ปริเฉทที่ ๖ (ตอน ๓)
มหาภินิกขมนปริวรรต
การเสด็จออกเพื่อคุณอันยิ่งใหญ่
**********
~ การตัดสินใจ ครั้งสุดท้าย ~
พระโพธิสัตว์ทรงดำริว่า
ควรเราจะออกมหาภิเนษกรมน์เสียวันนี้ทีเดียว
จึงเสด็จลุกขึ้นจากที่บรรทม ไปยังที่ใกล้ประตูตรัสว่า
"ใครอยู่ในที่นี้..."
นายฉันนะนอนเอาศีรษะหนุนธรณีประตูอยู่ทูลตอบว่า
"ข้าแต่พระลูกเจ้า ข้าพระองค์ฉันนะ"
พระองค์ตรัสว่า
"ฉันนะ... วันนี้เรามีประสงค์จะออกมหาภิเนษกรมน์
(ออกบรรพชา)
จงจัดหาม้าให้เราตัวหนึ่ง..."
เขาทูลรับว่า "ได้พระเจ้าข้า"
แล้วเอาเครื่องแต่งม้าไปยังโรงพักม้า
เมื่อดวงประทีปน้ำมันหอมลุกโพลงอยู่
เห็นพระยาม้ากัณฐกะยืนอยู่บนภูมิภาคน่ารื่นรมย์
ภายใต้เพดานที่ขึงไว้โดยรอบ
คิดว่า วันนี้เราควรจัดม้ากัณฐกะตัวนี้แหละถวาย
จึงจัดม้ากัณฐกะถวาย
ม้ากัณฐกะนั้นเมื่อเขาจัดเตรียมอยู่ได้รู้ว่า
การจัดเตรียมเราคราวนี้กระชับแน่นจริง
ไม่เหมือนกับการจัดเตรียม ในเวลาเสด็จไปทรงเล่น
ในพระราชอุทยานในวันอื่นเป็นต้น
วันนี้พระลูกเจ้าของเรา
คงจักทรงมีพระประสงค์จะเสด็จออกมหาภิเนษกรมน์
มีใจยินดี จึงร้องเสียงดังลั่นไปหมด
เสียงนั้นพึงดังลั่นกลบทั่วพระนครทั้งสิ้น
แต่เทวดาคอยปิดกั้นไว้มิให้ใคร ๆ ได้ยิน
ฝ่ายพระโพธิสัตว์ทรงใช้นายฉันนะไปแล้ว
ทรงดำริว่า เราจักดูลูกเสียก่อน
จึงเสด็จลุกขึ้นจากที่ประทับนั่งขัดสมาธิ
ไปยังที่บรรทมของพระมารดาของพระราหุล
เปิดพระทวารห้องแล้ว
ในขณะนั้นประทีปที่เต็มด้วยน้ำมันหอมยังคงลุกไหม้อยู่
แม้พระราหุลมารดาก็บรรทมวาง
พระหัตถ์บนพระเศียรของพระโอรส
บนที่บรรทมอันเกลื่อนกล่นไปด้วย
ดอกมะลิซ้อน และดอกมะลิลาเป็นต้น
ประมาณ ๑ อัมมณะ
[มาตราตวงข้าวสารมีน้ำหนัก ๑๑ โทณะ (ทะนาน)]
พระโพธิสัตว์ประทับยืนวางพระบาทบนธรณีประตูนั่นแหละ
ทอดพระเนตรดูแล้วทรงดำริว่า
ถ้าเราจักจับมือพระเทวีออกแล้วจับลูกของเรา
พระเทวีจักตื่น
เมื่อเป็นเช่นนี้อันตรายแห่งการไปจักมีแก่เรา
แม้เราเป็นพระพุทธเจ้าแล้ว
ก็จักมาเยี่ยมลูกได้
ดังนี้จึงเสด็จลงจากพื้นปราสาทไป
**********
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
