่แล้ว

เวลาเจอถูกความทุกข์บีบคั้น ทุกคนต้องพยายามหาทางดับทุกข์ หรือพ้นทุกข์โดยธรรมชาติอยู่แล้ว สิ่งนี้มันก็เหมือนยาขมนั่นแหละ

ยาขมเนี่ย ยา … มักมีรสขมเสมอ

แต่มันให้คุณค่าในการรักษาต่าง ๆ ได้

ให้ใจเรามันวางลงได้ มันคลายลงได้

จากสิ่งที่ยึดที่หลงอยู่นั่นเอง

การที่เราหลงยึดมั่นมากที่สุด ก็คือ กาย นี่แหละ ที่มันหลงยึดหลงติดข้องอยู่กับร่างกายนี้เป็นอันมากทีเดียว

ถ้าเราไม่เจอยาขมซะบ้างเนี่ย มันก็ยังหลงไปกับเรื่องของกาย

อยากให้ร่างกายสบายบ้าง

อยากให้ร่างกายแข็งแรงบ้าง

ทำทุกอย่างเพื่อให้ร่างกายแข็งแรง

สรรหาสิ่งสารพัดบำรุงบำเรอ ไม่มีที่สิ้นสุด

ก็หลงไปกับกายสังขารนี้นั่นเอง

แท้ที่จริงแล้ว กายสังขารนี้

มันก็ไม่ใช่ตัวเรา ไม่ใช่ของเราหรอก

มันก็เป็นสิ่งที่ถูกปัจจัยปรุงแต่งขึ้นมา

แต่เพราะความหลงเข้าครอบงำจิตใจ

มันก็หลงไปยึดกาย เป็นตัวเราเป็นของเราทั้งหมด

ถ้าเราวางได้เนี่ย ปลด ปลง ลง วาง มันก็ว่างสบาย

มันก็จะคลี่คลายลงไปได้ ก็จะรู้สึกได้

ได้ตระหนักเรียนรู้ว่า … อ๋อ ร่างกายนี้มันของหนักนะ

บุคคลต่างหาก … ผู้แบกของหนักพาไป

การปลด ปลง ลง วาง เสียได้

จึงเป็นความสุขในโลกต่างหาก

เรามองไปหมดเลย เราปลดสิ่งต่าง ๆ ได้เนี่ย

แต่เราไม่ได้มองตัวเองเลยว่า

สิ่งที่เราแบกไว้มากที่สุด ก็คือ ร่างกายเรานี่แหละ

ฝึกที่จะละกาย วางกาย วางความคิดลง

ปัญหาอุปสรรคต่าง ๆ เนี่ย มันสอน มันให้คุณค่าแก่พวกเราเสมอ

ให้เราได้เรียนรู้

ให้เราได้ตระหนักถึงโทษภัยในวัฏสงสาร

ให้เราได้ใช้ชีวิตอย่างไม่ประมาท

ให้เราได้ดำเนินในวิถีที่ถูกต้อง

ตรงกันข้ามกับชีวิตที่มันสุข ที่มันสบาย มีแต่สิ่งดี ๆ เลยเนี่ย อีกด้านนึงมันก็รู้สึกว่ามันดีเหลือเกิน มีความสุขความสบาย แต่อีกด้านหนึ่ง มันก็เหมือนขนมหวานนั่นแหละ

คนก็ชอบรสหวาน ขนมหวานต่างๆ

แต่ขมนมหวานเนี่ย มันมักก่อโทษภัยให้กับร่างกายมากทีเดียว

“ยาพิษ มักมาในรูปของหวานเสมอ”

การที่เรามีแต่ชีวิตที่ดี ที่สะดวกสบาย มีแต่ความเพลิดเพลิน มันก็จะทำให้เรา หลงเพลิดเพลินไปกับสิ่งต่าง ๆ ในโลก ก็เรียกว่า ไม่ได้ตระหนักรู้ถึงโทษภัยในวัฏสงสาร

เพราะฉะนั้นส่วนใหญ่แล้ว คนที่มีวาระที่จะได้ก้าวเดินน่ะ จะถูกความทุกข์บีบคั้นเป็นเรื่องธรรมดาเลย

สังเกตเถอะ เราเข้ามาปฏิบัติธรรมเพราะอะไรล่ะ ?

ส่วนใหญ่แล้วก็เจอความทุกข์กันก่อน มันต้องหาทางออก ทุกข์มันบีบคั้นมาก เหมือนไฟกำลังไหม้บนหัว มันต้องหาทางดับ

คนกำลังร้อน มันก็ต้องหาน้ำที่ดับความร้อน มันเป็นธรรมดาอยู่แล้ว

น้อยคนที่ไม่เคยเจอความทุกข์เลย แล้วรู้สึกตื่นขึ้นมาได้ว่า … โลกนี้มันไร้สาระ หาทางพ้นทุกข์ดีกว่า

มีเหมือนกันในสมัยพุทธกาล ถ้าเราศึกษาเรื่องราวในพระไตรปิฏก ผู้ที่ญานแก่กล้าจริง ๆ อย่างท่านพระมหากัสสปะเถระ ทุกอย่างเพียบพร้อม ทุกอย่างเลย

รวยล้นฟ้า ทรัพย์สมบัติมาก แต่งงานก็ได้ภรรยาที่สวยมาก แต่ท่านไม่ได้ต้องการสิ่งเหล่านี้เลย รู้สึกว่าสิ่งเหล่านี้มันเป็นของร้อน มันคือกับดักของวัฏฏะ ปรารถนาที่จะออกบวช เพื่อการหลุดพ้นถ่ายเดียวเท่านั้น

เพราะท่านมีญานแก่รอบเต็มที่แล้ว เห็นทุกอย่างมันคือไฟไปทั้งหมดแล้ว

ถามว่า ถ้าบ้านเรากำลังไหม้ไฟ ไฟกำลังไหม้บ้าน เราจะอยู่ไหมล่ะ ?

… มันต้องหาทางออกมาโดยธรรมชาติอยู่แล้ว

แต่ถ้าเรานอนอยู่ในบ้านที่มันห้องเย็นสบาย มันไม่อยากไปไหนละ พักสบายก็ดีอยู่แล้ว

เพราะฉะนั้นทุกสิ่งทุกอย่าง มันมีสองด้านเสมอ

มันมีทั้งด้านที่เป็นคุณประโยชน์

แล้วก็ด้านที่เป็นโทษ

อยู่ที่ว่าเราจะมองเห็นทั้ง ๒ ด้านหรือเปล่า ?

ถ้าเรามองเห็นทั้งสองด้าน

เราจะได้เรียนรู้ ยอมรับ ทุกสรรพสิ่งก็เป็นเช่นนั้นเอง

ปัญหาอุปสรรคนี่แหละ

เป็นสิ่งที่ให้คุณค่าแก่เราเสมอ