[ความเรียงในวันที่นึกได้] เสียงมือถือดังในยามที่ยังไม่ดึกนัก สุนัททีเอื้อมมือไปหยิบมาแล้วกดรับสายเมื่อเห็นว่าใครโทรมา

มีบัญชีอยู่แล้ว?หรือ

•

2 พ.ค. เวลา 11:30 • นิยาย เรื่องสั้น

เสียงมือถือดังในยามที่ยังไม่ดึกนัก

สุนัททีเอื้อมมือไปหยิบมาแล้วกดรับสายเมื่อเห็นว่าใครโทรมา

ต้นสายส่งเสียงมาสารพัดแบบนอนสต็อป!

สุนัททีนิ่งเงียบฟังอย่างเดียว สีหน้าเปลี่ยนไปตามเสียงจากต้นสาย แต่ที่เห็นชัดถนัดสุดคือสีหน้าหัวเราะ

ขำ

เสียงต้นสายเหมือนจะหอบแบบได้เวลาพักจึงเป็นคราวที่สุนัททีจะได้ตอบกลับบ้างหลังจากเงียบไปนาน

ต้นสายรับฟังอย่างเงียบสงบ

คล้ายกับก่อนหน้านี้ได้รับการปลดปล่อยอะไรออกไปบ้างแล้ว ความสงบในใจจึงมาเยือน

ดึกดื่นค่อนคืนจึงได้เวลาวางสายพร้อมเสียงขอบอกขอบใจรวมถึงขอโทษที่รบกวนเวลาของสุนัททีและครอบครัวไปมากโข

กูไม่รู้จะโทรไปหาใคร มีแต่มึงนี่แหละ

เออ กูเข้าใจ แต่มึงก็เบาๆหน่อย แฟนมึงก็เพื่อนกูเหมือนกัน

ก็มีแต่มึงนี่ล่ะวะ

เออ มึงก็ไปนอนได้แล้ว

เออๆ ไปล่ะ

เสียงวางสาย

สุนัททีขยับวางมือถือไว้บนโต๊ะ ปิดเสียง

ว่าไงคุณ?

ไม่มีอะไร โทรมาปรับทุกข์น่ะ

555

เพื่อนสนิทนี่คุณ เวลาเรามีอะไรเขาก็คอยรับฟังเหมือนกัน

อือฮึ

เหมือนจะมีปัญหา แต่แก้ไขได้แล้ว

ลิ้นกับฟันนิ

โบราณจริงเธอ

แต่มันก็จริงนี่

นั่นสิ แต่อย่างว่า บางทีคนเราก็ต้องการคนฟัง ไม่ได้ต้องการความเห็นอะไรมาก

น่านล่ะคุณ ฮ้าวววว

เอาล่ะ เธอนอนต่อเถอะ ว่าจะนอนแล้วเหมือนกัน

ไปดูลูกๆให้หน่อยสิ ห่มผ้าให้ด้วย ชอบถีบผ้าห่มกันจริง

ได้จ้า

ยามดึกคืนนี้ท้องฟ้าสดใสจริง

จันทร์กระจ่าง...

ดูเพิ่มเติมในซีรีส์

โฆษณา