ลำนำสุยหู่ 04 สงฆ์ลงลาย
ถอดความ โดย กุ้ยหลิน
风拂烟笼锦旆扬，太平时节日初长。
能添壮士英雄胆，善解佳人愁闷肠。
三尺晓垂杨柳外，一竿斜插杏花旁。
男儿未遂平生志，且乐高歌入醉乡。
ลมพัดควันจางธงแพรสะบัด
ยามสงัดแดดอุ่นอรุณฉาย
อาจเติมขวัญแกร่งกล้าแก่ยอดชาย
ฤาระบายทุกข์ระทมแห่งสตรี
ธงสามคืบกระพือกางข้างหยางหลิ่ว
ไผ่ธงทิวเฉียงข้างกิ่งซิ่งฮวาชี้
หนุ่มมิทันลุจุดหมายแห่งชีวี
ชวนบันเทิงดนตรีในแดนเมา
จาก ขุนโจรเหลียงซาน
ลงลาย หรือ บุปผา
鬅松云髻，插一枝青玉簪儿；
袅娜纤腰，系六幅红罗裙子。
素白旧衫笼雪体，淡黄软袜衬弓鞋。
蛾眉紧蹙，汪汪泪眼落珍珠；
粉面低垂，细细香肌消玉雪。
若非雨病云愁，定是怀忧积恨。
เกล้าพองสูงผมมวย
ปักด้วยปิ่นหยกเล่มเดียว
อ้อนแอ้นเอวบางเพรียว
กระโปรงลิ่วฝูผ้าแดงบาง
สวมเสื้อเก่าสีขาว
คลุมร่างราวหิมะพราง
ถุงเท้าสีเหลืองจาง
รองเท้าทรงธนูใส่
คิ้วโก่งมุ่นกระจุก
หยาดน้ำตามุกร่วงไหล
ก้มหน้าที่แต่งไว้
หอมจางอย่างหิมะละลาย
ฝนฟ้าพาป่วยไข้
หรือไม่คงทุกข์กังวล
(กระโปรงลิ่วฝู 六幅裙 กระโปรงบานธรรมดาของสตรี)
(รองเท้าทรงธนู หรือ รองเท้ากงเสีย 弓鞋 รองเท้าสตรีสมัยโบราณ พื้นและส้นสูง ปลายเท้างุ้มลง ดูด้านข้างคล้ายปลายคันธนู จึงเรียกรองเท้าทรงธนู)
จินชุ่ยเหลียน ตอนตกอับ
จาก ขุนโจรเหลียงซาน
สามหมัดดับเจิ้นกวนซี
失群的孤雁，趁月明独自贴天飞；
漏网的活鱼，乘水势翻身冲浪跃。
不分远近，岂顾高低。
心忙撞倒路行人，脚快有如临阵马。
ห่านป่าพลัดหลงฝูง
เหินฟ้าสูงโดยแสงแข
ปลาเป็นรอดร่างแห
โลดคลื่นโดยกระแสน้ำ
ไม่แยกใกล้หรือไกล
ไยสนใจสูงหรือต่ำ
ปะคนจนใจจำ
เร่งเท้าดังม้าล่าไล่
จาก ขุนโจรเหลียงซาน
สามหมัดดับเจิ้นกวนซี
扶肩搭背，交颈并头。
纷纷不辨贤愚，扰扰难分贵贱。
张三蠢胖，不识字只把头摇；
李四矮矬，看别人也将脚踏。
白头老叟，尽将拐棒拄髭须；
绿鬓书生，却把文房抄款目。
行行总是萧何法，句句俱依律令行。
ไหล่เบียดไหล่บังหลัง
หัวสะพรั่งคอสลอน
เขลาฉลาดไม่ขาดตอน
มีหรือจนต่างยุดยื้อ
โง่อ้วนอย่างจางซาน
ส่ายหัวอ่านงงหนังสือ
เตี้ยม่อต้อหลี่สื้อ
เหยียบเขาดูแทบล้มทับ
ผู้เฒ่าผมหงอกขาว
ถือไม้เท้าหนวดเคราขยับ
บัณฑิตผมดำขลับ
จับข้อความบันทึกจด
เป็นแถวแถวล้วนตามกฎ เซียวเหอกำหนด
เป็นคำคำตามกฎหมาย
(เซียวเหอ 萧何 อัครเสนาบดียุคบุกเบิกราชวงศ์ฮั่น)
จาก ขุนโจรเหลียงซาน
บวชสงฆ์ลงลาย
金钗斜插，掩映乌云；
翠袖巧裁，轻笼瑞雪。
樱桃口浅晕微红，春笋手半舒嫩玉。
纤腰袅娜，绿罗裙微露金莲；
素体轻盈，红绣袄偏宜玉体。
脸堆三月娇花，眉扫初春嫩柳。
香肌扑簌瑶台月，翠鬓笼松楚岫云。
ปิ่นทองเสียบวับแวมแซมเมฆดำ
ร่างงามขำในอาภรณ์เขียวปราณีต
ปากอิงเถาแต้มแต่งสีแดงซีด
หัตถ์กรีดกรายหน่อวสันต์อันชวนมอง
เอวอ่าองค์อ้อนแอ้นอรชร
กระโปรงโปร่งบางซ่อนปทุมสอง
รูปร่างแบบบางงามตาต้อง
ชุดแดงปักป้องกายหยกละม้าย
พักตราพริ้มปริ่มผกาคราเดือนสาม
คิ้ววาดงามใบหลิ่วพลิ้วฝนสาย
กายกรุ่นกลิ่นถึงเหยาไถขจรขจาย
ผมดำสยายปรกผาฉู่เขาวูซาน
(หอหยกเหยาไถ 瑶台 ที่อาศัยของเทพและเซียน)
(ขุนเขาแดนฉู่ 楚岫 คือ วูซาน 巫山 รมณียสถานของหนุ่มสาวตามตำนานเทพีวูซานกับฉู่อ๋อง)
จินชุ่ยเหลียน ตอนมีฐานะ
จาก ขุนโจรเหลียงซาน
บวชสงฆ์ลงลาย
ขุนโจรเหลียงซาน
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
