[Journey The Rabbit] EP.6 เมื่อโพคาราโอบแขนต้อนรับพวกเราด้วยภาพจำที่ไม่มีวันลืม | เนปาลในความทรงจำ เมื่อวานไฟดับตั้งแต่กลับถึงที่พัก ลากยาวไปจนถึง สองทุ่มกว่า ความที่ไวไฟก็ใช้ไม่ได้ ไฟฟ้าก็ไม่มี เลยมานั่งเขียนบันทึกภายใต้

สำรวจ
ลงทุน
คำถาม

มีบัญชีอยู่แล้ว?หรือ

•

22 ส.ค. 2023 เวลา 11:25 • ท่องเที่ยว

EP.6 เมื่อโพคาราโอบแขนต้อนรับพวกเราด้วยภาพจำที่ไม่มีวันลืม | เนปาลในความทรงจำ

เมื่อวานไฟดับตั้งแต่กลับถึงที่พัก ลากยาวไปจนถึง สองทุ่มกว่า ความที่ไวไฟก็ใช้ไม่ได้ ไฟฟ้าก็ไม่มี เลยมานั่งเขียนบันทึกภายใต้แสงเทียนแทน

กำลังเขียนแซวว่าที่กาฐมาณฑุนี้ เขาขนไฟไปใช้เฉลิมฉลองเทศกาลปีใหม่ 2070 หมดแล้ว เราคงต้องรอให้จบหลังเที่ยงคืนไฟถึงจะมา แต่ยังเขียนแซวได้ไม่เท่าไร เหมือนการไฟฟ้าจะรู้ตัว จู่ๆหลอดไฟในห้องก็สว่างวาบขึ้น

ไฟมาแล้ว

เราเช็คแผนการเดินทางวันพรุ่งนี้อีกสักรอบ เพื่อความมั่นใจ หันไปมองพี่อิ๋วดูเหมือนจะนอนไปแล้ว ส่วนคุณริบบิ้นศรีก็เล่น LINE POP อย่างเมามัน

อ่านตอนก่อนหน้าได้ที่นี่นะ

[Journey The Rabbit] เดินหลงจนได้ไปกินไอติมโบราณ | กาฐมาณฑุดูบาสแควร์
ความที่ปักตะปุร์เป็นเมืองโบราณผังเมืองค่อนข้างซับซ้อน(อันนี้คิดเอง) พวกเราเดินไปได้สักพักก็หลง สุดท้ายเลยปล่อยไปตามยถากรรม อยากเลี้ยวตรงไหนก็เลี้ยว อยา

อ่านเพิ่มเติม

blockdit.com

[Journey The Rabbit] เดินหลงจนได้ไปกินไอติมโบราณ | กาฐมาณฑุดูบาสแควร์ ความที่ปักตะปุร์เป็นเมืองโบราณผังเมืองค่อนข้างซับซ้อน(อันนี้คิดเอง) พวกเราเดินไปได้สักพักก็หลง สุดท้ายเลยปล่อยไปตามยถากรรม อยากเลี้ยวตรงไหนก็เลี้ยว อยา

ความที่ปักตะปุร์เป็นเมืองโบราณผังเมืองค่อนข้างซับซ้อน(อันนี้คิดเอง) พวกเราเดินไปได้สักพักก็หลง สุดท้ายเลยปล่อยไปตามยถากรรม อยากเลี้ยวตรงไหนก็เลี้ยว อยากแวะตรงไหนก็แวะ

นาฬิกาปลุกตั้งแต่ตีสี่ครึ่ง ตื่นมามองดูท้องฟ้ายังคงมืดสนิท แถมไม่มีไฟให้ใช้ด้วย เห้อ😌 คลำทางอาบน้ำเอาก็แล้วกัน

ก็อยากจะตื่นสายกว่านี้อยู่หรอก เพราะเมื่อวานเล่นเดินเผาผลาญพลังงานกันจนหมดเกลี้ยง เพียงแต่วันนี้เราต้องออกเดินทางไปโพคาราแล้ว ถ้าไม่อยากยุ่งยากก็ควรไปให้ทันเที่ยวรถรอบที่จองเอาไว้

เล่นจองซะเช้าเลย

"ก็อยากมีเวลาไปเดินเที่ยวเล่นในเมืองโพคารานี่นา"

แต่ก่อนจะเช็คเอาท์ออกจากที่พัก ก็มีเรื่องให้ได้ตื่นเต้นอีกแล้ว เพราะซัคเซสดันยังไม่มาทำงาน นั่งมองแผ่นธนบัตรที่สอดไว้ใต้กระจกหนาอยู่นาน จนเกือบใกล้เวลาออกเดินทางเขาถึงพึ่งโผล่มา เดินยิ้มทักทายเรามาแต่ไกลอย่างอารมณ์ดี

ความจริงซัคเซสคงมาทำงานตามเวลาปกติ เพียงแต่พวกเราต้องออกเช้ามากเลยแอบเคืองเล็กน้อย (แต่แจ้งไว้ตั้งแต่เมื่อคืนแล้วนะ 😤) พอเคลียร์ทุกอย่างเสร็จเราก็กระโดดขึ้นแท็กซี่หน้าที่พักเลย ไม่เหลือเวลาให้เดินเที่ยวเล่นอีกแล้ว เราต้องรีบไปให้ทันเที่ยวรถ

มันเป็นประสบการณ์สุดพิเศษ ที่ได้นั่งรถแท็กซี่ชมเมืองกาฐมาณฑุในช่วงเวลาเร่งรีบ รถคันเล็กๆวิ่งไปเลาะตามตรอกซอกซอยที่แคบพอกัน ถ้านึกภาพไม่ออกให้ย้อนกลับไปดูใน Ep.4 นะ

อ่านตอนทั้งหมดในซีรีย์เนปาลในความทรงจำได้ที่นี่น้า

อ่านเพิ่มเติม

blockdit.com

[Journey The Rabbit] เนปาลในความทรงจำ

เล่าเรื่องการเดินทางท่องเที่ยวในประเทศเนปาล ที่ไม่ทันได้เตรียมตัวเตรียมใจให้พร้อม ก็ต้องออกเดินทางไปยังดินแดนแห่งเทือกเขาหิมาลัยเสียแล้ว ทุกสิ่งทุกอย่างที่นั่นล้วนดูแปลกตา บางอย่างที่เกิดขึ้นก็ค่อนข้างน่าแปลกใจ สิ่งที่คาดเดาไม่ได้เกิดขึ้นตลอดเส้นทาง แต่ในท้ายที่สุดกลับจบลงด้วยความประทับใจที่ยากจะล…

เวลาที่รถสองคันขับสวนกันพวกเขาดูไม่มีทีท่าว่าจะเบรค เราเลยคิดว่าค่าทำสีรถที่นี่คงไม่น่าแพง

นอกจากขับรถฉวัดเฉวียนมากด้วยประสบการณ์แล้ว เสียงบีบแตรที่นี่ก็ดังครื้นเครงไม่แพ้กัน บางครั้งยังไม่ทันเห็นตัวรถเลย เสียงแตรก็ดังนำมาก่อนแล้ว

แอบคิดในใจว่าเขาจะลงไปต่อยกันไหมนะ

บีบแตรกันได้เกรี้ยวกราดสุดๆ

แต่ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ผู้คนบนท้องถนนก็ยังคงใช้ชีวิตกันตามปกติ คนขับแท็กซี่ก็ไม่ได้ดูเหมือนว่าจะโกรธเวลาถูกบีบแตรใส่

บีบ(แตร)มา บีบ(แตร)กลับ

ไม่โกง

ที่อาการดูหน้าเป็นห่วงก็เห็นจะมีแค่พวกเราสามคน ที่นั่งลุ้นมองหน้ากันไปมาด้วยความไม่ชิน

แต่ถ้าจะให้พูดไปก็พอเข้าใจได้อยู่นะ ว่าทำไมเขาถึงบีบแตรกันตลอดทางขนาดนั้น เพราะเส้นทางที่รถวิ่งผ่านล้วนเป็นตรอกซอกซอย หากไม่บีบแตรเพื่อส่งสัญญาณเตือน ก็เป็นไปได้ว่าอาจเกิดเหตุชนกันอยู่ทั่วทุกหัวมุมถนน

บริเวณจุดที่พวกเราขึ้นรถบัสในเมืองกาฐมาณฑุ เนปาล

แท็กซี่วิ่งมาส่งเราถึงที่หมายแต่ความบันเทิงยังไม่จบ ราคาที่บอกเราไว้ในตอนแรกมันดันขึ้นตามพระอาทิตย์ แถมเรียกเป็นดอลลาร์ซะด้วย ฝั่งเรามันก็นักสู้ ใช่จะยอมถอยเข้ามุมง่ายๆ ต่อรองกันไปมาสุดท้ายก็ยอมรับเงินสกุลเนปาล

ซื้อโดนัทคลุกน้ำตาลข้างทาง เนื้อสัมผัสเหมือนปาท่องโก๋มีรู เดินขึ้นรถบัสไปนั่งรวมกับสองคนนั้น ที่นั่งดูเหตุการณ์รออยู่บนรถก่อนหน้านั้นแล้ว ไม่รอช้ารีบเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นให้ทุกคนฟัง ก่อนพี่อิ๋วจะพูดบางอย่างให้สะกิดใจ

ต่อรองจ่ายเป็นเงินเนปาล แต่พอคำนวณดูแล้ว

แพงกว่าดอลลาร์อีก เหอๆ

😂🤣 สงสัยจะยังเช้ามาก เครื่องคิดเลขในหัวเลยยังไม่ทำงานเต็มประสิทธิภาพดี

เห้อ ปวดหัว

รถบัสเคลื่อนตัวออกจากจุดจอด พาเราวนรอบตัวเมืองอีกสักหนึ่งรอบ เส้นทางในสมองเลยค่อยๆเชื่อมต่อกัน ทำให้ได้รู้ว่าเส้นทางที่พวกเราเดินลัดเลาะในเมื่อวาน มันเกาะเกี่ยวกันเป็นเครือข่ายแบบไหน

ถ่ายรูปเล่นรอรถออก ไอ้บิ้น(เอ๊ย!)คุณริบบิ้นศรีได้นั่งติดหน้าต่าง ฝากถ่ายรูปด้วยนะ

ปวดหัวกะแท็กซี่

พี่อิ๋วหลับรอรถออกไปหลายตลบ

นั่งหลับๆตื่นๆจนจะถึงจุดพักรถจุดแรก กะว่าจะเข้าห้องน้ำเสียหน่อย เดินไปเห็นสภาพห้องน้ำที่ขึงด้วยผ้าใบสีดำ และกลิ่นสุดสะพรึงทะลุผนังกั้นออกมา

เราถึงกับต้องเปลี่ยนใจหมุนตัวกลับแบบ 360 องศา ก่อนปลอบตัวเองว่าป้ายหน้ายังไหว 😆

บรรยากาศระหว่างทางที่รถบัสวิ่งผ่านในช่วงแรก

ร้านค้าตามเมืองต่างๆ ที่พวกเรานั่งรถบัสผ่าน

ชาวเมืองซักผ้าในคลองริมถนนที่รถบัสผ่าน

และแล้วรถบัสก็แวะจอดจุดพักรถถัดไปในช่วงเวลาเกือบเที่ยง รอบนี้ไม่ไหวแล้วจริงๆ เป็นตายยังไงก็ต้องหาห้องน้ำเข้าให้ได้

เห็นรถบัสคันอื่นเลี้ยวเข้ามาจอดเทียบกันอยู่หลายคัน ห้องน้ำของที่นี่ก็เลยมีอยู่หลายห้อง เพียงแต่คิวยาวมาก

รถบัสมาจอดเทียบกันที่จุดพักรถระหว่างทาง (คันข้างในออกยังไงนั่น)

ให้นึกถึงที่พักชั่วคราวที่สร้างด้วยสังกะสีในไซต์ก่อสร้าง ประตูห้องน้ำทำจากผ้าใบสีดำ ที่ถ้าลมแรงหน่อยก็อาจจะปิดไม่อยู่

ขณะที่นักท่องเที่ยวหลากเชื้อชาติยืนรอต่อกันเป็นแถวเดียว หญิงสาวเจ้าถิ่นโผล่มาจากไหนไม่รู้ เธอเดินตรงไปยังห้องน้ำที่พึ่งมีคนออกมาทันที

ด้วยแรงกดดันจากกระเพาะปัสสาวะและลำไส้ใหญ่ที่อัดอั้นมาตลอดการเดินทาง ทำให้ทุกคนในแถวตะโกนออกมาห้ามแทบจะพร้อมกัน ทำเอาหญิงผู้นั้นหน้าเหวอไปสักพักใหญ่ ก่อนจะค่อยๆเดินถอยออกมาไปต่อที่ท้ายแถว

เราได้เข้าห้องน้ำต่อจากหญิงชาวเอเชียผมดำ ผิวขาวสะอาดสะอ้าน แต่พอได้เข้าไปถึงกับตกตะลึง เพราะก้อนอารยธรรมของเธอนอนขดสงบนิ่งอยู่ในคอห่าน

อีกนิดเดียวมันก็จะลงไปรวมอยู่ในบ่อเกรอะกับเพื่อนๆข้างล่างแล้ว ทำไมเธอถึงไม่ส่งพวกมันให้เรียบร้อยด้วยการราดน้ำ หรือเธอต้องการประกาศศักดากับคนที่เข้าห้องน้ำตามทีหลัง ให้ได้ประจักษ์ชัดว่าอารยธรรมของเธอนั้นยิ่งใหญ่เพียงใด

เล่ามากก็ไม่ดี เดี๋ยวพาลไม่เจริญอาหาร ไปหาอะไรกินดีกว่านี่ก็เที่ยงแล้ว

รถบัสวิ่งไปตามไหล่เขา

เห็นถนนอยู่ไกลๆ

มองกลับลงไปยังเส้นทางที่วิ่งผ่านมา โห สูงมาก!

เหมือนตรงนั้นจะมีดินถล่มนะ

แท่งหินขนาดใหญ่กั้นริมขอบถนนกันตก

รถบรรทุกคันใหญ่กำลังวิ่งสวนขึ้นมา

พวกที่ไม่ได้ไปเข้าห้องน้ำ ส่วนหนึ่งก็เดินไปหยิบถาดหลุมโลหะ ต่อแถวทานอาหารกลางวันกัน แม้ความจริงจะยังไม่ค่อยหิวเท่าไหร่ แต่มันมีให้ในแพ็คเกจเราเลยต้องกินเพื่อไม่ให้ขาดทุน มื้อเช้าก็กินมาแค่โดนัทคนละชิ้น หากรอให้ถึงเมืองโพคารา ซึ่งก็ไม่รู้ว่าอีกนานแค่ไหน คงได้หิวกันจนเป็นลมไปเสียก่อน

รู้สึกเหมือนย้อนกลับไปในวัยประถม ข้าวขนาดหนึ่งทัพพีพูนถูกโปะลงบนถาดหลุมใหญ่ช่องใหญ่สุด ขณะที่พนักงานจะตักเพิ่มให้เราอีกทัพพี เราก็รีบส่ายหัวก่อนเลื่อนถาดหนีไปอีกทาง

เขาจะงงไหมนะ?

ส่ายหน้าให้แต่เลื่อนถาดหนี

ส่วนกับข้าวที่เลือกมาก็จะเป็นปลาทอดตัวยาวๆ กับแกงกะหรี่สีเหลืองข้น ใส่ถั่วลูกไก่ เคยกินถั่วลูกไก่ครั้งแรกก็ที่นี่แหละ

ขยับไปทีละก้าวจนสุดไลน์ตักอาหาร ปรากฏว่ามีคนนั่งรอเก็บเงินค่าอาหารอยู่

เอ้า

ไหนว่าค่าอาหารรวมอยู่ในค่าตั๋วแล้วไง?

แต่คุยกันไม่รู้เรื่องเพราะเขาไม่พูดภาษาอังกฤษ สุดท้ายก็เลยยอมจ่ายไป ก่อนถือถาดไปนั่งกินรวมกันที่โต๊ะกลม ชมบรรยากาศแม่น้ำที่อยู่ด้านข้าง มื้อนี้จุกสุด

เจอแต่เรื่องจุกๆ

เพิงขายผักผลไม้ในจุดพักรถระหว่างไปโพคารา เนปาล

แม่น้ำที่อยู่ข้างจุดพักรถระหว่างทางไปโพคารา เนปาล

แต่พอออกจากจุดพักรถนี้แล้ว รถบัสก็ยังพาพวกเราไปแวะพักอีกหนึ่งจุด ซึ่งได้มารู้ทีหลังว่า อาหารที่รวมอยู่ในตั๋วก็คือที่นี่เอง แต่ถึงตอนนั้นพวกเราก็กินกันไม่ไหวอีกแล้ว 😂

จริงแล้วพวกเราต้องมากินอาหารกันที่ร้านนี้

ดอกดาวเรืองที่ปลูกอยู่บริเวณร้านอาหาร

รถบัสพาเรามาถึงเมืองโพคาราอย่างปลอดภัย แต่แค่นั่งรถเฉยๆไม่รู้ทำไมมันถึงเหนื่อยนัก อาจเป็นเพราะเมารถและโดนแอร์เป่าหัวอยู่ตลอดเวลา พอมาถึงสถานีรถบัส ก็เลยเรียกแท็กซี่ให้พาไปส่งที่โรงแรม

แท็กซี่ประเทศนี้ก็ไม่รู้จะบันเทิงไปไหน ก่อนมาตกลงกันที่ราคา 150RS แต่พอถึงที่หมายกลับเรียกเก็บ 200RS เห้อ เหนื่อยนะ 😮‍💨 ที่ต้องเรียกวิญญาณเจ้าแม่นักสู้ลงมาประทับได้ทั้งวี่วัน แต่สุดท้ายแท็กซี่ก็ยอมตามราคาที่ตกลงกันตั้งแต่ต้น

บรรยากาศในห้องพักยามพระอาทิตย์กำลังจะตกดินที่โพคารา เนปาล

ที่พักในวันนี้ถูกจองมาจากประเทศไทยผ่านเว็บไซต์ agoda ตัวตึกคล้ายหอพักนักศึกษาทั่วไป ฉาบทาผนังด้านนอกด้วยสีส้มโอรส

"From Thai"

บรรยากาศเมืองโพคาราที่มองลงมาจากที่พัก เนปาล

พนักงานต้อนรับเดาประเทศต้นทางของพวกเราได้ถูกต้อง แต่นั่นอาจเป็นเพราะพวกเขารอเราอยู่นานแล้ว เลยเวลาเช็คอินมามากโข

ตรวจสอบเอกสารอะไรกันเสร็จสิ้น ผู้ชายผิวเข้มตัวเล็กใส่เสื้อเชิ้ตสีขาวทับในกางเกงสแล็คสีดำ ก็ช่วยพวกเราถือกระเป๋าเดินขึ้นไปยังชั้นบนสุด ระหว่างทางก็ชวนคุยไปเรื่อย แต่ชายหนุ่มดูเหมือนจะขี้อาย เลยได้ข้อมูลมาแค่ว่า

เขาชื่อ 'สมบูรณ์'

ชื่อเหมือนคนไทยเลย

เดินแค่ไม่กี่ชั้นก็พากันลิ้นห้อยเสียแล้ว คิดไม่ออกเลยว่าแทรกกิ้งอีกห้าวันต่อจากนี้ สภาพพวกเราจะเป็นเช่นไร

ตกลงกันว่าวันนี้จะยังไม่ออกไปเที่ยวเล่นที่ไหน เลยสั่งอาหารของที่พักมากิน สามคนตกอยู่ที่ 800RS ก็ประมาณ 200 บาท อิ่มไปอีกมื้อ

นอกจากนี้ก็ให้ทางที่พักช่วยจัดทำเอกสาร TIMs ซึ่งตกคนละ 10 ดอลลาร์ และช่วยจัดหาผู้ช่วยนำทางให้อีก 1 คน เดินทางไปกับพวกเรา 5 วันตกอยู่ที่ 60 ดอลลาร์

จำได้ว่าที่พักนี้มีดาดฟ้าไว้ให้นั่งชมวิว หลังตระเตรียมเรื่องสำคัญเรียบร้อย ก็ชวนกันเดินขึ้นไปด้านบนสูดอากาศของเมืองโพคาราให้เต็มปอดเสียหน่อย

มันเป็นช่วงเวลาพระอาทิตย์ตกดินพอดี เบื้องหน้าคือทะเลสาบขนาดใหญ่ที่โอบล้อมเอาไว้ด้วยภูเขาหลายลูกเรียงซ้อนกัน แสงสีทองอมชมพูฉาบทั่วท้องฟ้า สะท้อนลงมาที่ผิวน้ำส่องประกายระยิบระยับ

รู้สึกราวกับว่า

โพคารากำลังอ้าแขนต้อนรับเราอย่างอบอุ่น

บรรยากาศพระอาทิตย์ตกดินเหนือเมืองโพคารา เนปาล

คุณริบบิ้นศรีหัวฟูเพราะเพิ่งแซะตัวเองออกมาจากที่นอนดูด

พี่อิ๋วเองก็ไม่พลาดที่จะเก็บภาพความสวยงามสุดประทับใจนี้ไว้เหมือนกัน

ถ่ายเท่าไหร่ก็ไม่รู้สึกพอ เพราะมันสวยมาก

สักพักฝนตกวงแตก วิ่งหลบเข้าร่มกันจ้าละหวั่น แต่ก็ได้เห็นรุ้งกินน้ำเพิ่มเข้ามาในซีนนะ

นกพากันบินกลับรัง

ฝูงนกบินกลับรังท่ามกลางแสงพระอาทิตย์ที่กำลังตกดิน

แสงอาทิตย์สุดท้ายค่อยๆลาลับขอบฟ้า เหนือเมืองโพคารา เนปาล

นั่นจะใช่ภูเขาที่เราต้องไปเดินในวันพรุ่งนี้มั้ยนะ

นมัสเต โพคารา