แต่เกิดขึ้นมาอย่างไม่เป็นทางการในปี 1240 จากการที่ผู้ปกครองในแต่ละอาณาจักรยอมรับผู้ปกครองที่ชื่อ Llewelyn ap Iorwerth แห่งอาณาจักร Gwynedd ให้เป็นผู้มีอำนาจสูงสุด เพราะความเฉลียวฉลาดและเก่งกาจสามารถขยายดินแดนและอิทธิพลของอาณาจักรออกไปได้อย่างกว้างขวาง
แต่ความพยายามของ Llywelyn ap Gruffudd ก็ไม่สำเร็จ เนื่องจากในขณะนั้นเกิดสงครามกลางเมืองอังกฤษ (สงครามบารอนครั้งที่ 2) ระหว่างฝ่ายขุนนางนำโดย Simon de Montfort ที่ต่อต้านกษัตริย์อังกฤษ (เฮนรี่ที่ 3)
โดยผลการรบ คือ ฝ่ายกษัตริย์อังกฤษเป็นผู้ชนะ
3
ดังนั้น การจะลุกขึ้นสู้กับอังกฤษในตอนนั้นจึงไม่ใช่เรื่องง่าย ทำให้ Llewelyn ap Gruffudd ต้องเปลี่ยนยุทธวิธีใหม่และยอมลงนามอยู่ภายใต้กษัตริย์เฮนรี่ที่ 3 แลกกับการที่พระองค์แต่งตั้ง Llewelyn ให้เป็นเจ้าชายแห่งเวลส์อย่างเป็นทางการ
2
เหตุการณ์นี้ถือเป็นจุดสำคัญ เพราะสะท้อนให้เห็น “ความสัมพันธ์เชิงอำนาจระหว่างอังกฤษและเวลส์” ว่ากษัตริย์อังกฤษเป็นผู้มอบตำแหน่งเจ้าชายแห่งเวลส์ให้ ซึ่งแตกต่างจาก Llewelyn ap Iorwerth (ผู้เป็นปู่) ที่ได้รับการยอมรับจากผู้ปกครองเวลส์ด้วยกันเอง