✴️ บทที่ 2️⃣ สางขยะกับโยคะ : ปัญญาจักรวาลกับวิธีเข้าถึงปัญญาญาณนั้น ✴️ (ตอนที่ 40)
🌸 โยคะ : โอสถบำบัดความสงสัย ความสับสน และการขาดความพอใจในปัญญาญาณ 🌸
⚜️ โศลกที่ 4️⃣1️⃣ ⚜️
หน้า 292 – 293
โศลกที่ 4️⃣1️⃣
〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️
โอ เจ้าผู้ยังชาวกุรุให้ยินดี★ (อรชุน) ในโยคะนี้ จิตต้องนิ่งแน่วอยู่ในอารมณ์เดียว ถ้าฟุ้งซ่านไปกับเหตุผล ย่อมไม่อาจตัดสินใจได้เลย
〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️
★ กุรุ คือโคตรวงศ์ของทั้งฝ่ายปานฑพและเการพ ในที่นี้ภควันกฤษณะทรงเรียกอรชุน กุรุนันทะ หรือ หน่อเนื้อเชื้อไขของกุรุ นอกจากนี้ นันทะ ยังหมายถึงสิ่งที่ก่อให้เกิดความยินดี — ในที่นี้ภควันกฤษณะให้กำลังใจอรชุนในฐานะ “บุตรผู้น่าภาคภูมิใจ หรือ บุตรที่เลือกสรรแล้วแห่งวงศ์กุรุ”
โยคีเพ่งจิตอยู่ที่พระเจ้าเท่านั้น ไม่อยู่ที่อื่นเลย นักฝันที่ไม่ตัดสินใจ ทำให้อำนาจจิตของตนฟุ้งไปกับความสับสนอย่างไม่สิ้นสุด บนเส้นทางความอยากและผลประโยชน์ที่แยกไปหลายสาย โยคีไปถึงเป้าหมายประเสริฐแห่งชีวิต ผู้ที่จิตไม่สงบเวียนวนอยู่ในเขาวงกตแห่งการเกิดและการตายอย่างไม่จบสิ้น ไม่อาจพบความอิ่มใจได้เลย
💥 คีตาชี้ให้เห็นความแตกต่างระหว่าง “ผู้ภักดีที่ทำสมาธิอย่างตั้งใจเพื่อพบพระเจ้า” กับ “ผู้ที่จิตใจไม่สงบพอใจอยู่กับคำสอนในเชิงทฤษฎีเท่านั้น”
🛑 ผู้แสวงหาที่อยากรู้ เดินไปบนเส้นทางศาสนาและปรัชญาที่หลากหลาย แต่ทัศนะและความเชื่อใหม่ ๆ ที่ได้รับทำให้เขาสะดุดอยู่กับความสงสัยและความไม่พอใจครั้งแล้วครั้งเล่า — แต่โยคีนั้นตรงกันข้าม เมื่อตั้งใจแน่วแน่ไปที่เป้าหมายเดียว คือ ความเกษมสุขแห่งพระเจ้า ท่านก็สามารถเริ่มพิสูจน์ทิพยสัจจะนี้ด้วยจิตที่รู้ตื่นของท่านได้อย่างรวดเร็ว
🛑 เมื่อเข้าถึงพระเจ้าแล้ว ผู้ภักดีที่หยั่งรู้ตนจะพบว่าความใคร่อยากเกิดใหม่ในหลาย ๆ ภพชาติจะดับไปทันที เขาเป็นอิสระจากความใคร่ที่จะไปเกิดใหม่ — แต่ผู้แสวงหาด้วยความอยากรู้ผู้ไม่ทุ่มเท ไม่ตัดสินใจอย่างแน่วแน่ จะติดตังอยู่กับความคิดและความอยากอันซับซ้อนของตน ถูกกรรมจองจำไว้ เขาจึงต้องเกิดใหม่ครั้งแล้วครั้งเล่า
✨ ผู้แสวงหาทางจิตวิญญาณต้องเลิกละความโลเล เดินตามครูบาอาจารย์ที่แท้ไปบนเส้นทางหนึ่งเดียว แล้วเขาจะพ้นจากการพเนจรร่อนเร่อันไม่จบสิ้นนี้ได้ ✨
💥 คนจำนวนมากไม่ถือเอาศาสนาเป็นเรื่องจริงจัง เห็นว่าศาสนาเป็นเรื่องของการคาดเดาทางปัญญาหรือการกระตุ้นทางอารมณ์ ทฤษฎีเชิงปรัชญาใหม่ ๆ ดึงความสนใจเฉพาะหน้าของเขา โดยไม่สนใจสัจจะที่ยืนหยัดผ่านกาลเวลาและปฏิบัติมาแต่โบราณ❗ ผู้ที่มองวิถีจิตวิญญาณซึ่งกอปรด้วยหลักการว่าเป็นสิ่งล้าสมัย ไร้ประโยชน์ เพราะเขาเห็นว่าวิถีนี้ไม่มีสิ่งใหม่ ๆ ในแง่สติปัญญาและอารมณ์ เขาจึงเดินไปในตรอกซอกซอยใหม่ ๆ ไปบนทางแยกแปลก ๆ จนทำให้ไปไม่ถึงเป้าหมายสุดท้าย คือทิพยเกษม
✨ ผู้แสวงหาทางจิตวิญญาณจริงผู้มีอารมณ์เดียวอยู่ที่พระเจ้า จะรู้ได้อย่างรวดเร็วว่า ผู้ใดคือครูแท้ เส้นทางใดคือเส้นทางการหยั่งรู้ที่แท้ เขาให้เวลากับเทคนิคการทำสมาธิเพื่อเข้าถึงพระเจ้าตามที่ครูบาอาจารย์สั่งสอน เขาจึงแน่วแน่อยู่กับเป้าหมายได้อย่างไม่ยุ่งยาก เขาไปถึงธงชัย คือ จิตวิญญาณเป็นอิสระ ✨
💥 ผู้ที่วนเวียนอยู่บนเส้นทางเทวศาสตร์ แทบไม่ได้ลิ้มอมฤตรสแห่งสัจจะ เขากระหายแต่จะได้รสความคิดใหม่ ๆ ที่ตนพอใจเท่านั้น❗ ความอยากได้สิ่งใหม่ ๆ ที่ไม่ต้องใช้ความพยายามมาก มีแต่จะนำเขาเข้าสู่เส้นทางความสงสัยในเชิงปรัชญาที่แห้งแล้งดุจทะเลทราย ส่วนผู้กระหายพระเจ้านั้นเล่าก็เฝ้าดื่มกินอมฤตสุขอยู่แต่ในพระองค์ 💥
(มีต่อ)
- 1
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
