๑๘. ผู้นำ-ผู้ตาม และ ธรรมบรรยาย
ธรรมบรรยาย (บทคัดย่อชิ้นที่ ๔ - ๔๕)
ความสุขของมนุษย์ไม่มีอะไรอื่น นอกจากการที่ได้รู้แจ้งแล้ว เป็นเหตุให้ย้อนกลับมาชื่นชอบกับสิ่งที่เป็นอยู่จริง ถ้าเราทำในใจถูก การได้ดูต้นไม้ ฟังนกร้อง ได้สูดอากาศที่บริสุทธิ์ ได้เดินเล่น ได้สนทนาปราศรัยกับผู้คน นี่แหละคือชีวิตที่ดี
แต่คนทั่วไปมักจะเห็นตรงกันข้าม มัวคำนึงถึงแต่เรื่องจะเด่นจะดัง หรือว่าไม่ใส่ใจต่อเรื่องการเดินเล่นนี้ การโอภาปราศรัยกับเพื่อนมนุษย์ การเกื้อกูล หรือกิจการงานเล็กๆ น้อยๆ ในชีวิตประจำวัน เขาไม่ใส่ใจ แต่เขาไปใส่ใจเรื่องงานชนิดที่ทำความพออกพอใจอย่างลิงโลดให้ ชีวิตเช่นนั้นจะดีอะไร จะมีเงินมาก หรือมีเกียรติมีฐานะสูงเท่าใด มันก็ไม่ช่วยให้ชีวิตนี้ดีขึ้น ไม่ช่วยให้พ้นจากทุกข์เหมือนบ้านที่รกรุงรังไปด้วยสิ่งปฏิกูล
เหมือนว่าเดี๋ยวนี้เราไปอยู่ในกระต๊อบหลังเล็กๆ ในที่ ๆ อากาศบริสุทธิ์ เราก็มีความสุขได้ยิ่งกว่าผู้ที่อยู่ในปราสาทที่เน่าเหม็น ความสุขเช่นนี้มันช่างหาง่ายเสียนี่กระไร ถ้าเข้าใจมัน ถ้าเข้าใจ วิถีชีวิตตามธรรมชาติให้ถูกต้องแล้วยินดีในวิถีชีวิตเช่นนั้น
แต่ผู้คนนั้นมักจะหาความสุขที่ต้องลงทุนมาก แล้วมันเป็นความสุขที่ไม่จริง เป็นความสุขที่ย้อมแมวขาย เป็นความสุขที่ขึ้นกับสีแสง การคุยอวดโอ่ ยโสโอหัง พะเน้าพะนอตัวเอง ไม่ใช่ความสุขเงียบๆ ที่เกิดจากการสละพิษสง สิ่งเน่าเหม็น ปฏิกูล และความไม่รู้จักตัวเองได้ เมื่อรู้จักตัวเอง เราก็ค้นพบตัวเองที่ดีกว่าเดิมเสมอไป
ธรรมบรรยาย ณ วัดสนามใน นนทบุรี ขณะนั้นท่านเขมานันทะยังครองสมณะเพศ
ถอดเทปและจัดพิมพ์ (โรเนียว-เย็บเล่ม) โดยกลุ่มศึกษาและปฏิบัติธรรม เมื่อกันยายน พ.ศ.๒๕๒๒
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
