ขุนโจรเหลียงซาน 42
เจ็ดดาวร่วงรังโจร (7) โลกบาลสถิตเหลียงซาน
หลินชงกล่าวแก่โจรทั้งค่ายว่า “หลินชงเป็นเพียงทหารหลวงที่ถูกเนรเทศจนต้องมาอยู่ที่นี่ วันนี้มีเหล่าผู้กล้ามาเข้าร่วมอุดมการณ์ แต่หวางหลุนมีจิตใจคับแคบรังเกียจผู้มีความสามารถ หาเรื่องปฏิเสธ หลินชงจึงได้กำจัดเสียแต่หาได้หวังตำแหน่งนี้เพื่อตัวเองไม่ ลำพังแต่ตัวข้านั้น คงไม่อาจรับมือกับทางการได้ วันนี้มีพี่เฉาผู้ทรงคุณธรรมน้ำใจ มีสติปัญญากล้าหาญ เป็นที่เลื่องลือทั่วสารทิศ วันนี้ข้าจึงเห็นแก่คุณธรรมเป็นหลักขอให้ท่านมาเป็นประมุขค่ายแห่งนี้ ดีไหม”
เหล่าโจรตอบว่า “ท่านหัวหน้ากล่าวได้ถูกต้องแล้ว”
เฉาไก้ว่า “ไม่ได้ เฉาไก้เป็นผู้มาใหม่ ไหนเลยจะควรเบียดบังผู้ที่อยู่มาแต่แรก”
หลินชงยุดให้เฉาไก้นั่งลงบนเก้าอี้แล้วว่า “เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว ท่านโปรดอย่าได้ปฏิเสธเลย หากมีใครไม่ยินยอม ขอให้ดูหวางหลุนเป็นตัวอย่าง” แล้วหลินชงก็ตวาดสั่งให้เหล่าโจรก้าวมาหน้าศาลากระทำการคารวะ และให้ไปตามพวกหัวหน้าที่อยู่ทั้งหน้าและหลังค่ายมาร่วมชุมนุมด้วย
จากนั้นหลินชงจึงเชิญเฉาไก้และพวกให้ขึ้นเกี้ยวมายังค่ายใหญ่ เข้ามายังโถงร่วมธรรม ให้เฉาไก้นั่งเก้าอี้หมายเลขหนึ่งแล้วจึงจุดธูปในกระถางกลางห้องโถง จากนั้นเชิญเหล่าผู้กล้านั่งตามลำดับ อันดับสองอู๋ย่ง อันดับสามกงซุนเสิ้ง อันดับสี่หลินชง อันดับห้าหลิวถัง อันดับหกหยวนเสี่ยวเอ้อ อันดับเจ็ดหยวนเสียวอู่ อันดับแปดหยวนเสี่ยวชี อันดับเก้าตู้เชียน อันดับสิบซ่งว่าน อันดับสิบเอ็ดจูกุ้ย
ผู้บริหารชุดแรกของเฉาไก้จึงมีทั้งหมดสิบเอ็ดคน ลูกน้องทั้งหมดแปดร้อยคน
เฉาไก้ว่า “ท่านทั้งหลายในที่นี้ วันนี้ครูฝึกหลินสนับสนุนให้ข้าเป็นหัวหน้าค่ายแห่งนี้ ข้าจึงขอประกาศให้อู๋เสวียจิวเป็นเสนาธิการ กงซุนเสิ้งเป็นผู้คุมกำลังพล ครูฝึกหลินเป็นผู้รับผิดชอบดูแลป้อมค่าย พวกท่านมีหน้าที่เดิมเช่นไรให้ยังคงหน้าที่เดิมนั้น ดูแลหน้าเขาหลังเขาและชายหาดอย่าให้บกพร่อง ร่วมแรงร่วมใจเพื่อการใหญ่ข้างหน้า”
แล้วให้จัดแจงเรื่องห้องหับที่พักให้ครอบครัวสกุลหย่วนที่ติดตามมาด้วย ให้นำทรัพย์สมบัติที่ตนนำติดมาจากบ้านรวมทั้งของขวัญวันเกิดที่ชิงมานำมาแบ่งให้เป็นรางวัลแก่เหล่าลิ่วล้อ แล้วให้จัดสุราอาหารบวงสรวงฟ้าดิน จากนั้นก็ร่วมกินเลี้ยงกันจนถึงกลางดึก
古人交谊断黄金，心若同时谊亦深。
水浒请看忠义士，死生能守岁寒心。
มิตรภาพคนเก่าก่อนอาจบั่นทองคำ
น้ำมิตรล้ำเลอค่าใจเป็นหนึ่ง
เช่นผู้กล้าธรรมภักดิ์แห่งหนองบึง
เป็นตายพึงรักษาสัตย์มั่นคง
ทางด้านหลินชงเมื่อเห็นครอบครัวสกุลหย่วนก็คิดถึงครอบครัวชองตนที่ตงจิงซึ่งไม่รู้ข่าวคราวมานานแล้ว จึงให้ลิ่วล้อสองคนไปสืบข่าวและรับตัวมา สองเดือนต่อมาลิ่วล้อกลับมารายงานว่า ภรรยาของหลินชงถูกเกาหยาเน่ยบีบคั้นจนชิงผูกคอตายไป ครูฝึกจางพ่อตาของหลินชงก็ตรอมใจป่วยตายไปก่อนหน้านี้ไม่นาน ส่วนจิ่นเอ๋อสาวใช้คนสนิทนั้นออกเรือนไปแล้ว
อยู่มาวันหนึ่ง ลิ่วล้อมารายงานว่า “ทหารเมืองจี้โจวยกพลมาหนึ่งพัน เรือสี่ร้อยลำ ขณะนี้ยั้งทัพอยู่ที่บ้านบึงสือเจี๋ย จึงรีบมารายงานให้ทราบ”
เฉาไก้ปรึกษาอู๋ย่งว่า “ทหารยกทัพมาถึงแล้ว ควรรับมือเช่นไร”
อู๋ย่งหัวเราะแล้วว่า “พี่ท่านอย่าได้วิตก ข้ามีวิธีรับมือ ดังโบราณว่า น้ำมาเอาดินถม 水来土掩” แล้วเรียกพี่น้องสามหย่วน หลินชง และหลิวถังมาสั่งการ
西迎项羽三千阵，今日先施第一功。
ประจัญเซี่ยงหวี่สามพันทางตะวันตก
วันนี้เป็นยกแรกสร้างผลงาน
ทางด้านทัพเมืองจี้โจวนำโดยนายกองปราบจลาจล (ถวนเลี่ยนสื่อ) หวงอัน 团练使黄安 ยกพลลงเรือที่บ้านสือเจี๋ย แบ่งเรือออกเป็นสองทัพแยกทางกันเข้าสู่เหลียงซานป๋อ
หวงอันคุมทัพหนึ่งมุ่งมายังหาดทรายทอง ล่องเรือมาจนพอจะมองเห็นหาดอยู่รำไรก็พลันได้ยินเสียงเป่าเขาฮว่าเจี่ยว 画角 ดังขึ้น หวงอันจึงให้กองเรือแยกออกเป็นสองกองแล้วหยุดรอดูสถานการณ์
มีเรือสามลำแล่นมาแต่ไกล แต่ละลำมีพลแจวกรรเชียงคู่สี่คน นายเรือยืนอยู่บนหัวเรือสวมชุดแดงโพกผ้าแดง มือถือทวนหลิวเค่อจู้ 留客住 เป็นทวนซึ่งปลายมีตะขอโค้งสำหรับเกาะเกี่ยว เหมือนกันทั้งสามลำ คนที่รู้จักรายงานหวงอันว่า ทั้งสามคือ หยวนเสี่ยวเอ้อ หยวนเสียวอู่ และหยวนเสี่ยวชี
หวงอันสั่งให้เรือบุกเข้าจับตัวสามหย่วน สามหย่วนกลับเรือหนี หวงอันให้พลธนูยิงธนูใส่ เรือสามหย่วนใช้โล่หนังจิ้งจอกบังเอาไว้
เรือแล่นไล่มาได้ราวสามลี้ ก็มีเรือเร็วตามหลังหวงอันมารายงานว่าทัพเรือซึ่งยกแยกไปอีกทางนั้นถูกทำลายเสียสิ้นแล้ว
หวงอันถามว่า “ทำไมจึงพลาดท่าถึงขนาดนั้น”
“ตอนที่พวกเราล่องเรืออยู่ ก็มีเรือเล็กสองลำปรากฏขึ้น พวกเราไล่ตามไปถูกล่อเข้าคลองซอย แล้วมีเรือเล็กแปดลำโผล่ออกมาใช้ธนูยิงมาอย่างกับฝูงตั๊กแตน คลองแคบพวกเรากลับเรือไม่ได้ บนฝั่งมีคนราวสามสิบคนออกมาชักเชือกขวางคลองไว้ เอาขวดระเบิดผง 灰瓶 ขว้างมาจนพวกเราลืมตาไม่ขึ้น ต้องหนีกันออกจากเรือ ส่วนใหญ่ก็ถูกฆ่าตายหมด ม้าและเรือถูกชิงไป พวกข้าพบเรือลำนี้ในพงอ้อจึงรีบหนีมาแจ้งท่านถวนเลี่ยน”
หวงอันฟังจบก็รู้ตัวว่าคงถูกอุบายเช่นกัน จึงให้โบกธงขาวสั่งให้ถอยเรือ ขณะกลับเรือกันอยู่ เรือสามลำที่แล่นหนีไปก็วกกลับมา สมทบด้วยเรืออีกสิบลำโบกธงแดงตรงมายังกองเรือหวงอัน หวงอันให้เรือตั้งแถวตั้งรับ พลันได้ยินเสียงปืนใหญ่ดังมาจากพงอ้อ รอบด้านมีธงแดงโบกอยู่ทั่ว เสียงคนตะโกนมาจากเรือที่ไล่หลังมาว่า “หวงอันทิ้งหัวเจ้าเอาไว้”
หวงอันให้นำเรือเข้าเทียบตลิ่ง พลันมีเรือเล็กสี่สิบกว่าลำออกมาจากคลองแยก ล้อมยิงธนูมาดังห่าฝน หวงอันจึงเปลี่ยนลงเรือเร็วหนีมาได้กับเรือติดตามเพียงสามสี่ลำ เหลียวหลังไปดูเห็นพวกทหารถูกธนูตกน้ำตายกันเสียครึ่งค่อน
ขณะที่เรือเร็วของหวงอันแล่นหนีอยู่นั้น ก็มีเรือลำหนึ่งแล่นมาจากพงอ้อ หลิวถังยืนอยู่หัวเรือเอาทวนตะขอเกี่ยวเรือหวงอันไว้แล้วโดดขึ้นเรือมาคว้าเอวหวงอันไว้ ตะคอกว่า “ไม่ต้องต่อสู้” ทหารที่ว่ายน้ำเป็นโดดน้ำหนีก็ถูกธนูยิงตายในน้ำ พวกที่ว่ายน้ำไม่เป็นถูกจับเป็นบนเรือทั้งสิ้น
หลิวถังลากตัวหวงอันขึ้นฝั่ง เห็นพวกเฉาไก้ กงซุนเสิ้งแต่ไกลนำทหารราวหกสิบนาย ทหารม้าอีกสามสิบ ไล่จับเป็นพวกทหารเมืองจี้โจว และยึดเรือเอาไว้หมดนำไปไว้ที่ค่ายน้ำ
เสร็จศึก เฉาไก้และพวกมาชุมนุมกันยังโถงร่วมธรรม หวงอันถูกจับมัดไว้กับต้นกระบองเพชร 将军柱 ในโถง
จดบันทึกผลงานดังนี้
หลินชงยึดม้าได้หกร้อยตัว
ตู้เชียน ซ่งว่าน กำจัดกองทหารในคลองฟากตะวันออก
สามหย่วนพี่น้อง กำจัดกองทหารในคลองฟากตะวันตก
หลิวถัง จับเป็นหวงอันได้
เฉาไก้ให้นำเงินทองมาปูนบำเน็จเหล่าลิ่วล้อแล้วให้จัดสุราอาหารฉลองชัยชนะ
堪笑王伦妄自矜，庸才大任岂能胜！
一从火并归新主，会见梁山事业新。
ขำหวางหลุนคุยโตโอ่บังอาจ
ไร้สามารถฤาอาจยิ่งใหญ่ได้
ตั้งแต่กำจัดแล้วมีนายใหม่
จึงได้เห็นเหลียงซานการงานรุ่ง
ขณะเลี้ยงฉลองอยู่นั้น จูกุ้ยที่ร้านอาหารให้ลิ่วล้อมารายงานว่า “หัวหน้าจูฟังว่ามีพ่อค้าสิบกว่าคนพร้อมผู้ติดตามจะเดินทางผ่านมาเย็นวันนี้ จึงแจ้งมาให้ทราบ”
เฉาไก้ว่า “กำลังขาดเงินอยู่พอดี ใครจะอาสาลงเขาไป”
พี่น้องสามหย่วนว่า “เราพี่น้องอาสาไป”
สามพี่น้องพาลูกน้องร้อยกว่าคนลงเขาไปได้พักใหญ่ เฉาไก้เกรงกำลังจะไม่พอจึงให้หลิวถังพาคนตามไปสมทบอีกแรง พร้อมกำชับว่า “ชิงเอาแต่ทรัพย์สิน อย่าได้ทำร้ายหรือเอาชีวิตพวกพ่อค้า”
พวกเฉาไก้ กงซุนเสิ้ง หลินชง ดื่มสุรารอฟังข่าวยันรุ่ง ก็มีลิ่วล้อมารายงานว่า “ชิงได้ข้าวของเงินทองยี่สิบกว่าคันรถ ลาฬ่ออีกราวห้าสิบตัว”
เฉาไก้ถามว่า “มีใครตายไหม”
“พวกพ่อค้าพอเห็นพวกเรา ก็ทิ้งรถและข้าวของ หนีเอาชีวิตรอดกันหมด ไม่จำต้องทำร้ายใคร”
เฉาไก้สั่งการว่า “ชิงเอาแต่ทรัพย์สิน อย่าได้ทำร้ายหรือเอาชีวิตพวกพ่อค้า”
จะแสดงว่ามีคุณธรรมก็ออกจะจอมปลอม การปล้นชิงพ่อค้าซึ่งไม่ใช่ขุนนางทุจริตจนหมดตัวแต่ไว้ชีวิต เหมือนตัดหญ้าไม่ถอนรากจะได้งอกมาให้ตนตัดใหม่ แต่ก็สร้างความเดือดร้อนสาหัสให้แก่สัมมาชนอยู่ดี หรือนี่จะเป็นคุณธรรมในหมู่โจร
เฉาไก้กับพวกจึงลงเขาไปรอรับกันที่หาดทรายทอง พอคนขนเอาข้าวของเงินทองมา เฉาไก้ก็ให้ขนขึ้นมายังหน้าโถงร่วมธรรม แล้วจัดแบ่งสมบัติทุกประเภทอย่างละครึ่งเก็บเข้ากองกลาง ส่วนอีกครึ่งแบ่งเป็นสองส่วน ครึ่งหนึ่งแบ่งแก่หัวหน้าทั้งสิบเอ็ดเท่าๆ กัน อีกครึ่งหนึ่งแบ่งให้แก่บรรดาลิ่วล้อเท่าๆ กัน พวกทหารที่ถูกจับเป็นเชลยให้จับสักตราหน้าแล้วแยกพวกที่แข็งแรงไปตัดฟืนเลี้ยงม้า พวกที่อ่อนแอให้ไปตัดหญ้าซ่อมรถ หวงอันให้จับไปขังเอาไว้
เฉาไก้กล่าวว่า “พวกเราเดิมทีลี้ภัยมาขอพึ่งพาหวางหลุน เป็นคุณของครูฝึกหลินที่ยอมให้ข้าได้เป็นหัวหน้า วันนี้ประเดิมงานแรก ก็มีเรื่องดีถึงสองเรื่อง เรื่องแรกคือ มีชัยเหนือกองทหารยึดได้ทั้งม้าทั้งเรือจำนวนมาก และจับหวงอันได้ เรื่องที่สองคือ ชิงได้ทรัพย์สินมาเป็นจำนวนมาก ทั้งหมดนี้ล้วนเป็นผลงานของเหล่าพี่น้อง”
เฉาไก้หันมากล่าวกับอู๋ย่งว่า “พวกเราทั้งเจ็ดรอดชีวิตมาได้ เพราะความช่วยเหลือของ ซ่งยาซือ และนายกองจู โบราณว่า มีคุณต้องทดแทน พวกเราควรให้คนนำเงินทองไปกำนัลแก่คนทั้งสอง อีกทั้งยังต้องหาทางช่วยไป๋เสิ้งออกมาจากคุกเมืองจี้โจวด้วย”
อู๋ย่งว่า “พี่ท่านไม่ต้องกังวล เรื่องนั้นข้ามีวิธีจัดการ ซ่งยาซือนั้นเป็นผู้มีคุณธรรมคงไม่ต้องการของตอบแทน แม้กระนั้นก็ไม่ควรผิดธรรมเนียม ควรให้พี่น้องเราคนหนึ่งนำของไปมอบให้ด้วยตัวเอง ส่วนไป๋เสิ้งนั้นให้คนที่ไม่มีใครคุ้นหน้านำเงินทองไปวิ่งเต้นติดสินบน หาทางให้ปล่อยตัวมา”
ตอนก่อนหน้า : หลินชงล้มบัณฑิต
ตอนถัดไป : หยันผอซี
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
