ขุนโจรเหลียงซาน 40
เจ็ดดาวร่วงรังโจร (5) เลือดนองบึงสือเจี๋ย
เฉาไก้ กงซุนเสิ้ง เผาบ้านทิ้งแล้วนำบ่าวสิบกว่าคนมุ่งมายังหมู่บ้านสือเจี๋ย สามหย่วนพี่น้องพร้อมอาวุธครบมือมารอรับระหว่างทางแล้วพามายังบ้านของหยวนเสียวอู่ เจ็ดดาวจึงโคจรมาพร้อมหน้ากันอีกครั้ง หยวนเสี่ยวเอ้อให้ภรรยาย้ายจากบนฝั่งมาอยู่กลางบึงนี้ด้วย ทั้งเจ็ดหารือกันเรื่องจะไปขอพึ่งเขาเหลียงซาน
อู๋ย่งว่า “ตอนนี้ตะเข้ดอนจูกุ้ยมาเปิดร้านอาหารอยู่ที่ปากทางเข้าหมู่บ้านสกุลหลี่ เพื่อคัดกรองพวกที่อยากเข้าเป็นพวก จึงจำต้องไปพบเขาเสียก่อน พวกเราก็เตรียมเรือนำของไปกำนัลเพื่อให้เขาพาพวกเราขึ้นเขา”
ขณะหารือกันอยู่นั้น มีชาวประมงมาแจ้งว่า “พวกทหารมากันแล้ว”
เฉาไก้ลุกขึ้นว่า “พวกนั้นตามมาแล้ว เราหนีกันเถอะ”
หยวนเสี่ยวเอ้อว่า “ไม่ต้อง ข้ามีทางรับมืออยู่ เอาให้จมน้ำตายกันสักครึ่งค่อน ที่เหลือค่อยเชือดทิ้งให้หมด”
กงซุนเสิ้งว่า “อย่ากังวล คอยดูฝีมือนักพรตอย่างข้าบ้าง”
เฉาไก้ว่า “น้องหลิวถัง ท่านกับอาจารย์อู๋พาทรัพย์สิ่งของและครอบครัวพี่น้องเราลงเรือไปรอที่ฝั่งซ้ายทางเข้าบ้านสกุลหลี่ พวกเราจัดการทางนี้แล้วค่อยตามไป”
หยวนเสี่ยวเอ้อนำเรือมาสองลำ ให้มารดาและภรรยาลงลำหนึ่ง อู๋ย่งและหลิวถังอีกลำหนึ่ง นำทรัพย์สมบัติและสัมภาระแบ่งลงเรือ ให้บ่าวแปดคนพายเรือไปรอที่ทางเข้าหมู่บ้านสกุลหลี่ แล้วหันมาบอกแผนรับมือกับหยวนเสียวอู่ หยวนเสี่ยวชี ทั้งสองจึงถ่อเรือน้อยแยกทางไป
ทางด้านเหอเทานำกำลังทหารมุ่งมาหมู่บ้านสือเจี๋ย ปะท่าไหนมีเรือก็ยึดมาใช้ ให้ทหารที่ชำนาญทางน้ำลงประจำเรือพายเลียบฝั่งมากับพวกที่ขี่ม้ามาทางบก พอมาถึงบ้านหยวนเสี่ยวเอ้อก็ให้ทหารบุกเข้าบ้านไปแต่ไม่พบใคร จึงหาชาวประมงที่อยู่บ้านใกล้มาสอบถามได้ความว่า
“น้องชายเขาทั้งสองคน หยวนเสียวอู่ หยวนเสี่ยวชี อาศัยอยู่กลางบึง ไปได้แต่ทางเรือ”
เหอเทากับนายตรวจปรึกษากันแล้วเห็นว่า “บึงแห่งนี้ มีคลองซอยซับซ้อน ถนนก็มีทางแยกสับสน มีทั้งหนองทั้งเนิน ไม่รู้ตื้นลึก ถ้าแยกกันไปหลายทาง อาจเข้าทางโจร พวกเราเอาม้าทิ้งไว้ที่หมู่บ้านให้คนเฝ้าไว้ แล้วลงเรือกันให้หมด”
เหอเทาให้ทหารลงเรือที่มีทั้งหมดร้อยสิบลำมีทั้งเรือถ่อ เรือพาย ยกขบวนมุ่งตามกันมายังบ้านหยวนเสียวอู่ที่กลางบึง
ล่องมาได้ราวห้าหกลี้ก็ได้ยินเสียงเพลงดังมาจากกลางพงอ้อแขม จึงให้หยุดเรือสังเกตการณ์
打鱼一世蓼儿洼，不种青苗不种麻。
酷吏赃官都杀尽，忠心报答赵官家。
จับปลาในบึงมาชั่วชีวิต
ไม่เคยคิดปลูกกล้าเพาะงาถั่ว
สังหารสิ้นขุนนางอันโฉดชั่ว
มีเพียงหัวใจภักดิ์ตระกูลเจ้า
(ราชวงศ์ซ่ง ตระกูลเจ้า 赵)
เจ้าของเสียงเพลงพายเรือเล็กมาคนเดียวเห็นแต่ไกล คนที่จำได้ชี้บอกว่า “นั่นคือหยวนเสียวอู่”
เหอเทาโบกมือเป็นสัญญาณให้เคลื่อนไปข้างหน้า เตรียมอาวุธไว้พร้อม
หยวนเสียวอู่หัวเราะลั่นด่ามาว่า “ไอ้พวกขุนนางโจรหาแต่เรื่องเดือดร้อนให้ชาวบ้าน บังอาจมากระตุกหนวดเสือ”
พวกพลธนูที่ตามมาด้านหลังเหอเทา พาดลูกธนูขึ้นสายยิงเข้าใส่ หยวนเสียวอู่เห็นธนูยิงมาจึงตีลังกาลงน้ำไป พอเรือทหารมาถึงก็หาตัวไม่พบแล้ว
ขบวนเรือพายเลี้ยวเข้าคลองซอยอีกสองสาย ได้ยินเสียงเป่าปากในพงแขม พวกทหารพายเรือขยายเป็นแนวหน้ากระดาน เห็นด้านหน้ามีคนสองคนอยู่บนเรือแจวลำหนึ่ง คนหนึ่งแจวอยู่ท้ายเรือ คนที่หัวเรือยืนถือทวนร้องเพลงว่า
老爷生长石碣村，禀性生来要杀人。
先斩何涛巡检首，京师献与赵王君。
เป็นเจ้าพ่อเติบใหญ่บ้านสือเจี๋ย
นิสัยเสียเกิดมาชอบเข่นฆ่า
หัวเหอเทากับนายตรวจขอตัดมา
ถวายพระราชาเจ้ายังกรุงไกร
(赵王君 ราชวงศ์ซ่งแซ่เจ้า)
คนที่รู้จักบอกว่า “นี่ก็คือหยวนเสี่ยวชี”
เหอเทาตวาดสั่งว่า “พวกเราจับโจรนี่ให้ได้ อย่าปล่อยให้หนี”
หยวนเสี่ยวชีหัวเราะด่าว่า “โจรอุบาทว์” แล้วเอาทวนชี้ไปทางหนึ่ง เรือก็แจวเลี้ยวหนีเข้าคลองซอยไปทางนั้น
พวกทหารพายเรือตามเข้าไป เห็นเรือหยวนเสี่ยวชีอยู่ด้านหน้าไวๆ แต่ยิ่งตามเข้าไปคลองก็แคบเล็กลงเรื่อยๆ
เหอเทาสั่งว่า “หยุด เอาเรือเข้าฝั่ง”
พอขึ้นตลิ่งมองไปรอบๆ เห็นแต่พงอ้อเวิ้งว้าง มองไม่เห็นมีเส้นทางบก เหอเทาเริ่มฉุกใจ ถามชาวบ้านที่มาด้วยก็ได้คำตอบว่า “ผู้น้อยแม้จะเป็นคนที่นี่ แต่ก็ไม่รู้จักที่ทางแถวนี้”
เหอเทาจึงสั่งให้ทหารลงเรือเล็กสองลำ ลำละสามนาย ออกไปสำรวจทางข้างหน้า เรือทั้งสองลำหายไปเป็นชั่วโมงก็ยังไม่กลับมารายงาน เหอเทาจึงให้ทหารอีกห้านายใช้เรือเล็กอีกสองลำไปตามและสำรวจทาง หายกันไปอีกชั่วโมงก็ไม่กลับมาเช่นกัน
เหอเทาบ่นว่า “เจ้าพวกนี้ไม่ได้ความเลย น่าจะส่งเรือลำหนึ่งกลับมาแจ้งข่าว” ฟ้ามืดลงเรื่อยๆ เหอเทาจึงคิดว่าต้องออกไปดูเอง จึงเลือกเรือเร็วลำหนึ่ง คัดทหารมีฝีมือลงเรือไปด้วย พร้อมฝีพายอีกหกคน เหอเทานั่งหัวเรือ พายตรงเข้าคลองซอยในพงอ้อไป
อาทิตย์ลับขอบฟ้าไปแล้ว พายมาได้ห้าหกลี้ เห็นชายคนหนึ่งบนตลิ่งเดินถือจอบมา
เหอเทาถามไปว่า “เฮ้ยนั่น เจ้าเป็นใคร แล้วนี่ที่ไหน”
ชายผู้นั้นตอบว่า “ข้าอยู่หมู่บ้านนี้ ที่นี่เรียกว่า ร่องหัวด้วน 断头沟 (ต้วนโถวโกว) ที่นี่ทางตัน”
เหอเทาว่า “เจ้าเห็นเรือสองลำผ่านมาทางนี้ไหม”
“พวกที่มาตามจับหยวนเสียวอู่กระมัง”
“เจ้ารู้ได้อย่างไรว่ามาจับหยวนเสียวอู่”
“พวกนั้นตีกันอยู่ที่ป่าดำ 乌林 ข้างหน้านี่”
“ไปอีกไกลเท่าไร”
“อยู่ข้างหน้านี่เอง มองไปก็เห็น”
เหอเทาให้เรือพายเข้าเทียบตลิ่ง ให้ทหารสองนายถือสามง่ามขึ้นฝั่ง ชายที่ถือจอบตรงเข้ามาเอาจอบฟาดใส่คนละทีตีลังกาตกน้ำไป
เหอเทาผุดลุกขึ้นจะก้าวขึ้นตลิ่ง เรือก็พลันถอยออกจากฝั่งแล้วมีคนโผล่จากน้ำขึ้นมาคว้าขาทั้งสองของเหอเทาลากลงน้ำ คนที่เหลือในเรือเตรียมที่จะหนี คนถือจอบรีบโดดขึ้นเรือเอาจอบฟาดเรียงไปคนละทีจนสมองแตกกระจาย เหอเทาถูกคนในน้ำลากขึ้นฝั่งแก้เอาเข็มขัดไถ้ของเหอเทาเองมามัดเหอเทาเอาไว้ คนในน้ำคือ หยวนเสี่ยวชี ส่วนคนถือจอบคือ หยวนเสี่ยวเอ้อ
สองพี่น้องมองมายังเหอเทาแล้วว่า “เจ้าพ่ออย่างพวกข้าสามพี่น้องชอบฆ่าคนวางเพลิง อย่างเจ้ามีน้ำยาอะไร บังอาจพาคนมาจับพวกข้า”
เหอเทาว่า “ท่านผู้กล้า ข้าเพียงทำตามคำสั่ง มิเช่นนั้น คงไม่บังอาจมาจับท่านเอง ขอให้ผู้กล้าโปรดเมตตาเห็นแก่แม่เฒ่าที่บ้านข้าอายุแปดสิบจะไม่มีใครเลี้ยงดู ได้โปรดไว้ชีวิตด้วย”
สองพี่น้องว่า “จับมัดเป็นบ๊ะจ่างยัดใส่เรือไปก่อน” แล้วก็ลากเอาศพทหารที่ตายทิ้งลงน้ำ
ทั้งคู่เป่าปากเรียก มีชาวเรือห้าคนพายเรือออกจากพงอ้อ หยวนสี่ยวเอ้อ หยวนเสี่ยวชีขึ้นเรือคนละลำพายย้อนกลับมา
ทางด้านนายตรวจที่รอกันอยู่กับทหารที่เหลือก็บ่นว่า “เหอกวนฉานี่ก็อีกคน ออกไปเองก็หายไปเสียนาน ไม่เห็นกลับมา”
ขณะนั้นเป็นเวลาราวยามหนึ่ง ดาวขึ้นเต็มฟ้า พวกทหารอยู่กันบนเรือ จู่จู่ก็มีลมประหลาดกรรโชกมา
飞沙走石，卷水摇天。
黑漫漫堆起乌云，昏邓邓催来急雨。
倾翻荷叶，满波心翠盖交加；
摆动芦花，绕湖面白旗缭乱。
吹折昆仑山顶树，唤醒东海老龙君。
ทรายบินหินว่อนท้องนภากาศ
ลำวารีม้วนฟาดฟ้าโคลงเคลงไหว
เมฆทมึนก่อตัวคลุมทั่วไป
ฝนห่าใหญ่เทกระหน่ำดำมืดมัว
ใบบัวม้วนตัวตลบเข้า
คลื่นคละเคล้าบัวชุ่ยไก้ซัดไปทั่ว
ดอกอ้อราวธงขาวกรรโชกตัว
แลมัวซัวสับสนรอบขอบเล
โค่นแมกไม้ยอดคุนหลุนหักโครมครืน
ปลุกฟื้นตื่นพญามังกรบูรพา
(บัวชุ่ยไก้ 翠盖 ชื่อบัวชนิดหนึ่ง)
ลมประหลาดพัดมาจากด้านหลัง พัดจนเชือกผูกเรือขาดหมด เรือลอยปะทะกันสะเปะสะปะ มองทวนลมไปก็เห็นแสงไฟเป็นลำพุ่งมายังกองเรือ พอใกล้เข้ามาก็เห็นชัดว่าเป็นเรือเล็กหลายลำผูกติดกันมาเป็นคู่ บนเรือบรรทุกไม้หญ้าอ้อแขมเต็มลำติดไฟลุกโชติช่วง
ลำคลองแคบเล็ก ลมพัดแรง กองเรือทหารไม่มีทางหนีถูกเรือไฟเผา พอจะหนีออกจากเรือ ก็หาที่ดอนไม่ได้ หนีออกจากเรือได้ก็ไปยืนจมเลน
กลางแสงเพลิงเห็นเรือเล็กลำหนึ่ง มีคนแจวท้าย คนยืนหัวเรือเป็นนักพรตถือกระบี่อาคมสะท้อนไฟแวววับตะโกนมาว่า “อย่าให้หนีได้แม้แต่คนเดียว”
พงอ้อสองฝั่งซ้ายขวาแต่ละฝั่งมีชายสองคนนำชาวประมงห้าคนถืออาวุธตรงเข้ามาไล่แทงพวกทหารที่ยืนติดเลนกันอยู่
สองคนทางฝั่งตะวันออกคือ เฉาไก้ หยวนเสียวอู่ ฝั่งตะวันตกคือ หยวนเสี่ยวเอ้อ หยวนเสี่ยวชี คนที่เรียกลมฝนบนเรือเล็กคือ กงซุนเสิ้ง
พวกทหารถูกฆ่าตายหมดไม่มีเหลือ รอดอยู่เพียงเหอเทาที่ถูกมัดเป็นบ๊ะจ่างทิ้งไว้บนเรือ หยวนเสี่ยวเอ้อแบกขึ้นโยนบนฝั่ง แล้วชี้หน้าด่าว่า
“เจ้ามันก็โจรเมืองจี้โจวที่คอยให้ร้ายชาวบ้าน สมควรสับเป็นหมื่นชิ้น แต่ข้าจะปล่อยเจ้ากลับไปบอกไอ้เจ้าเมืองลาโง่ว่า อย่ามาแหย่พวกข้าสามหย่วนบ้านสือเจี๋ยและโลกบาลเฉาบ้านตงซีอีก พวกข้าไม่เคยไปยืมเสบียง(ปล้น)เมืองเจ้า เจ้าก็อย่ามารนหาที่ตาย อย่าว่าแต่เจ้าเมืองลาโง่เลย ต่อให้ราชครูไฉ้มาเอง ข้าก็จะแทงให้พรุนสักสามสิบแผล เอาล่ะ ที่นี่ไม่มีทางใหญ่ ข้าจะให้น้องข้าพาไปส่งปากทาง”
หยวนเสี่ยวชีเอาเรือเล็กพาเหอเทามายังปากถนนใหญ่ แล้วตะคอกใส่ว่า “จากนี่ตรงไป คงถามทางกลับเองได้ คนอื่นตายหมดแล้ว เหลือแต่เจ้า ถ้าปล่อยกลับไปในสภาพดี เดี๋ยวเจ้าเมืองลาโง่จะหัวเราะยาะเอา เอาสองหูของเจ้าทิ้งไว้ที่นี่ก็แล้วกัน”
หยวนเสี่ยวชีคว้ามีดตัดใบหูทั้งสองของเหอเทา แล้วแก้มัดปล่อยตัวไป
官兵尽付断头沟，要放何涛不便休。
留着耳朵听说话，旋将驴耳代驴头。
ร่องหัวด้วนทหารหลวงมาตายเปล่า
ปล่อยเหอเทาเสียก็ได้ใช่ปัญหา
เหลือเพียงหูทิ้งไว้ฟังวาจา
เสมือนลาที่ทิ้งหูไว้แทนหัว
ตอนก่อนหน้า : โลกบาลหนี
ตอนถัดไป : หลินชงล้มบัณฑิต
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
