บางอย่างที่ขาดหาย (3)
“นี่เรากำลังไปไหนกันนะ”
เอกาเอ่ยถามตัวเองไปงั้น ทำลายความเงียบ ปราศจากเสียงใดในโลก จะเล็ดลอดเข้ามาอย่างไรอย่างนั้น จนเด็กชายเกิดอาการอึดอัดในอกอันบอกไม่ถูก
ถึงไม่มีคำตอบสักคำ เป็นอันแน่ชัดจากอะไรเลยก็ตาม เขาได้แต่เดินดุ่มๆ ตามหางแมลงปออย่างมีความหวังลึกๆ ว่ามันจะเลือกพากลับไปยังหมู่บ้านเกิดของเขาสักที
เมื่อเด็กชายรู้สึกว่าทางเดินนี้ลึกเกินหยั่ง ราวกับไร้ซึ่งจุดจบ ทางเดินในโพรงหินกำลังลาดชันลงเรื่อยๆ จึงค่อยๆ ไถพื้นรองเท้ายึดเกาะกันเผลลื่นไถล ทีละก้าวระมัดระวังที่สุด เพราะไม่รู้ว่าจะมีอะไรรอรับการร่วงกระแทกร่างของเขาอยู่ข้างล่างบ้าง มองยังไม่เห็นวี่แวว คงนอกจากพื้นหินถ้ำแน่นอนแล้ว ก่อนมาโผล่ที่โถงถ้ำหินขนาดมโหฬารว่างเปล่า
เพดานและตามผนังของถ้ำ ใคร่ฉงนหนัก เหล่ารากไม้เล็กบางกระทั่งหนาใหญ่กลาดเกลื่อน สามารถชอนไชแทงทะลุออกจากชั้นหิน ที่ไม่ทราบความหนาบางของมันเลย
เถาไม้หนามเฉกเช่นปรสิตชั่วร้าย พวกมันเลื้อยรัดพันเกลียวทุกรากไม้ ทำให้เพดานถ้ำคล้อยต่ำลงมามาก
แมลงปอพาเอกาเดินเข้ามาในอุโมงค์คับแคบกว่าเดิม ต้องแถวเรียงหนึ่งกันไป
พอหลุดจากช่องแคบอันน่าอึดอัด ความยาวของมันนับสิบเมตรมาได้ โถงถ้ำอีกแห่งแม้กว้างใหญ่ขนาดไหน ไม่ได้ช่วยบรรเทาอาการหนาแน่น ทั้งความรู้สึกหนักอึ้ง ไม่สบายเนื้อสบายตัวเลยสักนิด เกิดจากในสถานที่แห่งนี้ไปได้เลย
เบื้องหน้าห่างออกไปสักระยะสิบเมตร ช่องประตูถ้ำมหึมา เหมือนมีไว้สำหรับยักษ์เข้าออกก็ไม่ปาน ถูกเถาไม้หนามสีดำขึ้นปิดกั้นอย่างรกครึม ด้านล่างมีปล่องของดอกซากศพ ขนาดใหญ่กว่าที่เคยเห็นก่อนหน้าหลายเท่า ของเหลวสีแดง และเหลืองไหลผ่านลายบนกลีบดอกอย่างกับลาวา
หมอกควันสีขาวเหนือพื้น สูงท่วมหน้าแข้งของเขากว่าโถงถ้ำก่อนหน้า ถึงแค่ข้อเท้า เอกาไม่สามารถสัมผัสถึงอุณหภูมิภายใน แท้ที่จริงหมอกเหล่านี้เกิดจากอะไรกันแน่
ดอกไม้หลุมตามมุมผนังถ้ำ สายตาเอกากวาดสังเกตคร่าวๆ เห็นว่ามีด้วยกันสามดอกประดับอยู่ตีนเถาไม้หนาม
ท่อนไม้รูปตัวทีด้ามเรียวเล็กหงิกงอบิดเบี้ยว ตรงกึ่งกลางของส่วนบนสุดไม้เท้า มีลูกกลมไม่เกลี้ยง คล้ายผลวอลนัต กำลังโผล่ขึ้นพ้นจากปากปล่องดอกไม้ใกล้ๆ กับดอกกระโถนดอกใหญ่ที่สุด ก่อนจะมีร่างหนึ่งปรากฏกายออกมาทีละส่วน
ส่วนหัวมีผิวหนังสีครามซีด กระจุกขนผมสีเดียวกัน มัดรวบชี้ตั้งตรงขึ้นฟ้าไม่ทิ้งตก ด้วยเถาวัลย์เฉา ใบหูแหลมยาว ตรงปลายทิ้งตกตามแรงโน้มถ่วงอีธารา
ร่างกายผ่ายผอมหนังติดกระดูก สูงราวร้อยหกสิบเซนติเมตร เพียงตนเดียวปรากฏเวลานี้ ตะเกียกตะกายขึ้นจากปากหลุมด้วยท่าทีเก้งก้าง รากไม้สีถ่านเลื้อยรัดปกคลุมเรือนร่างจนถึงหัวเข่าโปน ประหนึ่งอาภรณ์สวมใส่ ดวงตาสีฟ้าซีดไม่เคยเป็นมิตร จ้องเขม็งตรงมาทางพวกเขาไม่สบอารมณ์นัก อย่างกับเคืองโกรธกันมาช้านาน มันก็หันหลังให้ วาดไม้เท้าเป็นวงกลมหลายรอบ อย่างไม่สิ้นสุด เกิดสายธารพลัง ทั้งสะเก็ดไฟสีนิลและสีเพลิงปะทุจากข้างในปล่องดอกเน่าเหม็น ตรงช่องประตูโถงถ้ำนี้
แมลงปอเขียวสด กระพือปีกสี่แฉกแสนสวยถี่ระรัว ไม่ต่างจากใบพัดเครื่องบิน เคลื่อนร่างเรียวบางไปอยู่ตรงกลางโถงถ้ำ ลอยตัวขึ้นสูงเกือบชนเพดาน เอกาจะก้าวตามไปอยู่แล้ว
ปล่องดอกไม้สองดอก ข้างผนังแต่ละฟาก พ่นก้อนควันสีดำสองก้อน พวยพุ่งออกมาขวางหน้าเขาทันใด
เอกาชะงักกึก หน้าแทบไถลคะมำ ยื่นหัวหอกตรงไปข้างหน้า เตรียมรับการต่อสู้ อสุรกายเถาไม้ต้นหนึ่งวิ่งโยกเยกฝ่าม่านหมอกสีดำ ห่อหุ้มร่างกายหมายมาหาเขา
เด็กชายตวัดหอกสวนกลับ ดอกฟันสิงโตหลายสิบดอกแตกกลุ่มปลิวว่อนรอบทุกทิศทาง จากนั้นร่วงกราวแทรกผ่านลงสู่ใต้พื้นพิภพ พรรณพืชหลากหลายเจริญงอกงามบนพื้นหินของถ้ำ ได้อย่างน่าประหลาดใจยิ่งนัก
อสุรกายตนนั้นถลาออกหลังรวดเร็ว เอกามีสมาธิจับจ้องยังสิ่งมีชีวิตหูแหลม มันกำลังร่ายไม้เท้ากวนอากาศต่อเนื่อง ไม่สนสภาวะแวดล้อมรอบตัว กำลังเป็นไปอย่างไร เพื่อทำพิธีอัญเชิญบางสิ่งบางอย่างให้สมบูรณ์ทุกประการ ต่อหน้าปล่องดอกไม้ยักษ์นั่น
หอกถูกขว้างออกจากมือแม่นยำ ปักคาแสกหน้าอสุรกายเถาไม้อีกตัว แล้วกลับมาอยู่ในกำมือของเขาอีกครั้งทันควัน เอกาวาดหอกเสยขึ้น คลื่นน้ำใสสะอาดซัดร่างอสูรตนหนึ่ง ขณะกำลังเข้าจู่โจม สลายกลายเป็นดอกฟันสิงโตหล่นลงสู่เบื้องล่างในคราวเดียว กลุ่มไม้ดอกหลากหลาย ต่างเติบโตเป็นลายก้นหอย เริ่มชัดรูปชัดร่างแล้ว
อีกตนหนึ่งที่เหลืออยู่ ถูกเอกาฟาดเข้าข้างลำตัว ตอนหาจังหวะเหมาะๆ เข้าประชิดได้แล้ว และจ้วงแทงไปทีเดียว ร่างกายพลันแหลกละเอียด แทนที่ด้วยดอกฟันสิงโตลอยค้างอากาศเพียงชั่วครู่
เจ้าอสุรกายหูแหลมหยุดร่ายไม้เท้า ตรงยอดไม้เท้าคือแหล่งรวมพลังงานอันดำมืด ชูขึ้นเหนือหัว ก่อนฟาดกลุ่มหมอกบนยอดของไม้เท้า ใส่ปล่องตรงกลางดอกไม้กระโถนโสโครกเบื้องหน้ามัน
พื้นใต้เท้าสั่นสะเทือนรุนแรง เอกาพยายามทรงตัวยืนไว้มั่น ไม่เผลอล้มลงไปกองอยู่ที่พื้นเสียก่อน มันก้าวยาวๆ หลบฉากประจำตรงมุมหนึ่ง หลังแผ่นดินไหวจบลง มือข้างหนึ่งกำรอบด้ามไม้เท้า มืออีกข้างร่ายวนรอบผลวอลนัต
กำปั้นและท่อนแขนดินแข็งอันมหึมา ของข้างซ้ายทิ้งกระแทกพื้นข้างบน โดยไม่ยั้งแรงมหาศาล
ดวงตาบนรูปหน้าทรงลูกบากศ์กลวงโบ๋ โครงร่างอันมหึมา สูงอย่างน้อยสี่เมตรแลหนาหนักเอาการ สามารถแบกน้ำหนักหลายกิโลตัน ขึ้นมายืนตระหง่านค้ำเพดานถ้ำได้สำเร็จ ร่างกายทุกส่วนของมัน ประกอบจากก้อนดินแข็ง ซึ่งมีรากไม้สีดำชอนไชไว้ยึดเกาะโครงสร้าง มันสลับแท่งตะบองหิน ยาวเกือบเท่าความสูงของมัน เปลี่ยนมาถือด้วยมือข้างซ้าย
หวุดหวิดที่ตะบองหิน อสุรกายดินยักษ์ปักหลั่น ลากอาวุธขูดพื้นพุ่งปราดตรงเข้าหาในพริบตา ก่อนตวัดตะบองเกือบกระแทกภายในเอกาแหลกละเอียด ดีแท้ฉุดสติกลับมาก่อน เกือบเตลิดเปิดเปิงไปไกลลิบ กระโดดหลบออกข้างได้ทันเวลาพอดี
เอกาผุดลุกขึ้นตั้งตัวใหม่ ช่างริบหรี่เสียเหลือเกิน เมื่อต้องคำนึงว่าจะศิโรราบอสุรกายก้อนดินยักษ์นี่อย่างไร มันทั้งว่องไวพริบตา และแข็งแกร่งมีพละกำลังมหาศาล
เขาง้างหอกกะจะกระโจน พร้อมเหวี่ยงสุดวงแขนทั้งสอง
ก็ต้องหลบหลีกวงตะบองวาดรอบตัว เสียงลมกระโชกวูบหนึ่งผ่าอากาศ
มันกระทืบเท้า แผ่นดินไหวหนักหน่วงใต้ฝ่าเท้า ปรากฏรอยแยกลากยาวมาถึงข้างเท้าของเอกา เถาไม้หนามพันเกลียวเป็นทรงกรวยแหลมแทรกพิภพ เขาผงะห่างออกมา พวกมันไหม้ไฟ เพลิงลุกโชนอาบตะบองหินจากการร่ายเวทมนตร์เสริมพลังให้กับปิศาจตนนั้น
เอกาตระหนักได้ว่าต้องเปลี่ยนเป้าหมายการโจมตีเสียก่อนอะไรๆ จะยุ่งยากไปกว่าเดิม
เจ้าหางก้อนเห็นแล้ว ครั้นเด็กชายกำลังพุ่งไปยังเป้าหมายใหม่ มันจึงกระโดดหายตัวกลางอากาศ โผล่ตัวอีกทีก็กระแทกร่างผอมกะหร่องก่อน แท่งหินคริสตัลกระทบไม้เท้ายกขึ้นป้องวินาทีเดียวกัน ไม่เกิดอะไร
เขาจ้วงหอกแทงหน้าท้อง ชักกลับแล้วกระหน่ำฟาดสามครั้ง ซ้ายที ขวาและซ้ายอีกที ดอกฟันสิงโตเคลื่อนย้ายตัวเอง โดยไร้ซึ่งกระแสลมสักแอะ พัดพาพวกมันไปยังจุดกำเนิดความอุดมสมบูรณ์วงก้นหอย
ศัตรูหมายจะฟาดด้ามไม้เท้าตรงหน้าท้อง เอกาหลบพ้นระยะรัศมีความยาวที่ส่งมาถึงได้ฉิวเฉียด ไม่ได้ทำอันตรายใดๆ กับเรืองร่างเขาสักเล็กน้อย
เอกาได้โอกาสระหว่างนี้ โจมตีศัตรูตัวเดิมอีกสองครั้ง ดอกฟันสิงโตฟุ้งกระจาย ณ จุดระเบิดของแสงสีขาวลุกวาบ
ไม่ลืมอสุรกายก้อนดินไปแน่นอน เมื่อเงามโหฬารสะท้อนในกระจกตาอยู่อย่างนี้ เปลวเพลิงค่อยๆ มอดจาตะบอดหินเผาไหม้ ทิ้งไว้เพียงรอยแยกกับเถาไม้หนามแทงทะลุขึ้นจากใต้พื้นถ้ำ
เอกานึกสงสัย หากจะทำลายเถาไม้หนามหนึ่งแถวนั้นได้หรือไม่นะ เพราะรู้สึกว่ามันคืออีกหนึ่งปัญหา รบกวนพื้นที่สนามประลองอย่างบอกไม่ถูก
หอกสาดคลื่นน้ำซัดเฉือนเถาไม้หนามทลายไปสามกอง เหลืออีกสองกอง เอกาต้องกำจัดด้วยการตีครั้งละที ปิศาจก้อนหินยักษ์ตนนั้น อยู่ๆ ก็ล้มฮวบในท่าคุกเข่าข้างหนึ่งกับพื้นเสียเฉยเลย
มันคือโอกาสที่เอการอคอยอยู่เลย ทุกกระบวนท่าการโจมตีระยะประชิดด้วยหอกใส่ไม่ยั้ง ทั้งหมดจำนวนสามครั้ง พอกำลังจะเหวี่ยงหอกตีครั้งที่สี่ หัวตะบองทิ่มพื้นค้ำร่างของมัน ก็ยกกวาดสวนไปรอบตัว พร้อมกับลุกขึ้นยืนได้อีกครั้ง
เอกาขว้างหอกเสียบคาสีข้าง นึกรำคาญ ดอกฟันสิงโตกระจัดกระจายว่อนไม่พัก โปรยปรายแทรกซึมพื้นถ้ำ วัชพืชเขียวงอกเงย และไม้ดอกเบ่งบานในวงคด ช่างเป็นอะไรที่งดงามตา
หอกกลับเข้ามาอยู่ในกำมือข้างขวาเขาอีกครั้ง เพียงชั่วพริบตาเดียว มันหันขวับมา และปรี่เข้าหาเขา เอกากระโดดถอยหลังกรูด หนีระยะขอบวงสะบัดตะบอง
เจ้าหางก้อนนั้นไม่ต้องเป็นห่วงเลย ไม่ตกเป็นเป้าหมายหลัก มันสามารถหายตัวหลบหลีกก้อนมือปัดไล่รังควานขนาดเล็กทุกๆ ครั้ง และทำการรบกวนสมาธิจากอีกที่หนึ่งไปยังอีกที่หนึ่ง นอกรัศมีอันตรายได้สะดวกสบายมากๆ
อสุรกายยักษ์ร่างดินยกกำปั้นกระหน่ำทุบพื้นถ้ำสามครั้งติดต่อกัน แรงสั่นสะเทือนมาเป็นวงกระเพื่อมทีระลอก เอกาต้องกระโดดหลบ คงยืนเท้าไม่ติดพื้น แล้วมันก็ใช้ฝ่าเท้าหนาหนักทีละข้างกระทืบแผ่นหิน เด็กชายพุ่งตัวออกจากบริเวณรอยแยก อันมีกองแถวเถาไม้หนามผุดทะลุขึ้นมาสองแถวใกล้ๆ กัน
เอกาเข้าใจแล้วว่าต้องทำลายพวกมันทั้งหมด ด้วยการหาจังหวะสาดคลื่นน้ำทรงพลังถึงสองหน ทั้งต้องเบี่ยงตัวหลบหลีกการเหวี่ยง และหวดตะบองหินในความเร็วกว่ากะพริบตา ครั้นกองเถาไม้หนามราบคาบ รอยแยกของพื้นถ้ำสมานตัวทันควัน ปิศาจก้อนดินทรุดตัวนิ่งไม่ไหวติงอีกครั้งหนึ่ง
ไม่เสียเวลาพิรี้พิไรเยอะนัก ปล่อยให้มันลุกขึ้นมาก่อน เขาซัดหอกประหนึ่งตีอาวุธบนทั่งไปหกตลบ มันผงาดขึ้นฉับพลัน ตวัดหอกฉุนเฉียวรอบตัว แผ่นหลังเขาถูกปลายด้ามตะบองกระแทกหนักหน่วง จนร่างปลิวลอยละลิ่วร่วงตกเกือบชนผนังถ้ำ
ความเจ็บปวดแสนสาหัส แล่นแปลบไปตามสันหลัง เขาขบฟันแน่น ข่มความรวดร้าวให้อยู่หมัด ที่ทำเอาหลังแทบหัก อาการหนักกว่าการร่วงหน้าคะมำพื้นเสียไหนๆ
อาจเป็นวินาทีสุดท้าย หากไม่รีบยันตัวขึ้นจากพื้นโดยเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ ขณะเดียวกันนั้น อสุรกายก้อนดินยักษ์สาวฝีเท้าแต่ละข้างหนักอึ้งฉับไว ราวกับเบาบางเปรียบปุยนุ่นก็ไม่ปาน
มันไม่ได้เสยตะบองหิน ซึ่งกำลังเตรียมตะบันใส่ เอกาสามารถขัดจังหวะการจู่โจมแบบสายฟ้าฟาดได้ทันท่วงที ด้วยกำแพงน้ำขวางกั้น จุดเกิดระลอกคลื่นไม่ขาดสายตรงด้ามท้ายหอก เขาก็กระโดดกลับหลัง หลังจากนั้นแล้วหอกสาดคลื่นน้ำทรงพลัง ถาโถมเข้าใส่มันจนถลาออกหลังสองสามก้าว
อสุรกายง้างตะบองฟาดอากาศสะพายแล่ง เอกากระโดดลอยตัวอยู่เหนือระลอกคลื่นแผ่นดินไหว จากหมัดทุบพื้นเกรี้ยวกราด
ต่อด้วยการกระทืบเท้าสืบเนื่อง ทำเอาเพดานถ้ำสั่นไหวรุนแรงสามครา รอยแยกบนพื้นปรากฏตรงจุดสุดท้าย ที่เอกาเคยอยู่ก่อนหน้าสามตำแหน่ง เรียงรายเป็นตับ
เอกาพ่นลมหายใจงุ่นง่านออกจมูก เหมือนกระทิงเวลามันฟึดฟัด อย่างรู้สึกเกลียดจะต้องกำจัดพวกมันพลางเอาตัวรอดจากอาการบาดเจ็บเพิ่มเติมไปด้วย เมื่อพลั้งพลาดเสียท่าแม้แต่แวบเดียว เด็กชายจึงต้องมีสมาธิเพ่งเล็งทั้งสองอย่างพร้อมๆ กันในเวลาเดียว
บางครั้งบางคราวเอกาส่งเจ้าหางก้อนไป ช่วยดึงความสนใจของปิศาจก้อนดินจากเขาได้สำเร็จ
คลื่นน้ำพลังมหาศาลตัดเถาไม้หนามทีเดียวสามกองในแถวเดียว เจ้าหางก้อนแวบไปตรงนั้นทีแวบไปตรงนี้ที ทำเอามันสับสน จนหงุดหงิดเต็มประดา ใช้ตะบองไล่หวดไม่โดนสักที
เอกาต้องใช้เวลาอยู่นาทีสองนาที กว่าจะกำจัดกองเถาไม้หนามทั้งหมด กระทั่งละลายหายกลับลงไปในที่ที่มันผุดขึ้นมา รอยแยกพิภพสมานตัวในภายหลัง อีกประการ อสุรกายก้อนดินยักษ์ตนนี้ยังอาละวาดไม่หยุดหย่อน ด้วยความหัวเสียแบบสุดๆ ทั้งเหวี่ยงและทุบตะบองหินกะอย่างแม่นยำแล้วก็ตาม จะให้ทั้งเขาและสุนัขจิ้งจอกขาวแหลกละเอียดคาด้ามหินเสียให้จงได้ ทั้งสองพากันกลิ้งวิ่งหลบอุตลุดเวียนรอบๆ ตัวมันเลยทีเดียว มันเดือดดาล ไม่มีสิ่งใดมายับยั้งโทสะโหมกระหน่ำข้างในตัวมันได้อีกแล้ว
ยักษ์ดินทรุดฮวบ ชันเข่าข้างหนึ่ง หัวตะบองหินทิ่มลงพื้น ค้ำยันร่างหมดสติ
เอกาหวังให้มันจบลงสักที แขนกำกับอาวุธในกำมือสองข้างเหนียวแน่น ฟาดเข้าซ้ายทีขวาที กลางแสกหน้าที จ้วงแทงตรงหน้าท้องที ก่อนเสยแท่งหินแก้วใสบริสุทธิ์กระทบคางของมันสุดแรงเกิด
เด็กชายไม่อาจหยั่งถึงเลย มันจะทรงพลังได้ถึงเพียงนี้ ทำเอาอสุรกายใหญ่ยักษ์ล้มหงายหลังตึง แผ่หลาราบคาบกองอยู่ที่พื้นนิ่งสนิท แสงสีขาวลุกวาบส่งผลให้เอกาสายตาพร่าบอดไปชั่ววูบ กะพริบไล่ความมึนงง และอาการแสบเคืองดวงตา
แต่พอทันได้เห็นปรากฏการณ์ครั้งยิ่งใหญ่ ดอกฟันสิงโตเกลื่อนกลาดลูกตา ขณะลอยคว้างอยู่ในอากาศรอบๆ ตัว ถ้ำส่องสว่างโร่ ด้วยแสงกระจุกกระจิกสีขาวอึดใจเดียว ก่อนที่พวกมันจะร่วงกราวหายลงไปใต้พื้นถ้ำ พรมหญ้าเขียวขจี และไม้ดอกนานาพรรณเจริญงอกงามบนวงคดเดิม มันกว้างกว่าอันแรกเริ่มหลายเท่า
เอกาหมุนด้ามหอกคว่ำหัวลง แล้วปักแท่งหินแก้วแหลมตรงกลางวงก้นหอย
แม้กระแสลมวงกลม ดั่งคลื่นมหาสมุทรเกิดจากคริสตัลใส พัดพาความชื้น กลิ่นอายสดชื่นบริสุทธิ์แห่งความอุดมสมบูรณ์ของธรรมชาติ โหมกระพืออาภรณ์สวมใส่ และเรือนขนบนร่างกายพวกเขาลู่ไปด้านหลัง เสมือนใบมีดนับแสนนับล้านเล่ม เฉือดเฉือนความเสื่อมโทรม อย่างเถาไม้หนามครอบครองถ้ำสลัวราง ดอกไม้โสมมสลายเป็นผุยผงสีดำ แดง และเหลืองระยิบระยับ จางหายระหว่างร่วงโปรยปราย อากาศสะอาดกลับมาอีกครั้ง สัมผัสปอดของเอกาได้รู้สึกปลอดโปร่ง
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
