สอวน.เดอะซีรีส์ EP1 ก้าวแรกไม่เป็นไร ก้าวต่อไปเป็น
ผมเชื่อว่าน้อง ๆ บางคนก็คงมีความฝันเหมือนกับผมใช่ไหมครับ ความฝันที่เราอยากได้รับเหรียญจากการแข่งขันวิชาการซักครั้งในชีวิต และหนึ่งในเวทีเหล่านั้นที่มีชื่อเสียงและได้รับการพูดถึงมากที่สุดก็คงหนีไม่พ้นเวที “สอวน.” นั่นเอง ซีรีส์นี้จะเป็นการเขียนบันทึกเส้นทางการเดินทางของผมในวงการโอลิมปิกวิชาการของผม ตั้งแต่เริ่มจนจบครับ จะเป็นอย่างไรก็ติดตามกันได้เลยนะครับ
ทุก ๆ คนรู้จักสิ่งที่เรียกว่า “สอวน.” กันได้อย่างไรหรอครับ ? สำหรับผมแล้วก็คงต้องย้อนกลับไปช่วงม.1 ครับ ที่มีเพื่อน ๆ ของผมหลาย ๆ คนเข้าร่วมโครงการเตรียมความพร้อมสอวน. วิชาดาราศาสตร์กับทางโรงเรียนครับ
ขอเกริ่นก่อนแล้วกันนะครับว่า ส่วนตัวผมในเวลานั้นก็เป็นแค่เด็กม.1 ธรรมดาคนหนึ่ง ที่มีความชอบในวิชาวิทยาศาสตร์เป็นทุนเดิม และมีผลการเรียนอยู่ในเกณฑ์ที่ดีโดยสูงกว่าค่าเฉลี่ยของคนในระดับชั้นเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้ถึงขั้นท็อป 10 ท็อป 5 ผลงานเดียวทางวิทยาศาสตร์ที่เคยได้คือ เหรียญเงินจากการสอบวัดความรู้วิทยาศาสตร์ จัดโดยสพฐ. ตอนป.6 และตอนม.1 ก็บังเอิญเข้าห้องเรียนเสริมวิชาวิทยาศาสตร์ (หรือโครงการครีม) ได้ด้วยการเรียกตัวสำรองอันดับที่ท้ายที่สุด
จนกระทั่งช่วงปิดเทอมม.1 ขึ้นม.2 นั้น ผมก็ได้ทราบว่าโครงการเตรียมความพร้อมสอวน.ดาราศาสตร์ก็เปิดรับสมัครนักเรียนรุ่นถัดไป ในรอบนี้ผมจึงลองไปสมัครดูบ้างและแน่นอนว่าจะต้องมีการสอบคัดเลือก โดยข้อสอบคัดเลือกนั้นประกอบไปด้วย 3 พาร์ทคือ คณิตศาสตร์ 20 ข้อ ฟิสิกส์ 10 ข้อ และดาราศาสตร์ 30 ข้อ โดยจะต้องได้คะแนนอย่างต่ำพาร์ทละ 60% โดยผมเองก็สามารถผ่านเข้าโครงการมาได้ด้วยคะแนนพาร์ทดาราศาสตร์สูงที่สุด แต่ในทางกลับกันคะแนนฟิสิกส์และเลขของผมนั้นผ่านมาได้แบบคาบเส้นทั้งสองวิชา ทำให้ผมเริ่มเอะใจในบางอย่าง
ใช่ครับ ผมเป็นคนที่ไม่ชอบและมีปัญหากับการคำนวณ แม้ตอนเรียนในห้องปรกติจะยังพอตามเนื้อหาทัน แต่นี่คือโครงการเตรียมสอวน.อะไรก็เกิดขึ้นได้ โครงการยี้เริ่มเรียนตั้งแต่ปิดเทอมเลยครับ โดยจะเป็นช่วงสั้น ๆ หลังสงกรานต์ประมาณ 2 สัปดาห์ ตั้งแต่เก้าโมงเช้าถึงสี่โมงเย็น ก่อนที่จะไปเริ่มเรียนอีกครั้งในช่วงค่ำหลังเลิกเรียนช่วงเปิดเทอมครับ
ในช่วงสัปดาห์แรกของการเรียนนั้น มันเป็นเนื้อหาที่ผมพอที่จะตามทันแม้จะไม่เคยเจอมาก่อนก็ตาม ผมได้เรียนรู้อะไรต่าง ๆ มากมายทั้งในเรื่องของทรงกลมท้องฟ้า การขึ้นตกของดวงดาว มันเป็นช่วงเวลาที่เอ็นจอยมากของผมที่มีความชอบในเรื่องของดวงดาวอยู่เป็นทุนเดิม แต่ช่วงเวลาปห่งความสุขก็ไม่ได้อยู่กับผมแบบนี้ตลอดไป
ชีทติวที่ผมพอจะยังเก็บภาพมาได้
ในสัปดาห์ที่สองของการเรียนทุก ๆ อย่างมันเปลี่ยนไป ผมได้ประสบพบเจอกับการคำนวณหลาย ๆ อย่างเช่นฟิสิกส์ม.ปลายและตรีโกณมิติ ซึ่งแม้แต่เด็กสายวิทย์ม.ปลายบางคนยังขยาด แน่นอนว่า ว่าที่เด็กม.2 ที่ขยาดการคำนวณอยู่แล้วอย่างผมก็ยิ่งแล้วใหญ่ ความรู้สึกของผมมันเปลี่ยนไปชนิดที่เรียกว่าจากหน้ามือเป็นหลังบาทา ความสนุกในการเรียนของผมมันแปรเปลี่ยนเป็นความเครียด ความกลัว และความวิตกกังวล ว่าเรานั้นไม่สามารถตามเนื้อหาไม่ทัน
แม้ผมจะพยายามเข้าหาเพื่อน ๆ รุ่นพี่ที่ติว รวมไปถึงโฟกัสเนื้อหาในการเรียนขณะที่รุ่นพี่หรืออาจารย์กำลังสอนมากขึ้น แม้แต่กลับมาทบทวนและนั่งทำโจทย์ต่าง ๆ ด้วยตัวเอง มันก็ไม่ได้ทำให้ความเครียด ความกังวลของผมนั้นมันน้อยลงเลย จนเมื่อจบสองสัปดาห์ในการเรียนนั้น ทำให้ผมได้มานั่งคิดนอนคิดกับตัวเอง ก่อนที่จะตัดสินใจทำอะไรบางอย่าง
อาจารย์ครับ ผมขออนุญาตลาออกจากโครงการนะครับ
Preservation Pokpong
นี่คือสิ่งที่ผมได้ตัดสินใจที่จะทำลงไปในตอนนั้น หลังจากที่เริ่มเรียนได้เพียงสองสัปดาห์ ผมเลือกที่จะยอมแพ้และก้าวเท้าออกมาจากโครงการเตรียมความพร้อม มันอาจจะไม่ใช่การตัดสินใจที่ถูกที่สุดสำหรับผม หากผมย้อนเวลากลับไปด้วยวุฒิภาวะในตอนนี้ ผมอาจจะไม่เลือกที่จะลาออกจากโครงการก็เป็นได้ มีอะไรหลาย ๆ อย่างที่ผมได้ตัดโอกาสตัวเอง ผมยังไม่สามารถดูดาวได้อย่างชำนาญหรือสามารถใช้กล้องโทรทรรศน์ได้อย่างคล่องแคล่วเหมือนที่เพื่อน ๆ คนอื่น ๆ ของผมทำได้เลย
กระนั้นก็ตาม ผมก็ไม่ใช่ว่าผมไม่ได้อะไรเลยจากการกระทำของผมในครั้งนี้ ผมได้รู้จักกับอาจารย์ผู้ประสานงานวิชาและกิจกรรมที่เกี่ยวข้องกับวิทยาศาสตร์โลกและดาราศาสตร์ รู้จักกับเพื่อน ๆ รุ่นพี่ รุ่นน้อง ที่มีความสนใจคล้าย ๆ กัน และในปีนั้นผมก็ได้เข้าร่วมเป็นหนึ่งในสมาชิกชมรมวิทยาศาสตร์โลกและดาราศาสตร์ของโรงเรียน ซึ่งทำให้ผมได้รับโอกาสอะไรหลาย ๆ อย่างในเวลาต่อมา
โปรดติดตามตอนต่อไป
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
