หันหน้าไปดูแต่ละนายที่นอนพักกันอยู่
นอนนิ่งไม่ไหวติงเพราะเหนื่อยล้า จะมีก็แต่เวรยามผลัดแรกที่ยังนั่งซุ่มอยู่ระแวดระวังภัยแต่สภาพก็อิดโรย
ในฐานะหัวหน้าจึงอาสาอยู่เวรผลัดแรก
หัวหน้าไปอยู่ผลัดสุดท้ายดีกว่า หัวหน้ายังไม่ได้พักเลยนะครับ ผลัดนี้พวกผมอยู่เอง
ยากจะข่มตาแต่ก็ต้องทำ
แล้วก็หลับไปในเวลาไม่นานนักด้วยความเหนื่อยล้าเช่นกัน
ทำไมให้ผมอยู่พลาธิการครับ แนวหน้าต้องการคนอย่างผมมากกว่า
ผู้บังคับบัญชามองแล้วเอ่ยถาม
คิดว่างานพลาธิการมันต่ำต้อยมากกว่าอย่างนั้นรึ
ไม่มีคำตอบจากปากหากสีหน้านั้น...
ผบ.ถอนหายใจ
ใช่ งานพลาธิการมันต่ำชั้นถ้าจะเปรียบเทียบกับหน่วยรบ แต่ขอถามหน่อย ถ้าแนวหน้าไม่มีเสบียงจะทำอย่างไร กองทัพเดินด้วยท้องนะ ไม่ใช่อาวุธ ถ้าไม่มีเสบียงเพียงพอแนวหน้าก็ตายเหมือนกัน ขวัญกำลังใจก็ไม่มี เราจะตายกันทั้งหมด
นิ่งเงียบ
ถึงพลาธิการมันดูเหมือนด้อยเมื่อเทียบกับหน่วยอื่น แต่เสบียงคือยุทธปัจจัยที่สำคัญ หน้าที่จริงของพลาธิการคือคุ้มกันยุทธปัจจัย เราต้องการยอดฝีมือเท่านั้น
นิ่งเงียบ
จำไว้นะ กองทัพเดินด้วยท้อง ท้องหิวจะไปสู้กับคนอื่นได้ที่ไหน เราคือผู้ปิดทองหลังพระ จำไว้นะหมวด
นิ่งเงียบคล้ายกับจะไม่ยอมรับ
พลลาดตระเวณกลับมารายงานความคืบหน้าของเส้นทางที่จะใช้ในการกลับกองบัญชาการเพื่อรายงานผลการค้นหาเสบียงจากศัตรู พร้อมกรุยทางเมื่อรุกเอาเสบียงของฝ่ายตรงข้าม
เราจำเป็นต้องผ่านทางเส้นนี้ สั้นที่สุดแล้วครับหัวหน้า
ไม่เสี่ยงไปหน่อยรึ ศัตรูอาจดักทางเราได้
ผมว่าถ้าเราเดินอ้อมไปด้านโน้นน่าจะปลอดภัยกว่านะหมวด ผู้อาวุโสในหมู่เอ่ยขึ้น
อ้อมเกินไป พวกเราจะคลาดกันได้ อีกอย่างเสบียงที่เรามีตอนนี้ก็ร่อยหรอมากแล้ว
ทุกคนปรึกษากันอย่างเคร่งเครียด
ยากจะตัดสินใจ
เราเสียพลตระเวณ1นาย ที่เหลือปลอดภัยดีครับ ศัตรูล่าถอยไปแล้ว
เสียงรายงานดังอยู่ในหัว
เสียพลตระเวณไป1นายแล้ว
คืนนั้นเขานอนฝันร้าย...
หมอกควันคลุ้งไปหมด มองแทบไม่เห็นทาง
แก๊สพิษ
กลั้นหายใจไว้ทุกคน
สัญญาณมือบอกให้รีบวิ่งฝ่าอย่างรวดเร็ว ไม่ต้องสนใจอะไรทั้งนั้น
ฝ่าออกไปให้ได้
กลั้นหายใจไว้
ข้างหน้าคือที่ปลอดภัยของพวกเรา
จำไว้ต้องมีใครรอดกลับไปเพื่อไปรายงานบก.ถึงที่ตั้งเสบียงให้ได้ ทุกคนรอเราอยู่ อย่าทำให้ผิดหวัง
เขาย้ำกับทั้งหน่วยที่เหลืออยู่
ร่างกายอ่อนระโหย มีเพียงพลังใจที่ยังเต็มเปี่ยม
เพื่อผองเราทั้งมวล
จำไว้ เสบียงคือความสำคัญต่อความอยู่รอดของพวกเราทั้งหมด กองทัพจะเก่งแค่ไหนก็ต้องเดินด้วยท้อง มันคือขวัญและกำลังใจของผองเราทั้งมวล
ผบ.ย้ำหนักแน่นเมื่อเขายอมรับหน้าที่พลาธิการ
อีกแค่นิดเดียว
ควันค่อยๆจางลงทิ้งไว้แต่กลิ่นคละคลุ้ง
กองบก.อยู่ตรงหน้า
ประตูเปิดออก
ภายในป้องกันภัยไว้อย่างแน่นหนา ไม่มีอะไรจะลอดเข้ามาได้
สหายศึกทุกท่าน
เรากลับถึงบ้านแล้ว
เรารอดแล้ว...
เมื่อกี้เห็นอยู่แวบๆนี่นาตั้งหลายตัว แป๊บเดียวหายไปไหนแล้ววะ
นั่นดิวะ
นี่มึงก็พอแล้ว ฉีดเยอะไปไม่ดี พ่นเยอะไปก็ไม่ได้ นี่ก็ต้องทิ้งไว้อีกเป็นชั่วโมงถึงจะเปิดบ้านไหว
อ้าว ก็มันเยอะนี่ ฉีดอัดๆลงไปมันจะได้ตายๆไปให้หมด เออ รมควันไปด้วยก็ดี
เดี๋ยวมึงกับกูจะได้ตายไปพร้อมพวกมันนี่ล่ะ พอแล้ว
โบกมือให้ว่อนแล้วเดินออกมาพร้อมปิดบ้านไว้
รอ...
ซากแมลงต่างๆกับอื่นๆที่ตายลงเมื่อคืนกองอยู่ในห้องรอเก็บกวาดในเวลาเช้า...
- 2
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
