Blockdit Logo (Mobile)
ณัฐมาคุย
ยืนยันแล้ว
•
29 ก.ค. 2023 เวลา 11:18 • ประวัติศาสตร์

Richard Feynman กับ Manhattan Project: ตอนที่ 4 สิ้นสุดทางรัก

หลังจากที่เขาได้ย้ายเธอมาอยู่ที่ Los Alamos ภายใต้การดูแลของพยาบาลทหาร อาการของเธอที่แย่ลงเรื่อย ๆ แต่พยาบาลก็ไม่ได้มีความสามารถในการดูแลเธออย่างดีเช่นเคย ทำให้เธอต้องทรมานกับอาการของเธอพอสมควร แต่กระนั่นการที่เธอได้อยู่ใกล้กับเขามากขึ้น เขาสามารถที่จะมาหาเธอได้บ่อยขึ้น ก็ทำให้เธอมีความสุข
อาการของเธอที่ไม่ค่อยดี แต่เธอก็มีความหวังที่จะมีลูกให้กับเขา ในที่สุดเธอก็ชวนให้เขาหลับนอนกับเธอได้ในที่สุด หลังจากแต่งงานกันมานับปี ครั้งหนึ่งประจำเดือนของเธอมาไม่ตรงเวลา เธอก็นึกว่าเธอจะได้ตั้งครรภ์ แต่จริง ๆ แล้วกลับเป็นเพราะอาการของโรคที่ทำให้ประจำเดือนของเธอมาไม่ปกติ ทำให้เธอแอบเสียใจพอสมควร
1
แต่อีกสิ่งที่เธอมี คือเธอรู้จักคนหลาย ๆ คนภายใน Los Alamos และด้วยอารมณ์ขันของเธอ ในวันที่ 11 พฤษภาคม 1945 เธอได้ฝากให้เจ้าหน้าที่พิมพ์หนังสือพิมพ์ที่เขียนพาดหัวว่า คนทั้งประเทศฉลองวันเกิดให้กับ Richard Feynman และแจกไปทั่วที่ทำงานของเขา
ภายหลังอาการของเธอก็แย่ลงเรื่อย ๆ เธอเริ่มบ่น และรู้สึกแย่กับอาการของเธอ จน Richard Feynman มีอาการอารมณ์เสียบ้าง และต้องขอร้องให้เธอหยุดบ่น และร้องไห้บ้าง เขาเองบางครั้งก็หันไปให้ความสำคัญกับงานแทนมากกว่าที่จะมาใช้เวลากับเธอ ซึ่งเขาเองก็รู้สึกผิดดังที่ปรากฎในจดหมายที่เขาเขียนถึงเธอฉบับท้าย ๆ ว่า
My Wife:
I am always too slow. I always make you miserable by not understanding soon enough. I understand now. I’ll make you happy now.
I understand at last how sick you are. I understand that this is not the time to ask you to make any effort to be less of a bother to others. It is not the time to ask any effort at all from you. It is a time to comfort you as you wish to be comforted, not as I think you should wish to be comforted. It is a time to love you in any way that you wish…
…I will understand darling, I will. I will understand everything because I know now that you are too sick to explain anything. I need no explanations. I love you, I adore you, I shall serve you without question, but with understanding.
I am sorry to have failed you, not to have provided the pillar you need to lean upon. Now, I am a man upon whom you can rely, have trust, faith, that I will not make you unhappy any longer when you are so sick. Use me as you will. I am your husband.
I adore a great and patient woman. Forgive me for my slowness to understand. I am your husband. I love you.
และแล้วในวันที่ 16 มิถุนายน 1945 Richary Feynman ก็ได้รับโทรศัพท์จากโรงพยาบาล บอกว่าอาการของ Arline กำลังแย่ เขาจึงรึบยืมรถและขับไปที่โรงพบาบาลทันที เพื่ออยู่กับเธอในวาระสุดท้าย จนเธอสิ้นลมหายใจเวลาประมาณ 3 ทุ่ม 21 นาที ซึ่งเขาได้จดวันที่เธอเสียชีวิตลงในหนึ่งหนึ่งของสมุดบันทึกที่เธอใช้จดบันทึกอาการป่วยของเธอด้วยคำว่า "June 16 — Death.” วันที่คนที่เขารักมากที่สุด และอยู่เคียงข้างเขามานับ 10 ปีได้จากเขาไปตลอดกาล และนาฬิกาในห้องของเธอก็หยุดลงที่เวลานั้นเช่นกัน
แต่แทนที่เขาจะกลับเศร้าโศกเสียใจ เขากลับไปทุ่มเวลาให้กับงาน เพื่อเตรียมการทดลองระเบิดนิวเคลียร์ ภายในรหัส Trinity Test ในวันที่ 16 กรกฏาคม 1945 1 เดือนหลังจากที่เธอเสียชีวิตพอดี
และการทดลองนี้เอง ที่ทำให้สหรัฐอเมริกาเห็นถึงศักยภาพ และสร้างระเบิดนิวเคลียร์ขึ้นมาสองลูก เพื่อไปทิ้งระเบิดที่ Hiroshima ในวันที่ 6 สิงหาคม และที่ Nagasami ในวันที่ 9 สิงหาคม ปีเดียวกัน จนมีผู้เสียชีวิตรวมกันประมาณ 100,000 คนเลยทีเดียว แต่ก็ทำให้สงครามแทบจะจบลงทันที เมื่อจักรพรรดิได้ทราบถึงความเสียหายของเมืองทั้งสอง จนยอมตกลงยอมแพ้สงครามในวันที่ 15 สิงหาคม
หลังจากนั้นหลายปี เขาได้เขียนย้อนไปถึงความรู้สึกในตอนนั้นว่า
Maybe I was fooling myself, but I was surprised how I didn't feel what I thought people would expect to feel under the circumstances. I wasn't delighted, but I didn't feel terribly upset, perhaps because I had known for seven years that something like this was going to happen. I didn't know how I was going to face all of my friends up at Los Alamos. I didn't want people with long faces talking to me about it.
When I got back... they asked me what happened. 'She's dead. And how's the program going?' They caught on right away that I didn't want to moon over it. (I had obviously done something to myself psychologically: Reality was so important -
I had to understand what really happened to Arline, physiologically - that I didn't cry until a number of months later, when I was in Oak Ridge. I was walking past a department store with dresses in the window, and I thought Arline would like one of them. That was too much for me.)
หลังจากที่เธอเสียชีวิตไปหลายเดือน ในเดือนตุลาคม ปี 1946 เขาก็ได้เขียนหนึ่งในจดหมายรักที่คลาสสิกที่สุด ซึ่งมีข้อความส่วนหนึ่งว่า
When you were sick you worried because you could not give me something that you wanted to and thought I needed. You needn't have worried. Just as I told you then there was no real need because I loved you in so many ways so much. And now it is clearly even more true—you can give me nothing now yet I love you so that you stand in my way of laving anyone else—but I want to stand there. You, dead, are so much better that anyone else alive.
เพราะสำหรับเขา เธอยังเป็นคนที่เขาคิดถึงมากที่สุด และมีค่ามากกว่าใคร ๆ ก็ตามที่ยังมีชีวิตอยู่
อ่านตอนอื่นๆ เพิ่มเติมได้ที่ :

ดูเพิ่มเติมในซีรีส์

โฆษณา