ขุนโจรเหลียงซาน 81
เนรเทศเจียงโจว (4) หนีเสือปะจระเข้
撞入天罗地网来，宋江时蹇实堪哀。
才离黑煞凶神难，又遇丧门白虎灾。
ถลำกลางร่างแหฟ้าตาข่ายดิน
ซ่งเจียงดิ้นท่ามเคราะห์ซ้ำกรรมซัด
เพิ่งหลบลี้หนีมารดำมาหลัดหลัด
กลับมาพลัดชนเสือขาวเต็มประตู
ซ่งเจียงกับสองผู้คุมหนีเรื่อยไปข้างหน้าไม่รู้ทิศทาง มาได้ราวหนึ่งชั่วยาม เห็นด้านหน้ามีแต่พงอ้อ ได้ยินเสียงน้ำไหลคลื่นซัด ด้านหลังมีเสียงเอะอะ เสียงเป่าปาก และแสงคบเพลิง ซ่งเจียงภาวนาขอให้สวรรค์ช่วย ทั้งสามหลบอยู่ในพงอ้อแขมมองไปเห็นคบเพลิงใกล้เข้ามาเรื่อยๆ ทั้งสามย่อเข่าเดินไปในพงอ้อ มองไปข้างหน้า
不到天尽头，早到地尽处
หนีไปไม่ถึงสุดแผ่นฟ้า
มาพบก่อนว่าสุดแผ่นดิน
ข้างหน้าเป็นแม่น้ำสายใหญ่ขวางไว้ ด้านข้างเป็นท่าเทียบเรือ ที่แท้มาถึงริมฝั่งแม่น้ำสวินหยาง 浔阳江 แล้ว
ซ่งเจียงเงยหน้ามองฟ้าถอนหายใจว่า “รู้เช่นนี้แต่แรก อยู่เสียที่เหลียงซานก็สิ้นเรื่อง ใครจะคิดว่าต้องมาลงเอยที่นี่”
ในช่วงคับขันนี้เอง มีเรือลำหนึ่งแจวมาในพงอ้อแขม ซ่งเจียงเรียก “คนเรือ เอาเรือมาช่วยพวกข้าที ข้ามีเงินให้”
คนแจวเรือถามว่า “พวกท่านทั้งสามเป็นใคร ทำไมมาอยู่ตรงนี้”
ซ่งเจียงว่า “มีพวกโจรไล่ตามชิงทรัพย์พวกเรา จับพลัดจับผลูก็หนีมาอยู่นี่ ท่านรีบมารับพวกเราข้ามฟากไปที ข้าเพิ่มค่าจ้างให้”
คนแจวเรือฟังว่ามีเงินก็รีบแจวเข้ามารับ ทั้งสามคนรีบโดดขึ้นเรือ ผู้คุมนายหนึ่งโยนห่อผ้าเข้าไปในโถงเรือ อีกคนเอาพลองน้ำไฟดันตลิ่ง คนแจวเรือเงี่ยหูฟังเสียงห่อผ้าหล่นมีน้ำหนักแล้วแอบชอบใจ แจวเรือออกไปลอยลำอยู่กลางแม่น้ำ
กลุ่มคนที่ตามมาบนฝั่งมาถึงริมตลิ่ง เห็นมีคบไฟสิบกว่าอัน ชายฉกรรจ์ที่เป็นหัวหน้าสองคนถือดาบพอเตา ยี่สิบกว่าคนที่ตามมาถือทวนกระบอง
มีเสียงตะโกนมาว่า “คนเรือนั่น รีบแจวมานี่”
ซ่งเจียงกับสองผู้คุมเกาะกันเป็นก้อนอยู่ในโถงเรือบอกว่า “คนเรือ ท่านอย่าเข้าไป พวกเราเพิ่มเงินสมนาคุณเอง”
คนแจวเรือผงกหัวไม่ตอบคนบนฝั่ง แจวเรือจ๋อมๆ ไปเรื่อยๆ
คนบนฝั่งตะคอกมาว่า “ไอ้คนเรือ ไม่แจวกลับมา พวกเจ้าตายแน่”
คนแจวเรือเค้นเสียงหัวเราะเยาะ แต่ไม่ตอบ
คนบนฝั่งตะโกนมาอีกว่า “ไอ้คนเรือนั่น ใจกล้านักนะ ยังไม่แจวกลับมาอีก”
คนแจวเรือหัวเราะเย้ยกลับไปว่า “เรียกพ่อว่าคนเรือจาง 张梢公 เจ้าไม่ต้องมากัดนกเขาข้า”
หัวหน้ากลุ่มคนบนฝั่งกล่าวว่า “ที่แท้ก็พี่ใหญ่จาง ท่านไม่เห็นพวกข้าสองคนพี่น้องหรือ”
คนแจวเรือตอบว่า “ตาข้าไม่ได้บอด ทำไมจะไม่เห็นเจ้า”
“ในเมื่อเห็นข้า ก็แจวเข้ามาคุยกันหน่อย”
“มีอะไรค่อยคุยกันพรุ่งนี้เช้า ผู้โดยสารของข้ากำลังรีบ”
“พวกข้าพี่น้องต้องการตัวผู้โดยสารของท่านทั้งสามคนนั่น”
“สามคนที่โดยสารเรือนี่เป็นญาติข้า พ่อแม่ผู้อุปถัมภ์ 衣食父母 ท่านให้เชิญกลับไปกินหมี่ปังตอ 板刀面”
“แจวกลับมาคุยกันก่อน”
“ข้าทำมาหากิน แจวกลับไปหาเจ้า ฝันเฟื่องไปมัง”
“พี่จาง ไม่ใช่อย่างนั้น พวกข้าพี่น้องต้องการตัวแค่นักโทษนั่น ท่านกลับเข้ามาเถอะ”
คนแจวเรือ แจวไปพูดไป “หลายวันแล้วข้าเพิ่งได้ลูกค้า ให้แจวกลับไปให้พวกเจ้าจับตัว เลิกคิดได้ ไว้พบกันใหม่”
ซ่งเจียงไม่รู้ความนัยในคำพูดของคนแจวเรือ จึงกระซิบกระซาบกับสองผู้คุมว่า “ดีนะที่ได้คนเรือนี่มาช่วยพวกเราสามคนไว้ ต้องไม่ลืมตอบแทนคุณ โชคดีที่ได้เรือนี่พาข้ามฟาก”
衣食父母 (พ่อแม่ผู้ให้อาหารให้เสื้อผ้า) สื่อว่า ได้อาศัยหากินหาใช้
板刀 (ปั่นเตา) ภาษาไทยเรียกตามเสียงแต้จิ๋วว่า มีดปังตอ
板刀面 (หมี่ปังตอ) ในที่นี้หมายถึง ฆ่าถ่วงน้ำ
คนแจวเรือแจวห่างฝั่งมาไกล ทั้งสามคนในโถงเรือมองกลับไปยังฝั่งเห็นแสงคบเพลิงเข้าไปอยู่กลางพงอ้อแขมแล้ว ซ่งเจียงว่า “น่าละอาย นี่แหละที่เขาว่า คนดีพบกัน คนเลวหันหนี 好人相逢，恶人远离 ถึงได้รอดภยันตรายในครั้งนี้”
คนเรือแจวไปร้องเพลงไป
老爷生长在江边，不怕官司不怕天。
昨夜华光来趁我，临行夺下一金砖。
เจ้าพ่อเกิดเติบใหญ่ชายฝั่งนที
ไม่เคยกลัวคดีไม่หนีฟ้า
เมื่อคืนเทพหัวกวงโดยสารมา
ข้ายังกล้าชิงมาหนึ่งก้อนทอง
(华光大帝 เทพหัวกวง เทพแห่งไฟผู้พิทักษ์กฎในลัทธิเต๋า ชื่อเต็มว่า 五显灵官大帝华光天王 จึงตัดเรียก 五显灵 (อู่เสี่ยนหลิง)บ้าง 灵官 (หลิงกวน)บ้าง 华光 (หัวกวง)บ้าง ล้วนหมายถึงเทพองค์เดียวกัน ขี่ล้อลมไฟ มีหกกร ในกรหนึ่งของเทพองค์นี้ถือก้อนทอง 金砖)
ซ่งเจียงกับสองผู้คุมฟังแล้วมือเท้าอ่อน ซ่งเจียงคิดบวกไว้ก่อนว่า “เขาคงร้องเล่นๆ ละมัง”
คนแจวเรือหยุดแจวเสียกลางน้ำ วางแจวลงแล้วว่า “เจ้านกเขาหัวทู่กับเจ้าหน้าที่สองคน ปกติวันวันก็เอาแต่รังแกคนค้าขาย วันนี้มาอยู่ในมือพ่อ เจ้าสามคนเลือกเอาจะกินหมี่ปังตอ 板刀面 หรือกินเกี๊ยว 馄饨”
ซ่งเจียงว่า “พี่ท่านอย่าล้อกันเล่น อะไรคือหมี่ปังตอ อะไรเกี๊ยว”
คนแจวเรือถลึงตาว่า “พ่อไม่ได้ล้อนกเขาไร หากจะกินหมี่ปังตอ ข้ามีมีดลมกรดเล่มหนึ่งอยู่ใต้กระดานเรือ 艎板 นี่ ไม่ต้องสับหลายที รับรองว่าแค่สับคนละทีก็เอาเจ้าสามคนทิ้งน้ำได้เลย แต่หากจะกินเกี๊ยว เจ้าสามคนก็แก้ผ้าออกให้หมด โดดล่อนจ้อนลงน้ำไปตายเสีย”
ซ่งเจียงได้ฟังก็ยุดกันไว้กับสองผู้คุมกล่าวว่า “แย่แล้ว เขาถึงว่า โชคดีไม่มาซ้ำซ้ำ เคราะห์ร้ายไม่มาลำพัง 福无双至，祸不单行”
คนแจวเรือว่า “เจ้าสามคนตกลงกัน แล้วรีบตอบมา”
ซ่งเจียงว่า “คนเรือท่านไม่รู้ พวกข้าก็จนปัญญา เป็นคนโทษถูกเนรเทศไปเจียงโจวก็แย่พอแล้ว ได้โปรดเห็นใจปล่อยพวกข้าสามคนไปเถอะ”
คนแจวเรือตะคอกว่า “พูดอะไรไร้สาระ ปล่อยเจ้าสามคนน่ะหรือ ครึ่งคนก็ไปไม่ได้ เขาเรียกข้ากันว่าเจ้าพ่อจางไอ้หน้าหมา ไม่จำพ่อไม่จำแม่ หุบปากนกเขา แล้วโดดลงน้ำไป”
ซ่งเจียงวิงวอนว่า “ในห่อผ้าของพวกข้ามีทรัพย์สินเงินทองเสื้อผ้าข้าวของ ท่านเอาไปให้หมด ขอแค่ไว้ชีวิตพวกเราสามคนเถิด”
คนแจวเรือเปิดท้องกระดานเรือล้วงเอามีดปังตอวาววับขึ้นมาเล่มหนึ่ง ตะคอกมาว่า “เจ้าสามคนจะเอายังไง”
ซ่งเจียงเงยหน้าถอนหายใจ “เพราะข้าไม่เคารพฟ้าดิน ไม่กตัญญูต่อพ่อแม่ มีผิดติดตัว เดือดร้อนท่านสองคนไปด้วย”
สองผู้คุมปรามซ่งเจียงไว้ว่า “ยาซือ พอเถอะ พวกเราสามคนตายแน่แล้ว”
คนแจวเรือตะคอกมาอีก “เจ้าสามคนรีบถอดเสื้อผ้าออกแล้วโดดลงน้ำไป จะโดดรีบโดด หากไม่โดด พ่อสับลงน้ำแทน”
ซ่งเจียงกับสองผู้คุมกอดกันกลมกำลังจะกระโดดลงน้ำ บนแม่น้ำก็พลันมีเสียงพายจ้ำน้ำมา ซ่งเจียงหันไปมองเห็นเรือเร็วลำหนึ่งแล่นมาไวปานเหาะ บนเรือมีคนสามคน คนยืนบนหัวเรือถือสามง่าม สองคนข้างหลังใช้แจวแจวเรือมาอย่างว่องไว พริบตาก็มาถึงตรงหน้า
ชายฉกรรจ์ถือสามง่ามบนหัวเรือตะโกนมาว่า “ข้างหน้านั่นคนเรือจากไหนบังอาจมาหากินแถวท่านี้ ข้าวของบนเรือนั่น ใครเห็นมีส่วน”
คนแจวเรือหันกลับไปดูแล้วรีบทักว่า “ที่แท้ก็พี่หลี่ คิดว่าใคร พี่ใหญ่ไปค้าขายที่ไหน ไม่เห็นมาพาน้องไปด้วย”
ชายฉกรรจ์ว่า “พี่น้องบ้านจาง ท่านมาฉายเดี่ยวอยู่นี่ ในเรือมีสินค้าอะไร มีติดมัน 油水 บ้างไหม”
คนแจวเรือว่า “รู้แล้วจะตลก หลายวันมานี้อับจน เล่นก็เสีย ไม่เหลือสักแดง นั่งบื้ออยู่ริมหาด ก็มีคนกลุ่มหนึ่งไล่ต้อนสินค้ามาลงเรือข้าสามหัว เป็นไอ้นกเขาเจ้าหน้าที่สอง มัดขี้คุกอ้วนดำมาแต่ไหนไม่รู้ มันบอกว่าถูกเนรเทศไปเจียงโจวผ่านทางมา แต่บนคอไม่เห็นใส่คา พวกบนฝั่งที่ไล่ต้อนมาก็คือ ไอ้พี่น้องบ้านมู่ 穆 จะทวงคนเอาให้ได้ มีของติดมันกิน คืนมันให้โง่เรอะ”
ชายฉกรรจ์ว่า “โถ ซ่งกงหมิงพี่ข้าละมังนี่”
ซ่งเจียงฟังเสียงแล้วคุ้นๆ ตะโกนมาจากในโถงเรือว่า “ผู้กล้าบนเรือเป็นใคร ช่วยซ่งเจียงที”
ชายฉกรรจ์ตกตะลึง “พี่ข้าจริงด้วย รีบพาออกมา”
ซ่งเจียงโผล่ขึ้นมาจากโถง เห็นดาวพราวฟ้า และชายฉกรรจ์บนหัวเรือ
家住浔阳江浦上，最称豪杰英雄。
眉浓眼大面皮红，髭须垂铁线，语话若铜钟。
凛凛身躯长八尺，能挥利剑霜锋，冲波跃浪立奇功。
庐州生李俊，绰号混江龙。
อยู่สบน้ำสวินหยางผู้หาญกล้า
ใบหน้าแดงคิ้วหนานัยน์ตาป่อง
เคราดังลวดเสียงดังระฆังกัอง
กายลำพองกำยำสูงแปดฉื่อ
คมกระบี่เย็นยะเยียบ
โต้คลื่นเปรียบปลาหวาหวือ
หลูโจวหลี่จวิ้นชื่อ
ฉายาคือมังกรน้ำขุ่น
ชายฉกรรจ์ผู้นั้นคือ มังกรน้ำขุ่นหลี่จวิ้น ส่วนสองฝีแจว คือ มังกรทะลวงถ้ำถงเวย และมังกรตลบน้ำถงเหมิ่ง
ตอนก่อนหน้า : เสือลำบาก
ตอนถัดไป : สามอิทธิพลเจียหยาง
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
