ขุนโจรเหลียงซาน 37
เจ็ดดาวร่วงรังโจร (2) ฝนยามแล้ง กับ พัดเหล็ก
เจ้าเมืองจี้โจวจึงทำหนังสือคำสั่งไปยังนายอำเภอวิ่นเฉิงให้จับตัวเฉาเป่าเจิ้งและโจรที่ยังไม่รู้ชื่ออีกหกคน ให้เหอเทาถือหนังสือไปด้วยตัวเอง นำเจ้าหน้าที่ที่คล่องแคล่วมีไหวพริบไปด้วยยี่สิบนาย รวมทั้งนำหวีโห้วที่เคยคุมขบวนของขวัญทั้งสองนายไปด้วยเพื่อเป็นพยานชี้ตัวคนร้าย แต่อย่าไปแบบเอิกเกริกเพื่อไม่ให้คนร้ายไหวตัว
เหอเทาเร่งเดินทางทั้งวันคืน มาถึงวิ่นเฉิงตอนเช้าให้สองหวีโห้วและคนส่วนใหญ่เข้าพักยังโรงแรม ตนเองพาผู้ติดตามไปสองคนนำหนังสือไปยังที่ว่าการอำเภอเป็นยามสื้อ 巳牌 (ประมาณ 10:00 น.) ที่ว่าการเงียบเชียบไม่มีเจ้าหน้าที่ เหอเทาจึงไปนั่งยังร้านน้ำชาหน้าที่ว่าการสั่งน้ำชามาและถามบริกรว่า
“ทำไมวันนี้ที่ว่าการอำเภอจึงเงียบนัก”
บริกรว่า “นายอำเภอท่านเพิ่งพักช่วงเช้า เจ้าหน้าที่จึงไปกินข้าวกันหมด”
เหอเทาถามว่า “แล้ววันนี้ใครทำหน้าที่ ยาซือ 押司 (เทียบ เลขานุการ ทำหน้าที่จดบันทึก คัดลอกเอกสารราชการ ในยุคที่ไม่มีเครื่องทำสำเนา)”
บริกรชี้ไปว่า “ยาซือวันนี้เดินมาพอดี”
眼如丹凤，眉似卧蚕。
滴溜溜两耳悬珠，明皎皎双睛点漆。
唇方口正，髭须地阁轻盈；
额阔顶平，皮肉天仓饱满。
坐定时浑如虎相，走动时有若狼形。
年及三旬，有养济万人之度量；
身躯六尺，怀扫除四海之心机。
志气轩昂，胸襟秀丽。
刀笔敢欺萧相国，声名不让孟尝君。
นัยน์ตาดุจหงส์เรียวชี้เฉียง
คิ้วเอียงโค้งงอนดังหนอนไหม
ติ่งหูยาวราวมุกย้อยห้อยไว้
ตาดำขลับสุกใสดังลงรัก
ปากเหลี่ยมตรงหนวดเคราคลุมเบาบาง
หน้าผากกว้างเนื้อหนังอวบอิ่มหนัก
ยามนั่งลงมั่นคงดังพยัคฆ์
ยามเดินเหินประจักษ์ตาสุนัขป่า
ร่างสูงหกฉื่อ อายุคือสามสิบ
อาจหยิบยื่นช่วยเหลือคนทั่วหน้า
ปณิธานสูงส่ง วิสัยทัศน์แจ่มจ้า
อาจสามารถปราบสุดหล้าฟ้าเขียว
ปลายพู่กันคมเฉียบ
เปรียบเหนือกว่าเสนาเซียว
ชื่อเสียงก้องกราวเกรียว
ใจกว้างอย่างเมิ่งฉางจวิน
(เสนาบดีเซียว 萧相国 คือ เซียวเหอ 萧何 เสนาบดียุคบุกเบิกแผ่นดินฮั่น
เมิ่งฉางจวิน 孟尝君 องค์ชายแห่งแคว้นฉีสมัยรณรัฐ เลี้ยงดูเหล่าผู้มึความสามารถไว้ถึงสามพันคน)
เหอเทาเห็นชายผู้หนึ่งเดินออกมาจากที่ว่าการ เป็นข้าราชการ 吏员 แต่ไม่ใช่ขุนนาง 官 หน้าตาดีมีราศีผู้นำ แม้จะผิวดำคล้ำ สูงราวหกฉื่อซึ่งนับว่าเป็นคนค่อนข้างเตี้ย อายุราวสามสิบ
ชายผู้นี้มีนามว่าซ่งเจียง 宋江 ชื่อรอง(字)ว่ากงหมิง 公明 เนื่องจาก ผิวดำ คนจึงเรียกว่า ซ่งเจียงดำ 黑宋江 (เฮยซ่งเจียง)
เหอเทาก้าวออกจากร้านน้ำชาดักหน้าไว้ทักทายว่า “ยาซือ ขอเชิญท่านร่วมดื่มน้ำชาหน่อยเถิด”
ซ่งเจียงเห็นว่าแต่งชุดข้าราชการจึงถามว่า “พี่ท่านมาจากไหนหรือ”
เหอเทาว่า “เชิญยาซือเข้าไปในร้านน้ำชาแล้วค่อยคุยกัน”
เมื่อเข้ามานั่งในร้านน้ำชาแล้ว ซ่งเจียงก็ถามว่า “ขอทราบนามพี่ท่านด้วยเถิด”
“ผู้น้อยคือเหอกวนฉา 何观察 (เจ้าหน้าที่สอบสวน) จากเมืองจี้โจว ขอถามนามท่านยาซือ”
ซ่งเจียงว่า “ไม่รู้จักท่านกวนฉา 观察 ขออภัยด้วยเถิด ข้าน้อยแซ่ซ่งชื่อเจียง”
เหอเทารีบลุกกราบคารวะ “ได้ยินชื่อเสียงมานาน ยังมิมีวาสนาได้ทำความรู้จัก”
ซ่งเจียงว่า “มิกล้า ท่านลุกขึ้นนั่งเถิด”
ข้าราชการประเภท ขุนนาง 官 (กวน) และ เจ้าหน้าที่ 吏 (ลี่) มีสถานะต่างกันที่ยศถาบรรดาศักดิ์ คือ
官 กวน หรือ ขุนนาง นั้น โดยปกติจะผ่านการสอบคัดเลือกเพื่อบรรจุเข้ารับราชการ ผู้มีความสามารถพิเศษอาจได้รับการบรรจุโดยตรงไม่ผ่านการสอบ ขุนนางมีเบี้ยหวัดเงินปีจากหลวง มีลำดับขั้นชั้นยศ คือ มียศถาบรรดาศักดิ์ มีโอกาสสร้างหรือสังกัดเครือข่ายระดับประเทศได้
吏 ลี่ นั้น ไม่ได้ผ่านการสอบคัดเลือก คนที่สอบอย่างไรก็ไม่ได้บรรจุเข้ารับราชการหรือไม่คิดจะสอบสามารถหาเจ้านายที่เป็นขุนนางสังกัดได้เลย ลี่เป็นเจ้าหน้าที่ปฏิบัติงานตามที่รับมอบหมายจากกวน 官 หรือขุนนาง รับเบี้ยเลี้ยงจากท้องที่ โดยกวน 官 เป็นผู้กำหนด ลี่ 吏 ไม่มีลำดับขั้นชั้นยศ เป็นข้าราชการท้องถิ่น จึงมักรู้จักท้องที่ดีกว่าขุนนาง ซึ่งหมายถึงรู้จักผู้มีอิทธิพลในท้องที่ดี และมีช่องทางทุจริตได้ดีกว่าขุนนางด้วย จึงมีอิทธิพลอยู่ไม่น้อย
ซ่งเจียงนั้นเป็นเจ้าหน้าที่ชั้นผู้น้อยประเภท ลี่ 吏 จึงไม่มีบรรดาศักดิ์ การได้เป็นขุนนางเป็นความใฝ่ฝันของซ่งเจียง
起自花村刀笔吏，英灵上应天星，疏财仗义更多能。
事亲行孝敬，待士有声名。
济弱扶倾心慷慨，高名水月双清。
及时甘雨四方称，山东呼保义，豪杰宋公明。
ดาวเบื้องบนจุติลงตรงหมู่บ้าน
เป็นเลขานุการชาญหนังสือ
จิตใจกว้างเก่งกล้ามากฝีมือ
กตัญญูลือเลื่องเปรื่องคบคน
ช่วยผู้ไร้ให้ผู้ยากมากหัวใจ
นามสูงใสดุจจันทราเวหาหน
สี่ทิศขานฝนยามแล้งแจ้งจิตชน
ฮูเป่าอี้คนซานตง ซ่งกงหมิง
ฝนยามแล้งซ่งเจียง 及时雨宋江 กลุ่มเทพฟ้า เทียนกัง ลำดับ 1 เป็นหัวหน้าของพี่น้องทั้ง 108 คน เป็นคนหมู่บ้านสกุลซ่ง 宋家村 อำเภอวิ่นเฉิง 郓城县 เมืองจี้โจว บิดายังมีชีวิตอยู่ มารดาเสียไปนานแล้ว มีน้องชายหนึ่งคน คือ พัดเหล็กซ่งชิง 铁扇子宋清 ช่วยบิดาทำการเกษตรที่หมู่บ้าน
ตัวซ่งเจียงเองนั้นออกมารับราชการเป็น ลี่ 吏 เจ้าหน้าที่ชั้นผู้น้อยแต่มือเติบใช้เงินหว่านเป็นเบี้ยเกินเบี้ยเลี้ยงที่ตนได้รับ ก็อาศัยเงินทองของทางบ้านที่มีฐานะดี ซ่งเจียงนั้นเป็นบุตรคนที่สาม จึงเรียก ซานหลาง 三郎 ผิวดำ สูงหกฉื่อซึ่งจัดว่าเป็นคนตัวเตี้ย
ฉายาของซ่งเจียงที่นิยมเรียกกันมี 4 ฉายา
ซ่งเจียงดำ 黑宋江 (เฮยซ่งเจียง) มีที่มาจากซ่งเจียงเป็นคนผิวดำคล้ำกว่าคนจีนทั่วไป
พี่สามตัวดำผู้กตัญญู 孝义黑三郎 (เสี้ยวอี้เฮยซานหลาง) มีที่มาเช่นเดียวกับฉายาแรกบวกกับเป็นบุตรคนที่สาม และซ่งเจียงมีชื่อเสียงว่าเป็นคนกตัญญู
ฝนยามแล้ง 及时雨 ซ่งเจียงมักให้ความช่วยเหลือเมื่อมีใครมาร้องขอ ทั้งนี้เพราะทางบ้านมีฐานะดี จึงมีเงินหว่านแม้จะเกินรายได้ตน
เรียกเป่าอี้ 呼保义 (ฮูเป่าอี้) ฉายานี้อาจะแปลได้ว่า “เรียกว่าขุนนาง” ฉายาประหลาดนี้อาจจะแสดงปณิธานและความฝันของซ่งเจียง
ฮู 呼 คือ เรียกขาน ส่วนเป่าอี้ 保义 มาจากตำแหน่งขุนนางเป่าอี้หลาง 保义郎 ในสมัยราชวงศ์ซ่ง
เป่าอี้หลาง 保义郎 เป็นตำแหน่งขุนนางฝ่ายทหารระดับล่าง ลำดับขั้นขุนนางมีทั้งหมด 52 ขั้น เป่าอี้หลางเป็นขุนนางขั้นที่ 50 เกือบล่างสุด แม้กระนั้นก็ยังนับว่าเป็นขุนนาง 官 มีบรรดาศักดิ์
ในสมัยซ่ง โจรผู้ร้ายชุกชุม ตำแหน่งเป่าอี้หลางมักใช้เป็นเครื่องมือหลอกล่อให้โจรกลับใจ หรือแม้แต่คนที่มีความสามารถ แต่ไม่มีโอกาสได้เข้าสอบหรือไม่คิดจะสอบ ได้มีโอกาสเป็นขุนนาง แม้ว่ามักจะได้เพียงตำแหน่งเปล่าไม่มีหน้าที่การงานสำคัญให้ดูแล ก็ยังนับเป็นขุนนางเป็นศักดิ์ศรีแก่วงศ์ตระกูล สำหรับชาวบ้านการได้เป็นเป่าอี้หลางจึงมีความหมายว่าได้เป็นขุนนาง
ซ่งเจียงอาจจะเคยเข้าสอบแต่ไม่ติด จึงสมัครเข้ารับราชการเป็นลี่ ซึ่งไม่มีฐานันดรเป็นเกียรติแก่วงศ์ตระกูล การเป็นขุนนางเป็นความฝันของซ่งเจียง แม้ในยามเป็นนายโจรก็ยังมักพูดถึงการสามิภักดิ์ต่อราชสำนัก และยังใช้เรื่องนิรโทษกรรม 招安 นี้เกลี้ยกล่อมพวกขุนนางที่มีตำแหน่งใหญ่ให้มาเป็นโจร โดยบอกว่าการมาเป็นโจรนั้นเป็นเรื่องชั่วคราว เมื่อได้รับนิรโทษกรรมก็จะได้คืนเป็นขุนนางอีก
การเกลี้ยกล่อมด้วยวาจาเช่นนี้เพียงให้ฟังดูดี ใช่ว่าจะได้ผล พวกขุนนางที่มาเป็นโจรอยู่เหลียงซานนั้นแทบทั้งหมด ต้องอุบายของซ่งเจียงและอู๋ย่งจนไม่มีที่ไป ไม่อาจกลับไปรับราชการได้ หรือมิเช่นนั้นก็พลาดท่าถูกจับไม่มีทางเลือกเช่นกัน
กระนั้นความฝันที่จะเป็นขุนนางของซ่งเจียงก็เป็นที่ประจักษ์แก่คนทั่วไปมาแต่ต้นจนมีฉายา “ฮูเป่าอี้ 呼保义” ขอให้ “เรียกว่าขุนนาง” ก็ยังดี
มีผู้ตีความว่า ฉายา “เรียกเป่าอี้ (เรียกว่าขุนนาง) หรือ ฮูเป่าอี้” นี้เป็นการแสดงความถ่อมตนของซ่งเจียงว่า ที่ตนตั้งตัวเป็นนายส้องโจรใหญ่ซ่องสุมกองกำลังนั้น หาได้มีเจตนาจะตั้งตนเป็นอ๋อง หรือเป็นฮ่องเต้ไม่ มีเพียงปณิธานจะสามิภักดิ์ราชสำนักขอเป็นขุนนางตำแหน่งเล็กๆ เพียงเป่าอี้หลาง
แต่นับเป็นข้อแก้ต่างที่ฟังไม่ขึ้น เพราะซ่งเจียงใช้ฉายานี้ตั้งแต่ตนยังเป็น เจ้าหน้าที่ชั้นผู้น้อย 小吏 ในอำเภอวิ่นเฉิง หากมีเจตนาเช่นนี้จริง กลับแสดงความมักใหญ่ใฝ่สูง คิดว่าตนมีโอกาสเป็นอ๋องหรือฮ่องเต้ จึงได้ใช้ฉายาถ่อมตน
.....
พัดเหล็กซ่งชิง 铁扇子宋清 กลุ่มมารดิน ตี้ส้า ลำดับที่ 40 ลำดับรวมที่ 76 เป็นผู้ชำนัญพิเศษรับผิดชอบการจัดงานเลี้ยงบนเขาเหลียงซาน ฟังดูคล้ายกับหน้าที่ไม่สำคัญ แต่พี่น้องบนเขาเหลียงซานมีนับหมื่น การดูแลเสบียงและการจัดงานนี้ต้องอาศัยความสามารถในการจัดการซึ่งซ่งชิงมีมาแต่เดิมจนเป็นที่มาของฉายา พัดเหล็ก 铁扇子
ซ่งชิง 宋清 เป็นน้องชายของซ่งเจียง ก่อนขึ้นเขาเหลียงซาน ต้องรับผิดชอบเลี้ยงดูบิดา งานบ้านและงานไร่นาทั้งหมด จนครอบครัวมีฐานะดี
ซ่งเจียง ได้ฉายา ฝนยามแล้ง 及时雨 จากความใจกว้างเที่ยวหว่านเงินเป็นเบี้ย ใครมาขอก็ไม่เคยขัดจนมีชื่อเสียงเลื่องลือ ซ่งเจียงเป็นเพียงเจ้าหน้าที่ชั้นผู้น้อยที่มีเบี้ยเลี้ยงไม่มาก เงินที่ใช้ดังเศรษฐีล้วนเป็นเงินทางบ้านซึ่งซ่งชิงน้องชายเป็นผู้ดูแลกิจการ
ซ่งเจียงยังมีชื่อว่าเป็นคนกตัญญูทั้งที่ตัวเองเที่ยวท่องวงนักเลงแทบไม่อยู่ติดบ้าน คนที่คอยรับใช้บิดาที่แท้ก็คือ ซ่งชิง ผู้เป็นน้องชาย
ซ่งเจียงยามเดือดร้อนต้องหนี ซ่งไท่กง 宋太公 ผู้เป็นบิดายังให้ซ่งชิงมาร่วมทางพาหนีทำหน้าที่เหมือนเกราะกันภัย
ซ่งเจียงจะมีฉายาฝนยามแล้งไม่ได้เลย หากขาดคนหนุนหลังสำคัญเช่น ซ่งชิง ที่เหมือนคนปิดทองหลังพระ คนในอำเภอวิ่นเฉิงต่างก็รู้จึงเรียก ซ่งชิง ว่าพัดเหล็ก 铁扇子 ซึ่งพัดเหล็กนั้นจัดเป็นอุปกรณ์ป้องกันทางทหารคล้ายโล่ใช้ป้องกันหอกดาบและลูกธนูได้ พัดเหล็กจึงเปรียบเหมือนยันต์กันภัยให้พี่ชายและครอบครัว
หากไม่มีพัดเหล็ก เป็นไปไม่ได้ที่จะมีฝนยามแล้ง
ตอนก่อนหน้า : จับหนูกลางแดด
ตอนถัดไป : ซ่งเจียงส่งข่าว
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
