๒๓. . ผู้นำ-ผู้ตาม และ ธรรมบรรยาย
ธรรมบรรยาย (บทคัดย่อชิ้นที่ ๔ - ๔๕)
สมาธิก็มีเสน่ห์พอที่จะทำให้เราหลงใหลได้ในช่วงหนึ่ง แต่มันเป็นสิ่งที่ไม่ยั่งยืน จนกว่าจะเป็นสมาธิที่ไม่ต้องเข้าไม่ต้องออก สมาธิที่รู้สึกตัวทั่วถึง มันเผชิญกับเหตุการณ์อย่างเฉียบคมขึ้นทุกวัน สมาธินี้ดี ทำให้การเรียน การงาน บุคลิกภาพดีขึ้น
แต่ถ้าสมาธิที่สงบจะมีลักษณะของการเลี่ยงปรากฏการณ์ เป็นคนเก็บตัวขรึม เงียบแล้วก็ปลีกเปลี่ยว สมาธิแบบนั้นไม่อาจสิ้นอาสวะได้ คือไม่อาจที่จะเพิกถอนความสับสนในหัวใจได้ แต่เป็นเพียงกดทับลง กดเหมือนกับจับอะไรบางอย่าง กดลงให้แน่นเท่านั้น หรือเหมือนเราตัดหญ้าคา ตัดที่ปลายมัน พอทิ้งช่วงมันขึ้นใหม่ ทำสมาธิสงบแบบนั้น ครั้งแล้วครั้งเล่าก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้นมากมายนัก นอกจากความสงบซึ่งเป็นเพียงของแถมเล็กๆ น้อยๆ
เรื่องปฏิบัติธรรมเราไม่ต้องการเรื่องชั่วคราว การฝึกสติสัมปชัญญะให้สูงขึ้น เพื่อรู้เห็นในวาระของจิตต่างๆ นั้น มันทำงานของมันอย่างไร ก็คือการทำลายความไม่รู้สิ้นไป
ธรรมบรรยาย ณ วัดสนามใน นนทบุรี ขณะนั้นท่านเขมานันทะยังครองสมณะเพศ
ถอดเทปและจัดพิมพ์ (โรเนียว-เย็บเล่ม) โดยกลุ่มศึกษาและปฏิบัติธรรม เมื่อกันยายน พ.ศ.๒๕๒๒
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
