ต้นไม้ในความทรงจำ...เล็บเหยี่ยว
ขณะเดินทางกลับจากไปทำงานที่โรงเรียนต่างอำเภอแห่งหนึ่ง เห็นเด็กๆ กลุ่มหนึ่งราว 4-5 คน กำลังเก็บอะไรบางอย่างกินกันอย่างเอร็ดอร่อยที่พุ่มไม้พุ่มหนึ่ง ผมค่อยๆ ชลอรถเพื่อดูด้วยความสนใจ ก็เห็นว่าผลไม้ที่พวกเด็กๆ กำลังเก็บกันนั้นมีผลสีดำ ขนาดเล็กเท่าหัวไม้ขีด มันคือผลของต้นเล็บเหยี่ยวนั่นเอง
เล็บเหยี่ยวหรือแถวบ้านผมเรียกว่า "ยับเยี่ยว" หรือ "แสงขัน" เป็นพืชพุ่มเตี้ยกึ่งเลื้อย มีหนามแหลมคม ใบคล้ายๆใบพุทรา
ต้นเล็บเหยี่ยว
ระหว่างทางเดินไปโรงเรียนในวัยเด็กช่วงประถมนั้น จะมีต้นเล็บเหยี่ยวขึ้นอยู่เป็นระยะๆ ช่วงที่ไม่ออกลูก จะไม่มีใครอยากเข้าใกล้ต้นของมันเลย ด้วยความที่มีหนามแหลมคมเต็มต้น หากโดนเกี่ยวเข้าไปละก็ทั้งเจ็บทั้งแสบเลยทีเดียว ถ้าปลายแหลมหักติดอยู่จะทำให้เป็นหนองได้ 📌📌📌📌📌
ดอกเล็บเหยี่ยว
เมื่อเล็บเหยี่ยวเริ่มออกดอก เด็กๆก็เริ่มหมายตาเอาไว้รอติดผลและผลเริ่มสุก ก็จะเป็นแหล่งอาหารของเด็กๆ ผลของเล็บเหยี่ยวจะเติบโตขึ้นและค่อยๆเปลี่ยนสีจากเขียวเป็น เหลืองนวลและเป็นสีดำ เมื่อเป็นสีดำนั่นคือผลสุกแล้ว พวกเราก็จะค่อยๆเก็บผลมากิน เพราะไม่สามารถบุ่มบ่ามเข้าไปเก็บได้ ไม่งั้นหนามตำพรุนทั้งตัวเป็นแน่
รสชาติของผลเล็บเหยี่ยวก็จะหวานๆ เปรี้ยวนิดๆ คล้ายๆมะเม่า สำหรับเด็กบ้านนอกแล้วก็ถือว่าอร่อยทั้งนั้น 🍒🍒🍒🍒🍒
ผลเล็บเหยี่ยว
ข้อมูลเพิ่มเติม...
เป็นไม้พุ่มรอเลื้อย เนื้อแข็ง เถาและกิ่งมีหนามสั้นแหลมโค้งตามลำต้น และกิ่งก้าน กิ่งอ่อนมีขนสีน้ำตาล เปลือกในสีแดง ใบเป็นใบเดี่ยว แผ่นใบอ่อนทั้งสองด้านมีขนนุ่มสั้นๆ ผิวใบด้านบนเรียบ หรือมีขนเล็กน้อย ผิวใบด้านล่างมีขนนุ่มจำนวนมาก ผลอ่อนสีเขียวพอสุกเปลี่ยนเป็นสีม่วงดำ พบตามป่าเต็งรัง ป่าเบญจพรรณ และป่าคืนสภาพ ออกดอกราวเดือนมีนาคมถึงพฤษภาคม ติดผลเดือนมิถุนายนถึงสิงหาคม ผลแก่มีรสเปรี้ยว รับประทานได้
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
