ขุนโจรเหลียงซาน 06
สื่อจิ้น มังกรเก้าลาย (2) เขาเส่าฮว่า
道服裁棕叶，云冠剪鹿皮。
脸红双眼俊，面白细髯垂。
阵法方诸葛，阴谋胜范蠡。
华山谁第一，朱武号神机。
สวมชุดพรตใบจ้ง
หมวกทรงเมฆจากหนังกวาง
หน้าแดงเนตรกระจ่าง
ไว้เครายาวมีราศี
ค่ายกลเทียบจูเก่อ
แผนล้ำเลอเหนือฟ่านหลี่
หนึ่งในฮว่าซานนี้
จูอู่คือเสธ.เทวะ
(จูเก่อเลี่ยง 诸葛亮 หรือ จูกัดเหลียง ขงเบ้ง
ฟ่านหลี่ 范蠡 เสนาธิการยุคชุนชิว ผู้วางแผนสาวงามล้มอู๋อ๋อง)
ในบรรดาพี่น้องเหลียงซาน ผู้ที่กลายเป็นโจรก่อนใครอื่นในเรื่องก็คือ เสธ.เทวะจูอู่ 神机军师朱武 หรือจะว่ามากันเป็นชุดพร้อมกันสามคนก็ได้ คือ มาพร้อมกับเสือโจนห้วยเฉินต๋า 跳涧虎陈达 และงูร้อยก้าวหยางชุน 白花蛇杨春 แต่เสธ.เทวะจูอู่เป็นหัวหน้าส้องโจรจึงนับว่าเป็นคนแรก ส่วนมังกรเก้าลายสื่อจิ้น แม้ออกโรงเป็นคนแรกแต่ยังไม่ได้เป็นโจร
เสธ.เทวะจูอู่ 神机军师朱武 กลุ่มดาวมารดิน ตี้ส้า ลำดับที่ 1 ลำดับรวมที่ 37 เป็นรองเสนาธิการของเหลียงซาน เป็นคนติ้งหย่วน 定远 ใช้ดาบคู่เป็นอาวุธคู่มือ แต่ฝีมือการต่อสู้นั้นแค่พอใช้ได้ ความสามารถของจูอู่อยู่ที่มันสมองอันเป็นที่มาของฉายาเสธ.เทวะ
หัวหน้าส้องโจรลำดับที่สอง เป็นชาวเมืองเย่ 邺城 ใช้ทวนยาวจ้างสอง เป็นอาวุธ (หนึ่งจ้าง 一丈 333.3 ซม.) ร่างกำยำ นิสัยวู่วาม
力健声雄性粗卤，丈二长枪撒如雨。
邺中豪杰霸华阴，陈达人称跳涧虎。
ทรงพลังเสียงห้าวกร้าวกระด้าง
แทงทวนยาวจ้างสองดังฝนห่า
ทั่วฮว่าอินเมืองเย่น้อมนบผู้กล้า
เฉินต๋ามีฉายาเสือโจนห้วย
เสือโจนห้วยเฉินต๋า 跳涧虎陈达 ดาวมารดิน ตี้ส้า ลำดับที่ 36 ลำดับรวมที่ 72 หนึ่งในสิบหกสมิงลาดตระเวนของเหลียงซาน ลำดับที่สิบสาม
หัวหน้าส้องโจรลำดับที่สาม เป็นชาวอำเภอเซี่ยเหลียง ผูโจว 蒲州解良县 ใช้ดาบใหญ่สองมือเป็นอาวุธ
腰长臂瘦力堪夸，到处刀锋乱撒花。
鼎立华山真好汉，江湖名播白花蛇。
เอวบอบบางแขนผอมแห้งแรงพอได้
กวัดแกว่งไกวใช้ดาบปราบทั่วสถาน
เป็นผู้กล้าปักหลักอยู่ฮว่าซาน
ยุทธภพขนานนามงูร้อยก้าว
(白花蛇 งูดอกขาว คล้ายงูกะปะแต่ใหญ่กว่าไม่มีในเมืองไทย มีอีกชื่อเรียกว่า 百步蛇 งูร้อยก้าว ฟังน่าเกรงขามกว่า ; 百花蛇 งูร้อยดอก 七步蛇 งูเจ็ดก้าว ก็เรียก)
งูร้อยก้าวหยางชุน 白花蛇杨春 ดาวมารดิน ตี้ส้า ลำดับที่ 37 ลำดับรวมที่ 73 หนึ่งในสิบหกสมิงลาดตระเวนของเหลียงซาน ลำดับที่สิบสี่
(มีผู้ตั้งข้อสังเกตเป็นเกร็ดแทรกอยู่ว่า สุยหู่จ้วนนี้ซือไน่อันเขียนในสมัยราชวงศ์หมิง ปฐมฮ่องเต้ราชวงศ์หมิงจูหยวนจางนั้นแซ่จู รัชศกหงอู่ มีขุนพลคู่พระทัย 2 คน คือ สวีต๋า และ ฉางวี่ชุน จะเป็นการเจตนาให้บังเอิญไปสักหน่อยไหมที่ทีมแรกที่ออกโรงในท้องเรื่อง แซ่จู ชื่ออู่ มาพร้อมกับ เฉินต๋า และ หยางชุน)
สามนายโจรนั่งปรีกษากัน เสธ.เทวะจูอู่ว่า
“ตอนนี้ทางอำเภอฮว่าอินตั้งรางวัลนำจับพวกเราอยู่สามพันก้วน อีกไม่นานคงต้องปะทะกับทางการ แต่ตอนนี้บนเขาเสบียงและเงินทองเริ่มร่อยหรอ พวกเราคงต้องออกไปปล้นชิงเอามาเติมไว้เตรียมรับมือ”
เสือโจนห้วยเฉินต๋าว่า “พูดถูกแล้ว เราไปยืมเสบียง (ปล้น)ที่อำเภอฮว่าอินกัน ดูพวกมันจะว่าอย่างไร”
งูร้อยก้าวหยางชุนว่า “ไม่ต้องไปฮว่าอินหรอก แค่ไปอำเภอผูเฉิง ง่ายกว่าไม่พลาด”
เฉินต๋าว่า “ผูเฉิงคนน้อยข้าวของน้อย ไปฮว่าอินคนรวยมากกว่า ข้าวของมากกว่า”
หยางชุนแย้งว่า “พี่ท่านไม่รู้อะไร จะไปฮว่าอินต้องผ่านหมู่บ้านสื่อ มีมังกรเก้าลายสื่อจิ้นห้าวเป้งอยู่ที่นั่น เขาคงไม่ให้ผ่านทางหรอก”
เฉินต๋าว่า “น้องเราก็ปอดแหกไปหน่อย กับแค่หมู่บ้านยังผ่านไม่ได้ แล้วจะไปสู้รบกับทางการได้หรือ”
“พี่ท่านอย่าประมาท หมอนั่นฝืมือไม่เบา”
จูอู่ว่า “เคยได้ยินมาเหมือนกันว่าเขาฝีมือดี น้องเราอย่าไปเลย”
เฉินต๋าตะโกนสวนตอบมาว่า “ทั้งคู่หุบปากเลยไม่ต้องยกหางคนอื่นมาข่มกันเอง แค่คนคนเดียว ไม่ใช่สามเศียรหกกร ข้าไม่เชื่อ” แล้วสั่งให้เตรียมม้าพาลิ่วล้อหนึ่งร้อยห้าสิบคนประโคมฆ้องกลองลงเขาไปโดยไม่ฟังเสียงทัดทาน
จูอู่ เป็นหัวหน้าส้องโจร แต่ให้เบอร์สองอย่างเฉินต๋าตวาดใส่ให้หุบปากได้ แสดงว่าทั้งสามคบหาจนรู้ใจกันดี เฉินต๋าไม่แย่งชิงเป็นเบอร์หนึ่งเพราะเคารพความคิดของจูอู่ จูอู่ก็อาศัยเรี่ยวแรงของเฉินต๋าหยางชุนในการสร้างค่าย เฉินต๋าก็เพียงใจร้อนวู่วามเป็นนิสัย
ทางด้านสื่อจิ้นเตรียมพร้อมอยู่ที่หมู่บ้านไว้แต่แรก พอมีลูกบ้านวิ่งมาแจ้งข่าวว่ามีโจรยกพวกมา ก็เคาะเกราะสัญญาณ คนทั้งสามสี่ร้อยหลังคาเรือนได้ยินเสียงเกราะก็พากันคว้าอาวุธมารวมตัวกันที่บ้านสื่อจิ้นได้ราวสามสี่ร้อยคน สื่อจิ้นขึ้นม้าสะพายธนู ถือง้าว ง้าวของสื่อจิ้นมี 3 ปลาย 2 คม 4 ร่อง 8 ห่วง ใช้ได้ทั้งฟันแทงและเกี่ยวอาวุธฝ่ายตรงข้าม ผู้ใช้ง้าวลักษณะนี้ที่รู้จักกันดีคือ เทพสามตาหยางเจี่ยน 二郎神杨戬 ในตำนาน
สื่อจิ้นจัดกระบวนให้คนมีฝีมือดีสามสิบกว่าคนตั้งแถวหน้าม้า อีกแปดสิบกว่าคนตั้งแถวหลังม้า ชาวบ้านที่เหลือตั้งแถวหลังสุด แล้วโห่ร้องเอาชัยยกขบวนมายังปากทางเข้าหมู่บ้านทางทิศเหนือ
เฉินต๋าอยู่บนเนินเขาจึงควบม้าแหวกแถวลิ่วล้อออกหน้ามาประจันหน้ากับสื่อจิ้นแล้วทำทีน้อมกายคำนับ
สื่อจิ้นตะคอกใส่ว่า “พวกแกฆ่าคนวางเพลิง ปล้นสะดมชาวบ้าน ทำผิดต่อฟ้า ล้วนแต่พวกสมควรตาย วันนี้ยังกล้ามาแหย่กบาลไท่สุ้ยอย่างข้า 太岁头上动土”
เฉินต๋าตอบว่า “บนเขาข้าขาดเสบียงเล็กน้อย จะไปยืมเสบียงที่ฮว่าอิน เลยผ่านมาทางบ้านท่าน แค่ขอผ่านทางจะไม่เหยียบหญ้าให้ตายสักต้น ถ้าให้ข้าผ่านโดยดี ขากลับจะสมนาคุณ”
“เหลวไหล ข้าเป็นผู้ใหญ่บ้าน (里正) กำลังจะไปจับพวกโจรอย่างเจ้าอยู่ นี่รนมาหาถึงที่ ขืนปล่อยผ่านทางไป ทางอำเภอรู้เข้าคงว่าข้าบกพร่องต่อหน้าที่”
เฉินต๋าว่า “ในสี่ห้วงสมุทร ล้วนเป็นพี่น้อง รบกวนขอผ่านทาง”
“ไม่ต้องมากเรื่อง แม้ข้าจะยอม แต่มีคนไม่ยอม”
“ขอถามว่าใคร”
“ถามง้าวในมือข้า ถ้ายอมก็ให้ผ่าน”
一来一往，一上一下。
一来一往，有如深水戏珠龙；
一上一下，却似半岩争食虎。
九纹龙忿怒，三尖刀只望顶门飞；
跳涧虎生嗔，丈八矛不离心坎刺。
好手中间逞好手，红心里面夺红心。
หนึ่งรับอีกหนึ่งรุก
หนึ่งขึ้นบุกหนึ่งลงราญ
หนึ่งรับอีกหนึ่งรุก
มังกรชิงมุกยังบาดาล
หนึ่งขึ้นหนึ่งลงราญ
พยัคฆ์ชิงเหยื่อกลางผา
มังกรเก้าลายกร้าว
ง้าวสามปลายกระหม่อมผ่า
เสือโจนห้วยโกรธา
ทวนจ้างแปดเฉียดหัวใจ
ยอดฝีมือสำแดงสุดฝีมือ
เป้าหมายคือชิงชัยเอาเป้าหมาย
ในที่สุดสื่อจิ้นก็เห็นช่องโหว่ จึงล่อให้เฉินต๋าแทงทวนมายังหน้าอก สื่อจิ้นพลิกหลบ เข้าคว้าเอวเฉินต๋าจนเสียหลักจากอาน แล้วกระชากเข็มขัดให้ตกจากม้า ม้าทะยานไปข้างหน้า สื่อจิ้นจึงให้คนจับเฉินต๋าที่อยู่บนพื้นไปมัดไว้ที่เสากลางโถงบ้าน รอไปจับโจรอีกสองคนส่งทางการขึ้นรางวัลนำจับพร้อมกัน พวกลิ่วล้อของเฉินต๋าก็ถูกต้อนหนีกระจัดกระจายไม่เป็นขบวน
จูอู่ หยางชุน นั่งลุ้นอยู่บนเขา เห็นลิ่วล้อที่ไปพร้อมเฉินต๋าจูงม้าเปล่ากลับแล้วตะโกนบอกมาว่า “แย่แล้ว พี่เฉินไม่ฟังพี่ท่านทั้งสอง เอาชีวิตไปทิ้งเสียแล้ว”
จูอู่สอบถามจนรู้เรื่องราว แล้วว่า “บอกแล้วไม่ฟัง เดือดร้อนจนได้”
หยางชุนจึงเสนอว่า “พวกเราก็ทุ่มกำลังเข้าแลก สู้ตายสักตั้ง”
จูอู่ว่า “ไม่ได้หรอก เฉินต๋ายังสู้ไม่ได้ เจ้าไปก็ไม่รอดหรอก แต่ข้ามีแผนหนึ่งคือ แผนจำทน ถ้าเกิดพลาด เราทั้งคู่ก็จบเหมือนกัน”
หยางชุนถามว่า “แผนอย่างไร” จูอู่จึงกระซิบให้หยางชุนฟังข้างหู
“แผนดี พวกเรารีบไปกัน รอช้าไม่ได้”
ทางด้านสื่อจิ้นนั่งอยู่ที่บ้านยังไม่ทันจะหายฉุนเฉียวก็พลันมีลูกบ้านวิ่งมารายงานว่าตัวนายโจรจูอู่ หยางชุนลงเขามากันเอง สื่อจิ้นจึงเคาะเกราะระดมพลอีกครั้ง แต่พอขึ้นม้ายกพวกออกมาได้เพียงแค่หน้าหมู่บ้านก็เห็นจูอู่ หยางชุนเดินเท้ามาโดยลำพัง พอมาถึงหน้าหมู่บ้านทั้งคู่ก็คุกเข่าลง น้ำตาคลอเบ้า สื่อจิ้นตะคอกถามไปว่า
“พวกแกมาคุกเข่าทำไม”
จูอู่ร้องไห้พลางกล่าวว่า “เดิมทีพวกผู้น้อยทั้งสามคน ถูกทางการบีบคั้นจนอับจนหนทางต้องกลายมาเป็นโจร
เคยตั้งปณิธานกันไว้ว่า แม้ไม่อาจเกิดวันเดือนปีเดียวกัน แต่ขอตายวันเดียวกัน ถึงอาจจะเทียบคุณธรรมกับพวกท่านหลิวกวนจาง (เล่าปี่กวนอูเตียวหุย) มิได้ แต่มีใจมั่นคงเฉกเช่นนั้น
วันนี้น้องเฉินต๋าไม่ฟังคำเรา ล่วงเกินบารมีท่านจนถูกจับตัวไว้ที่หมู่บ้าน มิรู้จะทำอย่างไร นอกจากเลือกทางตาย ขอให้ผู้กล้าท่านนำตัวเราทั้งสามไปส่งทางการตามประกาศจับพร้อมกัน พวกเรายอมตายก็ไม่ขมวดคิ้ว สุดแต่ผู้กล้าท่านจะเห็นควร พวกเราไม่เกี่ยงงอนแต่อย่างไร”
สื่อจิ้นตรองแล้วเห็นว่า “พวกนี้มีน้ำใจให้กันเพียงนี้ ถ้าเราจับส่งทางการไปขึ้นเงินรางวัล จะกลับถูกผู้กล้าทั่วแผ่นดินเย้ยหยันเอาว่าไม่นักเลงพอ โบราณว่า พยัคฆ์ไม่กินเนื้อสัตว์ที่มาอ่อนข้อ 大虫不吃伏肉 คนจริงไม่รังแกคนที่มาอ่อนน้อม”
พอถูกกระตุ้นเรื่องคุณธรรมน้ำมิตร สื่อจิ้นก็คิดเองตอบเองจนคล้อยตามไปด้วยแล้ว ลืมไปเลยว่ากำลังคุยอยู่กับโจร
สื่อจิ้นจึงบอกให้ทั้งสองตามตนมาจนถึงหน้าห้องโถงที่มัดเฉินต๋าไว้ จูอู่หยางชุนก็คุกเข่าลงอีกที่หน้าห้องโถงขอให้มัดพวกตนไปส่งทางการจนสื่อจิ้นต้องบอกให้ลุกขึ้นมาหลายครั้งแล้วบอกว่า “ในเมื่อพวกท่านมีน้ำใจให้กันเพียงนี้ ถ้าข้ายังจับส่งทางการก็ไม่นับว่านักเลงพอ เอาเป็นว่าข้าปล่อยเฉินต๋าก็แล้วกัน ว่าแต่พวกท่านกล้าอยู่กินโต๊ะด้วยกันหน่อยไหมล่ะ”
จูอู่ว่า “ความตายยังมิกลัว นับประสาอะไรกับสุราอาหาร”
姓名各异死生同，慷慨偏多计较空。
只为衣冠无义侠，遂令草泽见奇雄。
ต่างชื่อต่างสกุลร่วมเป็นตาย
ผ่าเผยหลายหามีอุบายไม่
ดูภายนอกบอกคุณธรรมได้ไฉน
พินิจไซร้พบจอมคนท่ามฝูงชน
สื่อจิ้นปล่อยเฉินต๋า แล้วให้จัดอาหารมากินด้วยกันสี่คน ระหว่างอาหารก็คุยกันจนถูกคอ หลังอาหารพวกจูอู่ก็กลับขึ้นเขาไป
จูอู่ ใช้แผนจำทนยอมจำนนเอาพี่น้องรอดมาได้ ถ้าเปลี่ยนคนอื่นไม่ใช่สื่อจิ้นก็อาจถูกจับส่งทางการจริง แผนนี้จึงห้าสิบห้าสิบ ทว่าจูอู่มีความสามารถในการประเมินคนและสถานการณ์ คงเคยได้ยินเรื่องความมีใจนักเลงของสื่อจิ้นมาก่อนแล้ว จึงเชื่อว่าแผนมีโอกาสสำเร็จเกินกว่าห้าสิบ กระนั้นก็ยังมีความเสี่ยงอยู่จึงได้กล่าวว่า ถ้าพลาดก็จบกัน แต่หากความมั่นใจไม่มากก็คงวางแผนอื่น
ตอนก่อนหน้า : มังกรเก้าลายได้ครูดี
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
