บทที่ 5 ใครกำลังคุ้มครองพวกเราอยู่…
“พี่ไปก่อนนะริน ดนัย นี่ก็เริ่มเย็นแล้วพี่ต้องกับไปทำกับข้าว มีอะไรขาดเหลือหรือให้พี่ช่วยเหลือก็ไปหาพี่ได้นะ ถัดจากหลังนี้ไป2หลัง อ๋อ..แล้วก็ทุกเย็นจะมีตลาดสดหน้าซอยนะไปหาซื้ออะไรมาทำกับข้าวได้” ป้าณีพูดทิ้งท้ายก่อนจะเดินออกจากบ้านไป..
เมื่อได้ยินดังนั้นแม่ชวนฉันออกไปเดินเล่นสูดอากาศหน้าบ้าน อากาศดีที่นี่ดีมากแต่ก็แฝงไปด้วยความสยอง ก่อนจะมาทีนี่ยายของฉันก็ย้ำมาตลอดว่า อยู่ต่างที่ต่างถิ่น เห็นอะไรแปลกหูแปลกตาอย่าทักมั่วซั่ว ละแวกแถบนี้คนเล่นของคุณไสยมนต์ดำเกลื่อนไปหมด ระวังจะมันจะทำร้ายเราโดยที่เราไม่รู้ตัว คำพูดยายฉันจำได้ขึ้นใจ ฉันกับแม่เดินเล่นจนมาถึงตลาดสดหน้าซอยบ้านตามที่ป้าณีบอก แม่ก็เลยจูงมือฉันไปเดินดูของมาทำ
กับข้าวกินกันตอนเย็น สักพักอยู่ดีๆก็มีแม่ค้าคนนึงทักแม่ขึ้นมา
“นังหนู เอ็งไม่ใช่คนแถวนี้เหรอ แล้วมาทำอะไรกันแถวนี้” ป้าแม่ค้าเอ่ย
“ใช่ค่ะ หนูเป็นคนกรุงเทพ..พอดีสามีหนูได้ย้ายมาประจำการที่นี่ค่ะ” แม่ตอบ
“อย่างนี้นี่เอง..ป้าก็ว่าอยู่ทำไมหนูถึงผิวพรรณดี”
“ขอบคุณค่ะ” แม่ตอบและยิ้มเบาๆ
“มาอยู่นี่ก็ระวังตัวด้วยนะลูก อย่าให้ใครสัมผัสตัวเดี๋ยวของ
จะเข้าเอา เห็นอะไรแปลกก็อย่าทัก พวกเล่นของมันชอบมาลองของกันแถวนี้แหละ เดี๋ยวจะโดนลมเพลมพัดเอา”
แม่ยิ้มหน้าเจื่อนๆเพราะรู้ถึงอันตรายที่กำลังจะเข้ามาเยือนในเวลาใกล้ๆนี้แล้ว ฉันที่เดินจับมือแม่อยู่ก็บีบมือแม่เบาๆด้วยความกลัว สงสัยว่าทำไมถึงห้ามใครมาโดนตัวแล้วลมเพลมพัดคืออะไร แม่กุมมือฉันแน่นแล้วรีบพาเดินกลับบ้านอย่างรู้สึกกังวล สีหน้าของแม่ดูเครียดกับคำพูดของป้าแม่ค้าคนเมื่อสักครู่หนึ่ง แม่มองหน้าฉันแล้วถามด้วยความเป็นห่วง
“นิชา เบี้ยแก้ที่ยายให้มาห้ามถอดเด็ดขาดเลยนะลูก ทำตามที่ป้าณีบอก” แม่ถามพร้อมจับไหล่ฉันเบาๆ
“ค่ะแม่..หนูไม่เคยคิดจะถอดอยู่แล้ว” ฉันตอบแม่
“ถ้าหนูเห็นอะไรที่ผิดปกติห้ามทักเด็ดขาด..เข้าใจที่แม่พูดนะลูก”
“เข้าใจค่ะแม่”
สีหน้าแม่จากที่เคยเครียดและกังวลก่อนหน้านี้เริ่มยิ้มแย้มและจับมือฉันเดินเข้าไปในบ้านพร้อมกับเนื้อสัตว์และผักสำหรับทำอาหารเย็นกินกันเย็นนี้
ตอนนี้เป็นเวลา 17:30 น. แต่ท้องฟ้ามืดเหมือนทุ่มสองทุ่ม แต่ฉันก็ไม่แปลกใจเพราะที่นี่เป็นต่างจังหวัดและอยู่ในช่วงใกล้จะเข้าฤดูหนาวเลยทำให้มืดไวกว่าปกติ ในขณะที่แม่กำลังเข้าครัวฉันก็ไปช่วยแม่ล้างผักล้างเนื้อสัตว์เหมือนกับทุกๆครั้ง ไม่นานนักแม่ก็ทำกับข้าวเสร็จ เมนูต้มจืดซี่โครงหมูใส่เห็ดหอมเป็นเมนูที่ฉันชอบมากที่สุด
“นิชากินเสร็จแล้วเดี๋ยวไปอาบน้ำนะลูก เดี๋ยวดึกๆจะหนาว” พ่อเกริ่นขึ้น
“ค่ะพ่อ” ฉันตอบพ่อพร้อมยิ้มกริ่ม
พวกเราสามคนพ่อแม่ลูกร่วมโต๊ะกินอาหารเย็นฝีมือแม่กันจนอิ่ม ก็เริ่มแยกย้ายกันไปอาบน้ำ ส่วนตัวฉันก็เดินเข้าไปในห้องที่จัดเมื่อตอนมาถึง บางอย่างก็ยังไม่ค่อยลงตัวยังไม่เป็นที่มากสักเท่าไหร่ ฉันจึงนั่งจัดเก็บของที่ไม่เป็นที่ไปเพลินๆ สักพักก็มีเสียงคนดังมาจากชั้นสองของบ้าน
“นังหนู…นิชาาาา~” เสียงคนแก่เสียงยานๆเรียกฉัน
ฉันพยายามไม่สนใจและจัดของต่อ ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นและไม่ได้ยินอะไรทั้งสิ้น
“ไม่ต้องกลัวทวดนะลูก…ทวดจะปกป้องครอบครัวพวกหนูเอง” เสียงจากชั้นสองดังขึ้นอีกครั้ง
ฉันสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงชวนขนลุกและรีบวิ่งออกไปหาแม่เพื่อเล่าให้แม่ฟัง
“แม่..หนูได้ยินคนเรียกหนูค่ะ” ฉันพูดกระซิบเบาๆ
“บางทีอาจจะมีคนคอยปกป้องพวกเราอยู่ก็ได้นะลูก เอาแบบนี้ดีไหมนิชาแม่ว่าพวกเราไปจุดธูปบอกเจ้าที่เจ้าทางแบบที่ยายเคยบอกไว้เวลามาอยู่ต่างที่ต่างถิ่นกันดีไหมลูก” แม่พูดพร้อมยิ้ม
“ดีค่ะแม่” ฉันตอบรับและเดินตามแม่ออกไป
แม่กำธูปมา 1 กำ ซึ่งมีทั้งหมด 9 ดอกเพื่อแสดงถึงการไหว้เจ้าที่ เจ้าทาง เจ้าป่า เจ้าเขา รวมถึงรุกขเทวดาและศาล
“เจ้าที่เจ้าทางเจ้าบ้านเจ้าเรือนเจ้าคะ ครอบครัวของลูกมาขออาศัยชั่วคราวในระหว่างที่สามีของลูกย้ายมาประจำการที่จังหวัดนี้ ขอให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายปกป้องครอบครัวของลูกจากสิ่งอัปมงคล สิ่งไม่ดีทุกอย่างที่จะทำร้ายครอบครัวของลูก ขอให้มันดับสูญไปด้วยเทอญ สาธุ” แม่ยกมือขึ้นสาธุเหนือหัวและปักธูปลงดิน อยู่ดีๆก็เกิดลมพัดลูกใหญ่เหมือนกับว่าสิ่งศักดิ์สิทธิ์ท่านรับรู้แล้ว…
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
