ขุนโจรเหลียงซาน 38
เจ็ดดาวร่วงรังโจร (3) ซ่งเจียงส่งข่าว
ซ่งเจียงและเหอเทาร่วมดื่มน้ำชาที่ร้านหน้าที่ว่าการอำเภอ
ซ่งเจียงถามว่า “กวนฉามายังอำเภอ คงมีข้อราชการละกระมัง”
เหอเทาว่า “มีข้อราชการด่วนอยู่”
ซ่งเจียงว่า “คงเกี่ยวกับเรื่องจับโจรกระมัง ท่านเจ้าเมืองให้ท่านกวนฉามาเป็นการเร่งด่วน ผู้น้อยย่อมไม่อาจถ่วงให้ล่าช้า มิทราบว่าข้อราชการด่วนมีว่าอย่างไร”
เหอเทาว่า “ยาซือท่านคงต้องเป็นผู้รับเรื่องคดีนี้ จึงไม่จำเป็นต้องปิดบัง เป็นคดีเกี่ยวกับโจรแปดคนที่เนินดินเหลือง วางยาเจ้าหน้าที่สิบห้านายที่คุมของขวัญวันเกิดที่ท่านเหลียงจ้งซูให้นำไปมอบให้แก่ไฉ้ไท่ซือ มีทั้งหมดสิบเอ็ดหาบมูลค่าหนึ่งแสนก้วน บัดนี้ทางเราจับโจรได้คนหนึ่งชื่อไป๋เสิ้ง บอกว่าโจรอีกเจ็ดคนอยู่ที่อำเภอนี้ ทางท่านไท่ซือก็ส่งคนมาที่จวนท่านเจ้าเมืองคอยกำกับเรื่องนี้เป็นพิเศษ หวังว่าท่านยาซือจะช่วยเร่งรัดเรื่องนี้ด้วย”
ซ่งเจียงว่า “มิพักต้องพูดถึงท่านไท่ซือกำชับมาเลย เพียงกวนฉาท่านมีหนังสือราชการมา เราก็ต้องจับส่งให้แล้ว มิทราบว่าไป๋เสิ้งได้บอกชื่อคนทั้งเจ็ดหรือไม่”
เหอเทาว่า “หนึ่งในนั้นก็คือเฉาเป่าเจิ้งบ้านตงซีในอำเภอท่าน ส่วนอีกหกคนยังไม่รู้ชื่อแซ่”
ซ่งเจียงได้ฟังก็ตกใจ คิดในใจว่า “เฉาไก้เป็นพี่น้องรู้ใจของข้า ทำไมจึงไปก่อเรื่องใหญ่เช่นนี้ หากข้าไม่ช่วย ปล่อยให้ถูกจับ คงไม่รอดแน่”
แม้ในใจจะเป็นห่วงแต่ปากก็ตอบไปว่า “ไอ้เฉาไก้นี่เป็นพวกอันธพาล คนทั้งอำเภอต่างก็รู้ มาก่อเรื่องเที่ยวนี้ต้องจับให้ได้”
เหอเทาว่า “รบกวนยาซือเรื่องนี้ด้วย”
ซ่งเจียงว่า “ไม่เป็นไร เรื่องนี้ไม่เหลือบ่ากว่าแรง แค่ล้วงจับตะพาบในไห 瓮中捉鳖 แต่หนังสือราชการยังคงต้องรบกวนท่านกวนฉาส่งที่ว่าการโดยตรงก่อน ตัวข้าเมื่อรับเรื่องแล้วจึงจะส่งคนออกจับกุมได้ ข้าน้อยมิอาจเปิดเอกสารโดยพลการ”
เหอเทาว่า “ยาซือท่านความเห็นสูงส่ง อย่างไรก็รบกวนนำเข้าไปด้วย”
“ตอนนี้เป็นเวลาพักช่วงเช้า กวนฉาท่านคงต้องรอสักพัก สักครู่เมื่อขึ้นว่าการ ข้าจะมาเชิญท่าน”
“รบกวนท่านยาซือ”
“เรื่องนั้นแน่นอน แต่ตอนนี้ข้าน้อยขอกลับไปทำธุระที่บ้านก่อน กวนฉาท่านนั่งรอสักครู่”
ซ่งเจียงลุกออกจากห้องมาบอกบริกรร้านน้ำชาว่า “หากแขกท่านนั้นต้องการดื่มชาเพิ่มเจ้าก็จัดไปแล้วค่อยมาคิดเงินที่ข้า”
พอออกจากร้านน้ำชาก็รีบมาบอกคนใช้ของตนให้รออยู่หน้าร้านน้ำชาหน้าที่ว่าการ “หากนายอำเภอขึ้นว่าการแล้ว เจ้าเข้าไปในร้านน้ำชาบอกนายท่านผู้นั้นว่า “ยาซือยังติดธุระ” ให้รอสักครู่”
จากนั้นซ่งเจียงก็รีบจูงม้าออกจากคอก ขึ้นม้าคว้าแส้ ค่อยๆ ขี่มาจากที่ว่าการอำเภอ พอออกจากประตูเมืองตะวันออกก็รีบลงแส้ห้อม้ามายังบ้านตงซี ไม่ถึงครึ่งชั่วโมงก็มาถึงบ้านเฉาไก้
义重轻他不义财，奉天法网有时开。
剥民官府过于贼，应为知交放贼来。
ผู้ทรงธรรม ทรัพย์ไร้ธรรม ทำดูหมิ่น
กบิลเมืองยังพอมีช่องโหว่ให้
ขุนนางรีดประชาว่าโจรไซร้
ควรหรือไร อ้างคบหา มาปล่อยโจร
ทางด้านเฉาไก้กำลังดื่มฉลองกับ อู๋ย่ง กงซุนเสิ้งและหลิวถังอยู่ใต้ต้นองุ่นในสวนหลังบ้าน ส่วนสามหย่วนพี่น้องพอแบ่งทรัพย์ที่ได้มาก็พากันกลับไปก่อนแล้ว พอบ่าวมาแจ้งว่าซ่งยาซือมารอพบอยู่หน้าบ้าน
เฉาไก้ก็ถามว่า “มีคนติดตามมากันกี่คน”
“มาคนเดียว ควบปานเหาะมาขอพบท่านเป่าเจิ้งด่วน”
เฉาไก้ว่า “คงเกิดเรื่องอะไรแน่” แล้วรีบออกมาต้อนรับ ซ่งเจียงพอเห็นเข้าก็ทักทายตามธรรมเนียมแล้วจับมือเฉาไก้จูงกันมายังห้องเล็กด้านข้าง
เฉาไก้ถามว่า “ยาซือทำไมดูลุกลี้ลุกลน”
ซ่งเจียงว่า “พี่ท่านยังไม่รู้ ข้ารีบมาช่วยท่าน เรื่องที่เนินดินเหลืองนั้นความแตกแล้ว ไป๋เสิ้งถูกจับขังอยู่ที่เมืองจี้โจวได้สารภาพเรื่องพวกท่านทั้งเจ็ด ทางเมืองจี้โจวใช้ให้มือปราบเหอนำหนังสือราชการเมืองจี้โจวและคำสั่งท่านไท่ซือมาตามจับพวกท่านทั้งเจ็ด โดยเฉพาะตัวท่านที่เป็นหัวหน้า พอดีมาเจอข้าก่อน ข้าจึงบอกว่านายอำเภอพักช่วงเช้าอยู่ให้เหอกวนฉารอที่ร้านน้ำชาหน้าที่ทำการ แล้วรีบควบม้ามาแจ้งข่าวท่านพี่
สามสิบหกกลยุทธ หนีคือยอดกลยุทธ 三十六计 走为上计 ถ้าไม่รีบหนีตอนนี้จะรอเมื่อไร พอข้ากลับไปรับหนังสือแล้ว นายอำเภอต้องส่งคนมาจับท่านแน่ ถึงตอนนั้นถ้าท่านยังรีรออยู่ จะโทษข้าไม่ได้”
เฉาไก้ได้ฟังก็ตกใจแล้วว่า “เป็นพระคุณของน้องเราที่มาแจ้งข่าว”
ซ่งเจียงว่า “พี่ท่านอย่าได้พูดมากความเลย รีบหาทางหนีเถิดอย่าได้ชักช้า ตัวข้าก็ต้องรีบกลับ”
เฉาไก้ว่า “เจ็ดคน มีสามคนคือหยวนเสี่ยวเอ้อ หยวนเสียวอู่ หยวนเสี่ยวชี แบ่งทรัพย์เสร็จกลับไปบ้านสือเจี๋ยแล้ว เหลืออยู่นี่สามคน ข้าขอแนะนำให้ท่านรู้จักสักหน่อย”
ซ่งเจียงตามมายังสวนหลัง เฉาไก้ชี้มือแนะนำว่า “สามคนนี้คือ อู๋เสวียจิว กงซุนเสิ้งจากจี้โจว หลิวถังจากลู่โจว”
ซ่งเจียงคารวะทำความรู้จักแล้วก็รีบหันมากำชับว่า “พี่ท่านรักษาตัว รีบหนีให้ไว ผู้น้องต้องขอตัว” แล้วรีบออกมาขึ้นม้าห้อกลับอำเภอ
保正缘何养贼曹，押司纵贼罪难逃。
须知守法清名重，莫谓通情义气高。
爵固畏鷣能害爵，猫如伴鼠岂成猫。
空持刀笔称文吏，羞说当年汉相萧。
เป่าเจิ้งเหตุใดจึงเลี้ยงเหล่าโจร
ยาซือปล่อยโจรผิดยากหลีกหนี
รักษากฎหมายต้องมือสะอาดดี
อย่าอ้างว่ามีคุณธรรมน้ำใจ
ข้าหลวงห่วงกลัวเหยี่ยวอาจทำร้าย
ก็แมวเป็นสหายหนูใช่แมวไหม
เป็นเลขาถือพู่กันไว้ทำไม
อย่าได้อ้างเสนาเซียวต้นวงศ์ฮั่น
(เจ๋ยเฉา 贼曹 มีสองความหมาย 1. ขุนนางจับโจรตำแหน่งเจ๋ยเฉา และ 2. พวกโจร ในที่นี้หมายถึงพวกโจร
เสนาบดีฮั่นเซียวเหอ 汉相萧何 เคยเป็นเลขาศาลในแผ่นดินฉินที่ถูกฮั่นโค่นบัลลังก์)
เฉาไก้ถามอู๋ย่ง กงซุนเสิ้งและหลิวถังว่า “พวกท่านรู้จักคนที่ข้าพามาพบเมื่อครู่นี้ไหม”
อู๋ย่งว่า “ทำไมดูท่าทีลุกลี้ลุกลนแล้วรีบกลับ เขาเป็นใคร”
“ท่านทั้งสามยังไม่รู้ หากไม่ได้เขา พวกเราคงแย่แน่”
“หรือว่าข่าวรั่ว เรื่องถูกเปิดโปงแล้ว”
เฉาไก้ว่า “ยังดีที่น้องท่านนี้เสี่ยงภัยมาแจ้งข่าวพวกเราเสียก่อน ตอนนี้ไป๋เสิ้งถูกจับขังอยู่ที่จี้โจว ซัดทอดถึงพวกเราทั้งเจ็ด ทางหัวเมืองส่งเหอกวนฉาพาคนมาจับพวกเรา เขาถ่วงเวลาเอาไว้ที่ร้านน้ำชาแล้วรีบควบม้ามาแจ้งข่าว ตอนนี้กลับไปรับหนังสือ อีกพักจะต้องส่งคนมาจับพวกเรา ควรทำเช่นไรดี”
อู๋ย่งว่า “ดีที่เขามาแจ้งข่าว มิฉะนั้นพวกเราคงติดแหกันหมด ผู้มีพระคุณท่านนี้มีชื่อว่าอะไร”
เฉาไก้ว่า “เขาคือยาซืออำเภอนี้ ฮูเป่าอี้ซ่งเจียง”
อู๋ย่งว่า “เคยได้ยินแต่ชื่อ อยู่ใกล้กันแค่คืบแต่ไม่มีวาสนาได้เห็นหน้า”
กงซุนเสิ้ง หลิวถังว่า “ใช่ผู้ที่ในวงนักเลงเรียกกันว่า ฝนยามแล้งซ่งกงหมิงไหม”
เฉาไก้ผงกหัวว่า “ใช่แล้ว เขาเป็นพี่น้องที่รู้ใจของข้า อาจารย์อู๋นั้นยังไม่เคยพบ ในวงการชื่อไม่ลือเปล่า ได้รู้จักพี่น้องเช่นนี้นับว่าไม่ผิดเลย”
เฉาไก้ถามอู๋ย่งว่า “พวกเราตกอยู่ในอันตรายแล้ว จะแก้ไขอย่างไรดี”
“พี่ท่านไม่น่าถาม สามสิบหกกลยุทธ หนีคือยอดกลยุทธ”
“ซ่งยาซือก็เพิ่งบอกเช่นนั้น แต่จะให้หนีไปไหน”
อู๋ย่งว่า “ข้าคิดไว้แล้ว ตอนนี้พวกเรารีบเก็บของใส่หาบสักหกเจ็ดหาบ หนีไปยังบ้านสามหย่วนที่บ้านสือเจี๋ย ตอนนี้ก็ให้คนรีบเดินทางไปแจ้งให้รู้ก่อน”
เฉาไก้ว่า “สามหย่วนเป็นเพียงชาวประมง จะช่วยคุ้มภัยให้พวกเราได้อย่างไร”
อู๋ย่งว่า “พี่ท่าน หมู่บ้านสือเจี๋ยขยับไปอีกหน่อยก็คือเหลียงซานป๋อ ตอนนี้ที่ค่ายกำลังเฟื่อง พวกทหารยังไม่กล้าสบตามอง หากคับขัน พวกเราก็ไปเข้าพวกเสีย”
เฉาไก้ว่า “นี่เป็นหนทางที่ดี กลัวแต่ว่าพวกเขาจะไม่ยอมรับพวกเรา”
อู๋ย่งว่า “พวกเรามีเงินทองเป็นของกำนัล เข้าพวกได้อยู่แล้ว”
无道之时多有盗，英雄进退两俱难。
只因秀士居山寨，买盗犹然似买官。
แผ่นดินสิ้นคุณธรรมโจรมากมาย
วีรชนหมายรุกถอยยากทั้งสอง
ด้วยมีบัณฑิตเป็นหัวหน้าส้อง
เป็นโจรต้องจ่ายเช่นเป็นขุนนาง
เฉาไก้ว่า “เอาตามนี้ก็อย่ารอช้า อาจารย์อู๋กับหลิวถังขนของไปก่อน ข้ากับอาจารย์กงซุนอยู่เก็บงานแล้วค่อยตามไป”
อู๋ย่ง หลิวถังเก็บสมบัติข้าวของรวมได้เจ็ดหาบ พาคนสิบกว่าคนขนไปยังหมู่บ้านสือเจี๋ย เฉาไก้ กงซุนเสิ้ง อยู่จัดการงานที่เหลือ คนที่ไม่เต็มใจไปด้วย เฉาไก้ก็ให้ค่าชดเชยเพียงพอจนกว่าจะหาได้นายใหม่ คนที่จะตามไปด้วยก็เก็บสัมภาระมัดรอไว้
须信钱财是毒蛇，钱财聚处即亡家。
人称义士犹难保，天鉴贪官漫自夸。
ควรเชื่อเถิดสมบัติคืออสรพิษ
ซ่อนมิดชิดสมบัติยังพังบ้านสลาย
คนเรียกผู้มีคุณธรรมช่างน่าอาย
คันฉ่องฉายโอ่เอาเองแท้คนโกง
ตอนก่อนหน้า : ฝนยามแล้ง กับ พัดเหล็ก
ตอนถัดไป : โลกบาลหนี
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
