รีวิวหนังสือ “The power of output ศิลปะของการปล่อยของ”
เล่มที่ 14
90 % ของคนทั่วไปแม้จะอ่านหนังสือหรือเข้าฟังการบรรยายต่างๆ ก็เป็นได้แค่ “เข้าใจไปว่าตัวเองรู้แล้ว”เพราะความเป็นจริง ความรู้ที่ได้มานั้นไม่ได้ถูกเก็บเป็นความจำ Input จึงเป็นแค่การสร้างความพึงพอใจให้ตัวเองเท่านั้น การพัฒนาตนเองต้องวัดจากปริมาณของ Output
ได้อ่านประโยคนี้ของผู้เขียนเข้าไปก็จุกเลย นี่เราจำอะไรได้บ้างวะชีวิตนี้ ถึงว่าสิขี้ลืมขนาดนี้เพราะไม่ได้ทำ Output สินะ ไม่เกี่ยวกับสมองอันน้อยนิดของเราใช่มะ Ha Ha Ha
ผู้เขียนอธิบายเปรียบเทียบความหมายของคำว่า Input และ Output ให้เราเข้าใจง่ายๆว่า
Input คือ
1.อ่าน
2.ฟัง
Output คือ
1.พูด
2.เขียน
3.ปฏิบัติ
ผู้เขียนบอกว่า คนส่วนมากมักใช้รูปแบบ Input มากเกินไป แต่ Output ไม่พอ สิ่งนี้คือสาเหตุหลักที่ทำให้ตั้งใจเรียนแล้วแต่ผลการเรียนกลับไม่ดีขึ้น ดังนั้น ต้องเพิ่มเวลาให้ Output เป็น 2 เท่าของ Input
ผู้เขียนยังแนะนำอีกว่า “จงทำแบบฝึกหัดให้มากกว่าอ่านตำราเรียน ๆ อัตราส่วนที่ดีที่สุดคือ Input 3 Output 7 เราควรใช้เวลาอ่านหนังสือให้เร็ว แล้วใช้เวลาในการทำแบบฝึกหัดอีกเท่าตัว นี่คือวิธีการจำและวิธีเรียนหนังสือที่ได้ผลดีที่สุด”
Input ที่ทำโดยไม่มี Output ถือเป็นสิ่งไร้ประโยชน์ เพราะเราจะลืม Input ที่เราทำไปแล้ว
ความจำจากการ พูด เขียน เรียกว่า ความจำของกล้ามเนื้อ ลักษณะเฉพาะของความจำของกล้ามเนื้อ คือ หากจำได้ครั้งหนึ่งแล้วจะแทบไม่มีวันลืมได้เลย
การเขียนช่วยเสริมสร้างความจำและนำไปสู่การพัฒนาตนเองได้ดีกว่าการพูด การเขียนช่วยกระตุ้นระบบตื่นตัวเรติคิวลาร์ (RAS) ทำให้เกิดสิ่งที่ควรใส่ใจระมัดระวัง ณ เวลานั้นขึ้นมา หากมีสิ่งใดที่เราคิดว่าสำคัญมาก อยากจำให้ได้ ก็ควรเขียนออกมา
ผู้เขียนยกตัวอย่างว่า จากการวิจัยร่วมกันของมหาวิทยาลัย โดยเปรียบเทียบกลุ่มนักศึกษาในห้องเรียนที่จดลงสมุดด้วยมือ และ พิมพ์ใส่คอมพิวเตอร์โน้ตบุ๊ก ผลปรากฏว่ากลุ่มที่เขียนจดจำได้ดีกว่ากลุ่มที่พิมพ์
ผู้เขียนยังเปรียบเทียบให้เห็นอีกว่า การอธิบายโดยการมองด้วยตา เช่น ใช้ภาพวาดหรือแผนผังช่วยให้เข้าใจได้ง่าย และยังจดจำได้ง่ายขึ้นอีกหลายเท่า เคยมีการทดลองว่าหลังจากอธิบายเรื่องหนึ่งไปแล้ว เมื่อผ่านไป 72 ชั่วโมง คนฟังยังจำได้มากแค่ไหน ผลปรากฏว่าคนจำได้เพียง 10 เปอร์เซ็นต์ เมื่ออธิบายด้วยคำพูด
ในขณะที่ เมื่ออธิบายโดยใช้ภาพประกอบ ทำให้คนจำได้ถึง 65 เปอร์เซ็นต์ ในทางจิตวิทยาเรียกว่า ปรากฏการณ์ความเหนือกว่าของภาพ (Picture Superiorrity Effect) ผู้เขียนจึงแนะนำว่าในขณะที่เรียนรู้อะไรให้วาดรูปไปด้วยซึ่งไม่จำต้องเกี่ยวกับเรื่องที่เรียนรู้ก็ได้
ผู้เขียนยังให้ความรู้ทางวิทยาศาสตร์กับเราอีกว่า ข้อมูลที่ถูกป้อนเข้าสู่สมองจะถูกเก็บไว้ชั่วคราวที่ “ฮิปโปแคมปัส” ระยะเวลาชั่วคราวนี้อยู่ที่ 2 ถึง 4 สัปดาห์ ระหว่างที่ถูกเก็บอยู่ที่ฮิปโปแคมปัสนี้หากมีการนำข้อมูลนั้นมาใช้ซ้ำๆ สมองจะคิดว่านี่คือ “ข้อมูลที่สำคัญ” แล้วส่งไปเป็นความจำระยะยาวที่ “กลีบขมับ”
“ตามเกณฑ์โดยทั่วไป หากเราสร้าง Output อย่างน้อย 3 ครั้ง ภายใน 2 สัปดาห์หลังได้รับข้อมูล ข้อมูลนั้นจะกลายเป็นความจำระยะยาวได้ง่าย” แสดงว่าต่อไปนี้ถ้าเราอยากจำอะไรได้ ก็ควรทำมันซ้ำๆวนลูปไปสินะ
ผู้เขียนยังอธิบายถึงขั้นสูงสุดของการเรียนรู้ที่จะทำให้เราจำได้ดีไว้อีกด้วยว่า คือ การอธิบายให้คนอื่นฟังหรือการสอนคนอื่น การอธิบายจะทำให้ ความจำอาศัยความหมาย ถูกเปลี่ยนเป็น ความจำอาศัยเหตุการณ์ คือ ความจำจากประสบการณ์ซึ่งจำง่ายแต่ลืมยาก
การอธิบายเป็นการฝึก Output ที่ดีเยี่ยมและเป็นการฝึกสมองด้วย “วิธีสร้าง Output ที่ดีที่สุด และส่งผลต่อการพัฒนาตนเองได้ดีที่สุด ก็คือ การสอน” ซึ่งตรงนี้ผู้เขียนบอกว่า มีผลการวิจัยโดยสถาบันฝึกอบรมแห่งชาติของสหรัฐอเมริการองรับโดยจัดทำเป็นพีระมิดแห่งการเรียนรู้ว่า การสอนคนอื่น คือวิธีที่ส่งผลดีกับการเรียนมากที่สุด
ผู้เขียนยังแนะนำว่า เมื่อเราทำ Input สลับกับ Output แล้ว ต้องมี Feedback ด้วย เช่น เราตอบคำถามในข้อสอบผิด เด็กที่เรียนดีจะปรับเปลี่ยนวิธีการเรียนโดยหาสาเหตุว่าทำไมถึงตอบผิด ฝึกฝน เอาชนะจุดอ่อนของตนเอง และไม่ทำผิดพลาดซ้ำอีก ตรงนี้เราได้เรียนรู้ว่าการตรวจสอบข้อผิดพลาดของตนเองคือ Feedback อย่างหนึ่งและเป็นผลดีกับเรามาก
หนังสือเล่มนี้นอกจากจะแนะนำเกี่ยวกับการทำ out put แล้ว ยังได้ความรู้ทางวิทยาศาสตร์และการปฏิบัติตนที่ดีด้วย เช่น ตามหลักประสาทวิทยาศาสตร์ การขอบคุณทำให้เกิดการหลั่งสารเคมีในสมอง 4 ชนิด ซึ่งดีต่อสมองและร่างกาย
ได้แก่ 1.โดพามีน (สารแห่งความสุข ทำให้มีความสุข มีสมาธิมากขึ้น)
2.เซโรโทนิน (สารแห่งความสงบ ทำให้คลายกังวล บรรเทาอาการตื่นเต้น)
3.ออกซิโทซิน (สารแห่งความผ่อนคลาย ทำให้ผ่อนคลาย เกิดความรักใคร่ ความเชื่อใจ)
4.เอนเดอร์ฟิน (สารเสพติดในสมอง สารแห่งความสุขขั้นสุด ทำให้มีความสุข รู้สึกเคลิบเคลิ้ม)
โอ้ว เพิ่งรู้ว่าการขอบคุณคนอื่นมันมีประโยชน์กับตัวเราเองมากขนาดนี้ด้วย ต่อไปนี้ผมจะพูดขอบคุณให้มากกว่าเดิม
การกำหนดระยะเวลาหรือเส้นตายจะทำให้เกิดแรงกดดันทางความรู้สึกทำให้สารนอร์อะดรีนาลิน (สารที่ช่วยเพิ่มการสร้างสมาธิ) ถูกหลั่งออกมา แสดงว่าเราจะลงมือทำอะไรสักอย่างต้องกำหนดเส้นตายด้วยสินะ ไม่ควรทำไปเรื่อยๆ
ผู้เขียนบอกว่า เมื่อเราทำตามเป้าหมายแม้เพียงส่วนหนึ่งได้สำเร็จภายในเวลาที่กำหนด สารโดพามีน (สารที่ช่วยเพิ่มแรงบันดาลใจ) จะถูกหลั่งออกมาเหมือนเป็นรางวัล โอเค ทำอะไรเสร็จไปบางส่วนก็จะเล่มเกม ดูซีรีส์แล้วกัน Ha Ha มันจะเสร็จมั้ยละงาน
ผู้เขียนยังให้ความรู้ว่า คนที่นอนไม่พอจะเสี่ยงต่อการเป็นมะเร็ง 6 เท่า เสี่ยงต่อการเป็นโรคหลอดเลือดสมอง 4 เท่า เสี่ยงต่อการเป็นกล้ามเนื้อหัวใจตาย 3 เท่า การนอนไม่พอมีผลร้ายต่อสุขภาพมากกว่าการสูบบุหรี่เสียอีก พอแล้วคร้าบคุณหมอผมกลัวแล้วคร้าบที่ผ่านมาเมื่อไม่กี่ปีมานี้นอนตี 2 ตี 3 บ่อยมากนี่เรากำลังทำร้ายตัวเองมานานมากแค่ไหนแล้วนะ อ่านไปคุณหมอก็บอกว่าให้นอนวันละ 7 ชั่วโมง ซึ่งก็ตรงกับข้อมูลคำแนะนำของคุณหมอคนอื่นๆนะประมาณ 7-8 ชั่วโมงนี่แหละกำลังดี ช่วงหลังเราก็นอนแบบนี้มาสักพักแระ เริ่มกลัวตาย
คุณหมอยังบอกว่า 2 ถึง 3 ชั่วโมงหลังตื่นนอน คือ เวลาทองของสมอง เป็นช่วงเวลาที่เราจะมีสมาธิได้มากที่สุดของวัน
เมื่อมีไอเดียใหม่ขึ้นมาหรือทางวิทยาศาสตร์เรียกว่า อะฮ้าโมเมนท์ ให้รีบจดโน้ตภายใน 30 วินาที ถึง 1 นาที ไม่งั้นไอเดียนั้นจะหายไป
เราควรใช้สมาร์ทโฟนให้เป็นประโยชน์ เช่น ใช้ทำ Output หากคิดอะไรได้เราป้อนข้อมูลลงเมื่อไหร่ก็ได้ ไม่ว่าจะรีวิวหนังสือ ภาพยนต์ เรื่องที่เราค้นพบได้จากการเรียน
คุณหมอยังบอกอีกว่าเมื่อก่อนมีสมมติฐานทางประสาทวิทยาศาสตร์ว่า เซลล์ประสาทในสมองจะไม่มีวันเพิ่มขึ้น แต่ปัจจุบันมีการค้นพบว่าสมองมนุษย์จะสร้างเซลล์ประสาทใหม่ขึ้นทุกวัน การออกกำลังกายแบบคาร์ดิโอ จะทำให้มีเซลล์ประสาทสมองเกิดใหม่มากขึ้น
ความจำดีขึ้น และหัวดีขึ้น โอ้ว เยี่ยมไปเลย ช่วงนี้กำลังออกกำลังกายแบบคาร์ดิโอโดยการชกมวยอยู่ด้วย แสดงว่าเรากำลังจะฉลาดขึ้นแล้วนะ คุณหมอยังแนะนำอีกว่าควรออกกำลังการยแบบคาร์ดิโอครั้งละ 1 ชั่วโมง สัปดาห์ละ 2 ครั้ง และการออกกำลังกายเพียง 20 นาที ก็ทำให้โดพามีนหลั่งออกมา ทำให้เรามีสมาธิ
ท้ายเล่มยังมีการแนะนำให้ทำ Output โดยเขียนรีวิวหนังสือ ภาพยนต์ หรือเรื่องที่เรียน ลงโซเชียล พร้อมทั้งวิธีปฏิบัติข้อดีข้อเสียไว้อย่างละเอียด
การจัดทำรูปเล่มของหนังสือสวยงามมาก ทั้งหน้าปกและด้านในหนังสือทำออกมาดีเยี่ยม มีภาพการ์ตูนแผนผังตารางอย่างง่ายประกอบ ทำให้ไม่น่าเบื่อกับตัวอักษรจนเกินไป แม้หนังสือจะมีความหนา และราคาจะค่อนข้างแพง แต่ก็คุ้มค่ามากกับความรู้ที่ได้และนำไปใช้ได้จริงกับทุกการเรียนรู้บนโลกนี้ ให้ 5 ดาว ⭐️⭐️⭐️⭐️⭐️
อ่านจบแล้วรู้สึกว่าเสียดายที่เพิ่งได้อ่านเล่มนี้ ไม่งั้นคงได้ทำ Output กับเรื่องที่เรียนรู้ไปแล้วได้เยอะเลย หลังจากนี้จะนำวิธีการเทคนิคต่างๆในหนังสือเล่มนี้ไปใช้ทำ Output กับรีวิวหนังสือ ภาพยนต์ หรือเรื่องที่เรียน เพื่อให้จำได้ไม่ลืม
ผู้เขียน : คะบะซาวะ ชิอง
ผู้แปล : อาคิรา รัตนาภิรัต
สำนักพิมพ์ : SandClock Books
หมวด : จิตวิทยาและพัฒนาตนเอง
ขนาดรูปเล่ม : 144 x 210 x 19 มม.
น้ำหนัก : 450 กรัม
เนื้อในพิมพ์ : 2 สี
ชนิดกระดาษ : กระถนอมสายตา
จำนวนหน้า : 344 หน้า ปกอ่อน
ISBN : 9786168255094
หนังสือราคา 420 บาท มี 344 หน้า
- 2
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
