บทที่ 4 สิ่งที่ป้าณีพูดหมายถึงอะไร
“นี่ไงบ้านหลังใหม่ของพวกเรา ดูร่มรื่นมากเลย บรรยากาศก็ดี นี่ขนาดพ่อไม่ได้มานานแล้วบรรยากาศยังเหมือนเดิมอยู่เลย” พ่อพูดพลางยิ้มด้วยความชื่นชอบ…
พ่อเดินไปเปิดประตูรั้วเสียงดังเอี๊ยดจนแสบแก้วหูเพราะมันฝืดและขึ้นสนิม เหมือนราวกับว่าไม่มีคนอยู่มานานมากแล้ว
หลังจากพ่อเปิดประตูเสร็จก็รีบขับรถเข้าไปจอดกลางลานบ้าน ในขณะที่รถของพวกเราเข้าไปในตัวบ้านแล้วก็มีลมพัดวูบใหญ่เหมือนพายุพัดมาปะทะกับรถ มันน่าแปลกที่ก่อนหน้านี้ท้องฟ้าแจ่มใสมีแดดอ่อนๆ แต่ตอนนี้เหมือนฝนกำลังจะตกอีกแล้ว พ่อไม่รอช้ารีบขนของออกจากรถแล้วแบกเข้าไปไว้ในบ้าน
ลักษณะบ้านทรงไทยหลังนี้เป็นบ้านที่ทำจากไม้ทั้งหลังมีหนึ่งชั้น แต่เป็นหนึ่งชั้นที่ยกพื้นสูง ใต้ถุนบ้านมีแคร่ มีเปลผูกไว้กับเสา ส่วนชั้นบนมีห้องนอน 2 ห้องนอน ห้องน้ำ 1 ห้อง ห้องครัว และรวมถึงห้องนั่งเล่นครบครัน ฉันเดินสำรวจไปเรื่อยๆก็ไปเจอกับห้องโถงขนาดใหญ่ที่มีรูปขาวดำของผู้หญิงแก่ตั้งไว้ข้างกับหิ้งพระ เวลาที่ฉันมองรูปนั้นฉันรู้สึกขนลุกแบบบอกไม่ถูกรู้สึก
เหมือนมีคนมองจ้องออกมาจากรูปด้วยความไม่พอใจ แต่ถึงอย่างนั้นฉันก็ไหว้พระและไหว้รูปนั้น จากนั้นฉันจึงรีบเดินไปหาแม่เพราะแม่เรียกฉันพอดี พ่อกับแม่ช่วยกันจัดข้าวของเครื่องใช้ภายในห้องกันสักพักก็มีหญิงสาวผิวสองสีหน้าตาสะสวยเดินเข้ามาในบ้านพร้อมพูดทักทาย
“ไง..เจ้าดนัยไปไงมาไงถึงได้มาประจำการที่บ้านเราได้ล่ะ” หญิงสาวพูดพร้อมยิ้ม
“อ้าวพี่ณี พอดีผมเพิ่งโดนย้ายมาครับ..เขาบอกว่าแถวนี้มีกลุ่มคนค้ายาเยอะเละอยากให้ผมมาช่วยตรวจสอบ” พ่อตอบกลับ
“ก็เยอะจริงๆนั่นแหละ..ระวังตัวด้วยนะพวกนี้มันเล่นของ”
“สมัยนี้ยังมีคนทำอะไรแบบนี้อยู่หรอพี่ นี่มันยุคไหนแล้ว ฮ่าๆ” พ่อหัวเราะเจื่อนๆ
“อะไรที่ไม่เห็นไม่ใช่ว่ามันจะไม่มีนะดนัย..อ้าวแล้วนั่นใช่รินกับนิชาหรือเปล่า ไม่เจอตั้งนานยัยนิชาโตเป็นสาวแล้ว”
“ใช่ค่ะพี่..” แม่ตอบและยกมือไหว้ด้วยความเคารพ
“นิชา..ไหว้ป้าเขาสิลูก”
“สวัสดีค่ะป้าณี..” ฉันยกมือไหว้ตามที่แม่บอก
“เข้ามาบ้านก็อย่าลืมไปไหว้ย่าทวดกันด้วยนะ ท่านจะได้คุ้มครองจากสิ่งอัปมงคลทั้งหลายที่ตามมาหรือตั้งใจมาไม่ดี”
แม่กับฉันมองหน้ากันเชิงสงสัยว่าสิ่งที่ป้าณีพูดออกมาคืออะไรกัน แต่ก็เลือกที่จะเงียบกันไว้ทั้งคู่ ฉันนึกถึงยายแก่ๆที่ชี้หน้าฉันตรงหน้าต่าง ฉันไม่รู้ว่าท่านใช่ย่าของฉันหรือเปล่า แล้วถ้าเป็นย่าของฉันทำไมถึงต้องชี้หน้าฉันด้วยความโกรธแบบนั้นหรือว่า
ผีสวาที่เจอข้างทางจะตามครอบครัวฉันมาด้วย แล้วเธอจะตามครอบครัวฉันมาทำไมในเมื่อครอบครัวฉันไม่ได้ไปทำอะไรให้เธอเลย ฉันครุ่นคิดอยู่กับตัวเองสักพักป้าณีก็เดินมาหาฉัน
“ นิชา..เบี้ยแก้นี้หนูใส่ติดตัวไว้ตลอดนะลูกมันจะช่วยให้หนูปลอดภัย”
…ป้าณีรู้ได้ยังไงว่าฉันคล้องเบี้ยแก้มาทั้งๆที่เสื้อผ้าของฉันปิดบังทุกส่วน
“พี่ไปก่อนนะริน ดนัย นี่ก็เริ่มเย็นแล้วพี่ต้องกับไปทำกับข้าว มีอะไรขาดเหลือหรือให้พี่ช่วยเหลือก็ไปหาพี่ได้นะ ถัดจากหลังนี้ไป2หลัง อ๋อ..แล้วก็ทุกเย็นจะมีตลาดสดหน้าซอยนะไปหาซื้ออะไรมาทำกับข้าวได้” ป้าณีพูดทิ้งท้ายก่อนจะเดินออกจากบ้านไป..
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
